Ψυχρή ομολογημένη δολοφονία του Α. Γιασίν, πνευματικού ηγέτη της οργάνωσης «Χαμάς» των Παλαιστινίων. Ο Α. Σαρόν, με τον πιο επίσημο, κυνικό τρόπο, όχι μόνον ομολόγησε το έγκλημα, αλλά περηφανεύτηκε και από πάνω, δίνοντας συγχαρητήρια στους εκτελεστές, τις δυνάμεις ασφαλείας του Ισραήλ.

Πρόκειται για άλλον έναν κρίκο στην αλυσίδα των εγκλημάτων, που χρόνια τώρα έχει αναλάβει ο στρατός του Ισραήλ ενάντια στο λαό της Παλαιστίνης. Πρόκειται, ουσιαστικά, για την εφαρμογή, σε τοπικό επίπεδο, της πολιτικής των ΗΠΑ. Πάλι εδώ τα φαινόμενα εξαπατούν και ενώ αναλυτές παραδέχονται πως ακριβώς πρόκειται για την πολιτική του Μπους, ταυτόχρονα, ξεχνούν την ιμπεριαλιστική φύση του συστήματος και μιλούν για εφαρμογή από τον ισραηλινό στρατό της λεγόμενης αντιτρομοκρατικής εκστρατείας. Δηλαδή, ότι ο Α. Σαρόν βρίσκει ευκαιρία την «αντιτρομοκρατική εκστρατεία» των ΗΠΑ και ασκεί τη δική του κρατική τρομοκρατία.

Ομως, αυτή είναι η μισή αλήθεια. Αλλωστε, τα εγκλήματα του ισραηλινού στρατού ενάντια στο λαό της Παλαιστίνης είναι πολύ παλιότερα από τη δεδομένη καμπάνια των ΗΠΑ. Είναι γεγονός, πάντως, πως η κυβέρνηση του Α. Σαρόν χρησιμοποιεί σαν άλλοθι, για την κλιμάκωση των καθημερινών επιθέσεων και των δολοφονιών, την «αντιτρομοκρατική εκστρατεία» των ΗΠΑ.

Με άλλα λόγια, μπορεί κάποιος Ισραηλινός στρατιώτης να πατάει τη σκανδάλη, αλλά είναι η πολιτική των ΗΠΑ, που όχι μόνο του έχει δώσει το όπλο, αλλά του έχει υποδείξει και τους στόχους. Πρόκειται ακριβώς για την ίδια πολιτική, που ο προσεκτικός παρατηρητής, θα δει να ανάβει φωτιές αυτήν την εποχή σχεδόν σε κάθε γωνιά του πλανήτη, όπου οι ΗΠΑ σιγουρεύουν ή διεκδικούν κυριαρχία από τις άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Για παράδειγμα, για τη χτεσινή δολοφονία, ενώ υπήρξε καταδίκη από την ΕΕ, οι ΗΠΑ αρκέστηκαν να προτείνουν «αυτοσυγκράτηση». Ηταν, δηλαδή, σα να έλεγαν για άλλη μια φορά στους «συμμάχους» - ανταγωνιστές, που φανερά από την πλευρά τους ψάχνουν «πόρτα» για να ανακατευτούν και αυτοί στην περιοχή, «μακριά από τα χωράφια μας...».

Το συμφέρον των λαών είναι ενάντια σε όλα τα ιμπεριαλιστικά σχέδια, απ' όπου και αν προέρχονται και οποιοδήποτε μέρος του κόσμου και αν αφορούν. Αν προχωρούν, είναι ήττα για όλους τους λαούς του κόσμου, ενώ, αν έστω καθυστερούν, είναι νίκη. Η με αγώνες καθυστέρηση αλλάζει τους συσχετισμούς και προετοιμάζει την ανατροπή ολόκληρου του συστήματος. Γι' αυτό ο αγώνας των Παλαιστινίων είναι και δικός μας αγώνας...