ΠΑΡΙΣΙ - ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ.--

Με γοργούς ρυθμούς προχωρούν οι εξελίξεις σε όλα τα επίπεδα, μετά τις πολύνεκρες επιθέσεις που στις 13 Νοέμβρη βύθισαν τη γαλλική πρωτεύουσα στο πένθος, προκαλώντας το θάνατο 129 ανθρώπων (οι περισσότεροι Γάλλοι αλλά και τουλάχιστον 20 από αρκετές χώρες) και τραυματίζοντας 352 ακόμα, από τους οποίους 99 πολύ σοβαρά. Ολα τα στοιχεία, που συνεχώς αλλάζουν, δείχνουν ότι οι συνολικά επτά επιθέσεις που σημειώθηκαν σε κεντρικά σημεία του Παρισιού με επίκεντρο το θέατρο «Μπατακλάν», το Στάδιο και εμπορικούς δρόμους με εστιατόρια και μπαρ, όπως η «Μικρή Καμπότζη», ήταν μέρος ενός καλά συντονισμένου σχεδίου, για το οποίο είναι άγνωστο αν ποτέ θα γίνουν γνωστές όλες οι πλευρές, οι πραγματικοί ένοχοι. Ωστόσο, σίγουρο είναι ήδη το εξής: Από την πρώτη στιγμή, τα ιμπεριαλιστικά και αστικά επιτελεία αξιοποιούν το νέο πολύνεκρο μακελειό για να προωθήσουν μια σειρά επικίνδυνων αντιλαϊκών σχεδιασμών, στο εσωτερικό κάθε χώρας αλλά και διεθνώς, και ενώ ήδη οξύνονται βαθιές ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις υπό το πρόσχημα και της «αντιμετώπισης της τρομοκρατίας», με τη Μέση Ανατολή να παραμένει βασικό πεδίο κλιμάκωσης των ανταγωνισμών.

Στην ίδια τη Γαλλία, από το Σάββατο κηρύχτηκε τριήμερο εθνικό πένθος, ενώ χτες το μεσημέρι τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη των αθώων θυμάτων. Πλήθος απλών ανθρώπων έσπευσε σε κεντρικά σημεία πολλών πόλεων να εκφράσει τη λύπη του, ενώ μεγαλώνει και η ανησυχία τους, που τροφοδοτεί και το κλίμα τρομο-λαγνείας που μεθοδευμένα καλλιεργείται από την πρώτη στιγμή, σε όλο τον πλανήτη.

Οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης έσπευσαν να διαμηνύσουν ότι «είμαστε σε πόλεμο» και «επειδή είμαστε σε πόλεμο, λαμβάνουμε εξαιρετικά μέτρα και θα χτυπήσουμε τον εχθρό για να τον καταστρέψουμε, εδώ στη Γαλλία, στην Ευρώπη, αλλά επίσης σε Συρία και Ιράκ», όπως δήλωσε ο πρωθυπουργός, Μανουέλ Βαλς. Ο ίδιος ο Πρόεδρος της χώρας, Φρανσουά Ολάντ, και στη δήλωση που έκανε μετά τη συνεδρίαση του Συμβουλίου Αμυνας και Εθνικής Ασφάλειας (αποτελείται από τους Πρόεδρο, πρωθυπουργό, υπουργούς Αμυνας, Εξωτερικών, Εσωτερικών, Οικονομίας και Οικονομικών, Προϋπολογισμού και συγκαλείται σε ειδικές περιπτώσεις), το Σάββατο το πρωί, χαρακτήρισε τις επιθέσεις «πράξη πολέμου» και ξεκαθάρισε ότι «ο στρατός και οι δυνάμεις της εσωτερικής ασφαλείας έχουν κινητοποιηθεί στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο των δυνατοτήτων τους». Αλλωστε, ήδη με το διάγγελμα που έκανε λίγο μετά τις επιθέσεις, ο Ολάντ είχε ανακοινώσει ότι όλη η χώρα τίθεται σε «καθεστώς έκτακτης ανάγκης», όπως και ότι ενισχύονται δραστικά οι έλεγχοι στα σύνορα της χώρας.

