Ε, και; «Από πίτα που δεν τρως, τι σε νοιάζει κι αν καεί» λέει ο λαός. Μόνο που εδώ η «πίτα δεν καίγεται». Από αυτά τα 12 δισ. που εισρέουν και μπαίνουν στις τσέπες των επιχειρήσεων και των ιδιοκτητών τους, πολύ λίγα φτάνουν τελικά στους εργαζόμενους του κλάδου που βιώνουν σκληρές εργασιακές συνθήκες και εντεινόμενη συνεχώς εκμετάλλευση. Και όσα πάνε στο κράτος επαναδιοχετεύονται στις επιχειρήσεις, τις τουριστικές και άλλες για νέες επενδύσεις, νέα κέρδη. Ενας φαύλος κύκλος που αφήνει τα ψίχουλα να πέσουν έξω από αυτόν, αφού την πίτα την τρώνε οι επιχειρηματίες του χώρου.
Α! Υπάρχει και η απασχόληση θα πούνε κάποιοι. Ναι, υπάρχει, με τους όρους της βαριάς εκμετάλλευσης και της υποαπασχόλησης, της ανασφάλειας και της αβεβαιότητας, του ξεζουμίσματος και του ξεροκόμματου...
Εμείς δε θα ανακαλύψουμε σήμερα πως ο ιμπεριαλισμός «ανοίγει το βαγγέλιο στα μέτρα του» και δικούς του θεσμούς, δίκαιο, και Συντάγματα τα διατυπώνει και κυρίως τα ερμηνεύει κατά πώς τον συμφέρει. Οταν αυτά πάψουν να παίζουν το ρόλο τους, κατά συγκυρία τα επαναδιατυπώνει από την αρχή. Αλλοι είναι αυτοί που κρύβονται πίσω από τις αυταπάτες των θεσμών του εκμεταλλευτικού συστήματος. Ετσι, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Yomiuri Shimbun η ιαπωνική κυβέρνηση σχεδιάζει να αλλάξει άρδην τους κανόνες εμπλοκής των Ιαπώνων στρατιωτών που λαμβάνουν μέρος σε αποστολές στο εξωτερικό, επιτρέποντάς τους να ανοίγουν πυρ «προληπτικά» ακόμη και εάν οι ζωές τους δε βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο. Μια τέτοια απόφαση θα σηματοδοτήσει μια νέα, ριζικά διαφορετική ερμηνεία του Συντάγματος της Ιαπωνίας και ειδικά του Αρθρου 9, το οποίο απεμπολά το δικαίωμα της χώρας να διεξάγει πόλεμο, ή να διατηρεί ένοπλες δυνάμεις. Εως σήμερα, το άρθρο είχε ερμηνευτεί κατά τρόπο ώστε να συσταθούν δυνάμεις «αυτοάμυνας» της Ιαπωνίας. Τώρα όμως οι ανάγκες του να παίξει ενισχυμένο ρόλο η χώρα στα ιμπεριαλιστικά σχέδια αλλάζουν. Η αρχή έγινε από την περασμένη βδομάδα με τη δημιουργία μετά από έξι δεκαετίες του υπουργείου Αμυνας. Δεν αλλάζει η φύση του συστήματος με νόμους και Συντάγματα...
Επικίνδυνο δρόμο στρώνουν οι δήμαρχοι της δυτικής Θεσσαλονίκης, αφού με αφορμή την αύξηση της εγκληματικότητας έρχονται να συνδράμουν στην πολιτική παραπέρα έντασης της αστυνόμευσης. Ζητούν ίδρυση αστυνομικών τμημάτων σε κάθε δήμο και την επαρκή στελέχωσή τους. Γεγονός που χωρίς καμία αμφιβολία θα οδηγήσει σε αύξηση της αστυνόμευσης και της καταστολής, σε περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, ιδιαίτερα με δεδομένο τον προσανατολισμό που, έτσι κι αλλιώς, έχει δώσει το κράτος στα όργανα της «τάξης». Επικίνδυνη είναι όμως και η προσέγγιση του προβλήματος, αφού αποδίδουν την αύξηση της εγκληματικότητας στην... αύξηση του πληθυσμού. Ετσι με αυτό τον τρόπο παρουσιάζεται η εγκληματικότητα σαν μια αντικειμενική διαδικασία που θα συμβαίνει έτσι και αλλιώς. Βάζουν έτσι και αυτοί με τη σειρά τους τη δική τους «πινελιά» ώστε να ενεργοποιούνται στον πληθυσμό τα πιο συντηρητικά αντανακλαστικά και να δημιουργείται η κατάλληλη ατμόσφαιρα φόβου που στοχεύει να κάνει ανεκτή την επιβολή των κατασταλτικών μέτρων που σχεδιάζουν.
