ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Πρώτα η ασφάλιση της εξουσίας

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Πλήρη και καθαρή πολιτική στήριξη απ' όλους τους κορυφαίους και την Κοινοβουλευτική Ομάδα» θα ζητήσει, όπως διαβάσαμε στο χτεσινό «Βήμα», ο Κ. Σημίτης όσον αφορά τις αλλαγές στο Ασφαλιστικό. Ειλικρινά, δεν καταλαβαίνουμε γιατί ξοδεύουν άδικα μελάνι και φαιά ουσία, για να δημιουργήσουν έστω και «κλίμα» πριν από τις συνεδριάσεις των οργάνων της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ, που θα επικυρώσουν τις οριστικές αποφάσεις για το Ασφαλιστικό. Υπήρξε, άραγε, κάποιο μείζον και δευτερεύον ζήτημα που οι βουλευτές και τα κυβερνητικά στελέχη να απογοήτευσαν τον Κ. Σημίτη και να μη στήριξαν τις όποιες νεοφιλελεύθερες και αντιλαϊκές επιλογές και μέτρα του; Ασφαλώς δε θα το πράξουν ούτε τώρα, πολύ περισσότερο που, όπως αναφέρει η ίδια εφημερίδα, «ο κ. Σημίτης θα εγγυηθεί ταυτοχρόνως ότι πρόκειται να αλλάξει το πολιτικό σκηνικό σε κυβέρνηση και κόμμα». Και αφού η νομή της εξουσίας είναι εξ-ασφαλισμένη και δεδομένη, όλα τα άλλα έπονται για τα ηγετικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, τα οποία το έχουν αποδείξει πλειστάκις στην πράξη. Το τελευταίο που τους ενδιαφέρει είναι αν θα μείνουν «ξεκρέμαστοι» ασφαλιστικά εκατομμύρια εργαζόμενοι.

Μια πολιτική, διαφορετικοί ρόλοι

Με διπλό πρόσωπο, ακριβώς για να σπείρει σύγχυση για την αντιλαϊκή πολιτική της, εμφανίζεται η ηγεσία της ΝΔ, όσον αφορά τη στάση της απέναντι στο Ασφαλιστικό. Στην πραγματικότητα θα μοιραστούν οι ρόλοι του «καλού» και του «κακού», ώστε να πληρώσει όσον το δυνατόν λιγότερο για τη σύμπλευσή της με τις αντιασφαλιστικές κυβερνητικές επιλογές. Συγκεκριμένα, ο πρόεδρος του κόμματος θα εκφράζει την επίσημη γραμμή, η οποία στην ουσία είναι παρότρυνση της κυβέρνησης, για πιο σκληρές νεοφιλελεύθερες διαρθρωτικές αλλαγές, ενώ την ίδια στιγμή οι συνδικαλιστές της ΝΔ θα μπορούν να διαφοροποιούνται, διότι, όπως δήλωσε (στον «Πλάνετ») χτες η Μαριέτα Γιαννάκου «οι αποκλίσεις στους συνδικαλιστικούς χώρους και αλλού είναι φυσικές, διότι εκεί υπηρετούνται σκοποί διαφορετικοί»(!). Σε κάθε περίπτωση, πάντως, σκοπός τόσο της ηγεσίας της ΝΔ όσο και των συνδικαλιστών της ΔΑΚΕ δεν είναι η υπεράσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων, αλλά η στήριξη των αντεργατικών μέτρων της κυβέρνησης.

Τα πρότυπα της ανταγωνιστικότητας

Η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας αποτελεί, ως γνωστόν, τον υπέρτατο και ιερό στόχο του συστήματος, τον οποίο τα πάντα πρέπει να υπηρετούν. Διαρκώς οι διάφοροι «γκουρού» του νεοφιλελευθερισμού, ανάμεσά τους και ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, επιχειρούν να δικαιολογήσουν την «αναγκαιότητα» νέων αντιλαϊκών μέτρων στο όνομα της βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας. Θέλουν, δηλαδή, να μειωθεί και άλλο το κόστος της εργασίας ανά μονάδα προϊόντος, παρότι γνωρίζουν πολύ καλά ότι είναι το χαμηλότερο στις χώρες της ΕΕ. Πρόσφατη απόδειξη γι' αυτό προσφέρουν τα στοιχεία της εταιρίας Werner International που μετρά από το 1939 το κόστος εργασίας στην κλωστοϋφαντουργία. Για το 2000, λοιπόν, τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι το μέσο κόστος εργασίας ανά ώρα στις χώρες της ΕΕ υπολογίζεται σε 13,82 ευρώ και είναι κάτι τι χαμηλότερο από αυτό των ΗΠΑ και του Καναδά που φτάνει τα 15,29 και 15,34 ευρώ. Μάλιστα, η Δανία έχει το υψηλότερο κόστος εργασίας για το έτος 2000 με 23,91 ευρώ και ακολουθούν η Σουηδία (23,78 ευρώ), το Βέλγιο με 20,99 ευρώ, η Ολλανδία (20,91 ευρώ), κ.ο.κ. Στην Ελλάδα, το κόστος εργασίας ανά εργάσιμη ώρα διαμορφώθηκε πέρυσι σε 7,77 ευρώ ή 2.619 δραχμές (ισοτιμία 25 Ιούλη 2000). Με άλλα λόγια το κόστος εργασίας βρίσκεται στο μισό του μέσου όρου της ΕΕ, εν τούτοις θέλουν κι άλλο να το κατεβάσουν με φιλομονοπωλιακά μέτρα. Προφανώς, έχουν ζηλέψει τις χώρες που βρίσκονται πολύ πιο «μπροστά» (Ινδονησία, Πακιστάν, Μαδαγασκάρη)...

