Πενταετή σύμβαση στήριξης της... "Good Year" πρότεινε ο υφυπουργός Εργασίας, Λ. Κανελλόπουλος, στον εκπρόσωπο της εταιρίας Βίλβιαν Βαλένσι, κατά τη συνάντηση που είχαν προχτές, και αναμένει την απάντηση της εταιρίας από το Οχάιο μέχρι σήμερα Παρασκευή. Αυτό τουλάχιστον αναφέρουν πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας και δεν έχουν διαψευστεί.

Τα ερωτήματα είναι εύλογα. Πολύ περισσότερο, όταν οι διαπραγματεύσεις αυτές γίνονται ερήμην των άμεσων ενδιαφερομένων, των εργαζομένων. Τι περιλαμβάνει η πενταετής αυτή σύμβαση στήριξης της πολυεθνικής; Περισσότερα κίνητρα; Μα ήδη η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, πριν ένα χρόνο, περιέλαβε την εταιρία στο καθεστώς των αποικιοκρατικών νόμων του 1953. Ηδη της έχει δώσει τις προμήθειες των Ενόπλων Δυνάμεων σε ελαστικά. Τι άλλο μπορεί να της υποσχέθηκε και με ποια ανταλλάγματα;

Δε νομίζει ο υφυπουργός ότι οφείλει κάποιες εξηγήσεις;

Οπ, νάτες και οι εξαγγελίες προσλήψεων! Βρε βρε, ο δημόσιος τομέας ο "προβληματικός", όπου έπρεπε να γίνουν μεγάλες περικοπές, που ήθελε μείωση προσωπικού, πώς... αναγεννήθηκε έτσι;

***

Βγήκε ο Τσοχατζόπουλος περιχαρής και είπε: "Ελάτε κόσμε"! Θέλω 2,5 χιλιάδες στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, 6 χιλιάδες στους λοιπούς οργανισμούς. Αφησε υπονοούμενο, δε, ότι μπορεί να χρειαστούμε κι άλλους...

***

Γεια σου υπουργέ μας Ακη, δώσε θέσεις στον κοσμάκη!

***

Τι να 'γινε όμως κι έχουμε τέτοια ανάπτυξη; Είναι να σπας το κεφάλι σου. Λες όλα αυτά να γίνονται επειδή κάποιοι ετοιμάζουν τίποτα εκλογές; Μπααα...***

Πάντως - καλού κακού - για να ανασκαλεύουμε τα συρτάρια (αυτό το βιβλιάριο όταν το χρειάζεσαι πάει και χώνεται στα πιο απίθανα μέρη). Επίσης, οι έχοντες βλέψεις για καριέρα δημόσιου υπάλληλου, πρέπει οπωσδήποτε να αναθερμάνουν τις σχέσεις με τον βουλευτή περιφερείας...

***

Προσοχή, όμως, μην είναι κανένας... φανατικός "σημιτικός", αλλά ούτε και "ξεφωνημένος" "τσοχατζοπουλικός" (διότι θα βγει εκτός λίστας).

***

Επί τροχάδην και τα αριθμητικά στοιχεία: Σε 8,5 χιλιάδες προκηρυγμένες θέσεις αντιστοιχούν 102 χιλιάδες υποσχέσεις (με την καλύτερη αναλογία 1 θέση προς 12 υποσχέσεις). Καλή μπάζα!

***

Κι έχεις και τον Εβερτ να λέει συνέχεια ότι την κυβέρνηση τη διακατέχει η "απραξία"! Δεν πάει να δει καλύτερα τα δικά του προεκλογικά κόλπα...

Τελικά, οι άνθρωποι έχουν βαλθεί να αποδείξουν ότι το σύνθημα "Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι" είναι πολύ λίγο για να περιγράψει την ιμπεριαλιστική θηριωδία και κυνικότητα της "νέας τάξης". Ενώ, λοιπόν, τις μέρες ακριβώς που οι αγωνιστές στις φυλακές της Τουρκίας πέθαιναν ο ένας μετά τον άλλον, ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ δήλωνε ότι το θέμα αποτελεί "εσωτερική υπόθεση" (!) της Αγκυρας, προχτές ήρθε να προσθέσει νέα σελίδα στο ημερολόγιο της αμερικανικής αθλιότητας.

Ο πολύς κύριος Μπερνς, με ύφος ικανοποιημένου ανθρωποβασανιστή, που παρέχει εύσημα στον επιμελή μαθητή του, αναφώνησε ότι η στάση της τουρκικής κυβέρνησης απέναντι στους απεργούς πείνας ήταν "ευλύγιστη"!! Ναι, έτσι ακριβώς ονομάζεται στη χώρα της "ελευθερίας" η καταδίκη σε θάνατο των ανθρώπων που δε σκύβουν το κεφάλι στη βαρβαρότητα και τον αυταρχισμό. "Ευλυγισία"! Κι αν έτσι είναι τα πράγματα, ας αναλογιστούμε όλοι πόσο "ευλύγιστοι" είναι οι δικοί μας, που δε σταματούν σε κάθε ευκαιρία να πετούν κι από ένα "ευχαριστώ" στις ΗΠΑ.

