Δε λέμε, καλό είναι να φροντίζει για τη σωστή ενημέρωση ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, αρκεί να μη την... παραφροντίζει. Και εξηγούμαστε:

Την περασμένη Παρασκευή εξήγησε στους εργατικούς συντάκτες ότι δε θα τους δοθούν τα Προεδρικά Διατάγματα για τους αλλοδαπούς, επειδή εκκρεμεί η εξέτασή τους από το ΣτΕ και υπάρχει επομένως το ενδεχόμενο μικροαλλαγών. Για να μην προκληθεί λοιπόν σύγχυση, αρκέστηκε σε μια περιληπτική ανακοίνωση του περιεχομένου τους. Ηταν μια από τις λίγες φορές - αν έχει υπάρξει άλλη - που οι δημοσιογράφοι δεν είχαν γραπτό κείμενο με τα μέτρα που τους ανακοινώθηκαν. Η παραίνεση, μάλιστα, από τον υπουργό ήταν να βασιστούν στα σχέδια των ΠΔ που τους είχαν δοθεί τους προηγούμενους μήνες...

Κατόπιν όλων αυτών, ήταν φυσική και απόλυτα δικαιολογημένη η έκπληξη των δημοσιογράφων, όταν αντιλήφθηκαν - κάνοντας κάποιες ερωτήσεις - ότι εξαιρούνται από τα Προεδρικά Διατάγματα εκατοντάδες χιλιάδες αλλοδαποί από την Αλβανία, τη Βουλγαρία, την Τουρκία και την ΠΓΔΜ. Η εξαίρεση αυτή δεν υπήρχε στα προηγούμενα σχέδια των ΠΔ, αλλά αναφερόταν στο Δελτίο Τύπου του υπουργείου, το οποίο μοιράστηκε, κατά τη διάρκεια της ενημέρωσης και, βέβαια, δε θα διαβαζόταν πριν αυτή ολοκληρωθεί, για ευνόητους λόγους.

Γιατί, άραγε, "ξέχασε" ο υπουργός να ενημερώσει από την αρχή για τη σοβαρή αυτή αλλαγή; Για να μην υπάρξει... σύγχυση;

Μια απλή ματιά στα "αποτελέσματα" των επιχειρήσεων για το πρώτο εξάμηνο του 1997, που δημοσιεύονται αυτές τις ημέρες στις εφημερίδες, αρκεί για να πειστεί ο καθένας ότι τα κέρδη τους ανεβαίνουν αλματωδώς - σε αρκετές περιπτώσεις έχουν διπλασιασμό σε σχέση με το αντίστοιχο περσινό διάστημα - ενώ μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού είναι οι εταιρίες που εμφανίζουν ζημιές!

Κι όμως, την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση τούς χαρίζει τα χρέη προς το Δημόσιο του παρελθόντος αλλά και του... μέλλοντος, τους εξασφαλίζει φτηνό χρήμα μέσω των "κινήτρων" και της πτώσης των επιτοκίων, αλλά και φτηνή εργατική δύναμη. Πέρα από τις προτάσεις Σημίτη - μέσω της έκθεσης Σπράου - για μηδενικές αυξήσεις τα επόμενα δύο χρόνια, ήδη στον "κοινωνικό διάλογο" η κυβέρνηση θέτει ανοιχτά το θέμα της κατάργησης του 8ωρου και της "διευθέτησης" του χρόνου εργασίας σε 12μηνη βάση, προώθησης των Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης, κ.ο.κ.

Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση Σημίτη προχωρεί στην εφαρμογή μιας σκληρής ταξικής πολιτικής προς όφελος της οικονομικής ολιγαρχίας, με ολομέτωπη επίθεση ενάντια στις κατακτήσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων.

Δεν πρόκειται βέβαια μέσα στο καλοκαίρι να κάνει διακοπές. Αντίθετα, θα ολοκληρώσει την επεξεργασία των αντιλαϊκών μέτρων και μέσω των επιτροπών "κοινωνικού διαλόγου", ώστε το φθινόπωρο να εξαπολύσει την "τελική" επίθεσή της. Είναι επιτακτική ανάγκη, λοιπόν, οι εργαζόμενοι να οργανώσουν τη δική τους αντεπίθεση.

