Οταν γράφαμε προχτές, σε αυτή εδώ τη στήλη, ότι η δήλωση των "15", που εξασφάλισε η κυβέρνηση Σημίτη για να άρει το "βέτο", είναι ένα κουρελόχαρτο, με ανύπαρκτη πολιτική σημασία, δεν είχαμε υπόψη μας τη δήλωση του εκπροσώπου της Κομισιόν, ο οποίος επιβεβαίωσε πλήρως την παραπάνω εκτίμηση. Τι δήλωσε, λοιπόν, ο εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής; Απλούστατα ότι η κοινοτική χρηματοδότηση προς την Τουρκία είναι άνευ όρων και προϋποθέσεων, καθώς και ότι οι χρηματοδοτήσεις από το ΜΕΝΤΑ δεν εξαρτώνται από το αν η Αγκυρα θα υιοθετήσει ή όχι το περιεχόμενο της κοινής δήλωσης των "15".

Και τώρα, πού να κρυφτούν οι δυστυχείς απολογητές της κυβερνητικής πολιτικής, οι οποίοι είχαν βαλθεί να μας πείσουν ότι η κυβέρνηση μπορεί να μπλοκάρει τα κοινοτικά κονδύλια, αν η Τουρκία "δε συμμορφωθεί";

Δεν έχουν όμως τσίπα και γι' αυτό δεν κρύβονται.

ΥΓ. Θεωρούμε περιττό να ρωτήσουμε αν η ηγεσία του ΣΥΝ, που έσπευσε τις προάλλες να εκτιμήσει ως θετική τη δήλωση των "15", θα κάνει κάποιου είδους αυτοκριτική...

"Η κυβέρνηση των ΗΠΑ, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ και το Στέιτ Ντηπάρτμεντ έχουν κρατήσει συνετή στάση". Αυτό το σχόλιο έκανε ο υπουργός Τύπου, Δ. Ρέππας, όσον αφορά την προπαγάνδα των αμερικανικών, και γενικότερα των δυτικών ΜΜΕ, με την οποία εμπλέκονταν το "αεροδρόμιο της Αθήνας" στην πτώση του μοιραίου Μπόινγκ ανοιχτά του Λονγκ Αϊλαντ.

Δηλαδή, ποια είναι η "συνετή στάση" της κυβέρνησης των ΗΠΑ;

Μήπως ότι ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, στην πρώτη ανακοίνωσή του, ανέφερε υπαινικτικά ότι το αεροπλάνο ξεκίνησε από την Αθήνα;

Μήπως ότι χρόνια τώρα - και εντελώς πρόσφατα - με τις ταξιδιωτικές οδηγίες τους έχουν δημιουργήσει την εικόνα ότι η Ελλάδα είναι ξέφραγο αμπέλι στους "τρομοκράτες";

Μήπως ότι σε κάθε ευκαιρία η κυβέρνηση των ΗΠΑ θέτει θέμα αντιμετώπισης της τρομοκρατίας στην Ελλάδα;

Προφανώς, για όλα αυτά η κυβέρνηση έχει μοιράσει συγχωροχάρτι στην κυβέρνηση των ΗΠΑ. Μα δε βλέπουν, τουλάχιστον, ότι κάθε τέτοια ενέργειά τους έχει ως συνέπεια ακόμη πιο ηχηρά χαστούκια από τους... αγνώμονες Αμερικάνους;

Βροχές, λιοπύρια

κι άνεμοι

τη χτύπησαν

με λύσσα

κι ένα κουρέλι

έγινε της Κύπρου

η αφίσα.

Κι εκεί που έγραφε

παλιά "Δε σε ξεχνώ"

και τέτια

το σύνθημα εσκίστηκε

και κρέμεται

σε ξέφτια!

Χρόνια κουρέλι

το χαρτί,

στον τοίχο αμανάτι

για να θυμίζει

πως τη Γη

την κυβερνάνε σκάρτοι.