Στο ίδιο πλαίσιο, της λήψης των «κατάλληλων μέτρων», οι πάνοπλοι στρατιώτες στους δρόμους του Παρισιού και άλλων πόλεων αυξάνονται διαρκώς (να σημειώσουμε ότι τέτοια μέτρα είχαν ήδη ενισχυθεί μετά την επίθεση στο περιοδικό «Σαρλί Εμπντο» τον περασμένο Γενάρη με την ενεργοποίηση του ειδικού σχεδίου «Vigipirate»).

Οσον αφορά το «καθεστώς έκτακτης ανάγκης» (που βρίσκεται ένα επίπεδο πριν από το λεγόμενο «καθεστώς πολιορκίας»), ο σχετικός νόμος του 1955, με τον οποίο θεσπίστηκε, προβλέπει ότι επιβάλλεται «σε περίπτωση επικείμενου κινδύνου που προκύπτει από σοβαρές επιθέσεις εναντίον της δημόσιας τάξης». Αφορά, μεταξύ άλλων, την ενίσχυση του ρόλου του στρατού, τη δυνατότητα των αρχών να απαγορεύουν εκδηλώσεις που μπορεί να θεωρηθούν απειλή εναντίον της «εθνικής ασφάλειας», να κλείνουν χώρους συναθροίσεων, να διατάσσουν τον «κατ' οίκον περιορισμό» ατόμων υπόπτων για «επικίνδυνη δραστηριότητα» κ.τ.λ.

Στη χτεσινή κοινή συνεδρίαση Εθνοσυνέλευσης και Γερουσίας, στις Βερσαλίες, ο Ολάντ μίλησε για «τη συσπείρωση του έθνους σε αυτή τη δοκιμασία», διαμήνυσε ότι η χώρα θα συνεχίσει «τον αγώνα κατά της τρομοκρατίας» με όλα τα μέσα, προβάλλοντας ως παράδειγμα και την άφιξη του αεροπλανοφόρου «Σαρλ ντε Γκολ» στη Μέση Ανατολή. Είπε ότι οι επιθέσεις στο Παρίσι «αποφασίστηκαν και σχεδιάστηκαν στη Συρία, προετοιμάστηκαν και οργανώθηκαν στο Βέλγιο και διαπράχθηκαν στο έδαφός μας με Γάλλους συναυτουργούς» και κάλεσε τους Γάλλους να επιδείξουν «επιμονή, ενότητα, διαύγεια και αξιοπρέπεια μετά από αυτές τις πράξεις πολέμου».

Στα μέτρα που προανήγγειλε περιλαμβάνεται η αναθεώρηση του Συντάγματος σε ό,τι αφορά την «κατάσταση έκτακτης ανάγκης», ώστε, όπως είπε, «να προσαρμοστεί στις σημερινές ανάγκες και απειλές». Ο Ολάντ ζήτησε από τους βουλευτές να παρατείνουν την κατάσταση έκτακτης ανάγκης στη Γαλλία για άλλους τρεις μήνες. Το Κοινοβούλιο θα συνεδριάσει, κατά πάσα πιθανότητα αύριο, Τετάρτη, προκειμένου να συζητήσει την τροποποίηση του νόμου που αφορά τις καταστάσεις έκτακτης ανάγκης ενώ, όπως είπε, θα προχωρήσει και στην αναθεώρηση του Συντάγματος ώστε να δοθεί στις υπηρεσίες η δυνατότητα «να δράσουν εναντίον της τρομοκρατίας». Ως νέα εργαλεία ανέφερε τη στέρηση υπηκοότητας σε όποιον εμπλέκεται σε τρομοκρατική πράξη, και απέλαση ξένων υπηκόων. Επίσης, δεσμεύτηκε ότι θα αυξήσει τους προϋπολογισμούς για τις δυνάμεις ασφαλείας και το στρατό με 8.500 νέες θέσεις εργασίας στους τομείς της ασφάλειας και της δικαιοσύνης, ενώ με νόημα σημείωσε: «Υπ' αυτές τις συνθήκες, η ασφάλεια προέχει του Συμφώνου Σταθερότητας».

Ακόμα, ο Ολάντ προανήγγειλε συνάντησή του με τους Προέδρους Ρωσίας και ΗΠΑ, τις επόμενες μέρες.

