ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Το... δίλημμα

Παπαγεωργίου Βασίλης

Σαφής ήταν η υπουργός Παιδείας, Μαριέττα Γιαννάκου, σε μια προχτεσινή παρέμβασή της στη Βουλή. Οχι μόνο αποδέχτηκε το προβαλλόμενο και καλλιεργούμενο έντονα και πάλι ψευτοδίλημμα «ασφάλεια ή ελευθερία», με πρόσχημα την τρομοκρατία, αλλά και πήρε κατηγορηματικά θέση υπέρ της πρώτης. Τόνισε χαρακτηριστικά: «Η αλήθεια είναι ότι τα ατομικά δικαιώματα δεν μπορούν να υπηρετηθούν μόνο με την άρνησή μας να θεσμοθετήσουμε νόμους για να καταστείλουμε την τρομοκρατία, γιατί δήθεν θα παραβιαστούν - ή όντως θα παραβιαστούν - κάποια δικαιώματα του συνόλου των πολιτών. Προέχει η αντιμετώπιση του ζητήματος».

Κανείς, όμως, δεν αποτόλμησε να απαντήσει σε όσα σχετικά έθεσε προχτές η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα. Τόσο για τους τρομοκρατικούς ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τις αντιδημοκρατικές - δήθεν αντιτρομοκρατικές - πολιτικές και μέτρα σε διεθνικό και εθνικό επίπεδο, όσο και για τη διαβόητη, πάντα αόρατη και, ταυτόχρονα, πανταχού παρούσα, ανά τον πλανήτη, «Αλ Κάιντα». Και πολύ περισσότερο, για το ολοφάνερο γεγονός πως η επονομαζόμενη διεθνής τρομοκρατία - είτε την ονομάζουν «Αλ Κάιντα», είτε αλλιώς - αποτελεί «βούτυρο στο ψωμί» της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας, των επεμβάσεων και των πολέμων, των κάθε λογής κατασταλτικών και αστυνομοκρατικών μέτρων σε βάρος των συλλογικών και ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, όπως και της συνεχούς, όλο και μεγαλύτερης θωράκισης της κυριαρχίας και εξουσίας των κεφαλαιοκρατών σε όλα τα επίπεδα.

Η σιωπή των συνενόχων

Ο ένας (Γ. Παπανδρέου) άφησε αιχμές, σχετικά με τη συμμετοχή του Κ. Καραμανλή στην τετραμερή διάσκεψη της Λουκέρνης, για το Κυπριακό. Ο άλλος (Κ. Καραμανλής) απάντησε, ότι «δεν περιποιεί τιμή σε κανέναν να ακούγονται αυτοί οι υπαινιγμοί σ' αυτή την αίθουσα και κατά μείζονα λόγο από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης». Και συμπλήρωσε με νόημα: «Νομίζω ότι είμαι σαφέστατος στο μήνυμα που σας δίνω». Αμέσως μετά ξαναπήρε τον λόγο ο Γ. Παπανδρέου, αλλά προτίμησε να μην ανταπαντήσει...

Κατά τ' άλλα, ούτε ο ένας ούτε ο άλλος, ασχολήθηκαν με την ουσία του Κυπριακού, παρά την κρισιμότατη φάση και τα τραγικά αδιέξοδα, μπροστά στα οποία αυτό βρίσκεται. Ούτε καν, όταν προκλήθηκαν από τη σχετική παρέμβαση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, η οποία έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Προτίμησαν τη σιωπή των συνενόχων...

Ο... ρεαλισμός της συνέχειας

Στον «αέρα» βρίσκονται ουσιαστικά 30.000 εργαζόμενοι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, καθώς τον Ιούνη τελειώνουν τα χρηματοδοτικά προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, μέσω των οποίων είχε γίνει η πρόσληψή τους και, βέβαια, δεν έχουν προβλεφτεί άλλες πηγές χρηματοδότησης. Η «καμπάνα» χτυπά για τους εργαζόμενους στα Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών, στη Δημοτική Αστυνομία, τους σχολικούς τροχονόμους και φύλακες. Και δεν είναι μόνον αυτοί. Πέρα από τους προαναφερόμενους, το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζουν ουσιαστικά και άλλες κατηγορίες εργαζομένων σε βρεφονηπιακούς σταθμούς, στα προγράμματα «Βοήθεια στο σπίτι» κλπ., έστω κι αν αυτό δεν είναι άμεσο, αφού η χρηματοδότηση των τομέων αυτών ολοκληρώνεται αργότερα.

Και, βέβαια, ο κ. Π. Κουκουλόπουλος, πρόεδρος του ΔΣ της Κεντρικής Ενωσης Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδας (ΚΕΔΚΕ) και μέλος του ΕΓ του ΠΑΣΟΚ, δεν έλεγε προεκλογικά τίποτε για τα παραπάνω. Μόλις οι εκλογές τέλειωσαν και το κόμμα του βρέθηκε στη θέση της αντιπολίτευσης, «θυμήθηκε» το πρόβλημα. Και τι ζητάει; Μα τι άλλο, τη συνέχιση της μέχρι σήμερα, απαράδεκτης και αντεργατικής, πολιτικής. Είναι... ρεαλιστής ο άνθρωπος.