Και πως τα λόγια

τα παχιά,

για των λαών τα δίκια

είναι ψευτιές

ασύστολες κι αισχρά

μασκαραλίκια!

Ο οίστρος

Αρκετοί ταξίδεψαν τις προηγούμενες μέρες για την Ατλάντα των ΗΠΑ. Μιλάμε, βέβαια, για την ελληνική αποστολή στην 26η Ολυμπιάδα. Συνολικά, 200 και πλέον άτομα (υπεύθυνοι, συνοδοί, προπονητές, αθλητές, κτλ.). Κι αν δεν κάνουμε λάθος, κανένας δεν ταξίδεψε με την "Ολυμπιακή", τον εθνικό υποτίθεται αερομεταφορέα. Ρωτήσαμε γι' αυτό και πήραμε - ανεπίσημα πάντα - την απάντηση πως προτιμήθηκε η ιδιωτική αεροπορική εταιρία "Δέλτα", επειδή είναι μία από τις εταιρίες - χορηγούς της Ολυμπιακής ομάδας και πρόσφερε φτηνό πακέτο εισιτηρίων.

Θεωρούμε την απάντηση, τουλάχιστον, πολύ επιδερμική. Οπως, επίσης, είμαστε σίγουροι ότι η "Δέλτα" και η κάθε άλλη ιδιωτική εταιρία έχει θετικό ισολογισμό - που μεταφράζεται και σε αντίστοιχα κέρδη - από τις ανάλογες συναλλαγές της. Προφανώς, ό,τι κάνουν δεν το κάνουν χάριν του Ολυμπιακού ιδεώδους και του "αρχαίου, αθάνατου πνεύματος". Και αναρωτιόμαστε, γιατί να μην επωφελείται από το κέρδος αυτό ο εθνικός αερομεταφορέας;

Και μη μας αρχίσουν με τις διάφορες, πολύ γνωστές δικαιολογίες, περί διαφορών κόστους, λειτουργίας και διοίκησης της "Ολυμπιακής" με τις ιδιωτικές εταιρίες. Το πρόβλημα δεν είναι τεχνοκρατικό. Πολιτικό περιεχόμενο και ρίζα έχει. Κι όταν λέμε πολιτικό, συμπεριλαμβάνουμε και το κράτος (δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα) που έχουν οικοδομήσει. Ενα κράτος, προσανατολισμένο και ικανό να εξυπηρετεί πολύμορφα το ιδιωτικό κεφάλαιο και ανίκανο να προαγάγει το κοινωνικό συμφέρον και όφελος.

"Προσωπικά αισθάνομαι ότι όφειλα αυτήν την επίσκεψη, αφού, όπως ξέρετε, είμαστε γείτονες στην περιοχή του Περισσού", εξομολογήθηκε αρχίζοντας την ομιλία της η Αλέκα Παπαρήγα, θυμίζοντας και την προηγούμενη επίσκεψή της στην ΕΥΔΑΠ το 1988, ως γραμματέας - τότε - της Επιτροπής Πόλης της ΚΟΑ.

Τότε - είπε - είχαμε μια χρήσιμη συζήτηση με τη διοίκηση της εταιρίας και τους συνδικαλιστικούς φορείς των εργαζομένων για το επερχόμενο πρόβλημα της λειψυδρίας. "Ευτυχώς - πρόσθεσε - τώρα φαίνεται ότι το ζήτημα δεν αντιπροσωπεύει έναν άμεσο κίνδυνο. Πάντα όμως πρέπει να είμαστε σε επαγρύπνηση, διότι έχουμε να κάνουμε με τα προβλήματα της φύσης. Πολύ περισσότερο όταν έχουμε να κάνουμε με μια Αττική - τέρας, με μια τέτοια συγκέντρωση πληθυσμού και λειτουργιών. Κανείς δεν μπορεί να είναι ήσυχος".