Η λογική τους είναι απλή, αλλά πέρα για πέρα αντεργατική και αδιέξοδη. Οι επιχειρήσεις - λένε - βάζουν λουκέτο ή κάνουν απολύσεις, μη μπορώντας να ανταποκριθούν στις συνθήκες του εντεινομένου συνεχώς καπιταλιστικού ανταγωνισμού. Κι όπως βεβαιώνουν τραπεζικοί κύκλοι και άλλοι, που γνωρίζουν καλά την ελληνική οικονομία, βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή. Αρα, πρέπει να εξασφαλιστούν ακόμη περισσότεροι όροι και μέτρα, που θα στηρίξουν την ανταγωνιστικότητα και τη βιωσιμότητα των επιχειρήσεων. Με άλλα λόγια, να εξασφαλιστούν ακόμη περισσότερα κέρδη για τους επιχειρηματίες.

Υποθέστε, λοιπόν, ότι γίνεται κι αυτό. Υποθέστε ότι «παγώνουν» ή και μειώνονται τα μεροκάματα, δίνονται ακόμη περισσότερα προνόμια, κίνητρα και φοροαπαλλαγές στους κεφαλαιοκράτες, μειώνονται πολύ περισσότερο οι όποιες υπάρχουσες ακόμη κρατικές κοινωνικές παροχές (Παιδεία, Υγεία, κλπ.) και παραδίδονται κι αυτές στην «ιδιωτική πρωτοβουλία», επεκτείνονται αποφασιστικά οι κάθε λογής αντιδραστικές, νέες εργασιακές σχέσεις κλπ., κλπ. Πιστεύετε ότι θα σταματήσει τότε ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός, ο εξοβελισμός των λιγότερο ισχυρών επιχειρήσεων από τις ισχυρότερες, η συγκέντρωση της παραγωγής και της πώλησης προϊόντων και υπηρεσιών - επομένως, των αντίστοιχων κερδών - σε όλο και λιγότερα χέρια, η μετανάστευση επιχειρήσεων σε χώρες, όπου οι ιδιοκτήτες τους θα προσδοκούν σε ακόμη μεγαλύτερα κέρδη κλπ., κλπ.;

Οχι, βέβαια. Οχι μόνο δε θα σταματήσουν, αλλά και θα ενταθούν ακόμη περισσότερο τα φαινόμενα αυτά, καθώς η συρρίκνωση των λαϊκών εισοδημάτων θα φέρει την αντίστοιχη συρρίκνωση της κατανάλωσης.

Η διέξοδος από τη σημερινή κατάσταση και ακόμη περισσότερο από την ακόμη χειρότερη, που όλα δείχνουν πως βρίσκεται μπροστά μας, δε βρίσκεται στην προαναφερόμενη λογική και πολιτική. Αλλωστε, αυτό το δρόμο ακολουθεί η χώρα μας, χρόνια τώρα, είτε με κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ είτε με ΝΔ και τα σημερινά τραγικά αποτελέσματα αποτελούν τις αναπόφευκτες και προδιαγεγραμμένες συνέπειες. Κι αν θέλετε ολόκληρη την εικόνα και όχι μόνο τους χιλιάδες εργάτες, που πετάγονται στο δρόμο, τότε πάρτε υπόψη σας και τα παρακάτω αποκαλυπτικά στοιχεία:

Πρώτον, στην τριετία 1999 - 2002 οι Ελληνες επιχειρηματίες επένδυσαν στο εξωτερικό, κυρίως στα Βαλκάνια, κεφάλαια ύψους 4.222 εκατ. ευρώ ή περίπου 1.500 δισεκατ. δραχμές. Και δεύτερον, σύμφωνα με μελέτη του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ (ΙΝΕ ΓΣΕΕ) και με στοιχεία του 1998, το 10% των πλουσιότερων Ελλήνων απολάμβανε από τον συνολικά παραγόμενο κοινωνικό πλούτο, όσο και το 50% των φτωχότερων. Επίσης, το 30% των πλουσιότερων απολάμβανε περισσότερα απ' όσα έπαιρνε το υπόλοιπο 70%. Σήμερα, πέντε χρόνια μετά, τα πράγματα έχουν γίνει ακόμη χειρότερα, καθώς, όλ' αυτά τα χρόνια, από τη μια σημειώνονται σχετικά ικανοποιητικοί ρυθμοί ανάπτυξης (οι μεγαλύτεροι στην ΕΕ), αλλά από την άλλη, ο παραγόμενος από τους εργαζόμενους, απροσμέτρητος πλούτος συγκεντρώνεται σε όλο και λιγότερα χέρια.