Η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας αποτελεί, ως γνωστόν, τον υπέρτατο και ιερό στόχο του συστήματος, τον οποίο τα πάντα πρέπει να υπηρετούν. Διαρκώς οι διάφοροι «γκουρού» του νεοφιλελευθερισμού, ανάμεσά τους και ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, επιχειρούν να δικαιολογήσουν την «αναγκαιότητα» νέων αντιλαϊκών μέτρων στο όνομα της βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας. Θέλουν, δηλαδή, να μειωθεί και άλλο το κόστος της εργασίας ανά μονάδα προϊόντος, παρότι γνωρίζουν πολύ καλά ότι είναι το χαμηλότερο στις χώρες της ΕΕ. Πρόσφατη απόδειξη γι' αυτό προσφέρουν τα στοιχεία της εταιρίας Werner International που μετρά από το 1939 το κόστος εργασίας στην κλωστοϋφαντουργία. Για το 2000, λοιπόν, τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι το μέσο κόστος εργασίας ανά ώρα στις χώρες της ΕΕ υπολογίζεται σε 13,82 ευρώ και είναι κάτι τι χαμηλότερο από αυτό των ΗΠΑ και του Καναδά που φτάνει τα 15,29 και 15,34 ευρώ. Μάλιστα, η Δανία έχει το υψηλότερο κόστος εργασίας για το έτος 2000 με 23,91 ευρώ και ακολουθούν η Σουηδία (23,78 ευρώ), το Βέλγιο με 20,99 ευρώ, η Ολλανδία (20,91 ευρώ), κ.ο.κ. Στην Ελλάδα, το κόστος εργασίας ανά εργάσιμη ώρα διαμορφώθηκε πέρυσι σε 7,77 ευρώ ή 2.619 δραχμές (ισοτιμία 25 Ιούλη 2000). Με άλλα λόγια το κόστος εργασίας βρίσκεται στο μισό του μέσου όρου της ΕΕ, εν τούτοις θέλουν κι άλλο να το κατεβάσουν με φιλομονοπωλιακά μέτρα. Προφανώς, έχουν ζηλέψει τις χώρες που βρίσκονται πολύ πιο «μπροστά» (Ινδονησία, Πακιστάν, Μαδαγασκάρη)...