Ψάχνουν μάνατζερ για τη ΔΕΗ στο υπουργείο Οικονομίας και στο Ανάπτυξης. Ετσι είπε ο Γ. Αλογοσκούφης. Ε, όλο και κάποιος θα βρεθεί, πλην, όμως, δεν είναι και τόσο εύκολα τα πράγματα. Διότι άλλο μάνατζερ και άλλο θαυματοποιός, που να κατορθώσει να κρατήσει και τη ΔΕΗ ολόκληρη και την «απελευθερωμένη» αγορά ...χορτάτη.
Ωστόσο, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι στο τέλος η αγορά θα τα «βρει». Και η ΔΕΗ θα πάρει το δρόμο της, και οι μονάδες των ντόπιων επιχειρηματιών παραγωγών υπό την υψηλή εποπτεία των ξένων συνεταίρων τους θα αναπτυχθούν, και τα τιμολόγια θα τραβούν την ανηφόρα, και η κυβέρνηση θα έχει πράξει το καθήκον της ...προς την αγορά.
Κατά τα άλλα, ο Γ. Αλογοσκούφης διέψευσε ότι έκανε «έξωση» στον Δ. Μανιατάκη με τον οποίο «άλλωστε έχω και εξαιρετικές σχέσεις», όπως είπε. Κάτι που δεν είναι δύσκολο να το πιστέψει κανείς, δεδομένου ότι ο παραιτηθείς χρίστηκε αυτοστιγμεί «άρχοντας των Βαλκανίων»...
Μάλιστα, ο Αν. Παπαληγούρας έκανε και λογοπαίγνια, υποστηρίζοντας πως θέλουν να μετατρέψουν το πανεπιστήμιο σε «άσυλο ιδεών» και όχι βανδαλισμών και ανάλογων πράξεων. Τώρα ...μας έπεισαν.
Αλήθεια, πώς σκέπτονται να το επιτύχουν αυτό; Με τα ΜΑΤ να μπαινοβγαίνουν όποτε θέλουν ή, μήπως, με την τοποθέτηση καμερών παρακολούθησης και στους πανεπιστημιακούς χώρους;
Γιατί είναι περιττό να συζητήσουμε τα όσα σχεδιάζουν μαζί με το ΠΑΣΟΚ για την ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Προφανώς, δεν πιστεύουν στα σοβαρά ότι οι επιχειρηματίες, που αδημονούν να «επενδύσουν» στο χώρο της Παιδείας, θα το κάνουν για ...να διακινούνται ελεύθερα οι ιδέες...
Για να κερδοσκοπήσουν, φυσικά, θα το κάνουν και, βέβαια, βασική προϋπόθεση γι' αυτό είναι η πλήρης υποταγή στα δικά τους «κανάλια» κάθε έννοιας επιστημονικής σκέψης.
Ομως, για να είμαστε απολύτως ειλικρινείς, υπάρχει ένα είδος πανεπιστημιακού ασύλου που το θέλουν οι κυβερνώντες: Αυτό που επιτρέπει στις επιχειρήσεις να αλωνίζουν στα πανεπιστήμια και, φυσικά, να προσανατολίζουν το περιεχόμενο της επιστήμης και της έρευνας. Καθώς και αυτό που επιτρέπει ευρω-κονδύλια να μοιράζονται σε τρωκτικά κάθε είδους. Πάντα, φυσικά, με βάση όσα ζητούν οι Βρυξέλλες.
ΤΙ ΕΝΝΟΕΙ ο Γιώργος Αλογοσκούφης, όταν μας λέει ότι το 20% των Ελλήνων βρίσκεται σε «κίνδυνο φτώχειας»; Οτι τώρα είναι εύποροι και ίσως κάποτε γίνουν φτωχοί;
Μάλλον είναι ένας ...απαλός τρόπος, για να παραδεχτεί ότι τουλάχιστον ένας στους πέντε Ελληνες δεν έχει σήμερα ούτε καν τα στοιχειώδη, προκειμένου να ζήσει αξιοπρεπώς. Κι αυτό με τα κυβερνητικά κριτήρια, γιατί η πραγματικότητα λέει πως τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα.