Πάντως, οι ελάχιστοι «αναρχικοί» προβοκάτορες και διάφοροι άλλοι χαφιέδες δεν έδωσαν μόνον προσχήματα στις δυνάμεις καταστολής να χρησιμοποιήσουν χημικά και δακρυγόνα. Ούτε πρόσφεραν μόνο το απαραίτητο θέαμα στις τηλεοπτικές κάμερες, πετώντας μερικές μολότοφ και βάζοντας φωτιά σε μια στάση αστικού λεωφορείου. Ταυτόχρονα, με τα παραπάνω, έκαναν πολύμορφα φανερό και τον αντικομμουνισμό τους. Είτε με κάποια εμετικά συνθήματα, είτε με το μοίρασμα κάποιων χυδαίων και ανυπόγραφων προκηρύξεων. Μια απ' αυτές είχε τίτλο «Οι πράκτορες των Αμερικανών κατά τα αρχεία της ΚΕ του ΚΚΕ». Ακολουθούσαν οι φωτογραφίες του Μ. Βαφειάδη, του Ν. Πλουμπίδη, του Αλ. Γιωτόπουλου και του Δ. Κουφοντίνα και από κάτω σημειώνονταν: «Ο αγώνας ενάντια στη λήθη είναι ο αγώνας ενάντια στην εξουσία»...

Οπως καταλαβαίνετε, η αξιοποίησή των «γνωστών αγνώστων» είναι ολόπλευρη, σύνθετη και ανάλογα προσανατολισμένη. Οι «καθοδηγητές» τους γνωρίζουν πολύ καλά τους στόχους τους.

«"Αν ζούσε ο Τσε, θα ήταν γιάπης!", τάδε έφη ο κ. Μίμης Ανδρουλάκης. Πράγματι - κι αν ζούσε ο Μίμης Ανδρουλάκης δε θα ήταν αμετροεπής! Καθ' ότι το "αν" στην Ιστορία ισχύει μόνον για τη γιαγιά μας (η οποία αν είχε καρούλια θά 'ταν περονόσπορος). Ομως, θα μου πείτε, είναι τόσον κολοκυθοκέφαλος ο κ. Ανδρουλάκης, ώστε να καταφεύγει στο "αν"; - όχι, βεβαίως!

Ο κ. Ανδρουλάκης είναι ένας καλός άνθρωπος που λέει εδώ και καιρό αυτά που θέλει (και χαίρεται) να ακούει η "νέα" δημοσιογραφία. Αυτά που της αρέσει να αναπαράγει, φτιάχνοντας όλο αυτό το πλιγούρι μέσα στο οποίο μπορούν να κάνουν καριέρα όλα αυτά τα παιδιά του "αν" της Ιστορίας. Ολοι εκείνοι που τους αρέσει να την εκδικούνται για αυτά που δεν ήταν οι ίδιοι ποτέ και που δεν μπόρεσαν ποτέ να γίνουν! Σ' αυτούς λοιπόν ας καταφεύγουν κι όσοι έπαψαν να είναι ό,τι ήταν. Είναι ένας τρόπος να γίνονται ευάρεστοι στα μορφώματα των αμορφώτων κι έτσι να (ελπί)ζουν ότι (επι)ζουν - νοιώθεται...».

Του Στάθη, από το χθεσινό «Ναυτίλο» του «Ελευθεροτυπία»).

Δύο περίπου μήνες έχουν περάσει από τις εκλογές στη Γερμανία κι όπως όλοι, πλέον, έχουν καταλάβει, η τότε (προεκλογική) κατηγορηματική αντίθεση, στον πόλεμο κατά του Ιράκ, των Γερμανών σοσιαλδημοκρατών και των εταίρων τους «πρασίνων», έχει μετατραπεί στο πρόσφατο «ναι», για το γνωστό ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας και τώρα περιμένουμε τα παραπέρα βήματα.

Αλλά δεν είναι μόνον αυτά. Τις επόμενες μέρες πραγματοποιείται στην Πράγα Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ και ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών και ηγέτης των... ειρηνόφιλων «πρασίνων», Γ. Φίσερ, προτείνει την ισχυροποίηση και επίσημη πλέον θεσμοθέτηση του ΝΑΤΟ, ως παγκόσμιου χωροφύλακα των «διατλαντικών αξιών», όπως λέει. «Η πρόληψη των κρίσεων είναι το ίδιο σημαντική με την αντίδραση στις κρίσεις» δήλωσε συγκεκριμένα ο κ. Φίσερ. «Στην Πράγα δεν πρέπει να τεθεί μόνο θέμα στρατιωτικών ικανοτήτων» σημείωσε, υπογραμμίζοντας ότι το ΝΑΤΟ πρέπει να αποτελέσει ένα «σημαντικό στήριγμα ενός συστήματος διεθνούς συνεργασίας» και να εξελιχθεί σε μια «κοινωνία διατλαντικών αξιών». Και συνέχισε: «Το ΝΑΤΟ βρίσκεται μπροστά σε μια νέα εποχή. Να εγκαταλείψουμε την ιδέα της αποκλειστικής στρατιωτικής επέμβασης σε συγκρούσεις και να κινηθούμε προς την κατεύθυνση της ασφάλειας».

Οπως καταλαβαίνετε, οι λύκοι που φοράνε προβιά είναι, πολλές φορές, περισσότερο επικίνδυνοι από τους αμασκάρευτους.