ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Το «φαρμάκι» της ιδιωτικής ασφάλισης

Πλάτες στην ιδιωτική ασφάλιση και έδαφος στους επιχειρηματίες, για να αναπτύξουν απρόσκοπτα τη δράση τους στον τομέα των συντάξεων και της Υγείας έδωσε με την ομιλία του στην Ενωση Ασφαλιστικών Εταιρειών ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής. Η παρέμβαση αυτή δεν είναι καθόλου τυχαία. Ο στόχος για αύξηση του μεριδίου των ασφαλιστικών εταιρειών από το 2% του ΑΕΠ της χώρας, στο 8,5% του ΑΕΠ, δηλαδή στο μέσο ευρωπαϊκό επίπεδο, δείχνει την τεράστια προσπάθεια από τους πολιτικούς εκπροσώπους του κεφαλαίου, ώστε ελληνικοί, αλλά και διεθνείς επιχειρηματικοί όμιλοι, να αναπτύξουν τις δραστηριότητές τους.

Και όλ' αυτά με την ταυτόχρονη υπονόμευση του δημοσίου συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης. Γιατί, ένα καλό δημόσιο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης καθιστά περιττή, ή στην καλύτερη περίπτωση «είδος πολυτελείας», την ιδιωτική ασφάλιση. Γι' αυτό η ανάπτυξη των ιδιωτικών ασφαλίσεων προϋποθέτει την υποβάθμιση του δημοσίου χώρου. Τη συρρίκνωση και αποδιάρθρωση των δημόσιων ασφαλιστικών ταμείων.

Η ιδιωτική ασφάλιση δεν είναι «συναρωγός» στο δημόσιο σύστημα, όπως θέλησε να την παρουσιάσει ο πρωθυπουργός. Η ιδιωτική ασφάλιση είναι άκρως ανταγωνιστική προς τη δημόσια. Οσο αποσυντίθεται η δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση, όσο μειώνονται οι δημόσιες συντάξεις, όσο υποβαθμίζονται οι παροχές Υγείας μέσα από την κάλυψη των ασφαλιστικών ταμείων, τόσο προσφέρεται έδαφος για τη δράση του κεφαλαίου και στον τομέα αυτό. Να γιατί, απαραίτητος όρος, προϋπόθεση για να πολλαπλασιαστεί ο τζίρος και τα κέρδη των ασφαλιστικών εταιρειών, είναι η προώθηση των αντιασφαλιστικών ανατροπών που θα περικόψουν ασφαλιστικά δικαιώματα, θα μειώσουν τις συντάξεις ακόμα πιο κάτω από τα σημερινά επίπεδα και θα δημιουργήσουν τους «νέους πελάτες» για τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες.

Το ιδεολόγημα ότι η ιδιωτική ασφάλιση έρχεται απλώς να συμπληρώσει τη δημόσια είναι και παραπλανητικό. Γιατί, για τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων, σημαίνει επιπλέον δυσβάστακτο κόστος πέραν των ασφαλιστικών εισφορών για τη δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση. Γεγονός, που περιέργως θέλουν να ξεχνούν οι κυβερνητικοί ειδήμονες, αλλά και γενικότερα οι θιασώτες της ιδιωτικής ασφάλισης. Τέτοιος θερμός θιασώτης έχει αποδειχτεί και το ΠΑΣΟΚ. Με το νόμο, μάλιστα, για τα λεγόμενα επαγγελματικά Ταμεία, άνοιξε δρόμο για την είσοδο μέσα στο σώμα της δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης των διαφόρων εταιρειών και των τραπεζών που δραστηριοποιούνται σε αυτούς τους τομείς. Διότι και τα επαγγελματικά Ταμεία είναι μια παραλλαγή της ιδιωτικής ασφάλιση, αφού καταργούν τον όποιο αναδιανεμητικό ρόλο έχει η δημόσια ασφάλιση, επιβάλλουν νέες πρόσθετες εισφορές στους εργαζόμενους και εισάγουν τις αρχές του κεφαλαιοποιητικού συστήματος.

Ανεξάρτητα, πάντως, από τη μέθοδο που το κάθε κόμμα, ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ, επιλέγει να προωθήσει τους στόχους του ασφαλιστικού και τραπεζικού κεφαλαίου, η επιδίωξη παραμένει η ίδια. Να δοθεί χώρος στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες όπως έγινε ήδη και στον τομέα της Παιδείας και της Υγείας. Γι' αυτό, για τους εργαζόμενους, για να μη βρεθούν στη δυσάρεστη θέση να βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη, για να εξασφαλίζουν στα γεράματά τους μια στοιχειώδη σύνταξη, για το δικαίωμά τους στη δημόσια σύγχρονη καθολική Κοινωνική Ασφάλιση, δε μένει άλλος δρόμος παρά η πάλη για αποκλειστικά δημόσια καθολική Κοινωνική Ασφάλιση που σημαίνει να αντιπαλέψουν και να ανατρέψουν την αντιλαϊκή πολιτική. Διαφορετικά, το «φάρμακο» της ιδιωτικής που τους πλασάρουν θα αποδειχτεί πικρό φαρμάκι.

Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ

Καθαρό το ποιος ωφελείται

Μύρισε εκλογές κι άρχισαν τις δήθεν «παροχές». Ο λόγος για την κυβέρνηση, η οποία βέβαια δεν μπερδεύεται ούτε στιγμή ως προς το τι παρέχει και σε ποιον. Οπως σημείωσε προχτες ο υφυπουργός Απασχόλησης, στη διάρκεια παρουσίασης προγράμματος για επιχορηγήσεις νέων επιστημόνων: «Μια από τις σημαντικότερες μεταρρυθμίσεις της νέας διακυβέρνησης αποτελεί η στροφή σε ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης, η φιλοσοφία των οποίων έγκειται στην επιδότηση της απασχόλησης και όχι της ανεργίας». Και διευκρίνισε: «Προχωρούμε σε δράσεις καταπολέμησης της ανεργίας των νέων με πολλαπλά οφέλη για την κοινωνία...».

Οι «ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης», με τις οποίες η κυβέρνηση της ΝΔ (όπως και πριν το ΠΑΣΟΚ) κομπάζει ότι καταπολεμά την ανεργία, ιδιαίτερα των νέων και των γυναικών, παραπέμπει στην επιδότηση επιχειρήσεων, με λεφτά των ίδιων των Ελλήνων φορολογούμενων εργαζομένων, για να προσλάβουν νέους, για μερικούς μήνες και με πετσοκομμένα δικαιώματα. ΄Η σε προγράμματα επιδότησης με ασήμαντα ποσά μερίδας των απόφοιτων πανεπιστημίων, προκειμένου να ξεκινήσουν μια δουλιά στον τομέα τους. Οποιος συμμετάσχει στο συγκεκριμένο πρόγραμμα θα πάρει 12.000 ευρώ, για να αφεθεί στη συνέχεια στη ζούγκλα του άγριου ανταγωνισμού και του σκληρού νόμου «το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό» που κυριαρχεί στην κοινωνία της «επιχειρηματικότητας» και της «ανταγωνιστικότητας». Στην καλύτερη περίπτωση, στην πλειοψηφία τους οι νέοι θα καταλήξουν ξανά άνεργοι ή καταχρεωμένοι στο κατώφλι μιας τράπεζας.

Είναι φανερό το ποιος τελικά βγαίνει κερδισμένος και πόσο από τις περίφημες «ενεργητικές πολιτικές».

Η... όαση

Κάθε προϊόν που κυκλοφορεί ελεύθερα στην αγορά να έχει... «δικαίωμα» να διαφημίζεται! Αυτό παρουσιάζουν ως ...«αδιαπραγμάτευτη αρχή» οι διαφημιστές, που χτες παρουσίασαν τον αναθεωρημένο «κώδικα διαφήμισης - επικοινωνίας». Τον κώδικα μόνοι τους τον έφτιαξαν, μόνοι τους θα παρακολουθούν την εφαρμογή του, μόνοι τους θα τον ανατρέψουν, όταν κάποια στιγμή το χρειαστούν. Ομως για να βλογήσουν τα... κέρδη τους, τον χαρακτήρισαν «όαση στον πολιτισμό μας, που ξέρει να βάζει... όρια χωρίς κρατικό πατερναλισμό».

Βέβαια, ο κόσμος τους, η διαφήμιση, μόνο αγγελικά πλασμένος δεν είναι. Απόδειξη, ο καθημερινός βομβαρδισμός από παραπλανητικά και προπαγανδιστικά μηνύματα γύρω από συμπεριφορές, πρότυπα και ιδεολογίες, που δέχονται καθημερινά μικροί και μεγάλοι αποδέκτες των διαφημιστικών μηνυμάτων, προέκταση κι αυτός της ...«όασης» που από ό,τι φαίνεται συντηρείται και αναπαράγεται με τις ευλογίες των κυβερνώντων.

Τα εισοδηματικά...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΤΟ ΠΕΡΙΕΡΓΟ δεν είναι ότι αποφασίζουν να δώσουν ανύπαρκτες, ουσιαστικά, αυξήσεις της τάξης του 3,5% στην εισοδηματική πολιτική. Αυτό, λίγο - πολύ, το περιμένουμε από τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ...

Αυτό που είναι εντυπωσιακό είναι η ...βιασύνη και η έπαρση τους να τις ανακοινώνουν. Οποιοσδήποτε νιώθει ντροπή για κάτι το οποίο αποφάσισε, αν μη τι άλλο, είναι διακριτικός. Αυτοί, προφανώς, δεν ντρέπονται.

