ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Περίσσευμα ... ευαισθησίας

Γρηγοριάδης Κώστας

Πλήρη επιβεβαίωση του ρεπορτάζ του «Ρ» στις 29 Αυγούστου για τις κατασκηνώσεις των παιδιών με ειδικές ανάγκες, αποτελεί προχτεσινή απάντηση που έστειλε στην εφημερίδα το Γραφείο Τύπου του υφυπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης Γ. Κωνσταντόπουλου.

Επιβεβαιώνεται ότι απ' τα δεκάδες χιλιάδες παιδιά με ειδικές ανάγκες της χώρας, μόλις 2.950 πήγαν φέτος στις κατασκηνώσεις. Το υπουργείο Υγείας θεωρεί «φυσιολογικό να παρουσιάζονται κάποια προβλήματα» στην κατασκήνωση της Κερατέας που είναι η παλιότερη, δηλαδή το να φιλοξενούνται παιδιά με ειδικές ανάγκες σε σκηνές 40-50 ετών και το καθάρισμα των σκηνών να το αναλαμβάνουν οι γονείς. `Η ότι σε κατασκηνώσεις, όπως του Αγίου Ανδρέα, τα παιδιά είχαν δυσκολίες στην πρόσβαση ακόμα και στις τουαλέτες. «Κάποιοι γονείς - αναφέρει η απάντηση - προκειμένου να εξασφαλίσουν καλύτερες συνθήκες για το παιδί τους, μπορεί να δίνουν επιπλέον χρήματα στους συνοδούς». Δε λέει, βεβαίως, ότι η αμοιβή των συνοδών που έχουν στη φροντίδα τους 24 ώρες το 24ωρο τα παιδιά με ειδικές ανάγκες για μια κατασκηνωτική περίοδο είναι 339,40 ευρώ. Ούτε το γεγονός ότι υπάρχουν και οικογένειες που δεν έχουν τη δυνατότητα «να δίνουν επιπλέον χρήματα στους συνοδούς» `Η το γεγονός ότι αναγκάζουν έτσι τους συνοδούς να λειτουργούν, κάνοντας διακρίσεις απέναντι στα παιδιά.

Αυτά είναι τα αποτελέσματα της πολιτικής που θέλει να φορτώσει τα βάρη στην πλάτη της οικογένειας του ανάπηρου παιδιού και των ασφαλιστικών ταμείων και να ανοίξει το δρόμο στους ιδιώτες. Κουβέντα δεν κάνει το υπουργείο για την υποχρέωση του κράτους να εξασφαλίσει πλήρες δίκτυο δωρεάν δημόσιων κατασκηνώσεων σε όλη τη χώρα. Είναι και αυτή, φαίνεται, μια πλευρά της ...κοινωνικής ευαισθησίας για τα ΑμΕΑ.

Περί «Σικελών» και άλλων

Η κυβέρνηση ασχολείται με το μέλλον του τόπου... Την απάντηση αυτή έδωσε ο υπουργός Οικονομίας, όταν του ζητήθηκε να σχολιάσει τις... πομπώδεις δηλώσεις Παπανδρέου για κυβερνητικές λειτουργίες με όρους σικελικής μαφίας...

Τώρα, βέβαια, για το μέλλον ποιων ασχολείται η κυβέρνηση, όπως και το ΠΑΣΟΚ βεβαίως, είναι ηλίου φαεινότερο. Γιατί η πολιτική τους γεμίζει τις τσέπες των επιχειρηματιών και αδειάζει αυτές των λαϊκών στρωμάτων. Ολα για το κεφάλαιο, λοιπόν, και δεν είναι μόνο αυτό. Από το πρόσφατο παράδειγμα νομιμοποίησης της διάθεσης στην αγορά κρεάτων Βελγίου παραγωγής 1999... έως τα τεράστια κενά των υπηρεσιών πυρόσβεσης, όπως αποδείχτηκε από τις πρόσφατες μεγάλες πυρκαγιές, γίνεται φανερό πώς εννοούν το μέλλον του τόπου.

Αλλά είναι π.χ. και ο «τσαμπουκάς» των πλοιοκτητών να αποφασίσουν σε ποια νησιά θα νηολογήσουν πλοία και σε ποια δε θα νηολογήσουν. Είναι γενικά οι ίδιες οι πολιτικές ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας και της ανταγωνιστικότητας, που αποθρασύνουν τους επιχειρηματίες και επιτείνουν την κοινωνική ανασφάλεια. Οσο για τον κ. Παπανδρέου και τα περί «σικελικής μαφίας», δεν ανακάλυψε βέβαια και την Αμερική. Μόνο που είναι και αυτός και το κόμμα του μέσα στη «μαφία». Γιατί το καπιταλιστικό σύστημα έτσι λειτουργεί, με όρους ληστρικούς ή αν το επιθυμεί με όρους μαφίας. Τα εκατομμύρια των εργαζομένων παράγουν το υπερπροϊόν, το οποίο όμως νέμονται οι διάφορες μερίδες του κεφαλαίου. Αυτή είναι και η πηγή του κεφαλαιοκρατικού πλούτου. Και αυτό δεν είναι ούτε «νεοδημοκρατική» ούτε «πασοκική» ανακάλυψη. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ απλά το γνωρίζουν πολύ καλά και το υπηρετούν πιστά με την πολιτική τους.

