ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Αυξάνουν οι κίνδυνοι στη ΔΕΗ

Παπαγεωργίου Βασίλης

Το ότι η διοίκηση της ΔΕΗ, στην πρεμούρα της να αβγατίσει τα κέρδη της, δεν υπολογίζει την ασφάλεια των εργαζομένων, είναι δεδομένο. Το επιβεβαιώνουν τα χιλιάδες μικρά και μεγάλα εργατικά «ατυχήματα» που καταγράφονται κάθε χρόνο. Η εντατικοποίηση μάλιστα της δουλειάς και οι άλλοι παράγοντες που σχετίζονται με την πρόκληση «ατυχημάτων» αναμένεται να αυξηθούν το επόμενο διάστημα, στο πλαίσιο υλοποίησης του επιχειρησιακού σχεδίου για το 2009. Χαρακτηριστικό είναι το εσωτερικής χρήσης σημείωμα της Διεύθυνσης Υλικού του Υδροηλεκτρικού Σταθμού Πολυφύτου, με το οποίο οι εργαζόμενοι ενημερώνονται ότι, μεταξύ άλλων, οι δαπάνες για τα ανταλλακτικά θα μειωθούν κατά 35% και για τη μισθοδοσία εκτάκτων κατά 37%. Πρακτικά, η μείωση των δαπανών θα οδηγήσει στην έλλειψη ανταλλακτικών και αυτό σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι θα αναγκάζονται να χειρίζονται ακατάλληλα μηχανήματα ή να κάνουν εργασίες στο δίκτυο χωρίς τα κατάλληλα ανταλλακτικά. Ετσι, όχι μόνο αυξάνονται οι πιθανότητες να δημιουργηθούν σοβαρά προβλήματα στην παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, αλλά και οι κίνδυνοι ακόμα και για την ίδια ζωή των εργαζομένων. Ενώ η μείωση των δαπανών για τη μισθοδοσία εκτάκτων είναι σίγουρο ότι θα οδηγήσει σε εντατικοποίηση της εργασίας του υπάρχοντος προσωπικού. Σε κάθε περίπτωση το συγκεκριμένο πρόβλημα μπορεί να επιλυθεί μόνο με την πρόσληψη μόνιμου προσωπικού. Για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται ότι η «ανάπτυξη» δεν είναι μια ουδέτερη έννοια. Στον καπιταλισμό σημαίνει αύξηση των κερδών του κεφαλαίου σε βάρος των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Σε βάρος ακόμα και του δικαιώματος στην προστασία της ανθρώπινης ζωής.

Ψηφοθηρία χωρίς όρια

Πρώτα ήρθε, απ' τις 15.2.2009, η πρόταση της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής της ΑΚΟΑ - της συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ - να είναι επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ η Κωνσταντίνα Κούνεβα. Χτες ήρθαν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ Ντίνος Ρόβλιας και Εύη Χριστοφιλοπούλου και έδωσαν συνέντευξη Τύπου «για τις δικαστικές εξελίξεις στην υπόθεση της Κωνσταντίνας Κούνεβα, την κοινωνική υποστήριξη της Πολιτείας στην ίδια και σε παρόμοιες καταστάσεις, καθώς και για την κατάσταση των ελεγκτικών μηχανισμών στην αγορά εργασίας». Και - μεταξύ των άλλων - ζήτησαν να «επικηρυχτούν άμεσα οι δράστες και οι ηθικοί αυτουργοί του εγκλήματος με ένα σημαντικό χρηματικό ποσό» και να «πολιτογραφηθεί η Κωνσταντίνα Κούνεβα Ελληνίδα, με τη διαδικασία της τιμητικής πολιτογράφησης».

Αιδώς Αργείοι! Και η ψηφοθηρία έχει τα όριά της. Δεν μπορεί το σακάτεμα μιας εργάτριας - που έτυχε να είναι μετανάστρια - να χρησιμοποιείται με αυτόν τον προκλητικό τρόπο ως πιστοποιητικό φιλεργατικής πολιτικής.

Μάλιστα, οι εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ είχαν και το θράσος να μιλήσουν για τους «ομήρους ανθρώπους των STAGE» που δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στα καθήκοντα του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας. Μιλούν δηλαδή εκείνοι που οι κυβερνήσεις τους καθιέρωσαν τα προγράμματα STAGE και είχαν αναδειχτεί σε πρωθιερείς στις ανατροπές των εργασιακών σχέσεων.

Αλλά όταν περισσεύει το θράσος, όλα επιτρέπονται...

