Το ίδιο είχε πράξει ο πρωθυπουργός και στις 12.3.2003 όταν και πάλι οι συνταξιούχοι έκαναν και τότε πανελλαδική διαμαρτυρία και έκαναν πορεία στο Μέγαρο Μαξίμου. Είχαν συναντηθεί με τον υπουργό Επικρατείας τότε Στ. Μανίκα - ο οποίος αποπέμφθηκε στη συνέχεια λόγω του Χρηματιστηρίου - που τους υποσχέθηκε ότι θα γίνει συνάντηση με τον πρωθυπουργό εντός δέκα ημερών.
Χτες ο πρωθυπουργός δεν επέτρεψε ούτε να φτάσουν ως το Μέγαρο Μαξίμου οι συνταξιούχοι. Εφραξε το δρόμο μπροστά στη Βουλή με δυο κλούβες και δεκάδες αστυνομικούς. Το απαράδεκτο γεγονός γέμισε δικαιολογημένα τους συνταξιούχους με ιερή αγανάκτηση που ξέσπασαν βροντοφωνάζοντας «Αίσχος και ντροπή»! ενώ κατάγγειλαν τον πρωθυπουργό τονίζοντας ότι αυτό θα το πληρώσει και στην κάλπη.
«Το δις εξαμαρτείν επί ταυτώ ουκ ανδρός σοφού» έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Ομως στην περίπτωση του Κ. Σημίτη και τη στάση του απέναντι στους συνταξιούχους αποδεικνύεται ότι το «δις εξαμαρτείν επί ταυτώ» είναι ίδιον της πρακτικής... εκσυγχρονιστή πρωθυπουργού. Οπως, επίσης, αποδεικνύεται ότι και το «πολλάκις εξαμαρτείν», με πρωταγωνιστή τον πρωθυπουργό, είναι ίδιον των επικοινωνιακών τρικ της κυβέρνησης.
Ετσι, λοιπόν, όταν οι συγκυρίες και οι προεκλογικές ανάγκες το απαιτούν, ο Κ. Σημίτης παίρνει σβάρνα τα ΚΑΠΗ (βλέπε 1η Οχτώβρη, μέρα αφιερωμένη στους ηλικιωμένους) για να εκδηλώσει το δήθεν ενδιαφέρον για την Τρίτη Ηλικία, ενώ όταν φτάνουν στην αυλή του τους αποπέμπει με άδεια χέρια.
Ομως ο πρωθυπουργός έχει να κάνει με τη γενιά εκείνη των αγωνιστών που δε «φοβήθηκαν τους Γερμανοβούλγαρους και έχουν "γραμμένους" τους εκσυγχρονιστές» ή όπως βροντοφώναξαν με το σύνθημά τους: «Με χιόνια και με κρύο βρισκόμαστε παντού, οι συνταξιούχοι παντός καιρού».
Ολα τα γνώριζαν και, μάλιστα, από μέρες. Η πρόβλεψη της Εθνικής Μετεωρολογικής Υπηρεσίας ήταν σαφέστατη και πρόβλεπε χιονόπτωση ακόμη και μέσα στην Αθήνα. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η Μαλακάσα ήταν πάντα και είναι το πρώτο σημείο της ...Εθνικής Οδού Αθηνών - Λαμίας που κινδυνεύει να κλείσει. Και όμως δεν είχαν κάνει την παραμικρή προετοιμασία, με αποτέλεσμα μερικά εκατοστά χιονιού να κλείσουν το βασικότερο οδικό άξονα της χώρας και να σχηματιστεί ουρά πολλών χιλιομέτρων, ενώ χιλιάδες οδηγοί και ταξιδιώτες ταλαιπωρήθηκαν για ώρες. Την ίδια στιγμή, στις εξόδους της Εθνικής Οδού, σε αρκετές εισόδους και εξόδους της Αττικής οδού, σε πολλούς δρόμους της Αθήνας και των γύρω δήμων, γινόταν στην κυριολεξία το ...έλα να δεις. Κι όλ' αυτά, με την πρώτη και, μάλιστα, μικρή χιονόπτωση του χειμώνα, που μας είπε «Καλημέρα».
Τι να πούμε; Οχι, δεν είναι ανίκανοι, όπως σπεύδουν ίσως να καταγγείλουν ορισμένοι. Εχουν ικανότητες και τις έχουμε δει όλοι στην πράξη, όταν πρόκειται για τα συμφέροντα της ολιγαρχίας. Οταν πρόκειται να οργανώσουν τις ψηφοθηρικές επιχειρήσεις, τη χειραγώγηση των συνειδήσεων μέσω της κρατικής τηλεόρασης κλπ., κλπ. Η χτεσινή τουλάχιστον ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ κατάσταση είναι αποτέλεσμα, πρώτα και κύρια, του βαθιά αντιλαϊκού προσανατολισμού των κυβερνώντων και της πολιτικής τους. Αυτή είναι η αλήθεια.
Δυσκολεύεται να καταλάβει η Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ) γιατί οι εμποροϋπάλληλοι είναι αρνητικοί στην απαίτησή της, για λειτουργία των καταστημάτων και την Κυριακή 28 Δεκέμβρη. Υποστηρίζει ότι η μέρα αυτή είναι πολύ σημαντική για τη λειτουργία των επιχειρήσεων, καθώς μπαίνουν στην περίοδο των γιορτών μετά από παρατεταμένη απραξία και αναρωτιέται γιατί δεν παρεμβαίνει το υπουργείο Εργασίας.