Το Σαββατοκύριακο, ο Ολάντ είχε μια σειρά από συναντήσεις, στο πλαίσιο της ενίσχυσης της «εθνικής συνεργασίας» για την «αντιμετώπιση της τρομοκρατίας».

Ο πρόεδρος των Ρεπουμπλικανών,Νικολά Σαρκοζί, επανέλαβε ό,τι είπε στην αρχική του τοποθέτηση, λέγοντας ότι «ο πόλεμος που πρέπει να διεξαγάγουμε πρέπει να είναι ολοκληρωτικός (...) Τίποτα δεν μπορεί να είναι όπως πριν». Εσπευσε δε να συμπληρώσει: «Η εξωτερική μας πολιτική πρέπει να προσαρμοστεί στο ότι είμαστε σε πόλεμο. Οπως και η πολιτική μας για την εσωτερική ασφάλεια». Οπως φάνηκε, το συγκεκριμένο κόμμα επιδιώκει να πρωτοστατήσει στη συζήτηση περί «ενίσχυσης μέτρων ασφαλείας», με ενδεικτική την πρόταση του ηγετικού του στελέχους Λοράν Βοκιέζ για «προληπτική κράτηση» σε ειδικούς χώρους όσων θεωρούνται απειλή για την εθνική ασφάλεια, μετά την οποία ο Βαλς δήλωσε έτοιμος να εξετάσει όλα τα «ρεαλιστικά» και «αποτελεσματικά» μέτρα.

Από τη μεριά του «Εθνικού Μετώπου», η πρόεδρος Μαρίν Λεπέν, ανήσυχη για την ετοιμότητα του γαλλικού κεφαλαίου να υπερασπιστεί τα συμφέροντά του, σε ένα περιβάλλον διεθνούς όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, έσπευσε να ζητήσει να... «αναθεωρηθούν» οι διεθνείς συμμαχίες της γαλλικής πλουτοκρατίας, υποστηρίζοντας ότι «η Γαλλία πρέπει επιτέλους να προσδιορίσει ποιοι είναι οι σύμμαχοι και ποιοι οι εχθροί της» και ότι «όλοι όσοι αντιμάχονται τον ακραίο ισλαμισμό και τις τρομοκρατικές εταιρείες (οργανώσεις) είναι σύμμαχοι της Γαλλίας και ως τέτοιοι πρέπει να αντιμετωπίζονται». Πρόσθεσε ότι «είναι απαραίτητο η Γαλλία να ξαναποκτήσει τον έλεγχο των εθνικών της συνόρων, αποφασιστικά», αφού «χωρίς σύνορα δεν είναι δυνατή ούτε η προστασία ούτε η ασφάλεια» και συνέχισε επισημαίνοντας πως «η Γαλλία έχει γίνει ευάλωτη», πως «πρέπει να επανεξοπλιστεί, διότι εδώ και πολύ καιρό υφίσταται μια προγραμματισμένη κατάρρευση της ικανότητάς της να προστατευθεί και της άμυνάς της, απέναντι σε απειλές ακόμα προβλέψιμες και αυξανόμενες. Πρέπει να αποκαταστήσει τα στρατιωτικά μέσα, την αστυνομία, τη χωροφυλακή, τις μυστικές υπηρεσίες και τα τελωνεία. Το κράτος πρέπει να μπορέσει ξανά να διασφαλίσει τη βασική του αποστολή, αυτή της προστασίας των Γάλλων». Ακόμα, υπογραμμίζοντας ότι «ο ισλαμικός φονταμενταλισμός πρέπει να εξαρθρωθεί», η πρόεδρος του FN προτείνει «να απαγορευτούν οι ισλαμιστικές οργανώσεις, να κλείσουν τα ριζοσπαστικά τζαμιά και να απελαθούν οι ξένοι που διδάσκουν το μίσος στο έδαφός μας, όπως και οι παράνομοι που δεν έχουν τίποτα να κάνουν». Επίσης, για εκείνους που έχουν δύο εθνικότητες και συμμετέχουν σε ισλαμιστικά κινήματα, «θα πρέπει να τους αφαιρείται η εθνικότητα και να θεωρούνται απαγορευμένοι στην επικράτεια».