«Συναίνεση» για νέα αντιλαϊκά μέτρα

O Γ. Καρατζαφέρης στη Βουλή, στη συζήτηση Ερώτησής του στον πρωθυπουργό, με θέμα την «ανάγκη συναίνεσης για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης»:

«(...) Ποια είναι η δύναμη αυτή που θα μπορέσει να μας βγάλει από την κρίση; Πιστεύετε πράγματι (σ.σ.: απευθύνεται στον πρωθυπουργό) ότι μόνος σας μπορείτε; Εγώ μιλάω ότι έχετε τις αγαθότερες των προθέσεων και δε θα μπορούσε να είναι διαφορετικά. Εις την ουσία. Πώς θα βγούμε από την κρίση; (...) Η στομφώδης επιχειρηματολογία, γράφει ο Γ. Πρετεντέρης στο "Βήμα της Κυριακής", δεν μπορεί να είναι ο βατήρας της συναίνεσης. Οπως και να το κάνουμε χρειάζονται μέτρα (...) Πρέπει να ληφθούν κάποια μέτρα τα οποία δε θα είναι ευχάριστα (...) ο Λουκάς ο Παπαδήμος, να τον πάρουμε από υποδιοικητή της Ευρωπαϊκής Τράπεζας, να τον φέρουμε εδώ, να κάνει μία κυβέρνηση, να βάλετε εσείς τους υπουργούς σας, να βάλει το ΠΑΣΟΚ, να βάλουμε και οι υπόλοιποι από έναν και να στηρίξουμε όλοι μαζί (...) Ερχονται βουλευτές δικοί σας κ. πρωθυπουργέ. Δε φτάνω εγώ κ. πρωθυπουργέ και να ήθελα και να θέλατε δε φτάνω. Και μου λένε έλα και συ Γιώργο να μας βοηθήσεις... Πρέπει όλοι να βοηθήσουν (...) Κ. πρωθυπουργέ, σας κάνω έκκληση, σκεφτείτε το με το καλό σας μυαλό, ακούστε όσα σας λέω από το καλό σας αυτί (...) το καλό της Ελλάδος μπορεί να έρθει σε αυτή την κρίση μόνον αν πιστέψουμε όλοι σε μία πανστρατιά, διαφορετικά ματαιοπονείτε».

ΛΑ.Ο.Σ. και όλα τα κόμματα της πλουτοκρατίας προπαγανδίζουν «συναίνεση». Για να αφοπλίσουν το λαό ώστε να υποστεί νέες θυσίες, υπό μορφή «αναγκαίων μέτρων». Να πληρώσει την κρίση, ενώ τα μονοπώλια θα μένουν αλώβητα.

Την κρίση να πληρώσουν αυτοί που τη δημιούργησαν...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΠΑΡΑΠΟΝΟ, από ερμηνείες περί κρίσης έχουμε πληθώρα. Ο καθένας λέει το δικό του...

Πρόκειται για «πρωτόγνωρες καταστάσεις», σύμφωνα με τον πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή, που επιμένει να μας πείσει ότι είναι ο μόνος που αντιμετωπίζει «υπεύθυνα» το πράγμα.

Οφείλεται στην έλλειψη «αναπτυξιακής προοπτικής», σύμφωνα με τον εκπρόσωπο Τύπου του ΠΑΣΟΚ, Γ. Παπακωνσταντίνου.

Η κρίση είναι «ενδογενής» και οφείλεται σε «μείγμα ελλειμμάτων», σύμφωνα με τον Αλέκο Παπαδόπουλο (που για λόγους που μόνον αυτός γνωρίζει είπε να κάνει την εμφάνισή του στη δημοσιότητα).

Μόνη λύση η «διακομματική κυβέρνηση», μας είπε ο Γ. Καρατζαφέρης, που, ντε και καλά, θέλει να βρεθεί σε κυβερνητικό σχήμα παρέα με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.

Κι άλλα πολλά θα ακούσουμε, εξίσου περισπούδαστα και βαθυστόχαστα, εκτός από ένα: Οτι η κρίση είναι καπιταλιστική, δηλαδή οφείλεται στο υπάρχον οικονομικό σύστημα, που δεν μπορεί να ξεφύγει από τέτοια φαινόμενα.

Για τον απλούστατο λόγο ότι αυτό οδηγεί στο πολύ λογικό συμπέρασμα ότι την κρίση πρέπει να πληρώσουν αυτοί που τη δημιούργησαν, οπότε πρέπει να έχουν κέρδη οι εργαζόμενοι.

Ομως και μόνο στο άκουσμα μιας τέτοιας προοπτικής, όλοι οι προαναφερόμενοι ...βγάζουν σπυράκια, αφρούς και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε.

ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ, δεν της έφτανε της κυβέρνησης η κρίση, τώρα θα έχουμε και χιόνια τις επόμενες μέρες.

Εννοείται ότι πρόκειται για «σπάνια φαινόμενα», για «πρωτοφανή κακοκαιρία» και όλα τα σχετικά. Το έχουν μάθει πια καλά το παραμύθι και το λένε από τώρα.

Γιατί μόνον έτσι θα μπορέσει να δικαιολογηθεί - για μια ακόμη φορά - η βέβαιη ανεπάρκεια των μηχανισμών εάν τυχόν δημιουργηθούν προβλήματα.