Η παρέμβαση της ΕΣΕΕ είναι μια ακόμη προσφορά προς τα μεγαθήρια του εμπορικού κλάδου, τα οποία και θα καρπωθούν τα όποια οφέλη από την εξάντληση των εργαζομένων και αυτή την Κυριακή. Η απαίτησή της κινείται ουσιαστικά στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, ενώ αδιαφορεί εντελώς για τις κοινωνικές συνέπειες σε βάρος των εργαζομένων, οι οποίοι έτσι κι αλλιώς επιβαρύνονται υπέρμετρα την περίοδο των γιορτών.
Οσο για την απραξία, που διαπιστώνει, οι συνέπειές της δεν ανατρέπονται από μια παραπάνω μέρα δουλιάς. Η απραξία θα συνεχίζεται και θα εντείνεται, όσο δεν ανατρέπονται οι πραγματικές αιτίες της - η κυβερνητική πολιτική και η υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων..
Εντάξει, εμείς το ξέρουμε. Οπως δείχνουν τα πράγματα, μάλλον, αυτοί είναι που ...δεν το πιστεύουν και πολύ. Αλλωστε, ας μην ψάχνουν «ενόχους» για τη διαδοχολογία, που - όλως περιέργως - τους ταλανίζει επίμονα.
Πάλι καλά, δηλαδή, που ήρθαν τα χιόνια και οι καταιγίδες και περιορίστηκε η περιοδεία του Γιώργου Παπανδρέου στη Μαγνησία. Φανταστείτε τι θα βλέπαμε και τι θ' ακούγαμε, αν υπήρχαν και πιο πολλές εικόνες λατρείας προς τον ...προετοιμαζόμενο αρχηγό...
Πάντως, να τις θυμάστε αυτές τις φαινομενικά «ανύποπτες» μέρες που διανύουμε. Να θυμάστε πως από το ...πουθενά σηκώθηκε αυτός ο θόρυβος. Γιατί, αν κάποτε γίνει αυτή η αλλαγή ηγεσίας, θα μας παρουσιάσουν τον Γιώργο Παπανδρέου ως ...«λαοπρόβλητο»!
Αλλωστε, σ' αυτήν τη χώρα έχουμε δει αρκετά παραδείγματα κατασκευασμένων «λαοφιλών» πολιτικών, «ευρείας αποδοχής» με υψηλά ποσοστά στα κάθε είδους γκάλοπ. Γνωρίζουμε ότι οι μηχανισμοί υπάρχουν και λειτουργούν. Θυμηθείτε τον Αβραμόπουλο (δήμαρχος Αθηναίων ήταν).
Οταν, μάλιστα, ο υπό κατασκευήν «ηγέτης» φέρει και πολύ γνωστό επώνυμο, τότε τα πράγματα ...πορεύονται σχεδόν μόνα τους.
ΝΑ ΥΠΟΘΕΣΟΥΜΕ ότι το χτεσινό χιονάκι στην Αττική ήταν ένα ακόμη «ακραίο καιρικό φαινόμενο»; Σε κάθε περίπτωση, πάντως, οι αρμόδιοι πρέπει να εξηγήσουν το χαμό που έγινε κυρίως στους δρόμους των προαστίων της βορειοανατολικής Αττικής, όπου χιλιάδες εργαζόμενοι θέλουν καθημερινά να μετακινηθούν για να πάνε στις δουλιές τους.
Μάλλον, όμως, δε δικαιολογούνται τα αδικαιολόγητα.
Το ΠΑΣΟΚ, σήμερα, μπροστά στο φάσμα μιας επερχόμενης εκλογικής ήττας, δεν αναζητά το «φάρμακο» στην αλλαγή της πολιτικής του, δεν προφασίζεται καν τη μετανοούσα Μαγδαληνή, δεν απορρίπτει τίποτα από την απωθητική σκουριά της νεοσυντηρητικής του πολιτικής. Και πώς θα μπορούσε άλλωστε. Η σχέση του με τα λαϊκά στρώματα περιορίζεται πια στην προπαγανδιστική φαιότητα και τη γελοία ανακύκλωση μιας «αντιδεξιάς» δεκαρικολογίας. Το ΠΑΣΟΚ, σήμερα, δείχνει να καταφεύγει σε ένα επώνυμο: «Παπανδρέου»...
***
Και μόνο αυτό το γεγονός θα έπρεπε να είναι αρκετό για τα λαϊκά στρώματα για να γυρίσουν την πλάτη τους σε ένα πολιτικό σύστημα που ο μόνος του «εκσυγχρονισμός» είναι ότι μερικές δεκαετίες από την κατάργηση της «ελέω θεού» βασιλείας, αναζητά τη διάσωσή του στην... «ελέω επωνύμου» γαλαζοπράσινη κομματικοκρατία!
***
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, καταρρέει και το περιεχόμενο της αντιπαράθεσής τους στην εξέχουσα σημασία που έχει για το πολιτικό τους σύστημα η εκλογική διαδικασία. Για την ακρίβεια η εξέχουσα για αυτούς σημασία των εκλογών αρχίζει και σταματά στις μεθόδους αποπροσανατολισμού, εγκλωβισμού, γέννησης αυταπατών στις λαϊκές μάζες. Ως εκεί! Μόλις τελειώσει το παιχνίδι «Κώστας ή Κωστάκης» (ή «Γιωργάκης και Κωστάκης»), όλα επιστρέφουν στον αυτόματο πιλότο: Σούδα στους Αμερικάνους, λιτότητα και σύμφωνο σταθερότητας για το λαό, τα πετρέλαια στον Λάτση κ.ο.κ. Είτε με Κώστα, είτε με Κωστάκη, είτε με Γιωργάκη...
***