Οσον αφορά τις αστυνομικές και δικαστικές έρευνες, μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, υπήρχε ενημέρωση ότι είχαν ταυτοποιηθεί πέντε από τους επτά συνολικά δράστες που είχαν ανατιναχθεί σε σημεία των επιθέσεων και (τουλάχιστον) ένας εξακολουθούσε να διαφεύγει. Η αναζήτηση είχε επεκταθεί και στο Βέλγιο, όπου όμως χτες το απόγευμα ο Βέλγος εισαγγελέας Ερίκ Βαν Ντερ Σιπτ χαρακτήρισε «φήμες» δημοσιεύματα για σύλληψη 26χρονου που φερόταν και ως «εγκέφαλος» των επιθέσεων (πρόκειται για τον Σάλαχ Αμπντεσλάμ, με γαλλική υπηκοότητα). Το προάστιο Μέλμπεκ των Βρυξελλών θεωρείται άντρο των τζιχαντιστών.

Στη Γαλλία, το ανθρωποκυνηγητό είχε απλωθεί σε δεκάδες μεριές της χώρας, με αστυνομικές εφόδους σε πολλά κτίρια, και πάνω από 160 «προσωρινές κρατήσεις» υπόπτων. Ως βασικοί εμπλεκόμενοι εμφανίζονται Γάλλοι υπήκοοι, μετανάστες δεύτερης γενιάς μουσουλμάνοι, με κάποιους από αυτούς να εμφανίζονται ότι έφτασαν στην Ευρώπη και μέσω των προσφύγων από τη Συρία και αλλού. Αυτό έδωσε λαβή στο «Εθνικό Μέτωπο» να ζητήσει χτες «να σταματήσει αμέσως η υποδοχή μεταναστών» στη χώρα.

Πάντως, μια σειρά ερωτήματα έχουν κιόλας δημιουργηθεί, με δεδομένο το ιδιαίτερα υψηλό επίπεδο των μέτρων ασφαλείας που ήδη εφαρμόζονταν στη γαλλική πρωτεύουσα, μετά τις επιθέσεις του περασμένου Γενάρη και ενώ, σύμφωνα με επισημάνσεις των ίδιων των αρχών, μια «μεγάλη επίθεση» αναμενόταν (και «τουλάχιστον έξι» είχαν αποτραπεί τους τελευταίους μήνες). Για παράδειγμα, γεννά απορίες πώς τρεις ομάδες «τρομοκρατών» (γιατί προφανώς δε μιλάμε για μεμονωμένα άτομα που έδρασαν) κατάφεραν να προσεγγίσουν και να πυροδοτήσουν εκρηκτικούς μηχανισμούς έξω από ένα χώρο όπως είναι το «Στάδιο της Γαλλίας», ενώ μέσα σε αυτό βρίσκονταν 80.000 άτομα, ανάμεσα στα οποία ο Πρόεδρος της Γαλλίας και ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας.

Τέλος, πρέπει να καταγραφεί ότι παρέμβαση στις εξελίξεις έκανε και ο γγ του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, δηλώνοντας ότι «όλοι οι σύμμαχοι στους κόλπους του ΝΑΤΟ είναι ενωμένοι στον αγώνα εναντίον της τρομοκρατίας και στην αλληλεγγύη τους προς τη Γαλλία».

Ο ίδιος ξεκαθάρισε ότι «συνεχίζουμε να επαγρυπνούμε, να επιδεικνύουμε αποφασιστικότητα και ενότητα στην προάσπιση της δημοκρατίας και των ανοικτών κοινωνιών», αλλά και ότι οι «σύμμαχοι» θα συνεχίσουν να χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες πληροφοριών, στρατιωτικούς πόρους, την αστυνομία αλλά και τον ιδεολογικό αγώνα για την υπεράσπιση των κοινωνιών τους.

Οι τζιχαντιστές του «Ισλαμικού Κράτους» είναι ένα καλά «δουλεμένο» εργαλείο από τους ιμπεριαλιστές, το οποίο, σε διάφορες εκδοχές, εδώ και δεκαετίες, χρησιμοποιείται για την προώθηση των συμφερόντων των μονοπωλίων τους σε βάρος των λαών της Μ. Ανατολής.

