Τα μηνύματα και τα πολιτικά συμπεράσματα που βγαίνουν από το ηχηρό χαστούκι των σουηδικού λαού ενάντια στο ευρώ, κυριολεκτικά ζεματάνε τόσο το Διευθυντήριο των Βρυξελλών όσο και τους θιασώτες της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Κατ' αρχήν το γεγονός ότι το «όχι» επικράτησε με διαφορά 14 μονάδων (56% -41%) παρά το γεγονός ότι με το στρατόπεδο του «ναι» ήταν οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, τα ΜΜΕ, το σύνολο σχεδόν της διανόησης και τα μεγαλύτερα κόμματα της Κεντροαριστεράς και Κεντροδεξιάς, δείχνει ότι η συντριπτική πλειοψηφία των λαϊκών στρωμάτων έχει ταυτίσει την ΕΕ και το ευρώ με τη χειροτέρευση του βιοτικού επιπέδου τους. Δεν περιμένουν τίποτα καλύτερο, αντίθετα φοβούνται «σύγκλιση προς τα κάτω». Η ΕΕ, και όχι μόνο για τους Σουηδούς, έχει αρχίσει να αποκαλύπτεται και να ταυτίζεται στα μάτια ευρύτερων λαϊκών μαζών ως «στρατηγείο» για την κατεδάφιση των έως σήμερα κοινωνικών κατακτήσεων, της παράτασης του εργάσιμου βίου, της μερικής απασχόλησης, της λιτότητας, των ιδιωτικοποιήσεων κ.ο.κ. Τόσα χρόνια οι λαοί διαπιστώνουν ότι μόνο δεινά προέρχονται από τις Βρυξέλλες και τους κάθε λογής θιασώτες των ευρω-μονόδρομων.

Σε κάθε περίπτωση, οι τριγμοί ακούγονται πιο έντονα στο οικοδόμημα των πολυεθνικών μετά και το «όχι» του σουηδικού λαού (βιομηχανικοί εργάτες, νέοι, γυναίκες, συνταξιούχοι και συνδικάτα πρωτοστάτησαν στον αγώνα). Το κίνημα των λαών, που αντιστέκεται στην ΕΕ των πολυεθνικών και του πολέμου, αντλεί δύναμη και προχωρά για νέες νίκες.