ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Τι θέση παίρνουν για τον «τρομονόμο»;

Γρηγοριάδης Κώστας

Διαβάζουμε και ξαναδιαβάζουμε το σχέδιο ψηφίσματος που πρότειναν μια σειρά συνδικαλιστές στο συνέδριο της ΓΣΕΕ με στόχο να εκφραστεί η αντίθεση του συνεδρίου στον υπό κατάρτιση νέο «τρομονόμο». Ψάχνουμε να βρούμε τι είναι αυτό που ενόχλησε τις ηγεσίες των ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ, ώστε να απορρίψουν το ψήφισμα χωρίς συζήτηση. Η μόνη ενοχλητική φράση ίσως είναι αυτή που λέει: «οι βασικές αλλαγές που θα επιφέρει ο τρομονόμος στηρίζονται από ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και σημαίνουν πραγματικό κίνδυνο για τις δημοκρατικές ελευθερίες».

Γιατί, όμως, να ενοχλούνται οι «ακομμάτιστοι» και «αυτόνομοι» συνδικαλιστές; Μήπως, τους ενοχλεί η αναφορά στα δύο κόμματα; Γιατί; Πέρα απ' όλα τ' άλλα ψέματα είναι; Αν, πάλι, δεν τους ενοχλεί αυτό, τότε γιατί αρνήθηκαν το ψήφισμα; Μήπως, διαφωνούν με την εκτίμηση, πως οι διατάξεις του τρομονόμου «σημαίνουν πραγματικό κίνδυνο για τις δημοκρατικές ελευθερίες»; Γιατί, τότε, δεν το δηλώσουν ανοιχτά; Με ποιο δικαίωμα και ποιο επιχείρημα, τέλος πάντων, φέρνουν τη ΓΣΕΕ στο πλευρό όσων έχουν στόχο τη «δημιουργία ενός εφιαλτικού μηχανισμού παρακολούθησης του λαϊκού κινήματος, των αγωνιστών, οποιουδήποτε αμφισβητεί λιγότερο ή περισσότερο την ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων»; Είναι δικαίωμά τους, βέβαια, να επιλέγουν στρατόπεδο, ακόμη και χωρίς να τολμούν να προφέρουν την παραμικρή αιτιολόγηση. Δικαίωμα, όμως, έχει και η εργατική τάξη, να τους κρίνει ανάλογα.

Τους βολεύει...

«Δηλώνουμε ότι τα σχέδια της κυβέρνησης για επιβολή σιγής νεκροταφείου στη χώρα μας δε θα περάσουν. Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα, θα συνεχίσουν την αναγκαία αγωνιστική πορεία τους όσο πιο αποφασιστικά γίνεται για απόκρουση των επιθέσεων της κυβέρνησης και του κεφαλαίου στις βασικές κατακτήσεις. Οι αγωνιστικές διαδηλώσεις και πορείες θα συνεχιστούν».

Είναι ένα απόσπασμα από το σχέδιο ψηφίσματος που κατατέθηκε στο συνέδριο της ΓΣΕΕ και αφορά το σχέδιο νόμου για την απαγόρευση των διαδηλώσεων. Απορρίφθηκε και αυτό από την πλειοψηφία χωρίς καν να συζητηθεί. Κατανοούμε, βέβαια, πως δεν είναι δυνατόν να στηρίξουν ένα τέτοιο ψήφισμα, όταν μόλις πρόσφατα υπέγραψαν μνημόνιο για «εργασιακή ειρήνη» ενόψει 2004. Και χωρίς το μνημόνιο, όμως, πάλι δε θα ενέκριναν το ψήφισμα. Τι σχέση μπορούν να έχουν με διαδηλώσεις κι άλλες τέτοιες «ανατρεπτικές» ενέργειες για να ανησυχούν με την απαγόρευσή τους. Ασε που τους βολεύει κιόλας η απαγόρευση των διαδηλώσεων. Λίγο είναι να διαδηλώνουν οι εργάτες έξω από το μέγαρο της ΓΣΕΕ καταγγέλλοντας τους «ενοίκους» του, ως υπάλληλους του ΣΕΒ..;

Μια σοβαρή παράλειψη

Εξαιρετική ...η «αποκάλυψη» που φιλοξενούσε το «Βήμα» την Κυριακή. Για την ακρίβεια, το περιοδικό της εφημερίδας, το «BHMAgazino», είχε 4 σελίδες αφιερωμένες στις διασυνδέσεις της μαφίας με τον UCK και τις δραστηριότητες του τελευταίου με το λαθρεμπόριο όπλων, ηρωίνης κλπ. Μάλιστα, η εφημερίδα είχε και ατράνταχτες αποδείξεις για όλα αυτά: Την απόρρητη έκθεση του ΝΑΤΟ γύρω από την έρευνα του οργανισμού σχετικά με τον εξοπλισμό του UCK.

