"Στην Ελλάδα δεν υπάρχει η παραμικρή ένδειξη, για την πραγματική προσαρμογή της οικονομίας της χώρας στα δεδομένα των ευρωπαϊκών οικονομιών". Αυτό είναι το συμπέρασμα του γερμανικού ινστιτούτου Οικονομίας του Βερολίνου, για την πορεία της ελληνικής οικονομίας και την προώθηση των περιβόητων κριτηρίων "σύγκλισης" και περιέχεται στο μηνιάτικο δελτίο του για τον Αύγουστο. Κι έχει το συμπέρασμα αυτό μεγαλύτερη σημασία, αφού το ινστιτούτο του Βερολίνου, θεωρείται από τα λιγότερο νεοφιλελεύθερα στο χώρο της κοινότητας.

Ελα, όμως, που κι αυτό το ινστιτούτο - το λιγότερο νεοφιλελεύθερο - θεωρεί, ως πρώτιστο κριτήριο της "προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας στα ευρωπαϊκά δεδομένα", το κόστος ανά μονάδα προϊόντος, για το οποίο μάλιστα εκτιμά, ότι τα τελευταία 15 χρόνια αυξήθηκε με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Κι όταν οι απολογητές του κεφαλαίου και του καπιταλισμού μιλάνε για κόστος, ανά μονάδα προϊόντος, μην πάει το μυαλό σας σε ενδεχόμενους τεχνολογικούς και άλλους παρόμοιους εκσυγχρονισμούς, που αυξάνουν την παραγωγικότητα και μειώνουν το κόστος παραγωγής. Οχι, βέβαια. Δύο είναι γι' αυτούς οι βασικοί παράγοντες του κόστους ανά μονάδα προϊόντος: Το κόστος της εργατικής δύναμης και των πρώτων υλών.

Απροσάρμοστη, λοιπόν, η ελληνική οικονομία και για τους Γερμανούς. Και για να προσαρμοστεί χρειάζονται μέτρα, σαν αυτά που πρότεινε πρόσφατα ο ΟΟΣΑ...