ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ευρω-αδιέξοδα...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οι μεν επικρίνουν την πολιτική του «ζεϊμπέκικου» στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και εξαίρουν την πολιτική της «κουμπαριάς». Οι δε κάνουν το αντίθετο. Προφανώς, τόσο για τους μεν, όσο και για τους δε, η εξωτερική πολιτική της χώρας και η υπεράσπιση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων είναι θέμα... χορευτικών ικανοτήτων και δημοσίων σχέσεων. Είναι κι αυτός ένας τρόπος για να μην μπαίνουν στο κέντρο της συζήτησης οι πραγματικοί παράγοντες και παράμετροι που καθορίζουν την εξωτερική πολιτική της χώρας και, ιδιαίτερα, την πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Αλλωστε, για το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, τις αποφάσεις της Μαδρίτης και του Ελσίνκι, κλπ., κλπ., θα μιλάμε τώρα. Αυτά είναι δεδομένα και αδιαμφισβήτητα. Στα πλαίσια που έχουν αυτά καθορίσει, πορεύεται η χώρα μας. Εάν οι εξελίξεις και η πραγματικότητα αποδείχνουν ότι τα πλαίσια αυτά είναι αδιέξοδα έως και επικίνδυνα, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα αυτή...

Η λογική του «ευρω-μονόδρομου» σε όλο το ανορθολογικό μεγαλείο της...

Ψέματα

«Ενδοεπικοινωνία ανάμεσα στη Ρηγίλλης και τον Περισσό». «Αρκετές φορές το τελευταίο διάστημα ο γραμματέας της ΚΕ της ΝΔ, Ευάγγ. Μεϊμαράκης είχε τηλεφωνική επικοινωνία με τη γενική γραμματέα του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα». «Τα αποτελέσματα αυτής της "άτυπης" συνεννόησης φάνηκαν στις τελευταίες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, όπου σε πολλούς δήμους της χώρας Νέα Δημοκρατία και ΚΚΕ υποστήριξαν κοινούς υποψηφίους».

Τα παραπάνω είναι ορισμένα μόνον απ' όσα περιέχονται σ' ένα... ευφάνταστο ρεπορτάζ της χτεσινής «Απόφασης», που φέρει τον τίτλο «Οι κοινοί υποψήφιοι δήμαρχοι στο μικροσκόπιο της ΝΔ και της Αριστεράς» και υπογράφεται από τον Κώστα Πασίση. Προφανώς, τόσο ο συντάκτης του κειμένου, όσο και οι υπεύθυνοι της εφημερίδας δεν έχουν την παραμικρή αναστολή να γράφουν και να δημοσιεύουν ψέματα.

Δεν άντεξε...

Είναι γνωστό γενικά και ειδικά στους συστηματικούς «παίκτες» ότι το καζίνο ποτέ δε χάνει. Αυτό συμβαίνει όμως και με άλλα ιδρύματα του... χρηματοπιστωτικού τομέα, όπως οι τράπεζες, που σε ορισμένες περιστάσεις το παραδέχονται άνετα προκειμένου να τονίσουν την πλεονεκτική τους θέση απέναντι σε υποψήφιους πελάτες και συνεργάτες. Υπάρχουν όμως και οι εξαιρέσεις.

Η EFG Γιούρομπανκ Χρηματιστηριακή ΑΕΠΕΥ δεν μπόρεσε να αντέξει ακόμη και ένα σατυρικό κείμενο που δημοσιεύτηκε στην ηλεκτρονική ειδησεογραφική πύλη «Euro2day», το οποίο στο διά ταύτα διαπίστωνε αυτή την απλή αλήθεια. Το κείμενο αφορά τις ενέργειες μιας τράπεζας γειτονικής χώρας, της «PARTA OLA BANK», προκειμένου να έχει υψηλό και σίγουρο κέρδος μέσα από δραστηριότητες που σχετίζονται με τα αμοιβαία κεφάλαια.

Η χρηματιστηριακή εταιρία της EFG Γιούρομπανκ θεώρησε ότι το κείμενο σχετίζεται με δικές της δραστηριότητες και απαίτησε - σύμφωνα με την «Αμάλθεια Εκδοτική ΑΕ» στην οποία ανήκει η πύλη - να αποσυρθεί το κείμενο. Η άρνηση της τελευταίας είχε άμεσες συνέπειες. Η «θιγόμενη» επιχείρηση απαίτησε να διακοπεί άμεσα κάθε διαφημιστική καταχώριση της εταιρίας στην πύλη...

«Καταδώστε»... σας συμφέρει!

