ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Μια εικόνα ζωής

Οι Ελληνες γνωρίζουν καλά ότι η ποίηση του εθνικού μας ποιητή, Διονυσίου Σολωμού,είναι γεμάτη φύση και ελευθερία, θάνατο και θρησκεία, έρωτα και αγνότητα. Αλλά και ξένοι μελετητές ασχολήθηκαν με την ποιητική του, περιβάλλοντάς τον με σεβασμό. Ενας από αυτούς, ο Πίτερ Μάκριτζ,που τα τελευταία χρόνια διδάσκει Νέα Ελληνικά, Γλώσσα και Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, κατέθεσε τη δική του μελέτη για τον Διονύσιο Σολωμό,η οποία κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Καστανιώτη", σε μετάφραση Κατερίνας Αγγελάκη - Ρουκ.Η μελέτη αυτή, μέσα από τα μάτια ενός ξένου, δίνει μια εικόνα της ζωής και της καταγωγής του Σολωμού και τον τοποθετεί σε σχέση με τη Ρομαντική Σχολή, που κυριάρχησε στην ποίηση της Ευρώπης γύρω στα μέσα του 19ου αιώνα. Το βιβλίο γράφτηκε με σκοπό να ενταχθεί σε μια σειρά βοηθημάτων που προορίζονται για μαθητές που επέλεξαν το μάθημα των Νέων Ελληνικών στις σχολικές εξετάσεις. Το έγραψε, όμως, με τέτοιο τρόπο που να διευκολύνει και τους σπουδαστές των Πανεπιστημίων του αγγλόφωνου κόσμου να κατανοήσουν το έργο του εθνικού ποιητή της Ελλάδας.

Στο βιβλίο αυτό, με τίτλο "Διονύσιος Σολωμός",ο Πίτερ Μάκριτζ δεν επεκτείνεται πολύ στη ζωή και την προσωπικότητα του ποιητή, ούτε εξετάζει μόνο την εθνική σημασία του έργου του. Οπως και ο ίδιος λέει, προσπαθεί να δώσει μερικές πληροφορίες για το πνευματικό του υπόβαθρο και στη συνέχεια αναλύει μια επιλογή από τα πιο σημαντικά ποιήματά του, ακολουθώντας τη χρονολογική σειρά γραφής τους, από την άποψη του ύφους, της μορφολογίας και των καλλιτεχνικών επιρροών, αφήνοντας, όμως, τους αναγνώστες να σχηματίσουν τη δική τους γνώμη για την αξία της ποίησής του.

"Λόγω της μεγάλης έντασης της ποίησης του Σολωμού" - γράφει στην εισαγωγή του βιβλίου του ο Π. Μάκριτζ - "και της αποσπασματικής φύσης πολλών από τα ποιήματά του, η ανάγνωση του έργου του μπορεί να εξελιχθεί σε μια πολύ συναρπαστική διανοητική εμπειρία, αφού ο αναγνώστης συμ-πράττει δημιουργικά με τον ποιητή στην παραγωγή των ποιημάτων".

Σ. ΑΔΑΜΙΔΟΥ

Καρεκλοπόλεμος

Καυγάς για τις... συρταροθήκες, τα πλαίσια των φωτιστικών σωμάτων και τις καφετιέρες ξέσπασε ανάμεσα σε Γιαννόπουλο - Τζουμάκα, αφού όπως φαίνεται εξαντλήθηκαν τα "πολιτικά" επιχειρήματά τους. Η αρχή έγινε όταν ο βουλευτής της ΝΔ Γ. Σούρλας ανέφερε ότι έχουν δαπανηθεί πολλά εκατομμύρια για την ανακαίνιση των γραφείων υπουργών του ΠΑΣΟΚ και μάλιστα για το υπουργείο Εργασίας αναφέρθηκε το ποσό των 21 εκατ. δραχμών.

Το έπιασε το νούμερο το αυτί του Ε. Γιαννόπουλου και το πέταξε στο ΜΕΓΚΑ, για να κριτικάρει τον Στ. Τζουμάκα ως... πολυέξοδο. Βέβαια η παρατήρηση του πρώην δεν πέρασε απαρατήρητη από τον νυν, που - μέσω του γραφείου Τύπου του υπουργείου - σημειώνει ότι "για μια ακόμα φορά ο κ. Ε. Γιαννόπουλος χρειάζεται την επιείκεια όλων μας για τις επιθέσεις εναντίον του υπουργού Στ. Τζουμάκα". Επιπλέον ο υπουργός Εργασίας "κάρφωσε" τον Ε. Γιαννόπουλο ότι τα 21 εκατ. δραχμές αφορούν έξοδα του υπουργείου από τον Οκτώβρη του 1993 έως τον Οκτώβρη του 1995, ενώ ο ίδιος ανέλαβε μόλις τον Σεπτέμβρη του 1995.

