Στα πολλά και κρίσιμα ερωτήματα, που υπήρχαν, επομένως, προστίθενται και καινούρια: Γιατί προχωρά σ' αυτή την τακτική η κυβέρνηση; Επιχειρεί να χειραγωγήσει την πληροφόρηση και να την προσανατολίσει προς συγκεκριμένη κατεύθυνση και αν ναι γιατί; Τι θέλει να κρύψει και ποιους σκοπούς να εξυπηρετήσει;
Μπορεί, η δεύτερη αεροπορική τραγωδία - δυο μέρες μετά την πολύνεκρη τραγωδία στο Γραμματικό - να έγινε στην άλλη άκρη του πλανήτη, στα σύνορα Βενεζουέλας - Κολομβίας, αλλά οι ομοιότητες με την πρώτη είναι πολλές και οδηγούν σε σοβαρά και κρίσιμα συμπεράσματα.
Η κολομβιανή εταιρία West Caribbean Airways, της οποίας το αεροπλάνο συνετρίβη στα βουνά Σιέρα Περίχα, οδηγώντας στο θάνατο τους 152 επιβάτες και το οκταμελές πλήρωμα, ιδρύθηκε το 1998. Ηταν κι αυτή, δηλαδή, όπως και η «Ηλιος», προϊόν της πολιτικής «απελευθέρωσης» των αεροπορικών συγκοινωνιών, της έντασης του ανταγωνισμού και του κυνηγητού των κερδών. Είναι κι αυτή μια εταιρία «χαμηλού κόστους», η οποία - όπως και η «Ηλιος» - συνεργάζεται με τουριστικές πολυεθνικές και τα αεροπλάνα της παρουσίαζαν συχνά προβλήματα. Η προχτεσινή τραγωδία ήταν το δεύτερο θανατηφόρο δυστύχημα της ίδιας εταιρίας μέσα στους τελευταίους πέντε μήνες.
Τα συμπεράσματα δικά σας...
Στη Δικαιοσύνη θα καταφύγει, λέει, η Ενωση Συνεταιρισμών Λάρισας - αυτό απείλησε ο πρόεδρός της και γνωστός αγροτοσυνδικαλιστής της ΝΔ, Θ. Κοκκινούλης - προκειμένου να εξαναγκάσει τους βιομηχάνους ν' απορροφήσουν το σύνολο της παραγωγής ντομάτας στο νομό. Σιγά μην πανικοβληθούν οι ντοματοβιομήχανοι από την «απειλή» Κοκκινούλη, όταν, μάλιστα, γνωρίζουν ότι έχουν μαζί τους την κυβέρνηση.
Αλλά, τι έγινε και ο άλλοτε «άγριος αγωνιστής» μεταλλάχτηκε σε νομιμόφρονα και νομοταγή συνδικαλιστή; Απλώς το κόμμα του βρίσκεται στην κυβέρνηση και δε θέλει να του δημιουργεί προβλήματα με αγροτικές κινητοποιήσεις κι άλλες αγωνιστικές πιέσεις.
Αλλωστε, δεν το κρύβει ότι τάσσεται υπέρ του συνδικαλισμού του διαλόγου, της συνεννόησης και της συναίνεσης κι εκεί επιχειρεί να οδηγήσει όσους μπορεί, ακόμα, να παρασύρει. Μόνο που όλο και περισσότεροι έχουν πάρει χαμπάρι το ρόλο που παίζει η «παρέα Κοκκινούλη» και γενικότερα ο κυβερνητικός αγροτοσυνδικαλισμός...
Μια και ο υπουργός Υγείας προωθεί την ιδιωτικοποίηση της Υγείας και αρέσκεται στα αμερικανικά μοντέλα, του αφιερώνουμε τα παρακάτω στοιχεία:
Σύμφωνα με έρευνα του αμερικανικού ιδρύματος Commmonwealth Fund, 49 εκατομμύρια ασφαλισμένοι στις ΗΠΑ δυσκολεύονται να καλύψουν τις ιατροφαρμακευτικές δαπάνες. Τα 2/3 των ασθενών που πληρώνουν ασφάλιστρα τουλάχιστον ίσα με το 10% του εισοδήματός τους αναγκάζονται να δανειστούν για να καλύψουν τις ιατρικές δαπάνες. Ανάλογα προβλήματα αντιμετωπίζει το 50% των ενηλίκων Αμερικανών, με ετήσιες εισφορές για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη τουλάχιστον 500 δολαρίων και οι μισοί από τους Αμερικανούς που δεν έχουν κάλυψη για συνταγογραφημένα φάρμακα.