Εκδήλωση αμηχανίας

Δε λέμε, είναι κι αυτή μια μορφή αντιπολίτευσης. Ανούσια, επιφανειακή και επιδερμική, βέβαια, αλλά κάτι έπρεπε να πουν. Για τον Γ. Παπανδρέου και τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ μιλάμε, οι οποίοι - στη διάρκεια της τριήμερης συζήτησης στη Βουλή, επί των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης - ανήγαγαν σε κυρίαρχο ζήτημα, ότι ο Κ. Καραμανλής και η κυβέρνηση της ΝΔ δεν είπαν με ποιο τρόπο θα κυβερνήσουν, με ποια συγκεκριμένη πολιτική και μέσα θα υλοποιήσουν τα όσα εξάγγειλαν. Κριτική, η οποία έδωσε και τον χτεσινό πρωτοσέλιδο τίτλο των «Νέων», που σημείωνε: «Βολές Γιώργου για τα "θα" των προγραμματικών - Πώς, πότε, πόσο κύριε Καραμανλή;».

Αναρωτιόμαστε, εάν υπάρχει έστω και ένας από τους προαναφερόμενους - μαζί με το επιτελείο των «Νέων» - που έχει πράγματι ερωτήματα για την πολιτική που θα εφαρμόσει ο Κ. Καραμανλής. Μάλλον, ως εκδήλωση αμηχανίας μπροστά στο γεγονός ότι η κυβέρνηση της ΝΔ έχει και αρχίζει να εφαρμόζει την ίδια ακριβώς πολιτική με αυτή του ΠΑΣΟΚ, πρέπει να εισπραχθεί η στάση τους...

Τα ... απομονωμένα

Γρηγοριάδης Κώστας

ΜΑΛΛΟΝ είναι διδακτικές οι τελευταίες εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, για τους θιασώτες της θεωρίας της «απομόνωσης» της Ελλάδας, εφόσον δεν ακολουθεί τους «συμμάχους» της στο ΝΑΤΟ. Αραγε, οι ...ΗΠΑ δεν είναι τώρα «απομονωμένες», ως η μόνη χώρα που δεν καταδικάζει τη δολοφονία του Γιασίν;

Μέχρι και η Βρετανία υποχρεώθηκε εκ των πραγμάτων να εκδώσει μια - αυτονόητη - επικριτική ανακοίνωση, ενώ οι εκπρόσωποι των Αμερικανών συνιστούν απλώς «ψυχραιμία», λέγοντας σχεδόν ότι ...δεν έγινε και τίποτε.

Και δεν είναι ότι ...το έκρυψαν οι Ισραηλινοί ή υποστηρίζουν ότι έγινε κατά λάθος (κατά την προσφιλή τακτική των συμμάχων τους, των Αμερικανών). Αντιθέτως, ο ίδιος ο Ισραηλινός πρωθυπουργός έδωσε συγχαρητήρια για την επιχείρηση.

ΤΕΛΙΚΑ, ΔΕΝ υπολείπονται σε θράσος εκεί στο ΠΑΣΟΚ. Ο πρώην υπουργός Μεταφορών, Χρήστος Βερελής, κάνει τώρα λόγο για «συμφέροντα» που θέλουν τη χρεοκοπία των «Ολυμπιακών Αερογραμμών» (της «Ολυμπιακής», δηλαδή), προκειμένου να παραδοθεί σε ξένα συμφέροντα.

Μάλιστα, κάνει λόγο για συμπόρευση της ΝΔ με την αρμόδια επίτροπο Μεταφορών της ΕΕ, προκειμένου να οδηγηθεί η εταιρία στους ιδιώτες.

Να υποθέσουμε, δηλαδή, πως τόσα χρόνια το ΠΑΣΟΚ προωθούσε την ...ενίσχυση και τη διατήρηση του εθνικού αερομεταφορέα στα χέρια του κράτους και των Ελλήνων φορολογουμένων που πληρώνουν; `Η, μήπως, υπήρξε καμιά αντιπαράθεση με την ΕΕ, όσον αφορά στο μέλλον της εταιρίας;

Να ξεχάσουμε, μήπως, τους κάθε λογής «ειδήμονες» του εξωτερικού, που τους παραδόθηκε το «μάνατζμεντ» της επιχείρησης κι αφού την υπερχρέωσαν διπλά και τρίδιπλα, στη συνέχεια, μας ...είπαν «ευχαριστώ» και έφυγαν;

Μάλλον, σ' αυτές τις περιπτώσεις, το καλύτερο που έχουν να κάνουν οι «προηγούμενοι» είναι ...να σιωπούν.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ομολογημένο έγκλημα...