Δυο εξηγήσεις υπάρχουν για το φαινόμενο: Η μία είναι ότι δεν καταλαβαίνουν τι κάνουν, πράγμα απίθανο γιατί αρκεί μια και μόνο διαίρεση για να δουν ότι σε έναν συνταξιούχο των 500 ευρώ προσφέρουν αύξηση μικρότερη από 20 ευρώ.

Η δεύτερη είναι ότι έχουν το θράσος ακόμα και τις πολιτικές έντασης της φτώχειας να προσπαθούν να τις περάσουν ως «φιλολαϊκές». Κι αυτό είναι, στην καλύτερη περίπτωση, προκλητικό.

ΤΙ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ! Ο Πρόεδρος Μπους θα έχει - λέει - την ευχέρεια να αποφασίζει για ποιες ευρωπαϊκές χώρες θα απαιτείται βίζα για την είσοδο των πολιτών τους στις ΗΠΑ, και κριτήριο θα είναι η συνεργασία τους στον τομέα της τρομοκρατίας.

Κατ' αρχήν να θυμίσουμε στην κυβέρνηση των ΗΠΑ ότι στο αντιτρομοκρατικό τους δόγμα δεν τίθεται θέμα συνεργασίας των πολιτών και των λαών. Οι κυβερνήσεις συνεργάζονται μαζί τους και κυρίως οι δυνάμεις καταστολής των κυβερνήσεων αυτών.

Ειδικά μάλιστα για την Ελλάδα, αν ήταν όντως ο λαός που αποφάσιζε γι' αυτά τα πράγματα, το πιθανότερο είναι ο Αμερικανός Πρόεδρος να μην έπαιρνε ποτέ βίζα για να επισκεφθεί τη χώρα.

Οπότε ας κρατήσει ο Μπους τις ...ταξιδιωτικές διευκολύνσεις για τον εαυτό του. Ούτως ή άλλως, είναι πολύ μικρό αντίτιμο για τα εκατομμύρια που πληρώνουν οι Ελληνες φορολογούμενοι για το ΝΑΤΟ, τις αντιτρομοκρατικές συμφωνίες και όλα τα σχετικά που επιβάλλουν οι ΗΠΑ και η ΕΕ.

Γρηγοριάδης Κώστας

Καμαρώστε τους!

Με την ποδιά του ...«ψηφοφοριομάγειρα» εμφανίστηκε συνδικαλιστής, στέλεχος του ΣΥΝ, στο σωματείο των δημοτικών υπαλλήλων στην Πάτρα, όταν και ανέλαβε καθήκοντα προέδρου κατά τη διάρκεια Γενικής Συνέλευσης των εργαζομένων του δήμου. Το θέμα της συνέλευσης, που τέθηκε και σε ψηφοφορία, ήταν η εγγραφή ή όχι περίπου 100 εργαζομένων μερικής απασχόλησης στο σωματείο.

Ο συγκεκριμένος συνδικαλιστής, σε πρώτη φάση, έβαλε την πρόταση της πλειοψηφίας του ΔΣ (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ και η παράταξη που στηρίζει ο ΣΥΝ) για ψηφοφορία, σύμφωνα με την οποία οι εργαζόμενοι θα έχουν το δικαίωμα να εγγραφούν μετά τις εκλογές του Φλεβάρη, όταν ήδη η τροποποίηση στο καταστατικό του σωματείου για τη δυνατότητα εγγραφής όλων των εργαζομένων του δήμου σε αυτό, ανεξάρτητα από τη σχέση εργασίας τους, αποφασίστηκε πριν από ενάμιση χρόνο. Το αποτέλεσμα όμως της ψηφοφορίας ήταν απογοητευτικό για την πλειοψηφία. Μετά από λίγο - και αφού έγιναν οι σχετικές... συστάσεις - η ίδια πρόταση μπαίνει ξανά σε ψηφοφορία. Και δεύτερη... αποτυχία. Απτόητοι οι του προεδρείου επιμένουν και σε τρίτη ψηφοφορία, με ανάλογα πάλι αποτελέσματα.

Κατά τη διάρκεια όλων αυτών των... δημοκρατικών διαδικασιών αποφεύγουν συνεχώς να θέσουν σε ψηφοφορία την πρόταση της «Δημοκρατικής Αγωνιστικής Συνεργασίας» για την εγγραφή των 100 εργαζομένων. Οταν κάποια στιγμή το πράττουν, πιεζόμενοι και από τις αντιδράσεις των εργαζομένων από την προκλητική αυτή στάση, η Γενική Συνέλευση ψήφισε υπέρ της εγγραφής τους. Είναι η στιγμή που συνδικαλιστές αυτής της κυβερνητικοεργοδοτικής πάστας δίνουν τα ρέστα τους. Ο πρόεδρος της συνέλευσης όχι μόνο αρνήθηκε να καταγράψει την ψηφοφορία, αλλά μαζί με τα υπόλοιπα συνδικαλιστικά στελέχη των ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ επέβαλαν ετσιθελικά την απόφαση της μη εγγραφής αυτών των εργαζομένων. Καμαρώστε τους!