Ιδού! Ο μέγας εκσυγχρονιστής, μετατρέπεται σε οπισθοδρομικό λαϊκιστή. Ο αρχιτέκτονας της εκσυγχρονιστικής αλλαγής, μικροεργολάβος της πολιτικής. Ο οραματιστής της ισχυρής Ελλάδας, μεταπράτης των μεγάλων συμφερόντων κι εμποράκος ψεύτικων ελπίδων. Οταν πρωτοανέλαβε πρωθυπουργός, το 'παιζε σοβαρός και μετρημένος. Ηταν ο καθηγητής που ήρθε να νοικοκυρέψει, να εξευρωπαΐσει την «ψωροκώσταινα». Κι εξελίχτηκε σε «διαχειριστή» της μιζέριας, σε «λαομπαίχτη», μπροστά στον οποίο ωχριά ο κινηματογραφικός Μαυρογιαλούρος. Αυτός που δήλωνε πρόθυμος κι έτοιμος, ανά πάσα στιγμή, να σηκωθεί από την καρέκλα της εξουσίας, αρνείται να κάνει ρούπι απ' το Μαξίμου. Για να κρατηθεί στη θέση του, εξολόθρευσε πολλούς από όσους τον βοήθησαν να την καταλάβει κι αγριοκοιτάζει όσους απειλούν να του την πάρουν.

Τώρα, που ο κίνδυνος να χάσει την εξουσία είναι άμεσος κι ο εχθρός βρίσκεται «προ των πυλών», ο ατόφιος εκσυγχρονιστής δείχνει το παλαιοκομματικό πρόσωπό του. Προβολέας κι αυτός του ΠΑΣΟΚικού λαϊκισμού, που θεωρεί τον πολίτη αδαή και αφελή και θέλει το λαό μας ευκολόπιστο και πάντα προδομένο. Τώρα, η όψη του ωχρή και τρομαγμένη, χωρίς την ψύχραιμη κι ήρεμη χροιά που του έδινε, παλιότερα, η σιγουριά του νικητή. «Το άλογό μου, για τη ζωή μου», εκλιπαρούσε ο Καίσαρ κι ο, άλλοτε, πολέμιος της λογικής αποφυγής του πολιτικού κόστους, συμπεριφέρεται σαν τον χειρότερο πολιτικάντη, τάζοντας λίγα ευρώ για να μαζέψει μερικές ψήφους. Χρησιμοποιεί το ψέμα για σανίδα σωτηρίας και δε διστάζει να υποσχεθεί από την εκτροπή του Αχελώου, μέχρι τη μετατροπή της Ελλάδας σε Γη της Επαγγελίας.

Ο ηγεμόνας τρέμει το ενδεχόμενο να παραμεριστεί και να φύγει σαν ένας αποτυχημένος «λογιστάκος». Και παρακαλεί αυτούς που, τόσα χρόνια, αδίκησε, κυνήγησε, εξευτέλισε να τον ψηφίσουν για να τον κρατήσουν στην εξουσία. Θυμηθείτε πόσο σταθερός και σίγουρος ήταν όταν διέταζε τα ΜΑΤ να «λιώσουν» τους αγωνιζόμενους αγρότες, τους πεινασμένους γέροντες, τους ξεσηκωμένους μαθητές, τους απεργούς ναυτεργάτες. Θυμηθείτε πώς «κορδωνόταν» όταν έμπαινε στο «Λευκό Οίκο» κι άκουγε τον Κλίντον να τον επαινεί που υπόγραψε για τους βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία και τον Μπους να εκθειάζει τον θετικό ρόλο της Ελλάδας στον πόλεμο κατά της διεθνούς «τρομοκρατίας», που οδήγησε σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και σε κατοχή του Αφγανιστάν και του Ιράκ.

Την κάλπη φοβάται ο ηγεμών. Γιατί γνωρίζει ότι η ψήφος είναι ένα από τα ισχυρά «όπλα» των φτωχών κι αδικημένων. Μόνο που πρέπει να προσέξουν οι τιμωροί, γιατί υπάρχει κίνδυνος να την «πατήσουν» και να πέσουν «από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη». Ο άλλος που καιροφυλακτεί να γίνει «χαλίφης στη θέση του χαλίφη» είναι το ίδιο απατηλός και επικίνδυνος. Από την ίδια «πολιτική μήτρα» προέρχονται κι ας διαφέρουν οι πολιτικές ονομασίες των κομμάτων τους. Τα ίδια πολιτικά συμφέροντα υπηρετούν κι ας καμώνονται πως διαφέρουν. Η καταψήφιση του ενός δεν πρέπει να ενισχύσει τον άλλο πόλο της εξουσίας. Αλλωστε, λύση εναλλακτική υπάρχει. Ενισχύοντας τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ και των συνεργασιών του, ο ψηφοφόρος είναι σίγουρος ότι δεν πάει η ψήφος του χαμένη και δε θα γυρίσει μπούμεραγκ...