«Αντιπαραγωγική», χαρακτηρίζει τώρα, τη στρατηγική που εφαρμόζουν οι ΗΠΑ στο Ιράκ ο υπουργός Εθνικής Αμυνας Γ. Παπαντωνίου. Βέβαια, δεν αμφισβητεί την ουσία του νεοταξικού δόγματος, αλλά με δεδομένη την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα για τους Αμερικάνους στο Ιράκ, προβληματίζεται για το ποια στρατηγική θα είναι πιο αποτελεσματική για τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα.

Μιλώντας χτες ο Γ. Παπαντωνίου στην Ετήσια Διάλεξη στη μνήμη του Γιάννου Κρανιδιώτη που πραγματοποιήθηκε στο υπουργείο Εξωτερικών, έκανε μια αναδρομή της εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης και στα πλαίσια αυτά προέβη στις παρακάτω διαπιστώσεις. «Η εμφάνιση, είπε, νέων, ασύμμετρων, απειλών οδήγησε ορισμένες χώρες στη διαμόρφωση μιας αντίληψης παράκαμψης των παραδοσιακών μεθόδων αντιμετώπισης κινδύνων. Η πολιτική αυτή στηρίζεται σε παρεκκλίσεις από τις θεσμοθετημένες διαδικασίες των Ηνωμένων Εθνών και στην εφαρμογή μιας προληπτικής στρατηγικής με τη χρήση στρατιωτικών μέσων».

Για να προσθέσει: «Η νέα στρατηγική εφαρμόστηκε κατά την πρόσφατη κρίση στο Ιράκ, αλλά ενίσχυσε τα επιχειρήματα όσων πιστεύουν ότι είναι αντιπαραγωγική δημιουργώντας μεγαλύτερα προβλήματα από αυτά που επιχειρεί να λύσει. Συχνά, η κατοχή όπλων μαζικής καταστροφής είναι αντικείμενο απλής υποψίας. Πόσο μακριά μπορούμε να προχωρήσουμε με βάση απλές υποψίες; Μέχρι ποιου βαθμού είναι επιτρεπτή η δράση μεμονωμένων χωρών ή ομάδων χωρών, χωρίς την ενεργοποίηση των διαδικασιών των Ηνωμένων Εθνών;».

Υιοθετώντας πλήρως το ιμπεριαλιστικό δόγμα περί «τρομοκρατίας», παρατήρησε: «Μια πρόσθετη διάσταση του προβλήματος αφορά την κατοχή όπλων μαζικής καταστροφής, όχι από κράτη, αλλά από ομάδες τρομοκρατών, που δεν αποδίδουν σημασία στη δική τους επιβίωση και δεν έχουν τις αναστολές ενός οργανωμένου κράτους, ακόμα και αν το κράτος αυτό ακολουθεί πολιτική που συστηματικά παραβιάζει βασικούς κανόνες διεθνούς συμπεριφοράς».

Συνεχίζοντας τάχθηκε υπέρ της χρήσης «δυναμικών μέσων» για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας: «Η τρομοκρατία δεν είναι αυτοφυής. Προέρχεται με βάση έναν ειρμό σκέψεων. Ειρμός συχνά διεστραμμένος, που πολλές φορές αναστρέφει την πραγματικότητα, αλλά που, σε κάθε περίπτωση, διαθέτει μια αφετηρία. Τα γενεσιουργά αίτια της τρομοκρατίας πρέπει να καταπολεμηθούν και να αντιμετωπιστούν για να περιοριστούν αποτελεσματικά οι κίνδυνοι. Χρειάζεται, κατά συνέπεια, ένα κατάλληλο μείγμα πολιτικών και δυναμικών μέσων, ώστε να πετύχουμε το στόχο αυτό».

Αναφορικά με την ευρωπαϊκή πολιτική ασφάλειας και άμυνας, προανήγγειλε πλήρη ΝΑΤΟποίηση: «Το επόμενο στάδιο ανάπτυξης της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Ασφάλειας και Αμυνας περιλαμβάνει τη διεύρυνση των αποστολών της Ευρωπαϊκής Στρατιωτικής Δύναμης, με ενίσχυση των δυνατοτήτων του, καθώς και την εισαγωγή ρήτρας αμοιβαίας συνδρομής, κατά το πρότυπο του ΝΑΤΟ, ώστε να εξασφαλίζεται συλλογική ασφάλεια».