«Οι ύποπτοι για τρομοκρατία θα μπορούσαν να καταδικαστούν σε μικρότερες ποινές, ή έχουν λάβουν αμνηστία από τις κατηγορίες, ως αντάλλαγμα για τη συνεργασία τους» υποστηρίζει σε δημοσίευμά της η βρετανική εφημερίδα «Ντέιλι Τέλεγκραφ», για το νέο νομοθετικό πλαίσιο που προωθεί η βρετανική κυβέρνηση.

Με βάση τους νέους κανονισμούς, ο κατηγορούμενος που θα συνεργαστεί με τις αρχές θα πρέπει να δεχτεί να καταθέσει, εάν κριθεί αναγκαίο, στη δίκη, αλλά και να αποδεχτεί την ενοχή του για τις κατηγορίες που αντιμετωπίζει. Επιπλέον, ο δικαστής θα ανακοινώνει δύο ξεχωριστές ποινές. Αυτή που θα επιβληθεί στον κατηγορούμενο σε περίπτωση που δε συνεργαστεί κι αυτή που θα του επιβληθεί εάν συνεργαστεί. Σε περίπτωση που η κατάθεσή του αποδειχθεί ψευδής, τότε η κατηγορούσα αρχή θα μπορεί να ζητήσει επανεξέταση της ποινής και την επιβολή της μεγαλύτερης δυνατής.

Αξιωματούχοι της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας θεωρούν ότι το σύστημα αυτό μπορεί να βοηθήσει σημαντικά στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας και να ενισχύσει τις έρευνες για «την εξάρθρωση εξτρεμιστικών οργανώσεων που συνδέονται με την Αλ Κάιντα και δρουν στη Βρετανία».

Τα χρηματιστηριακά... .

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΠΟΛΛΟΙ (και από το κυβερνητικό στρατόπεδο), όπως ακούμε και διαβάζουμε, γκρινιάζουν για την ατιμωρησία του «εγκλήματος», που, όπως λένε, διαπράχθηκε στο Χρηματιστήριο την περίοδο 1999 - 2001. Πώς γίνεται, όμως, να μιλούν για το έγκλημα που «διαπράχθηκε» και να μη βλέπουν το έγκλημα που ...διαπράττεται;

Εξ όσων γνωρίζουμε, τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων συνεχίζουν να «τζογάρονται» στη Σοφοκλέους. Πρόκειται για χρήματα που πληρώνουν οι ασφαλισμένοι, για όποιον δεν το ξέρει...

Εδώ πώς γίνεται να μη διαπιστώνεται η ίδια ευαισθησία για τον εργαζόμενο και τον συνταξιούχο, που ρισκάρονται τα χρήματα της σύνταξής του, χωρίς να τον έχει ρωτήσει κανείς;

Αρα λοιπόν, μάλλον πρέπει να είμαστε πολύ δύσπιστοι απέναντι στις μεγαλοστομίες των διαφόρων ...«τιμίων», που ξαφνικά μας προέκυψαν και στο χώρο της πολιτικής και στο χώρο της δημοσιογραφίας.

ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ πρέπει να είναι τα πράγματα, όπως τα λέει ο Γιώργος Σουφλιάς. Μίλησε για «χρυσή εποχή» στα δημόσια έργα, αρκεί να έχουν «όρεξη για δουλιά οι εταιρίες». Δεν ξέρουμε, αν έχουν όρεξη για δουλιά, πάντως για κέρδη και υπερκέρδη έχουν. Γι' αυτό, ας μην έχει την παραμικρή αμφιβολία...

Σε κάθε περίπτωση πάντως, οι κατασκευαστικές εταιρίες δεν πρέπει να έχουν το παραμικρό παράπονο. Από τη «χρυσή εποχή» του ΠΑΣΟΚ στη «χρυσή εποχή» της Νέας Δημοκρατίας μεταφέρονται. Αντε, να αλλάξει λίγο το ...μοίρασμα της πίτας.

Αυτά, την ώρα που οι εργαζόμενοι, και στο συγκεκριμένο κλάδο, αλλά και γενικότερα, περνάνε από μια εποχή λιτότητας σε μια άλλη. Οπως βλέπετε, αλλαγές γίνονται. Απλά, δε γίνονται για όλους...

ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ έχει παράπονο κανείς (από τις ΑΕ και τους «κατέχοντες» εννοούμε), ο Γιώργος Αλογοσκούφης ξεκίνησε από χτες να εξαγγέλλει μειώσεις φορολογικών συντελεστών για τις εταιρίες.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Φυσικά, αδιαπραγμάτευτο είναι για το υπουργείο Οικονομίας και το θέμα των δημοσίων εσόδων, που πρέπει να αυξηθούν. Μαντέψτε από πού θα τα εξοικονομήσουν.