Επίσης, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, οι μισές από τις χρεοκοπίες ιδιωτών στις ΗΠΑ οφείλονται στην αδυναμία των οφειλετών να καλύψουν τις υπέρογκες δαπάνες για την ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη.
Την ίδια στιγμή, οι δαπάνες για την Υγεία στις ΗΠΑ είναι πολύ μεγαλύτερες από κάθε άλλη χώρα (53% μεγαλύτερες από τη δεύτερη Ελβετία και 140% περισσότερες από το μέσο όρο των χωρών - μελών του ΟΟΣΑ).
Αυτά είναι τα αποτελέσματα της πολιτικής ιδιωτικοποίησης της Υγείας, που έχουν ακολουθήσει και ακολουθούν οι Αμερικανοί Πρόεδροι, είτε ανήκουν στο Δημοκρατικό είτε στο Ρεπουμπλικανικό κόμμα.
Εχουμε ήδη αρκετή εμπειρία από ανάλογα γεγονότα, για να καταλάβουμε τι σημαίνουν όλα αυτά, που εδράζονται δηλαδή οι «διαφωνίες» για την επέμβαση. Προφανώς (αυτή τη φορά) είναι όλοι οι εμπλεκόμενοι πιο σοφοί και θέλουν από πριν ξεκάθαρες συμφωνίες για το διαμοίρασμα της λείας.
Το αν θα τα βρουν δεν το γνωρίζουμε. Ομως, έχει τελικά τόση μεγάλη σημασία αν στο Ιράν ετοιμάζεται μια επέμβαση «κοινής αποδοχής» από ΗΠΑ και Ευρωπαϊκή Ενωση ή αν θα έχουμε «μονομερείς ενέργειες»;
Εκτός αν υπάρχουν κάποιοι που (θέλουν να) πιστεύουν ότι η ΕΕ τάσσεται «δογματικά» υπέρ των διπλωματικών προσεγγίσεων τέτοιων θεμάτων. Αλλωστε, και μόνο η τάση της ΕΕ να ελέγχει το τι και πώς θα κάνει μια χώρα, οδηγεί σε διαφορετικούς δρόμους. Για να μην αναφερθούμε στον πρωταγωνιστικό ρόλο της για τη διάλυση της πρώην Ομόσπονδης Γιουγκοσλαβίας...
ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΜΕΡΙΔΙΟ του ΟΤΕ - και μάλιστα καθόλου ευκαταφρόνητο, αφού θα είναι της τάξης του 10% - ετοιμάζεται όπως λέγεται να πουλήσει η κυβέρνηση, ίσως και μέσα στον Αύγουστο.
Είναι προφανές ότι κάποιοι αντιλαμβάνονται τον οργανισμό σαν ...τούρτα και μοιράζουν κομμάτια. Αλλωστε, εδώ και μια δεκαετία περίπου τσακώνονται τόσοι και τόσοι «διαπλεκόμενοι»για το ποιος θα πάρει το μεγαλύτερο.
Το πρόβλημα είναι πάντως ότι τόσο η κυβέρνηση όσο και το ΠΑΣΟΚ αντιλαμβάνονται αυτές τις εξελίξεις ως συνήθη - πλέον - διαδικασία. Λογικό, αφού μαζί ξεκίνησαν την εφαρμογή της.
Μόνο που δεν μπορούμε να ξεχνάμε τι είναι αυτός ο ΟΤΕ. Οσο κι αν τον έχουν μετατρέψει σε επιχείρηση, που δουλεύει με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, συνεχίζει να είναι ένας οργανισμός που πρέπει να ανήκει σε αυτούς που τον πληρώνουν. Δηλαδή στον ελληνικό λαό.