Και λέμε «βέβαιη», γιατί είδαμε και στο φετινό προϋπολογισμό τα κονδύλια για την Πολιτική Προστασία...

Γρηγοριάδης Κώστας

Διώκουν τα θύματα

Στις 24 Ιούλη 2008 στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη στο Πέραμα, η δεξαμενή Νο 3 του αεράδικου πλοίου «FRIENDSHIPGAZ» πήρε φωτιά εξαιτίας της έλλειψης ακόμα και των στοιχειωδών μέτρων ασφαλείας. Ο απολογισμός τραγικός. Εφτά μεταλλεργάτες και ένας ναυτεργάτης δε γύρισαν εκείνη τη μέρα στο σπίτι τους. Οχτώ εργάτες νεκροί στο βωμό του κέρδους των εφοπλιστών και των εργολάβων. Οχτώ οικογένειες ντύθηκαν στα μαύρα. Εφτά σχεδόν μήνες μετά, η ουδέτερη δικαιοσύνη του αστικού κράτους επιχειρεί να μετακυλήσει τις ευθύνες για το πολύνεκρο μακελειό στον μεταλλεργάτη Β. Καββαδία. Λεπτομέρεια: Ο μεταλλεργάτης ήταν ένας από τους τραυματίες του δυστυχήματος και από τύχη γλίτωσε και αυτός από του χάρου τα δόντια.

Πρωτοφανές μπορεί να σκεφτεί κάποιος. Ακραίο, αλλά εξαίρεση, ίσως ισχυριστεί ο αναγνώστης. Και όμως η δίωξη αυτή, η δίωξη σε βάρος του θύματος, η μετατροπή των θυμάτων σε ενόχους, είναι κανόνας στο γκουβέρνο που κουμάντο κάνουν οι εφοπλιστές, οι άλλοι μεγαλοεργοδότες και οι άνθρωποί τους σε όλη την κρατική πυραμίδα. Κάθε χρόνο πάνω από 110 μετριούνται οι νεκροί από «εργατικά ατυχήματα». Σε χιλιάδες οι τραυματίες και εκατοντάδες μένουν σακάτηδες και δεν μπορούν να βγάλουν ξανά μεροκάματο. Και όμως για δεκαετίες, ούτε ένας εργοδότης δεν πλήρωσε πραγματικά για το έγκλημα που έγινε στην επιχείρησή του. Ποτέ, κανένας βιομήχανος, κανένας εργοδότης δεν τιμωρήθηκε όπως θα του άξιζε για τα φονικά με θύματα εργάτες.

Αυτή η επαναλαμβανόμενη ατιμωρησία δεν μπορεί να είναι ούτε τυχαία, ούτε μόνο ζήτημα λειτουργίας της δικαιοσύνης. Κάτι πολύ βαθύτερο είναι σάπιο. Και αυτό το σάπιο είναι το ίδιο το σύστημα που ζούμε. Είναι το γεγονός ότι το κέρδος και η επιτυχία του, με κάθε μέσο, στέκονται ως «Αρχή» υπεράνω όλων. Αυτό καθορίζει τους κανόνες, αυτή την «αρχή» υπηρετουν η πολιτική εξουσία και οι θεσμοί της. Αυτή η υπέρτατη «αξία» εμποδίζει και τη λήψη μέτρων ασφαλείας στους χώρους εργασίας, αλλά και εξασφαλίζει την ατιμωρησία των αφεντικών.

Η δίωξη μάλιστα ενάντια στον μεταλλεργάτη - θύμα του πολύνεκρου μακελειού δείχνει και κάτι άλλο. Την προσπάθεια εργοδοσίας και κυβέρνησης να τρομοκρατήσουν τους εργαζόμενους. Να τους υποχρεώσουν όχι μόνο να αποδεχτούν τη διαρκή ατιμωρησία των εργοδοτικών εγκλημάτων, αλλά και να τρομάξουν, να παραιτηθούν από κάθε διεκδίκηση για τη λήψη μέτρων ασφαλείας. Η δίωξη δεν είναι άσχετη με τη σθεναρή αντίσταση των συνδικάτων της Ζώνης, από τον αγώνα που κάνουν ενάντια στην ασυδοσία και την αυθαιρεσία εφοπλιστών και εργολάβων, την κάλυψη που δίνεται από την κυβερνητική πολιτική.

Η δίωξη του μεταλλεργάτη είναι δίωξη με ευρύτερη πολιτική στόχευση. Είναι κίνηση για να κρατηθεί στο απυρόβλητο όλο αυτό το άθλιο σύστημα, που σκοτώνει κάθε μέρα εργάτες και αφήνει ατιμώρητους τους ενόχους. Γι' αυτό αφορά όλους τους εργαζόμενους, όλα τα συνδικάτα και όχι μόνο τους εργαζόμενους της Ζώνης. Και σαν τέτοιο ζήτημα πρέπει να το αντιμετωπίσουν οι εργαζόμενοι, εντείνοντας την πάλη τους για το δικαίωμα στην ασφαλή δουλειά.

Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