Μπους ή Κέρι;

Θέλετε τη συνέχιση του πολέμου στο Ιράκ ή να κουκουλώσουμε όπως - όπως την εκεί κατοχή μας και να επιτεθούμε στη ΛΔ της Κορέας; Θέλετε μερική κατοχή στο Αφγανιστάν ή να ρίξουμε δυνάμεις περισσότερες μαζί με τους συμμάχους ιμπεριαλιστές και να ολοκληρώσουμε ένα «σωστό πόλεμο»; Θέλετε να συνεχίσουμε να απειλούμε το Ιράν, μπας και με το διαρκή εκβιασμό τους αναγκάσουμε σε μερική υποταγή ή με τους συνενόχους άλλους ιμπεριαλιστές να μην αφήσουμε τώρα ρουθούνι; Ποιο χειρισμό προτιμάτε, ώστε να έρθει στα γόνατα και να υποταχτεί ολόκληρη η Λατινική Αμερική;

Τέτοια και άλλα του είδους είναι τα πραγματικά ερωτήματα, που κρύβονται πίσω από την αυταπάτη: Δημοκράτες ή Ρεπουμπλικάνοι; Κέρι ή Μπους; Οι διαφοροποιήσεις, που εμφανίζονται στους χειρισμούς, φυσικά και δεν έχουν να κάνουν με διαφορετικές δεξιότητες, ικανότητες, ή, πολύ περισσότερο, με ιδεολογικούς προσανατολισμούς του ενός από τον άλλο. Οι όποιες αποχρώσεις, ή, ακόμα καλύτερα, διαφορές προτεραιοτήτων έχουν να κάνουν με διαφορετικά συμφέροντα των πολυεθνικών μονοπωλίων. Ολα τα άλλα, που γράφονται ή ακούγονται, είναι αέρας, που με το γουδοχέρι των χειριστών της κοινής γνώμης (ΜΜΕ, θεσμοί της αστικής δημοκρατίας κ.ά.) γίνεται κοπανιστός, για να χωράει στις συνειδήσεις. Να τις τρέφει με αυταπάτες.

Το εκμεταλλευτικό σύστημα έχει τη δικιά του λογική, που πηγάζει στη φύση του. Στον τρόπο που αναπτύσσεται πεθαίνοντας ή πεθαίνει ενώ αναπτύσσεται. Οι διάφοροι Μπους ή Κέρι επιλέγονται ακριβώς σαν εκπρόσωποι αυτής της δεδομένης διαδικασίας. Επί δημοκρατικού Κλίντον είχαμε τον εγκληματικό πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία. Τον εκβιασμό στο λαό της Παλαιστίνης. Τις επιθέσεις σε Σομαλία, Σουδάν. Τη λεγόμενη «αλεπού της ερήμου» ενάντια στο Ιράκ, με στόχο να το αφοπλίσει, να στρώσει το χώμα της μελλοντικής κατοχής. Τη διαμόρφωση του «Σχεδίου Κολομβία». Την επέμβαση στην Αϊτή. Την αλλαγή του δόγματος του ΝΑΤΟ... Και ενώ αυτός ο κατάλογος δεν τελειώνει, επί ρεπουμπλικάνου Μπους συμπληρώνεται με πόλεμο και κατοχή στο Αφγανιστάν, πόλεμο και κατοχή στο Ιράκ, αντιτρομοκρατικούς νόμους και στέρηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων σχεδόν για ολόκληρο τον πλανήτη, επέκταση των απειλών σε Κούβα, ΛΔ Κορέας, Συρία, Ιράν... Πάλι δεν τελειώνει ο κατάλογος.

Είναι απαραίτητη η γνώση των όποιων διαφορών και, πολύ περισσότερο, των εσωτερικών αντιθέσεων, που εμφανίζονται, είτε σε ολόκληρο το εκμεταλλευτικό σύστημα, είτε σε κάποιο κομμάτι του, π.χ., στο εσωτερικό των ΗΠΑ. Αυτό όμως, σε καμιά περίπτωση, δεν μπορεί να σημαίνει, οι λαοί να ενθαρρύνονται να επιλέξουν «τον καλό, τον κακό ή τον άσχημο» ιμπεριαλιστή τους και τον εκπρόσωπό του. Ο δρόμος των δικών τους συμφερόντων πηγαίνει ακριβώς αντίθετα. Εκεί όπου ξεκινάει η πάλη και η συσπείρωση των δυνάμεων ενάντια στους εκμεταλλευτές όλου του κόσμου. Τους Δημοκρατικούς και τους Ρεπουμπλικάνους...

Παύλος ΑΛΕΠΗΣ