Ο ίδιος ο Οσάμα μπιν Λάντεν, λέει, «έδωσε την εντολή» σε κάποιον Αντνάν Ερσόζ - που «συνελήφθη» στην Τουρκία - να πραγματοποιηθούν οι επιθέσεις στην Ισταμπούλ στις 20 και στις 25 Νοεμβρίου και οι οποίες κόστισαν 62 νεκρούς και κάπου 700 τραυματίες. Αρχικά, «στόχος» ήταν η βάση του Ιντζιρλίκ, αλλά λόγω των αυστηρών εκεί μέτρων ασφαλείας, «επιλέχτηκαν πιο "απαλοί" στόχοι». Τάδε «ομολόγησε» ο Ερσόζ, και τα «διοχέτευσαν» στελέχη των αρχών στο πρακτορείο «Ανατολή» και την εφημερίδα «Χουριέτ». Μετά, η εν λόγω «ομολογία» αναπαρήχθη χθες από διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία κατά κόρον.

Σαφώς πολύ περισσότερο απαρατήρητη πέρασε μια άλλη «αποκάλυψη». Οι αρχές των ΗΠΑ «είχαν προειδοποιήσει εδώ και δύο χρόνια τις τουρκικές αρχές» για τις σχέσεις των ανθρώπων που παλιότερα συνεργάζονταν με τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες, ως μέλη του Στρατού του Θεού (Χεζμπολάχ) με την αλ-Κάιντα. Η πληροφορία αν μη τι άλλο ενισχύει τις αμφιβολίες για το πώς είναι δυνατόν άνθρωποι ήδη γνωστοί και δακτυλοδεικτούμενοι από τις τουρκικές και τις αμερικανικές αρχές να μπόρεσαν να εκτελέσουν τέτοιες επιθέσεις.

'Η μήπως είμαστε κακοήθεις..;

Εκδήλωση παρουσίασης των μελετών για την προστασία και ανάδειξη του ιστορικού χώρου της Γυάρου, με σκοπό την ανάδειξη της ιστορικής μνήμης, διοργάνωσε πρόσφατα ο υπουργός Αιγαίου. Οπως είναι γνωστό, το νησί έχει χαρακτηριστεί τόπος ιστορικής μνήμης καθώς εκεί μαρτύρησαν περισσότεροι από 20.000 αγωνιστές, κυρίως κομμουνιστές, αλλά και άλλοι δημοκράτες αντιφασίστες, ενώ πολλοί άφησαν εκεί την τελευταία πνοή τους από τα βασανιστήρια και τις κακουχίες. Και η οφειλόμενη μνήμη και τιμή γι' αυτούς τους αγωνιστές είναι χρέος ανεκπλήρωτο μέχρι σήμερα.

Ακόμη και τώρα, όμως, η κυβέρνηση, απλώς, προβάλλει το ζήτημα, για ευνόητους προεκλογικούς λόγους. Το ίδιο έκανε και ο Κ. Σημίτης το 2001... Πριν τις δημοτικές - νομαρχιακές εκλογές ο υπουργός Αιγαίου ξαναθυμήθηκε το θέμα. Και, τώρα, το ξαναφέρνει στην επικαιρότητα... Και δεν είναι μόνον αυτό. Στις σχετικές αναφορές, κατά κανόνα αποσιωπάται ότι στο νησί μαρτύρησαν κομμουνιστές και αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και των δημοκρατικών αγώνων. Λες και όσοι μαρτύρησαν εκεί ήταν πολιτικά «άχρωμοι - άοσμοι» και δεν πάλευαν για συγκεκριμένα ιδανικά και οράματα, για δημοκρατία και σοσιαλισμό, όπως σωστά επισημάνθηκε από αγωνιστές, πρώην κρατούμενους στο «θανατονήσι» της Γυάρου.

Είναι κατανοητές οι δυσκολίες της κυβέρνησης, αλλά δεν μπορεί να είναι «και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ»! Ας διαλέξει...

Αξιο προσοχής, επίσης, είναι και το γεγονός πως, ο υπουργός Αιγαίου δεν απάντησε και στο ζήτημα που έθεσε ο Κ. Μαραγκουδάκης, πρώην κρατούμενος στη Γυάρο. Ιστορική μνήμη σημαίνει, ότι η Γυάρος δε θα είναι νεκρό και «ουδέτερο» τοπίο, σημείωσε ο Κ. Μαραγκουδάκης. Θα πρέπει να εκτεθούν στο νησί το ανάλογο ενθυμηματικό υλικό και τα αναγκαία ιστορικά ντοκουμέντα. Σ' αυτό το υλικό, για παράδειγμα, πρέπει να συμπεριληφθούν τα υπομνήματα διαμαρτυρίας των κρατουμένων. Και, βεβαίως, η παρουσίαση των σχετικών υπομνημάτων που έστειλε ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου, το Φλεβάρη του 1947 προς τον τότε υπουργό Στρατιωτικών, Στράτο - όταν οι Αγγλοι ανακοίνωναν πως σταματάνε την παρουσία τους στην Ελλάδα και αναλάμβαναν οι Αμερικάνοι...- για τη δημιουργία των στρατοπέδων - κολαστηρίων της Γυάρου, της Μακρονήσου κλπ. από την «Κεντρώα» κυβέρνηση Σοφούλη. Αποσιώπηση δε χωρά, όταν πρόκειται για ιστορική μνήμη, είτε βολεύει είτε όχι!