Η σχέση τέτοιων οργανώσεων με ευρωπαϊκά και αμερικανικά μονοπώλια είναι πολύ παλιά. Ξεκινάει ακόμα από τη στήριξη που παρείχε η γαλλικών συμφερόντων εταιρεία διαχείρισης της Διώρυγας του Σουέζ στην ίδρυση και ενίσχυση της «Μουσουλμανικής Αδελφότητας» στην Αίγυπτο το 1928!

Η πιο γνωστή, παλαιότερη εκδοχή φανατικών μισθοφόρων που χρησιμοποιούν το Ισλάμ ως προκάλυμμα για τρομοκρατική δράση, με στόχο την προώθηση συμφερόντων αμερικανικών και άλλων δυτικών μονοπωλίων, εντοπίζεται στο Αφγανιστάν, στις αρχές της δεκαετίας του 1980, στο όνομα της υποτιθέμενης «ελευθερίας» μέσω «καταπολέμησης» του κομμουνισμού! Ο Ζίγκμπνιου Μπρεζίνσκι, τότε σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του Προέδρου των ΗΠΑ, Τζίμι Κάρτερ και έκτοτε πρωτοκλασάτος παράγοντας της αμερικανικής εξωτερικής για δεκαετίες, εμφανίζεται ως βασικός «εμπνευστής» των τότε «Μουτζαχεντίν» (σ.σ. «ιερών πολεμιστών», μεταξύ των οποίων εμφανίζεται έκτοτε ο τότε πολύ νεαρός Σαουδάραβας γόνος πάμπλουτης οικογένειας Οσάμα Μπιν Λάντεν, μετέπειτα αρχηγός της Αλ Κάιντα) που εξαπολύουν «τζιχάντ» (σ.σ. «ιερό πόλεμο») κατά των λαϊκών δυνάμεων που είχαν τη στήριξη και της Σοβιετικής Ενωσης στο Αφγανιστάν. Αφού εκπαιδεύτηκαν και εξοπλίστηκαν από τη CIA, οι «Μουτζαχεντίν» του Μπρεζίνσκι «εξελίσσονται», περίπου μιάμιση δεκαετία μετά, στους σημερινούς «Ταλιμπάν», που τρομοκρατούν ως σήμερα τους λαούς Αφγανιστάν - Πακιστάν, βοηθώντας τους δυτικούς ιμπεριαλιστές να προωθήσουν στην περιοχή σχέδια για νέους αγωγούς πετρελαίου και φυσικού αερίου. Δεν είναι τυχαίο πως η δράση των «Ταλιμπάν» στο Αφγανιστάν και η συνεργασία τους με την «Αλ Κάιντα» του Οσάμα Μπιν Λάντεν χρησιμοποιούνται το 2001, λίγο μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτέμβρη, ως πρόσχημα για την εκεί ιμπεριαλιστική επέμβαση ΝΑΤΟικών και άλλων δυνάμεων.

Η αποτελεσματικότητα των «Ταλιμπάν» όσον αφορά στην καταπίεση και τρομοκράτηση των λαών αξιοποιείται μία δεκαετία αργότερα και στην περιοχή της Δυτικής Αφρικής, όπου οξύνεται ο ανταγωνισμός μεταξύ πετρελαϊκών μονοπωλίων από δυτικές και ασιατικές χώρες. Η εκεί εκδοχή οργάνωσης ισλαμιστών μισθοφόρων ακούει στο όνομα «Μπόκο Χαράμ». Αρχικά, συναντά την αποδοχή σ' ένα μέρος των πιο φτωχών και εξαθλιωμένων λαϊκών στρωμάτων της βορειοανατολικής Νιγηρίας, αλλά και δυσαρεστημένων αστών που επιδιώκουν μεγαλύτερο μερίδιο στην πίτα της αστικής εξουσίας. Το έκτρωμα των τζιχαντιστών της «Μπόκο Χαράμ» με την πάροδο των ετών έχει εξελιχθεί σήμερα σε καρκίνωμα που τρομοκρατεί όχι μόνο το νιγηριανό λαό, αλλά και τους λαούς γειτονικών χωρών όπως του Νίγηρα, του Τσαντ και της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας, δημιουργώντας τα εναύσματα για τη συγκρότηση περιφερειακής στρατιωτικής δύναμης, που υποτίθεται πως δρα υπέρ των λαών της περιοχής, αλλά στην πραγματικότητα εντείνει τον κλοιό καταπίεσης και ανοίγει το δρόμο, πάνω στην «καμμένη γη», για την ισχυροποίηση ξένων μονοπωλίων και ντόπιων πλουτοκρατών.

