Ας τραβάει, λοιπόν, το δρόμο του, έτσι και αλλιώς αυτός έχει πάψει εδώ και δεκαετίες να μη συμπίπτει με το ανατρεπτικό και ζέον μήνυμα του Νοέμβρη. Πολύ χειρότερα. Βρίσκεται ακριβώς στον αντίποδά του.
Διαβάσαμε στον Τύπο, πως ο προσφάτως αναχωρήσας από το Κόμμα, πρώην στέλεχος, πρώην βουλευτής, πρώην ΓΓ της ΓΣΕΕ, Μ. Κωστόπουλος, συνεχίζει τις ανά την Ελλάδα περιοδείες του και ομιλίες σε εκδηλώσεις που διοργανώνονται με τη συμμετοχή στελεχών του ΣΥΝ και του ΠΑΣΟΚ.
Ετσι, την ερχόμενη Τετάρτη θα μιλήσει στο Πνευματικό Κέντρο Ελευσίνας σε εκδήλωση που διοργανώνει η τοπική εφημερίδα του ΣΥΝ «Διά ταύτα» και το εκδοτικό του Α. Σιδεράτου, με συνομιλητές εκτός από τον ίδιο τον Μ. Κωστόπουλο και τους Δ. Στρατούλη από τον ΣΥΝ και Τσιγιαννάκη από το ΠΑΣΟΚ.
Οχι για τίποτε άλλο δηλαδή, απλώς, όπως το υποσχεθήκαμε, ενημερώνουμε τους αναγνώστες μας.
Μέσα σε μια αίθουσα πολλαπλών χρήσεων, χωρίς πίνακα και θρανία, κάνουν μάθημα 32 από τα δεκάδες Tσιγγανόπουλα του οικισμού Αγία Σοφία που στάλθηκαν να φοιτήσουν στο 2ο Δημοτικό σχολείο της Χαλάστρας. Ενα σχολείο, το οποίο ήταν ήδη υπερπλήρες, με σοβαρές ελλείψεις σε εκπαιδευτικούς και αίθουσες. Αλλωστε, μόλις προχτές πήγε μια ακόμη δασκάλα, που επίμονα ζητούσαν οι γονείς από την αρχή του σχολικού έτους.
Βέβαια, τα παραπάνω δεν αποτελούν τη μοναδική απόδειξη της κυβερνητικής πολιτικής στην Παιδεία ή της... ευαισθησίας της για τις κοινωνικά περιθωριοποιημένες πληθυσμιακές ομάδες. Εχει ιδιαίτερη σημασία, όμως, γιατί πριν λίγες μόνο μέρες ο Κ. Σημίτης έκανε τα εγκαίνια - με τη συνοδεία των απαραίτητων «τυμπανοκρουσιών», βέβαια - του οικισμού Αγίας Σοφίας, στο πρώην στρατόπεδο Γκόνου.
Αν αναρωτιέστε, πώς έφτιαξαν ολόκληρο οικισμό, χωρίς να πάρουν υπόψη τους και άλλες στοιχειώδεις ανάγκες, όπως η μόρφωση των παιδιών, η απάντηση είναι απλή: Δε γίνονται όλα σε μια μέρα... Βρείτε μόνοι σας πόσες τετραετίες θα χρειαστούν για την ικανοποίηση των σχολικών αναγκών...
Για πέντε χιλιάδες διαδηλωτές έλεγε χτες η Αστυνομία του κ. Χρυσοχοΐδη. Μήπως τα μπέρδεψε με τους δικούς της που είχαν παραταχθεί σε όλη την Αθήνα; Γιατί βέβαια οι διαδηλωτές ήταν πολλαπλάσιοι, όσο κι αν αυτό τους στενοχωρεί.
«ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ κάτω από ορισμένα τιμήματα»! Αυτή ήταν η χτεσινή δήλωση του Γιάννου Παπαντωνίου για τα ξεπουλήματα των δημοσίων επιχειρήσεων, που την είπε μάλιστα και με αποφασιστικό μαχητικό τρόπο! Υπουργός είναι αυτός ή παραγωγός πορτοκαλιών με πάγκο στη λαϊκή; Ετσι για να ξέρουμε, δηλαδή;
Και στο κάτω - κάτω ο παραγωγός δικαιούται να κάνει τέτοιες δηλώσεις, μια και τα πορτοκάλια για πούλημα και κατανάλωση είναι. Εχουν μια διαφορά λοιπόν με τις δημόσιες επιχειρήσεις.
Ομως το ΥΠΕΘΟ δεν το αντιλαμβάνεται βέβαια και τις προορίζει για τα δόντια των μεγαλοπαραγόντων, οι οποίοι φαίνεται ότι σε αυτό το θέμα ουδέποτε έχουν ανορεξία. Τρώνε τα... καημένα!
ΕΙΔΙΚΗ ΔΙΥΠΟΥΡΓΙΚΗ επιτροπή συστήνει τώρα η κυβέρνηση για το θέμα των «τρελών αγελάδων», που απασχολεί ολόκληρη την Ευρώπη. Κι εμείς ρωτάμε: Θα εμπιστευόσασταν μέλη αυτής της κυβέρνησης να τους στείλετε για ψώνια στα μαγαζιά και για τρόφιμα για το Σαββατοκύριακο; Μάλλον αρνητική θα ήταν η απάντηση των περισσότερων Ελλήνων!
Γιατί βέβαια ο Ελληνας καταναλωτής μόνος του και χωρίς βοήθεια προσπαθεί και σήμερα να τα βγάλει πέρα στην ισχύουσα κατάσταση, μια και δικαίως δεν εμπιστεύεται κανέναν.Αλλωστε πώς να εμπιστευτείς αυτούς που από μόνοι τους έχουν παραδεχτεί ότι δεν μπορούν να ελέγξουν αποτελεσματικά την αγορά; Οχι πως θέλανε βέβαια να το ομολογήσουν, απλά αναγκάστηκαν από τα πράγματα.
Για παράδειγμα, αφού τρομοκρατούσαν για μέρες τον κόσμο για «ανεξέλεγκτα βίαια επεισόδια», που όλοι ξέρουν πώς προσχεδιάζονται, μετά, ανήμερα έχυναν κροκοδείλια δάκρυα για τη «μη συμμετοχή του κόσμου». Επίσης, αφού γεμίζουν τα νεολαιίστικα κεφάλια με όλες τις ιδέες της υποταγής και της εξαγοράς «για μια νύχτα στο "Ρωμαίο"» ή για «ένα καινούριο αυτοκίνητο», ανήμερα πάλι στις 17 του Νοέμβρη τάχα ανησυχούν οι ίδιοι για τα «χαμένα ιδανικά». Ολα είναι μέρος του ίδιου κόλπου εξόντωσης ή εξουδετέρωσης.
Ζει γιατί δεν είναι «θεριό», να σκοτωθεί, ή να παγιδευτεί αλλά είναι οι ιδέες και η κίνηση που παράγουν. Είναι οι ιδέες της ενωμένης δράσης, της απειθαρχίας στην αδικία και την καταπίεση, της ανατροπής ενός κόσμου, που δεν είναι οριστικός και αμετάκλητος. Ενός κόσμου που αλλάζει μόνο με αγώνες και θυσίες...