Εμείς να προσθέσουμε μόνο ότι δεν είναι και λίγες οι 99.840 δραχμές για ένα κάθισμα γραφείου για τον υποδιοικητή του ΟΓΑ, επίσης μας παραξενεύει ότι μια βάση τηλεφώνου στοίχισε 29.500 δραχμές για τον ΟΑΕΔ, ενώ οι 20 καρέκλες για το ΔΣ του ΟΕΚ που στοίχισαν 1.180.000 δραχμές προκαλούν επίσης εντύπωση...

Η λίστα

Τη λίστα

αποκαλύπτουμε

αυτών

που θα ορκίσει,

θώκους,

χαρτοφυλάκια

παίρνουν η "ζώνη",

η "κρίση"

η ανεργία

η "σύγκλιση"

κι η υποταγή

στη Δύση!

"Λιτό", λοιπόν,

κι "ευέλικτο"

θα 'ναι

το νέο σχήμα,

για να "μαδάει"

εύκολα

το μισθωτό

το θύμα

και να κινείται

κατά πώς

θα του τραβούν

το νήμα!

Ο οίστρος

Τα εύσημα των αφεντικών

Αμέσως μετά την εκλογή του νέου πρωθυπουργού, άρχισαν οι πολιτικοί επικήδειοι για τον Α. Παπανδρέου, μέσα στους οποίους αποκαθίσταται και ο ιστορικός του ρόλος. Τη συνεισφορά του σ' αυτόν τον τομέα κατέθεσε και ο - γνωρίζων πολλά επί του προσκηνίου και, κυρίως, επί του παρασκηνίου - πρώην πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Ελλάδα, Μ. Στερνς. Δήλωσε, χωρίς προσχήματα και με παρρησία, πως "η πλέον σημαντική προσφορά του Α. Παπανδρέου ήταν πως δημιούργησε στην Ελλάδα τη μη κομμουνιστική αριστερά".

Παρατηρείτε πώς επιχειρεί να περιγράψει ο Μ. Στερνς, τον εμπαιγμό, τον αποπροσανατολισμό και την αιχμαλωσία ενός ολόκληρου λαού, σ' ένα σχέδιο πλήρους υποταγής - πολλές φορές διά της πλαγίας οδού - της χώρας στο άρμα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ; Παρατηρείτε πώς εκθειάζει ο Αμερικανός τη μηχανή που στήθηκε για την αρπαγή των συνθημάτων και τον εξευτελισμό των οραμάτων των εργαζομένων για πραγματική αλλαγή; Παρατηρείτε πώς οι ιμπεριαλιστές εξαίρουν την πολιτική απατεωνιά και τη διγλωσσία, όταν αυτή λειτουργεί ως ανάχωμα και δικλείδα ασφαλείας για τη διατήρηση και ενίσχυση του συστήματος της πιο στυγνής εκμετάλλευσης; Παρατηρείτε πώς, εμμέσως πλην σαφώς, οι Αμερικανοί αναγνωρίζουν το ρόλο που είχαν αναθέσει στον Α. Παπανδρέου και το κόμμα του;

Αυτή είναι η "δικαίωση" που ταιριάζει στον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ. Να έρχονται, μετά το πολιτικό του τέλος, οι χωροφύλακες και προαγωγοί των λαών και να του απονέμουν τέτοια εύσημα, με ό,τι αυτά σημαίνουν...

Ακόμα χειρότερα

Ε, και; Τι αλλάζει, δηλαδή, με το γεγονός ότι έλαβε τέλος αυτή η παρατεταμένη περίοδος πολιτικής "αστάθειας" με την εκλογή νέου πρωθυπουργού; Το μόνο που είναι σίγουρο - αφού όλα ανεξαιρέτως τα κυβερνητικά στελέχη, και δη ο νέος πρωθυπουργός, αποδέχονται την "αναγκαιότητα" της συνέχισης της πολιτικής λιτότητας - είναι ότι θα χειροτερέψει ακόμη περισσότερο το βιοτικό επίπεδο των εργαζόμενων και των λαϊκών στρωμάτων της χώρας. Τετριμμένο, θα μου πείτε; Ισως, αλλά, δυστυχώς, κάτι που διαρκεί πάντα καταντά τετριμμένο, χωρίς να παύει, όμως, να ισχύει...

Είναι όλοι ΠΑΣΟΚ

Πολύς λόγος έγινε στο ΠΑΣΟΚ για "τομή", "ανανέωση" και "ρήξη με τις πολιτικές του παρελθόντος", μετά την πρωθυπουργοποίηση Σημίτη. Και βέβαια πολλές αυταπάτες αρχίζουν σκόπιμα να καλλιεργούνται από τα ίδια τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, για να διασκεδάσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια. "Απάντηση" στις παραπάνω φήμες φρόντισε να δώσει ο Ε. Βενιζέλος, ο οποίος σε τηλεοπτική συζήτηση φρόντισε να βάλει τα πράγματα στη θέση τους, ξεκαθαρίζοντας πως δεν υπάρχει καλό και κακό ΠΑΣΟΚ, γιατί "όλοι ΠΑΣΟΚ είμαστε".