Στις αρχές της τρέχουσας δεκαετίας εμφανίζεται η λεγόμενη «Αραβική Ανοιξη», προκαλώντας αλυσιδωτά ενδοαστικές αλλαγές εξουσίας σε χώρες της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, με πιο χαρακτηριστικές τις περιπτώσεις της Λιβύης και την ανατροπή της κυβέρνησης του Μουαμάρ Καντάφι από φανατικούς ισλαμιστές, της Αιγύπτου και την ανατροπή του τότε Προέδρου, Χόσνι Μουμπάρακ και την περίπτωση του δυτικοαφρικανικού Μάλι, όπου η δράση αυτονομιστών Τουαρέγκ και φανατικών ισλαμιστών απειλεί τη χώρα με διχοτόμηση και δημιουργεί το πρόσχημα για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις της Γαλλίας και της ΕΕ (ώστε να προωθηθούν τα συμφέροντα του γαλλικού ενεργειακού κολοσσού AREVA).

Σύντομα ξεσπά την άνοιξη του 2011 και ο πόλεμος στη Συρία, όπου αρχικά δυτικοί ιμπεριαλιστές θεωρούν πως η ανατροπή του Σύρου Προέδρου, Μπασάρ Ασαντ, θα είναι το ίδιο «εύκολη και γρήγορη υπόθεση» όπως συνέβη σε Λιβύη και Αίγυπτο. Οταν οι προσδοκίες τους διαψεύδονται, οι μυστικές υπηρεσίες Αμερικανών, Ευρωπαίων, Τούρκων, αλλά και Αράβων ιμπεριαλιστών (με πρώτες το Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία) πρωτοστατούν στη δημιουργία των σημερινών τζιχαντιστών του «Ισλαμικού Κράτους». Ο Αμερικανός γερουσιαστής και πρώην διεκδικητής του προεδρικού θώκου των ΗΠΑ με το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων, Τζον Μακέιν, παίζει ιδιαίτερα δραστήριο ρόλο στη δημιουργία τους και δε διστάζει ακόμη και να φωτογραφηθεί με το μετέπειτα αρχηγό του «Ισλαμικού Κράτους», Αμπού Μπακρ αλ Μπαγκντάντι.

Ο βρώμικος ρόλος των τζιχαντιστών του «Ισλαμικού Κράτους» σε Συρία και Ιράκ είναι γνωστός, όπως είναι γνωστά και τα εγκλήματα που διαπράττουν καθημερινά σε βάρος των λαών της περιοχής, προκαλώντας τεράστιες ροές προσφύγων προς την Ευρώπη. Μετά τις επιθέσεις μισθοφόρων του «Ισλαμικού Κράτους» τον περασμένο Γενάρη στα γραφεία του γαλλικού σατιρικού περιοδικού «Σαρλί Εμπντό» και τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 13ης Νοέμβρη στο Παρίσι, είναι φανερό πως θα προωθηθούν νέα ασφυκτικά κατασταλτικά μέτρα, όχι μόνο κατά των προσφύγων που προέρχονται από τη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή, αλλά και κατά των λαών της Ευρώπης που συνεχίζουν να μετράνε νέες θυσίες, με στόχο τη στήριξη της ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας, που δεν έχει καταφέρει να ορθοποδήσει από την οικονομική κρίση του 2009.

Σε τέτοιες συνθήκες, είναι φανερό ότι με φόβητρο τις τελευταίες ή και νέες τρομοκρατικές επιθέσεις τζιχαντιστών στο Παρίσι ή και άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, δε θα διστάσουν να περιστείλουν ακόμα περισσότερο ελευθερίες και δικαιώματα. Στο χέρι των λαών είναι να αποτινάξουν, με τον αγώνα τους, το ζυγό της εκμετάλλευσης των καπιταλιστών, τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς που γεννάνε και αξιοποιούν τέτοια φαινόμενα όπως οι τζιχαντιστές.