Οι τιμές στις βενζίνες

Ανεβαίνουν οι διεθνείς τιμές πετρελαίου, ακριβά την πληρώνουμε τη βενζίνη. Πέφτουν οι διεθνείς τιμές, το ίδιο ακριβά και πάλι την πληρώνουμε. Η κυβέρνηση, πάντως, σε κάθε περίπτωση παίζει το ρόλο του Ποντίου Πιλάτου και αποδίδει τις αυξήσεις σε «συγκυριακά» φαινόμενα. Αλλοτε, τις φόρτωνε στην άνοδο των διεθνών τιμών. Χτες, ο υπουργός Ανάπτυξης θυμήθηκε τις συγκρούσεις στη Μ. Ανατολή κ.ο.κ. Πάντως, το μόνο σίγουρο είναι ότι οι καταναλωτές πληρώνουν τη βενζίνη για... χρυσό και οι πολυεθνικές πετρελαϊκές εταιρίες θησαυρίζουν. Και αυτά τα δύο δεν είναι καθόλου... συγκυριακά.

Οι ... προστάτες

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ! Μας προέκυψε τώρα και η Νέα Δημοκρατία, προστάτιδα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων! Κάνει κριτική στην κυβέρνηση και της ζητάει να σεβαστεί την κοινωνική ασφάλιση, τα όρια ηλικίας και τις συντάξεις!

Πώς το εννοεί ακριβώς, όμως; Οπως τα σεβάστηκε το ασφαλιστικό νομοσχέδιο του Σιούφα, το 1992; Γιατί πάνω σ' αυτήν τη βάση χτίζει σήμερα η κυβέρνηση. Οι πληροφορίες, για παράδειγμα, λένε ότι στοχεύει σε όσες κατηγορίες ξέφυγαν της «ασφαλιστικής μεταρρύθμισης» της κυβέρνησης Μητσοτάκη!

Το μόνο σίγουρο, με βάση αυτά που ακούγονται για το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης Σημίτη, είναι ότι κανείς δεν μπορεί να αισθάνεται ασφαλής, σε όποια ηλικία κι αν είναι και σε όποιο συνταξιοδοτικό καθεστώς. Δε σηκώνει εφησυχασμούς αυτή η ιστορία.

Οσο για τον περίφημο κοινωνικό διάλογο που θα ξεκινήσει - έτσι όπως θα ξεκινήσει - τι ζητά η κυβέρνηση να της πουν τα συνδικάτα; Με ποιους ρυθμούς θα περικοπούν τα ασφαλιστικά δικαιώματα; Αυτό το γνωρίζει καλύτερα από μόνη της. Είναι ειδική!

ΚΑΛΑ ΤΑ μείωσε τα επιτόκια ο Γκρίνσπαν στο Χρηματιστήριο της Γουόλ Στριτ, αλλά εμείς γιατί πρέπει να χαιρόμαστε; Ναι μεν θα επιδράσει αυτό θετικά στην παγκόσμια οικονομία (;) αλλά στο βενζινάδικο της γειτονιάς σας το ξέρουν αυτό;

Γιατί εκεί πουλάνε βενζίνη με τις αυξημένες τιμές, ενώ η αγορά παραμένει γενικώς ακριβή, όπως όλοι γνωρίζουμε. Σίγουρα, λοιπόν, κάποιοι χαίρονται με τις νέες εξελίξεις στις ΗΠΑ, όμως δεν είναι ο μέσος Ελληνας πολίτης, ούτε οι απανταχού της Γης εργαζόμενοι.

ΩΣΤΕ ΑΠΟ τη Σαχάρα ήταν η λασπωμένη βροχή που ταλαιπώρησε χτες το πρωί την Ελλάδα και ιδίως την Αθήνα; Χάλια έγιναν τα αυτοκίνητα του κόσμου, αλλά αυτό δεν είναι το χειρότερο.

Γρηγοριάδης Κώστας

Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, το υπουργείο Οικονομικών προετοιμάζει ελέγχους και πρόστιμα στους οδηγούς, που τα αυτοκίνητά τους λερώθηκαν, για παράνομη κατοχή άμμου εισαγόμενη αδασμολόγητα από χώρες εκτός ΕΕ. Ως γνωστόν, η Αφρική δεν είναι στην ΕΕ...