αρχινήσανε

μεγάλες

και συμφέρει,

μα έτσι,

που οι άρχοντες

με τάραξαν

στο "χέρι",

να αγοράσω

δεν μπορώ

ούτε

απ' το πανέρι!

Εκπτώσεις

αρχινήσανε,

αλλά

πηγαίνω πάσο,

διότι, λόγω

"σύγκλισης"

μ' αφήσανε

στον άσο,

κι ούτε... σκελέα,

δυστυχώς,

δεν έχω

ν' αγοράσω!

Ο οίστρος

Ξέρετε ποια ήταν η πρώτη απορία του Ντελόρ με το που πάτησε το πόδι του στην Αθήνα και προσήλθε στον "Αστέρα" της Βουλιαγμένης για τη συνάντηση των Ευρω - σοσιαλιστών; "Γιατί δεν έχει πουληθεί ακόμη αυτό το ξενοδοχείο; Πόσο πουλιέται αυτό το πράγμα;" (!), ήταν η ερώτηση που απηύθυνε στους οικοδεσπότες του κυβερνώντες...

Τώρα τι να πεις; Είναι και αυτό ένα δείγμα της "αριστεροσύνης" και του Ντελόρ και των ομοϊδεατών του. Ας τολμήσει, πάντως, κάποιος να πληροφορήσει τον κ. Ντελόρ, ότι ο "Αστέρας" έχει γνωρίσει το ιδιωτικό μάνατζμεν, με αποτέλεσμα η μεν επιχείρηση να φαλιρίσει, ο δε "ιδιοκτήτη" της, ο γνωστός κ. Σπάνος, να τρώει με "χρυσά κουτάλια", που κλήθηκε να ξεπληρώσει - ως συνήθως - το ελληνικό δημόσιο...

Κάπως έτσι είναι η ιστορία κ. Ντελόρ... Μια ιστορία που στοίχισε αρκετά δισ. στην Εθνική Τράπεζα.

"Περίπου 300 εργαζόμενοι στη μονάδα πυρηνικών υποβρυχίων της ρωσικής Απω Ανατολής έσπασαν τον κλοιό των αστυνομικών και απέκλεισαν τη σιδηροδρομική γραμμή του υπερ - σιβηρικού επί δύο περίπου ώρες, αξιώνοντας να τους καταβληθούν οι μισθοί που τους οφείλονται", έλεγε η είδηση που μεταδόθηκε χτες από τους ανταποκριτές του ΑΠΕ και του "Ρόιτερ" στο Βλαδιβοστόκ της Ρωσίας.

Η είδηση αυτή, που έκανε το γύρο του κόσμου, παρουσιάζει ενδιαφέρον τουλάχιστον από δύο πλευρές. Πρώτον, επειδή η απεργία, δε γίνεται σε ένα οποιοδήποτε εργοστάσιο ή υπηρεσία του ρώσικου κράτους, αλλά στη βάση του Ρωσικού Στόλου του Ειρηνικού Ωκεανού. Γεγονός που δείχνει το ξεχαρβάλωμα της Ρωσίας, πρώην μητρόπολης της Σοβιετικής Ενωσης και των χωρών της σοσιαλιστικής κοινότητας. Δεύτερον, επειδή αιτία για την απεργία ήταν το γεγονός ότι το ρώσικο κράτος χρωστά στους εργαζόμενους στη μονάδα πυρηνικών υποβρυχίων (και όχι μόνο) τους μισθούς των τελευταίων 10 μηνών.

Οπως και να το κάνουμε, τέτοιες καταστάσεις ήταν αδιανόητες στη Ρωσία πριν 10 χρόνια, όταν υπήρχε η Σοβιετική Ενωση. Ομως, τώρα, οι εργαζόμενοι της Ρωσίας - όπως και των άλλων πρώην σοσιαλιστικών χωρών - είναι ελεύθεροι να βιώνουν τις καπιταλιστικές "ελευθερίες", όπως για παράδειγμα να πληρώνονται τους μισθούς τους με καθυστέρηση 10 και πάνω μηνών.