Σε κάθε περίπτωση, οι τριγμοί ακούγονται πιο έντονα στο οικοδόμημα των πολυεθνικών μετά και το «όχι» του σουηδικού λαού (βιομηχανικοί εργάτες, νέοι, γυναίκες, συνταξιούχοι και συνδικάτα πρωτοστάτησαν στον αγώνα). Το κίνημα των λαών, που αντιστέκεται στην ΕΕ των πολυεθνικών και του πολέμου, αντλεί δύναμη και προχωρά για νέες νίκες.
Ακόμη σε δραχμές κάνει τους λογαριασμούς ο κ. Χριστοδουλάκης, είκοσι και πλέον μήνες μετά την είσοδο του ευρώ στη ζωή μας; Και δε λέμε, να το κάνει αυτό ένας απλός εργαζόμενος, θα το καταλαβαίναμε, αλλά κοτζάμ υπουργός Οικονομίας, να δηλώνει στις τηλεοπτικές κάμερες, προχθές το βράδυ, ότι η κυβέρνηση αποφάσισε να δώσει συνολική αύξηση στις αποδοχές των εκπαιδευτικών από 40.000 έως 57.000 δραχμές είναι απαράδεκτο. Τι παράδειγμα δίνει..; 'Η, μήπως,... ντρεπόταν να πει, ότι η προαναφερόμενη αύξηση κυμαίνεται από 118 έως 167 ευρώ το μήνα (ανάλογα με τα χρόνια υπηρεσίας) και, επομένως, απέχει πολύ απ' τα οικονομικά αιτήματα των εκπαιδευτικών, που έχουν χαρακτηριστεί απ' όλες τις πλευρές δικαιολογημένα (αύξηση 20% στις αποδοχές και το επίδομα των 176 ευρώ);
«Τα πρωτεία στην τηλεφωνική εξυπηρέτηση του πολίτη - μεταξύ δημοσίων οργανισμών και φορέων - κατέκτησε το ΙΚΑ το 2003, μέσω του "184"», ανακοίνωσε χτες το Γραφείο Τύπου του Ιδρύματος. Επίσης, ο διοικητής του ΙΚΑ Μ. Νεκτάριος σε συνέντευξή του στα χτεσινά «Νέα» υποστηρίζει ότι δεν υπάρχουν πια ουρές στα ιατρεία του ΙΚΑ.
Σύμφωνα, λοιπόν, με έρευνα της εταιρίας «Metron Analysis», αναφορικά με το βαθμό ικανοποίησης των καλούντων πολιτών, «προκύπτει η σαφής επιβράβευση των προσπαθειών του ΙΚΑ με ποσοστό κάλυψης των αξιολογικών κριτηρίων κατά 71,5 %, ενώ ο μέσος όρος της χώρας είναι 55,8 %».
Οι ουρές, βέβαια, δεν εξαφανίστηκαν, όπως έχουν επισημάνει πολλές φορές οι γιατροί. Απλά έχουν μεταφερθεί πια στα σπίτια. Είναι ανόητο να περιμένει κανείς στα ιατρεία όταν δεν έχει ραντεβού, ενώ τα επείγοντα κατά βάση περιστατικά προωθούνται στα δημόσια νοσοκομεία. Επειτα το κλείσιμο των ραντεβού είναι ένας μόνος δείκτης και πρέπει να συνεκτιμηθεί με το σύνολο των υπηρεσιών και παροχών του Ιδρύματος. Εκτός του ότι δεν έχει γίνει καμιά τέτοια έρευνα, αν ανοίξει την καρδιά του ο κοσμάκης κανείς δεν ξέρει τι βαθμός αγανάκτησης θα καταγραφεί.
Φαίνεται, όμως, ότι πέρα από τον επιχειρούμενο εξωραϊσμό, το ΙΚΑ μπαίνει για τα καλά στο προεκλογικό παιγνίδι. Ετσι ο διοικητής του επανέλαβε και χτες, ότι θα αρχίσει από τις μονάδες του ΙΚΑ στη Θεσσαλονίκη η «δωρεάν» υγειονομική κάλυψη των αγροτών, αφού το «αντίστοιχο κόστος θα το πληρώνει ο ΟΓΑ στο ΙΚΑ».