Ολ' αυτά, βέβαια, απασχολούν έντονα την κοινή γνώμη του Βόλου και της ευρύτερης περιοχής. Τα τοπικά ΜΜΕ ασχολούνται ιδιαίτερα με το θέμα και τα εύλογα και πολλά ερωτηματικά δεν απαντιούνται, όπως ο καθένας καταλαβαίνει, από την προαναφερόμενη ανακοίνωση της Νομαρχίας. Πολύ περισσότερο, επειδή τόσο o Αρ. Χαδούλης, όσο και οι όποιοι νέοι μέτοχοι της "Θεσσαλίας" - για τους οποίους η "Πρώτη" ισχυρίζεται πως είναι στελέχη του ΣΥΝ - που φέρονται ότι αγόρασαν την εφημερίδα αντί 350 εκατομμυρίων δραχμών, τηρούν σιγή ιχθύος και δεν ανταπαντούν στο παραμικρό. Και αυτό, παρότι η "Πρώτη", από την πρώτη στιγμή, έβαλε ευθέως το θέμα, ρωτώντας έντονα: Πού βρέθηκαν τα 350 εκατομμύρια; Πόθεν έσχες;

Εκλεισε η "Πράβντα". Η ιστορική εφημερίδα των Ρώσων μπολσεβίκων, που ίδρυσε ο Β. Ι. Λένιν, δεν κυκλοφορεί πια. Μετά από 84 χρόνια συνεχούς ουσιαστικά κυκλοφορίας. Βέβαια, εδώ και μερικά χρόνια, η "Πράβντα" δεν ήταν το καθημερινό όργανο της ΚΕ του ΚΚΣΕ. Η ιδιοκτησία της είχε περάσει στα χέρια των Ελλήνων επιχειρηματιών, Χ. και Θ. Γιαννίκου. Στις σελίδες της, όμως, έγραφαν ακόμη αρκετοί προοδευτικοί, αριστεροί και κομμουνιστές δημοσιογράφοι, συντελώντας ουσιαστικά στην αντι-γιελτσινική στάση της εφημερίδας, στην προβολή των κοινωνικών προβλημάτων και του λαϊκού κινήματος.

Την περασμένη, λοιπόν, βδομάδα, οι ιδιοκτήτες της "Πράβντα" ανακοίνωσαν την απ' αόριστον αναστολή της έκδοσης της εφημερίδας, επικαλούμενοι οικονομικούς λόγους. Ο διευθυντής, όμως, της εφημερίδας, Αλεξάντερ Ιλιν, ισχυρίζεται πως οι πραγματικοί λόγοι είναι άλλοι. Και αναφέρει τις πιέσεις που δέχονταν το τελευταίο καιρό, μετά την επανεκλογή του Μπ. Γιέλτσιν, για στροφή της εφημερίδας προς το "κέντρο"...

Ανεξάρτητα, απ' όλ' αυτά, το θλιβερό γεγονός παραμένει. Η "Πράβντα" σταμάτησε να κυκλοφορεί. Είμαστε, πάντως, σίγουροι ότι το κλείσιμο αυτό είναι προσωρινό. Η εφημερίδα του Λένιν θα ξανακυκλοφορήσει. Και μάλιστα, όπως αξίζει στις δεκαετίες των ταξικών και επαναστατικών αγώνων της.

"Στην Ελλάδα δεν υπάρχει η παραμικρή ένδειξη, για την πραγματική προσαρμογή της οικονομίας της χώρας στα δεδομένα των ευρωπαϊκών οικονομιών". Αυτό είναι το συμπέρασμα του γερμανικού ινστιτούτου Οικονομίας του Βερολίνου, για την πορεία της ελληνικής οικονομίας και την προώθηση των περιβόητων κριτηρίων "σύγκλισης" και περιέχεται στο μηνιάτικο δελτίο του για τον Αύγουστο. Κι έχει το συμπέρασμα αυτό μεγαλύτερη σημασία, αφού το ινστιτούτο του Βερολίνου, θεωρείται από τα λιγότερο νεοφιλελεύθερα στο χώρο της κοινότητας.

Ελα, όμως, που κι αυτό το ινστιτούτο - το λιγότερο νεοφιλελεύθερο - θεωρεί, ως πρώτιστο κριτήριο της "προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας στα ευρωπαϊκά δεδομένα", το κόστος ανά μονάδα προϊόντος, για το οποίο μάλιστα εκτιμά, ότι τα τελευταία 15 χρόνια αυξήθηκε με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Κι όταν οι απολογητές του κεφαλαίου και του καπιταλισμού μιλάνε για κόστος, ανά μονάδα προϊόντος, μην πάει το μυαλό σας σε ενδεχόμενους τεχνολογικούς και άλλους παρόμοιους εκσυγχρονισμούς, που αυξάνουν την παραγωγικότητα και μειώνουν το κόστος παραγωγής. Οχι, βέβαια. Δύο είναι γι' αυτούς οι βασικοί παράγοντες του κόστους ανά μονάδα προϊόντος: Το κόστος της εργατικής δύναμης και των πρώτων υλών.

Απροσάρμοστη, λοιπόν, η ελληνική οικονομία και για τους Γερμανούς. Και για να προσαρμοστεί χρειάζονται μέτρα, σαν αυτά που πρότεινε πρόσφατα ο ΟΟΣΑ...