Εχει απόλυτο δίκιο ο (τέως;) υπουργός. Ολοι μαζί "ομοφωνούντες" και "διαφωνούντες" ψηφίζουν "ναι σε όλα" όσα επιτάσσουν οι ξένοι προστάτες τους και εφαρμόζουν όλοι μαζί την αντιλαϊκή πολιτική. Γιατί στο κάτω κάτω, είναι όλοι του ΠΑΣΟΚ.

Τζοχάρ Ντουντάγεφ

Οταν ο Μπ. Γιέλτσιν ανακοίνωσε, μετά από αρκετές ημέρες αιματοχυσίας, το τέλος της επιχείρησης στο χωριό Περβομάισκαγια, ανακοίνωσε ταυτόχρονα και αντίποινα ενάντια στις βάσεις των Τσετσένων αυτονομιστών, δηλαδή στα λημέρια του Τ. Ντουντάγεφ. Ηδη, από την παραμονή ο Β. Τσερνομίρντιν είχε πει πως η Μόσχα είναι έτοιμη να επαναλάβει τις επιχειρήσεις ενάντια στις περιοχές των Τσετσένων αυτονομιστών. Τα τελευταία χρόνια ουσιαστικά οι σχέσεις των δύο λαών χαρακτηρίζονται από αδιάκοπες συγκρούσεις, ομηρίες, πειρατείες, ισοπεδώσεις πόλεων από τους βομβαρδισμούς και νεκρούς και από τα δύο μέρη. Πρόκειται ουσιαστικά για τις σχέσεις πολέμου που διαμόρφωσαν τα δύο αντιδραστικά καθεστώτα, προϊόντα της διαδικασίας και του τρόπου ανατροπής του σοσιαλισμού και της σοβιετικής εξουσίας. Τέτοιοι άνθρωποι "ταϊστικαν" από τη δύση για την ανατροπή του σοσιαλισμού και έτσι όπως έμαθαν πράττουν και στη συνέχεια, με δεδομένο ότι σε αυτή την περιοχή διακυβεύονται και άλλα κυρίως οικονομικά συμφέροντα (ορυκτός πλούτος κ.ά.). Ταυτόχρονα, οι "κακές γλώσσες" λένε πως ο Μπ. Γιέλτσιν "ανεβοκατεβάζει" την ένταση κατά περίπτωση, ανάλογα τις πολιτικές επιδιώξεις στο εσωτερικό μέτωπο. Για παράδειγμα, πολλοί είναι αυτοί που ισχυρίζονται πως η τελευταία σύγκρουση στην Περβομάισκαγια ήταν χρυσή ευκαιρία για να "ξεκαθαρίσει" κάποιους λογαριασμούς με μερικούς ανώτατους στρατιωτικούς και επίσης να αποπροσανατολίσει για άλλη μια φορά την κοινή γνώμη.

Υπάρχει και άλλο "μονοπάτι"

Ασφαλώς θα προσέξατε ότι αυτή τη φορά, στην εκλογή του νέου πρωθυπουργού από την ΚΟ του ΠΑΣΟΚ, τα αφεντικά των ΜΜΕ, απέφυγαν να αναμειχθούν ευθέως. Απέφυγαν, δηλαδή, οι "έγκυρες" εφημερίδες τους να πάρουν ανοιχτά θέση υπέρ του ενός ή του άλλου υποψηφίου, έστω και αν έμμεσα πλην σαφώς τους φωτογράφιζαν. Απέφυγαν στην "κρίσιμη" περίοδο να δημοσιεύσουν γκάλοπ για να διαμορφώσουν το κατάλληλο ρεύμα υπέρ του.

Μήπως τους έπιασε ξαφνικά η "ευαισθησία" απέναντι στις εσωκομματικές διαδικασίες των κομμάτων;

Κάθε άλλο. Απλώς, αυτή τη φορά, σε αντίθεση με ό,τι έκαναν στην περίπτωση της ΝΔ, οι "προστάτες" των ΜΜΕ έκριναν, για πολλούς λόγους, ότι η δουλιά γίνεται καλύτερα στο παρασκήνιο και μέσω ορισμένων αρχιτεκτόνων της ίντριγκας (διάβαζε Κ. Λαλιώτης).

Υπάρχει και μια άλλη εξήγηση. Οι συγκροτηματάρχες δε θέλησαν να αναμειχθούν άμεσα γιατί δεν ήθελαν να φανεί προς τα έξω ότι το ΠΑΣΟΚ έχει διαβρωθεί από τα διαπλεκόμενα συμφέροντα και ότι είναι άμεσα εξαρτημένο από αυτά. Κάτι τέτοιο θα μεγάλωνε την απογοήτευση του κόσμου και θα αχρήστευε σε ένα βαθμό την ικανότητα του ΠΑΣΟΚ να παγιδεύει τις λαϊκές μάζες. Οσο μπορεί ακόμα.

Αλλωστε δε θα δυσκόλευαν τον εκλεκτό τους, τον Κ. Σημίτη, να μιλάει για "κεντροαριστερά";