Με άλλα λόγια, και προεκλογικές υποσχέσεις και με πληρωμή, αφού δε συμπεριλαμβάνεται στην ευθύνη του κράτους η παροχή της υγειονομικής κάλυψης των αγροτών.
«Οικονομική ανάπτυξη με κοινωνική συνοχή», υπόσχεται ο Κ. Σημίτης και το ΠΑΣΟΚ. «Οικονομική ανάπτυξη με κοινωνική αλληλεγγύη», υπόσχεται ο Κ. Καραμανλής και η ΝΔ. Ανταγωνισμός, παραγωγικότητα, σύγκλιση, οι στόχοι του ενός. Τους ίδιους ακριβώς θέτει και ο άλλος. Εκσυγχρονισμό επαγγέλλεται ο Σημίτης. Νέα πολιτική και νέα πρόσωπα ο Καραμανλής.
Η μόνη τους διαφορά στα όσα λένε βρίσκεται στο εξής: Ο Κ. Σημίτης καμαρώνει και περηφανεύεται για το μέχρι σήμερα έργο των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, ενώ ο Κ. Καραμανλής αναφέρεται στα υπαρκτά, σοβαρά και οξυμένα λαϊκά προβλήματα.
Προφανώς, όμως, η διαφορά αυτή δε βοηθά και τόσο τους προαναφερόμενους ψηφοφόρους. Υποψιάζονται - τουλάχιστον - ότι αν ήταν σήμερα στην αντιπολίτευση το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ στην κυβέρνηση, τα ίδια ακριβώς θα έκαναν οι Σημίτης και Καραμανλής.
Αλλωστε, το ίδιο ακριβώς έργο το έχουν ξαναδεί. Τρία όλα κι όλα χρόνια είχε κρατήσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη και, μάλιστα, μετά από 8 ολόκληρα χρόνια διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και ο Ανδρέας Παπανδρέου, πρόεδρος τότε του Κινήματος, έλεγε πολύ περισσότερα σε βάρος της ΝΔ, απ' όσα λέει σήμερα ο Κ. Καραμανλής σε βάρος της κυβέρνησης.
Κατηγορούσε τον Μητσοτάκη για πολιτική σκληρής μονόπλευρης λιτότητας, επιχείρηση ξεπουλήματος του ΟΤΕ και άλλων δημοσίων επιχειρήσεων, τον αντιασφαλιστικό νόμο του Σιούφα, κλπ., κλπ.
Κι έγινε κυβέρνηση το 1993. Και ξανακέρδισε τις εκλογές το ΠΑΣΟΚ το 1997 και το 2000. Κι όλ' αυτά τα χρόνια συνεχίστηκαν, επεκτάθηκαν και εντάθηκαν η σκληρή μονόπλευρη λιτότητα, η πολιτική ξεπουλήματος των δημοσίων επιχειρήσεων και περιουσίας, οι αντεργατικές μεταρρυθμίσεις στο Ασφαλιστικό, στην Υγεία, στην Παιδεία, κλπ., κλπ.
Θα συμβουλεύαμε, λοιπόν, τους ψηφοφόρους αυτούς το εξής: Αν θέλουν να συνεχιστεί το «κάθε φέτος και χειρότερα», ας ρίξουν την ψήφο τους σ' έναν από τους δυο, χωρίς να παιδεύονται να βρουν ποιος είναι ο λιγότερο κακός. Είναι μάταιος ο κόπος τους. Αν δε θέλουν, όμως, να χαραμίσουν τη δύναμη της ψήφου τους, τότε πρέπει να τους γυρίσουν την πλάτη και να τη ρίξουν δαγκωτή στο ΚΚΕ.Η πραγματικότητα όμως δίδασκε επίσης το λαό. Ο λαός της Σουηδίας αποδείχτηκε πως είχε πλήρη συνείδηση των κοινωνικών κατακτήσεων, που θα χάσει στο κλουβί του ΕΥΡΩ, όπως επίσης είχε χειροπιαστή την εμπειρία των ήδη «κλειδωμένων» χωρών. Η απάντησή του ήταν ένα ηχηρό 56% υπέρ του «ΟΧΙ».