Ψυχρή ομολογημένη δολοφονία του Α. Γιασίν, πνευματικού ηγέτη της οργάνωσης «Χαμάς» των Παλαιστινίων. Ο Α. Σαρόν, με τον πιο επίσημο, κυνικό τρόπο, όχι μόνον ομολόγησε το έγκλημα, αλλά περηφανεύτηκε και από πάνω, δίνοντας συγχαρητήρια στους εκτελεστές, τις δυνάμεις ασφαλείας του Ισραήλ.

Πρόκειται για άλλον έναν κρίκο στην αλυσίδα των εγκλημάτων, που χρόνια τώρα έχει αναλάβει ο στρατός του Ισραήλ ενάντια στο λαό της Παλαιστίνης. Πρόκειται, ουσιαστικά, για την εφαρμογή, σε τοπικό επίπεδο, της πολιτικής των ΗΠΑ. Πάλι εδώ τα φαινόμενα εξαπατούν και ενώ αναλυτές παραδέχονται πως ακριβώς πρόκειται για την πολιτική του Μπους, ταυτόχρονα, ξεχνούν την ιμπεριαλιστική φύση του συστήματος και μιλούν για εφαρμογή από τον ισραηλινό στρατό της λεγόμενης αντιτρομοκρατικής εκστρατείας. Δηλαδή, ότι ο Α. Σαρόν βρίσκει ευκαιρία την «αντιτρομοκρατική εκστρατεία» των ΗΠΑ και ασκεί τη δική του κρατική τρομοκρατία.

Ομως, αυτή είναι η μισή αλήθεια. Αλλωστε, τα εγκλήματα του ισραηλινού στρατού ενάντια στο λαό της Παλαιστίνης είναι πολύ παλιότερα από τη δεδομένη καμπάνια των ΗΠΑ. Είναι γεγονός, πάντως, πως η κυβέρνηση του Α. Σαρόν χρησιμοποιεί σαν άλλοθι, για την κλιμάκωση των καθημερινών επιθέσεων και των δολοφονιών, την «αντιτρομοκρατική εκστρατεία» των ΗΠΑ.

Ομως, και αυτή η « εκστρατεία», ένας από τους λόγους, που ξεκίνησε, ήταν και για να σιγουρέψουν οι ΗΠΑ τις θέσεις τους στη Μέση Ανατολή και, έτσι όπως φαίνεται, να τις επεκτείνουν στη λεγόμενη μείζονα Μέση Ανατολή. Πρόκειται για σχέδια ομολογημένα άμεσα και στο «Σχέδιο για το νέο αμερικανικό αιώνα», που ανέδειξε τη συμμορία Μπους στην κυβέρνηση. Την ανέδειξε ακριβώς γιατί εξυπηρετούσε τις ιμπεριαλιστικές ορέξεις για καινούριες σφαίρες επιρροής, που προϋποθέτει στρίμωγμα στους αντίπαλους - συμμάχους ιμπεριαλιστές.

Με άλλα λόγια, μπορεί κάποιος Ισραηλινός στρατιώτης να πατάει τη σκανδάλη, αλλά είναι η πολιτική των ΗΠΑ, που όχι μόνο του έχει δώσει το όπλο, αλλά του έχει υποδείξει και τους στόχους. Πρόκειται ακριβώς για την ίδια πολιτική, που ο προσεκτικός παρατηρητής, θα δει να ανάβει φωτιές αυτήν την εποχή σχεδόν σε κάθε γωνιά του πλανήτη, όπου οι ΗΠΑ σιγουρεύουν ή διεκδικούν κυριαρχία από τις άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Για παράδειγμα, για τη χτεσινή δολοφονία, ενώ υπήρξε καταδίκη από την ΕΕ, οι ΗΠΑ αρκέστηκαν να προτείνουν «αυτοσυγκράτηση». Ηταν, δηλαδή, σα να έλεγαν για άλλη μια φορά στους «συμμάχους» - ανταγωνιστές, που φανερά από την πλευρά τους ψάχνουν «πόρτα» για να ανακατευτούν και αυτοί στην περιοχή, «μακριά από τα χωράφια μας...».

Το συμφέρον των λαών είναι ενάντια σε όλα τα ιμπεριαλιστικά σχέδια, απ' όπου και αν προέρχονται και οποιοδήποτε μέρος του κόσμου και αν αφορούν. Αν προχωρούν, είναι ήττα για όλους τους λαούς του κόσμου, ενώ, αν έστω καθυστερούν, είναι νίκη. Η με αγώνες καθυστέρηση αλλάζει τους συσχετισμούς και προετοιμάζει την ανατροπή ολόκληρου του συστήματος. Γι' αυτό ο αγώνας των Παλαιστινίων είναι και δικός μας αγώνας...

Παύλος ΑΛΕΠΗΣ