«Νεο -Ταξικά» εγκλήματα...

Η φωτογραφία δημοσιεύτηκε στο «Ριζοσπάστη». Ενα μωρό, το οποίο ίσα που στέκεται στα πόδια του, έχει ανασύρει από τα ερείπια του σπιτιού του στη Γάζα την πλαστική του στρατούλα και πολεμάει να τη στεριώσει ανάμεσα στις σωρούς τα τούβλα και τις πέτρες. Την κρατάει με τη λαχτάρα του μωρουδίστικου «δικού μου» και τη χαρά του μύωπα που ξαναβρίσκει τα γυαλιά του...

Πριν απ' αυτή τη σκηνή, μπροστά στα μάτια του μωρού οι τοίχοι του σπιτιού έγιναν κόσκινο από τις αμερικάνικες σφαίρες του ισραηλινού στρατού και μετά ολόκληρος ο συνοικισμός σωριάστηκε από τις μπουλντόζες. Το μωρό ήταν «τυχερό», γιατί το μόλις δεκάχρονο γειτονόπουλο σταμάτησε με το σωματάκι του μία απ' αυτές τις σφαίρες και ξεψύχησε...

Καθημερινά εγκλήματα της λεγόμενης «Νέας Τάξης Πραγμάτων» που σκόπιμα θέλουν, να μας κάνουν, να τα συνηθίσουμε, ή να τα σπρώξουμε «κάτω από το χαλί» της συνείδησης, παστωμένα με τόσα άλλα ώστε να «βαρύνει», να μην αντιδρά, να μην ξεσηκώνεται...

«Υπερβολική και δυσανάλογη...» χαρακτήρισε ο Κ. Πάουελ την πρόσφατη βάρβαρη επίθεση των ισραηλινών στα παλαιστινιακά εδάφη. Δηλαδή, αν ήταν πιο «βολική» και πιο «ανάλογη» δε θα υπήρχε πρόβλημα. Αλλωστε, λίγες μόλις ώρες μετά από αυτή τη δήλωση ο Αμερικάνος εκπρόσωπος (που προφανώς παίρνει οδηγίες από τον υπουργό των Εξωτερικών) στην ειδική επιτροπή του ΟΗΕ στη Γενεύη, ήταν ο μόνος που δεν ψήφισε τα τρία ψηφίσματα καταδίκης της ισραηλινής επιδρομής.

Είναι φανερό, πως η ισραηλινή επιθετικότητα δε γεννιέται από το πουθενά. Ούτε επίσης ισχύουν τα παράσιτα που άρχισαν ήδη να τριβελίζουν τα μυαλά της κοινής γνώμης με τις γνωστές υπαγορευμένες αναλύσεις πως τάχα «χάθηκε η ευκαιρία για ειρήνη με την αλλαγή κυβέρνησης στο Ισραήλ» και πως τάχα «η Παλαιστινιακή Αρχή έχασε τη μεγάλη ευκαιρία με τον Μπάρακ...».

Αυτά τα παραμύθια η Χαλιμά δεν τα ήξερε γιατί δεν μπορούσε να προβλέψει το μέγεθος του κυνισμού των εγκλημάτων του ιμπεριαλισμού. Τα ίδια εγκλήματα γίνονταν και στη μόλις λίγους μήνες «προ-Σαρόν» εποχή και με τον ίδιο στόχο. Να λυγίσει η παλαιστινιακή αντίσταση και να έρθουν στα γόνατα να συζητήσουν μπροστά πάντα στους Αμερικάνους όχι για ειρήνη αλλά για την απόλυτη ταπείνωσή τους. Ούτε την ανάσα τους δεν εξασφάλιζαν με τους όρους των αποκλεισμών.

Ετσι όμως εξασφαλιζόταν η αμερικάνικη παρουσία χωρίς ανταγωνιστές στη Μέση Ανατολή και έπαιρναν και ένα μάθημα οι λαοί της γύρω περιοχής για το ποιος είναι το αληθινό αφεντικό. Βέβαια, δεν υπολόγισαν στα παιδιά με τις σφεντόνες, που, όπως αποδείχτηκε, είχαν δει πολλούς σκοτωμούς και πολλά σπίτια τους να γκρεμίζονται για να ιδρώσει τόσο εύκολα το αυτί τους... Με ό,τι είχαν στα χέρια τους χάλασαν για την ώρα τα ιμπεριαλιστικά σχέδια.

Η αγριότητα των επιθέσεων έχει τώρα μεγαλώσει. Οι κίνδυνοι για επέκταση του πολέμου στη γύρω περιοχή είναι πια σχεδόν δεδομένοι. Ομως τα ίδια παιδιά συνεχίζουν «να βγάζουν γλώσσα» στο ιμπεριαλισμό και να σώζουν μαζί και την αξιοπρέπεια εκείνων που αγωνίζονται όπου Γης. Αξίζουν έμπρακτα τη μαζική συμπαράσταση. Τους το χρωστάμε...

Παύλος ΑΛΕΠΗΣ