Επαναλαμβάνουμε: Εξαιρετική ...η «αποκάλυψη» του «Βήματος». Μόνο που οι κύριοι της εφημερίδας φάνηκαν λίγο απρόσεχτοι. Εξηγούμαστε: Το «Βήμα» ...άργησε σχεδόν δυο ολόκληρα χρόνια. Βλέπετε, ο «Ρ» είχε πρώτος αποκαλύψει το θέμα - μαζί και την απόρρητη έκθεση του ΝΑΤΟ - ήδη από 22.8.1999, όπως φανερώνει και η διπλανή φωτογραφία του τότε πρωτοσέλιδου της εφημερίδας μας... Και δε λέμε, καλό είναι, που έρχεται και το «Βήμα» στα λόγια μας, έστω και με καθυστέρηση δύο περίπου χρόνων, αλλά δεν αποτελεί μια σοβαρή παράλειψη - τουλάχιστον - η μη αναφορά του «Ρ», που πρώτος αποκάλυψε και έγραψε για τα σχετικά ντοκουμέντα;

Τα... αεροπλανικά

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΠΕΝΤΕ ΧΙΛΙΑΔΕΣ άνθρωποι επισκέφθηκαν χτες το νέο αεροδρόμιο των Σπάτων! Ηταν οι πρώτοι και μάλλον «οι τελευταίοι, που -όπως καταλαβαίνετε- είχαν την τύχη να επισκεφθούν το συγκεκριμένο χώρο», δωρεάν!

Οι υπόλοιποι, από εδώ και πέρα, θα πληρώνουμε και μάλιστα αδρά! Κάτι το εισιτήριο για να φτάσει κανείς στο αεροδρόμιο, κάτι τα διόδια της Αττικής Οδού, κάτι το πάρκινγκ, κλπ., κλπ., θα μαζεύεται τελικά ένα ποσό, αρκετά μεγαλύτερο απ' ό,τι χρειαζόταν μέχρι σήμερα, για ένα αεροπορικό ταξίδι. Κι όλ' αυτά, χωρίς να υπολογίσουμε τις αναπόφευκτες και αναμενόμενες αυξήσεις στα αεροπορικά εισιτήρια...

Οσο για τις κόντρες μεταξύ Λαλιώτη και Νέας Δημοκρατίας ξεκίνησαν από τις καθυστερήσεις και τα «πανωπροίκια» στα μεγάλα έργα και κατέληξαν να περιοριστούν στο να κατηγορεί ο ένας τον άλλον για «πρακτοριλίκι» σε μεγάλες κατασκευαστικές εταιρίες!

Εδώ, που τα λέμε, δίκιο έχουν και οι δυο τους. Τα συμφέροντα των μεγάλο - κατασκευαστών υλοποιούν, ούτως ή άλλως, με τις πολιτικές επιλογές τους. Οσο για το αν υπάρχουν ή όχι συγκεκριμένες συμφωνίες, κάτω από το τραπέζι, σιγά μη βρούμε άκρη.

ΜΠΟΡΕΙ ΟΡΙΣΜΕΝΑ τηλεοπτικά κανάλια να έχουν αντιληφθεί την υπόθεση των συγκρούσεων στο Τέτοβο, ως ευκαιρία για «δημοσιογραφικές» ασκήσεις και για «παγκόσμιες αποκλειστικότητες» μόνο που φοβούμαστε ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι!

Τα Βαλκάνια και, μάλιστα, τη στιγμή που οδηγούνται σε συνεχείς πολέμους και συγκρούσεις, δεν είναι πολεμικό σίριαλ που μπορεί να προβάλλεται από τα δελτία των 8.30 για λόγους ακροαματικότητας. Είναι κάτι που συμβαίνει δίπλα μας και μπορεί να μπλέξει πολύ περισσότερο άσχημα, απ' ό,τι μέχρι σήμερα και τη δική μας χώρα.

Θα συνιστούσαμε, λοιπόν, να σοβαρευτούν λίγο οι ιθύνοντες των καναλιών και να ενημερώσουν τον κόσμο γι' αυτές τις πλευρές που είναι πια ολοφάνερες σε όλους και δε «σηκώνουν» αμφισβήτηση.

Γρηγοριάδης Κώστας

Τέλος πάντων, όπως και να το δούνε το πράγμα εδώ στην Ελλάδα δεν έχουμε γίνει ακόμα Αμερικανάκια, για να μας συμπεριφέρονται με τρόπους Σι Εν Εν.

Η Αττική... αιδώς!

Φαίνεται, λοιπόν, ότι η κυβέρνηση έχει μια πολύ περίεργη αντίληψη για τα δημόσια έργα. Κατά την άποψή της αυτά δεν εκτελούνται για το κοινό όφελος και για την εξυπηρέτηση των πολιτών (άλλωστε, από τη φορολογία τους χρηματοδοτούνται συνολικά ή κατά μεγάλα ποσοστά), αλλά για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των μεγαλοεργολάβων και των προπαγανδιστικών αναγκών της ίδιας της κυβέρνησης...

Δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς το χολιγουντιανό σκηνικό, που έστησαν την περασμένη Κυριακή οι εκπρόσωποι της Αττικής Οδού και ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Κ. Λαλιώτης, προκειμένου να εγκαινιάσουν ένα... ανολοκλήρωτο έργο, που πρόκειται να παραδοθεί σταδιακά μέχρι το Δεκέμβρη του 2003! Οι άνθρωποι έχουν χάσει πλέον κάθε μέτρο: Θριαμβολογούν, επειδή παραδίδουν τα πρώτα 17 χιλιόμετρα ενός δρόμου που πρέπει να έχει μήκος 72 χιλιόμετρα! Και το πιο ωραίο; Οι κάτοικοι εκατέρωθεν ακόμη των 17 αυτών χιλιομέτρων δε θα έχουν απευθείας πρόσβαση, γιατί οι απαραίτητοι ανισόπεδοι κόμβοι βρίσκονται ακόμη υπό... κατασκευήν! Ζητωκραυγάζουν, επειδή γλίτωσαν την ποινική ρήτρα των 12 εκατομμυρίων την ημέρα, που θα πλήρωναν, αν, με βάση την αποικιοκρατική σύμβαση για τα Σπάτα, δεν είχαν ολοκληρωθεί τα ελάχιστα αυτά χιλιόμετρα, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τους κατοίκους της πόλης, οι οποίοι θα λύνουν σταυρόλεξο κάθε φορά που θα κατευθύνονται στο Αεροδρόμιο ή στην περιοχή των Μεσογείων...

Και το χειρότερο; Οι ίδιοι αυτοί κάτοικοι θα είναι αναγκασμένοι να πληρώνουν μετά το Πάσχα το...«συμβολικό» αντίτιμο των διοδίων των 200 δραχμών που σιγά - σιγά (με την ολοκλήρωση των τμημάτων του έργου) θα αυξάνεται για να φτάσει τις 800 δρχ. Εχουμε, λοιπόν, τα πρώτα διόδια της πόλης (38 σταθμοί, παρακαλώ), τα νέα, δηλαδή, «χαράτσια», που επιβάλλονται, εξαιτίας της κυβερνητικής πολιτικής ιδιωτικοποίησης ακόμη και των - κατά τα άλλα - δημοσίων έργων, ξαναγυρνώντας μας στην εποχή της ΟΥΛΕΝ και Πάουερ!

Ναι - λένε μερικοί - αλλά με τη μέθοδο της αυτοχρηματοδότησης το κράτος γλιτώνει λεφτά, ενώ είναι πιο δίκαιο να πληρώνουν οι χρήστες. Από πού αποδεικνύεται όμως αυτό; Ας πάρουμε για παράδειγμα την Αττική Οδό. Το έργο έχει προϋπολογισμό 500 περίπου δισ. δρχ. κι άλλα περίπου 300 δισ. στοίχισαν οι απαλλοτριώσεις που πλήρωσε αποκλειστικά το ελληνικό δημόσιο. Από τα 500 δισ. τώρα τα 140 αποτελούν χρηματοδοτική συμβολή του Δημοσίου, άλλα 300 δισ. περίπου αποτελούν δάνεια που δόθηκαν με την εγγύηση του δημοσίου και μόνο τα 55 αποτελούν τυπικά τη συμβολή των ιδιωτών κατασκευαστών που θα εκμεταλλεύονται το έργο για 23 ολόκληρα χρόνια. Και λέμε «τυπικά», γιατί μέχρι πριν λίγους μήνες οι ιδιώτες δεν έβαζαν δραχμή, ενώ το έργο κατασκευαζόταν με αλλεπάλληλες αυξήσεις των προκαταβολών και των χρηματοδοτήσεων για τα παράλληλα έργα που χορηγούσε το ελληνικό δημόσιο. Αυτή είναι η αλήθεια, κι όλα τα υπόλοιπα αποτελούν προφάσεις εν αμαρτίαις...

Ο λαός, λοιπόν, πληρώνει πλέον διπλά τα έργα: μία κατά τη διάρκεια της κατασκευής και μία κατά τη διάρκεια της λειτουργίας. Κι αντί όλων αυτών η κυβέρνηση, που με το μπαράζ ιδιωτικοποίησης που προωθεί, θα τον υποχρεώσει να πληρώνει και τον αέρα που αναπνέει, τον χλευάζει κιόλας, εγκαινιάζοντας μισά κι ανέσωστα έργα! Φραγγέλιο που της χρειάζεται...

Νίκος ΠΕΡΠΕΡΑΣ