Τα νικητήρια

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η ΠΡΟΚΡΙΣΗ στον τελικό του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Μπάσκετ είναι από μόνη της ιδιαίτερα ευχάριστη είδηση. Οταν όμως συνοδεύεται από μια νίκη (και μάλιστα «κατοστάρα») επί των ΗΠΑ, είναι πραγματική απόλαυση.

Ιδίως όταν ακούς κάτι περίεργα αθροίσματα του είδους «πόσα εκατομμύρια δολάρια αξίζει κάθε ομάδα» και μαθαίνεις ότι η αξία των Αμερικανών παικτών είναι πάνω από 80 εκατομμύρια. Χτες, λοιπόν, η «Team USA» ήταν μία μάλλον ...κακή επένδυση.

Ομως όσο και αν δεν ταιριάζει με τους κάθε λογής παράγοντες που αποφασίζουν στις μέρες μας για τον επαγγελματικό αθλητισμό, αυτές οι καταστάσεις δε μετριούνται με χρήματα. Τουλάχιστον, όχι για τον Ελληνα φίλαθλο.

Εν ολίγοις, όταν υπάρχει ομαδική προσπάθεια, αλληλεγγύη, αποφασιστικότητα και κατανόηση του ότι πρέπει να προχωρήσεις μπροστά αν θέλεις να υπάρχει αύριο, τότε ...«οι Αμερικανοί δεν είναι ανίκητοι», όπως πολλοί δήλωσαν χτες.

Κι εμείς φυσικά δεν μπορούμε να αντισταθούμε στον πειρασμό να σχολιάσουμε ότι αυτό ισχύει γενικώς και όχι μονάχα στην καλαθοσφαίριση.

ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΙΣ «ΡΑΚΕΤΕΣ» οι Ελληνες παίχτες ομολογουμένως κοντραρίστηκαν καλά με τους Αμερικανούς αντιπάλους τους. Δυστυχώς, τα παιδιά αυτά δεν έχουν τις ίδιες δυνατότητες για «ριμπάουντ» στις ...τηλεοπτικές κάμερες. Υπάρχουν πιο ...επαγγελματίες από αυτούς.

Μιλάμε, φυσικά, για τους πολιτικούς και «αθλητικούς» παράγοντες, που έκαναν ό,τι μπορούσαν για να πιάσουν καλή θέση αυτοπροβολής και να «δρέψουν» λίγη από την αίγλη της πρόκρισης.

Φυσικά, ούτε που μπήκαν στον κόπο να αναλογιστούν τι κάνουν και το ρόλο που παίζουν στον ελληνικό ομαδικό αθλητισμό. Ούτε που σκέφθηκαν πόσα ερασιτεχνικά σωματεία μπάσκετ άφησαν και φέτος χωρίς επιδότηση.

Διόλου τους ενδιαφέρει πόσα νέα ταλαντούχα παιδιά (και) σε αυτό το άθλημα πέφτουν εξαιτίας τους στα νύχια αετονύχηδων μάνατζερ, εκμεταλλευτών χορηγών και φυσικά των κερδοσκοπικών ΚΑΕ.

Γρηγοριάδης Κώστας

Προάγουν ναρκω-κουλτούρα

Το τσάι από κάνναβη που αποκάλυψε χτες ο «Ρ» δεν είναι το μοναδικό. Μπίρες, πίτσες, μπλουζάκια, αναψυκτικά να φέρουν το σήμα της κάνναβης. Λίγα χρόνια νωρίτερα έχει προηγηθεί επίδειξη μόδας από γνωστό σχεδιαστή στις ΗΠΑ, όπου πληρώνει τοξικομανείς να κάνουν πασαρέλα, προκειμένου να πλασάρουν πειστικά το «junky» («πρεζάκι») στιλ του χειμώνα... Ακολουθούν επιδείξεις μόδας όπου τα μοντέλα κάνουν πασαρέλα ανάμεσα σε χασισοδενδρύλια. Ερχονται διαφημίσεις για καπνό με το σλόγκαν «επιτέλους, το μαύρο κυκλοφορεί ελεύθερο» ή σκυλοτράγουδα με το σλόγκαν «πες μας τι πίνεις εσύ και δε μας δίνεις».

