Στα χνάρια του κυβερνητικού συνδικαλισμού, που χαράζει η πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ, βαδίζει και η διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Πειραιά, νομιμοποιώντας τις αντεργατικές επιλογές της κυβέρνησης και, συγκεκριμένα, την επιχειρούμενη αναδιάρθρωση του ΟΑΕΔ και τη νομιμοποίηση των εταιριών «ενοικίασης» εργαζομένων.

Σε ανακοίνωσή του, το ΕΚΠ, από τη μια, δηλώνει την αντίθεσή του στη λειτουργία εταιριών «ενοικίασης» εργαζομένων, από την άλλη, όμως, κάνει προτάσεις, που, όχι μόνο δεν καταδικάζουν τη λειτουργία τους, αλλά και δεν αναιρούν ούτε στο ελάχιστο το στόχο αυτών των εταιριών. Δηλαδή, τη μετατροπή των εργαζομένων σε σύγχρονους σκλάβους, που θα περιφέρονται από επιχείρηση σε επιχείρηση ανάλογα με τις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου, χωρίς, ουσιαστικά, εργασιακά, ασφαλιστικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα.

Φανταζόμαστε ότι την ίδια στάση, πάνω - κάτω, θα έχουν και τα υπόλοιπα, βασικά συνδικαλιστικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που είχαν υπογράψει πρόσφατα και το γνωστό κείμενο για το συνέδριο του κυβερνώντος κόμματος. `Η, μήπως, έχουν σκοπό, να βάλουν τη ...διαφωνία τους στο συνέδριο;

Τις μεγάλες διαφορές τιμών στα καύσιμα, μεταξύ των ενδεικτικών που ανακοινώνει το υπουργείο και των πραγματικών που πληρώνουν οι καταναλωτές, στις τουριστικές περιοχές κατάγγειλε προχτές ο υπουργός Ανάπτυξης, Ν. Χριστοδουλάκης και δήλωσε ότι θα γίνουν έλεγχοι και θα επιβληθούν κυρώσεις, προς κάθε κατεύθυνση. Και δε λέμε, πως δε συμβαίνει το φαινόμενο. Ούτε πως δεν κάνει καλά ο υπουργός, που το καυτηριάζει και θα επιβάλει -όταν και αν το κάνει- κυρώσεις. Πρέπει, όμως, να σημειώσουμε δυο πράγματα. Πρώτον, δεν είναι η πρώτη, ούτε η δεύτερη, ούτε η τρίτη φορά, που το υπουργείο Ανάπτυξης επισημαίνει παρόμοια φαινόμενα, εξαγγέλλει ελέγχους, κυρώσεις, κλπ., κλπ .κι από κει και πέρα τίποτε. Κι έτσι τα φαινόμενα αυτά επαναλαμβάνονται, όπως επαναλαμβάνονται και οι σχετικές ανακοινώσεις του υπουργείου.

Και δεύτερο και το σπουδαιότερο, πέρα από τα προαναφερόμενα φαινόμενα, υπάρχει ένα πολύ σοβαρότερο ζήτημα. Θυμάται, αλήθεια, ο υπουργός Ανάπτυξης, ποιες ήταν οι τιμές των καυσίμων πριν από δύο ή τρία μόλις χρόνια; Και δε μιλάμε, για τις πραγματικές, αλλά για τις ενδεικτικές, που ανακοινώνει το υπουργείο του. Μπορεί, άραγε, να κάνει τις απλές πράξεις που χρειάζονται και να βρει το τεράστιο ποσοστό διαφοράς, που έχουν με τις σημερινές; Σίγουρα μπορεί. Για το φαινόμενο αυτό έχει καμιά εξήγηση να δώσει; Μόνο μη μας πει, για τις διεθνείς τιμές και την άνοδο του δολαρίου, γιατί θα τ' ακούσουμε βερεσέ... Τίποτε περισσότερο πειστικό έχει; Αν όχι, ας συγκρίνει τις αυξήσεις των τιμών στα καύσιμα, με τις αυξήσεις των κερδών στις εγχώριες και διεθνείς επιχειρήσεις πετρελαιοειδών και, ίσως, καταλάβει...

Από ...«σαδιστικές» τάσεις πρέπει να διακατέχεται ο Κ. Σημίτης. Δεν εξηγείται αλλιώς ότι επί δύο ώρες, όσο κράτησε η συνάντησή του με τον Α. Τσοχατζόπουλο, αρεσκόταν, όπως διαβάζουμε στο ρεπορτάζ, να τον ρωτάει διαρκώς «τι εννοείς "αλλαγή πολιτικής" Ακη;». Φυσικά, γνώριζε την απάντηση, την απέραντη σιωπή, του υπουργού. Και, βέβαια, δεν έπεσε έξω. Τα περί «αλλαγών πολιτικής» και οι δημαγωγικοί υπαινιγμοί για «κοινωνικό πρόσωπο» είναι λόγια του αέρα για εσωτερική κατανάλωση. Ο Α. Τσοχατζόπουλος είναι τόσο κοινωνικά ευαίσθητος, όσο και ο Κ. Σημίτης και τα άλλα ηγετικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, όσο, δηλαδή, τους επιτρέπει η βάρβαρη και απάνθρωπη πολιτική που έχουν και, μάλιστα, υπηρετούν αποτελεσματικότερα από τη «δεξιά».