Τα πολιτιστικά υποπροϊόντα κυριαρχούν και μετατρέπονται σε προϊόντα ναρκω-κουλτούρας, διαβρώνοντας τις συνειδήσεις και απλώνοντας ένα αόρατο πλέγμα δεσμών στη νεολαία. Ο προσανατολισμός είναι σαφής: Να κοιμηθούν όσο το δυνατόν γίνεται περισσότερες «εν δυνάμει» φωνές αντίστασης. Και η ναρκω-κουλτούρα είναι μια από τις αλάνθαστες συνταγές που χρησιμοποιεί το σύστημα για να εξασφαλίσει την κυριαρχία του. Είναι το φάρμακο «πρόληψης» για οποιονδήποτε τολμήσει να κουνηθεί, να σηκώσει κεφάλι. Ενα όπλο αποτροπής για οποιαδήποτε μορφή αντίστασης των λαών.

Σε αυτό το μηχανισμό έρχονται να συνδράμουν μια σειρά θιασωτών της ναρκω-κουλτούρας όπου με «τολμηρό πνεύμα» διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα, μιλώντας για αποποινικοποίηση «αθώων» και «μαλακών» ουσιών, κάνοντας λόγο για δενδρύλλια χασίς σε γλάστρες. Προκειμένου να ηρεμήσουν οι ανήσυχοι, να κοιμηθούν οι αντιδραστικοί, να δημιουργηθεί μια «εικονική» γαλήνια πραγματικότητα για αδιαμαρτύρητες υπάρξεις.

Και η πολιτική αποενοχοποίησης και αποδοχής της χρήσης γίνεται ακόμη πιο επικίνδυνη όταν το 15% των 15χρονων μαθητών στα κράτη - μέλη της ΕΕ δηλώνουν ότι έχουν κάνει χρήση κάνναβης πάνω από 40 φορές το χρόνο. Τη στιγμή που η Ελλάδα έχει την πρώτη θέση στην Ευρώπη στο μαθητικό πληθυσμό για τη χρήση εισπνεόμενων διαλυτών. Οταν τα στοιχεία από όλα τα «στεγνά» προγράμματα δείχνουν ότι η συντριπτική πλειοψηφία των τοξικοεξαρτημένων είχε ως ουσία έναρξης της χρήσης την κάνναβη. Είναι ξεκάθαρο ότι κάθε προσπάθεια που γίνεται για να αθωωθούν ουσίες και κοινωνικά αίτια που γεννούν την εξάρτηση στοχεύουν στις νεανικές συνειδήσεις. Ερχονται να πλασάρουν κάθε ουσία ως χημικό νάρθηκα, το δεκανίκι που μέσα στην ανασφάλειά του ο σύγχρονος άνθρωπος πιστεύει πως χρειάζεται.

Τα κοινωνικά αίτια που ενισχύουν την εξάρτηση είναι σαφή και αποτυπώνονται στους δείκτες ανεργίας και υποαπασχόλησης, στην κοινωνική ανασφάλεια, στην εμπορευματοποίηση των σχέσεων και τον κοινωνικό αποκλεισμό συγκεκριμένων ομάδων πληθυσμού. Και οι υπεύθυνοι για το έγκλημα είναι γνωστοί. Είναι εκείνοι που κρατούν κλειστές τις πόρτες των σχολείων στην πρόληψη, είναι εκείνοι που διαμορφώνουν τους όρους ζωής μας, διασφαλίζοντας την εξουσία τους.

Η μάχη ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά είναι πολιτική μάχη. Περνάει μέσα από την ανάπτυξη ενός ευρύτατου κοινωνικού κινήματος, που μαζί με το λαϊκό και νεολαιίστικο κίνημα θα παλεύουν για την ανατροπή των αιτιών που παράγουν και αναπαράγουν το πρόβλημα. Η συμμετοχή όλων σε αυτή τη μάχη είναι αναγκαία όσο ποτέ.

Ελένη ΤΖΙΒΡΑ

Κρατική αυθαιρεσία

Η κράτηση του Βασίλη Δρουκόπουλου, καθηγητή Πανεπιστημίου και επιστημονικού συμβούλου της Βουλής, για ώρες στο Αστυνομικό Τμήμα του Ελληνικού το μεσημέρι της περασμένης Τρίτης (ετοιμαζόταν να παραλάβει το διαβατήριό του), με την κατηγορία ότι εκκρεμούσε σε βάρος του ένταλμα από το 1973, την εποχή της δικτατορίας δηλαδή, δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνειών για το πού βρίσκονται οι περιβόητοι... «καμένοι» φάκελοι. Είναι ηλίου φαεινότερον ότι έχουν... μετεγγραφεί σε ηλεκτρονικά αρχεία των αρμόδιων κρατικών υπηρεσιών.

Αυτό το απαράδεκτο κρούσμα αυθαιρεσίας από τον κατασταλτικό μηχανισμό του κράτους, ακόμη και σε μια τέτοια κραυγαλέα περίπτωση όπως αυτή (έχουν σημειωθεί ανάλογες τέτοιες «συλλήψεις» στο πρόσφατο παρελθόν), δείχνει τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η αστική δημοκρατία. Τα περί εκκαθάρισης των αρχείων που ακούστηκε, αμέσως μετά, από την πλευρά της κυβέρνησης, μόνο ως κακόγουστο αστείο μπορεί να εκληφθεί.