Κληθείσα να σχολιάσει την άποψη πως η αντιπαράθεση στο σύγχρονο κόσμο διεξάγεται μεταξύ των δυνάμεων του σκότους, του ισλαμικού φονταμενταλισμού δηλαδή και των δυνάμεων του λεγόμενου δυτικού πολιτισμού, η Αλ. Παπαρήγα υπογράμμισε:

«Οι πόλεμοι οι επιθετικοί, οι ιμπεριαλιστικοί, γίνονται καθαρά για οικονομικούς λόγους, για να ανοίξουν δρόμοι να περάσουν τα κεφάλαια, για να ελεγχθούν οι πηγές πλούτου της κάθε χώρας.

Ακόμα κι όταν ξεκινάνε με πολιτικούς στόχους, πάντα η ουσία είναι οι αγορές, οι πρώτες ύλες, οι πηγές. Προσέξτε όμως, οι δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι που γνώρισε η ανθρωπότητα έγιναν ανάμεσα σε ισχυρές δυνάμεις. Οι πόλεμοι που γνωρίζουμε τώρα είναι οι ηγετικές καπιταλιστικές χώρες να επιτίθενται σε χώρες που μπορεί να έχουν και το ίδιο σύστημα, για να ελέγξουν τον πλούτο αυτών των χωρών.

Ποιος μπορεί να το αποκλείσει; Μόνο η πάλη των λαών και οι πολιτικές αλλαγές σε κάθε χώρα μπορούν να το αποκλείσουν. Ποιος μας λέει ότι αν η κατάσταση συνεχιστεί έτσι, αν δεν έχουμε βαθιές πολιτικές αλλαγές σε κάθε χώρα στο επίπεδο της εξουσίας, ότι αύριο - δεν ξέρω πότε - δεν μπορεί να έχουμε σύγκρουση και ανάμεσα στις ηγετικές ιμπεριαλιστικές χώρες;

Ποιος μπορεί να το αποκλείσει αυτό; Τέτοιοι προβληματισμοί δε γίνονται από κανένα άλλο κόμμα. Καλά, δεν το βλέπουν; Αυτές οι αντιθέσεις ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές χώρες δεν μπορεί να οδηγήσουν σε μια γενικότερη ανάφλεξη; Τώρα οι ισχυρές δυνάμεις βάζουν άλλες χώρες να συγκρούονται μεταξύ τους.

Στα Βαλκάνια, τελικά, τι πόλεμος ήταν; Δεν ήταν και πόλεμος που είχε σχέση με την αντιπαράθεση Ηνωμένων Πολιτειών - Γερμανίας; Τι πόλεμοι γίνονται στην Αφρική; Δεν είναι η αντιπαράθεση Γαλλίας και Ηνωμένων Πολιτειών; Στην Αϊτή τι γίνεται;

Βεβαίως, δεν είναι μόνο εξωτερικοί οι πόλεμοι. Η ευθύνη είναι σε κάθε χώρα ή μια συγκεκριμένη πολιτική κατάσταση που έχει δημιουργηθεί. Μερικοί νομίζουν ότι τη βγάζουμε καλά τώρα, διότι οι πόλεμοι είναι εναντίον των ασθενέστερων χωρών. Τι θα γίνει όμως, όταν οι ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις αποφασίσουν να κάνουν άμεση αναμέτρηση μεταξύ τους;».

«Δηλαδή αυτά δεν πρέπει να προβληματίζουν τα κόμματα και τις κυβερνήσεις; Δεν τους ενδιαφέρει; Γιατί πρέπει να κρύβουμε από τον ελληνικό λαό τέτοιες εξελίξεις; Ακούσατε τίποτα χτες στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης; Τίποτα. Για τις αντιθέσεις που υπάρχουν στην Ευρωπαϊκή Ενωση; Τίποτα.

Γιατί τα κρύβουν; Γιατί δεν έχουν πολιτικό και ταξικό συμφέρον να τα αναπτύξουν. Τέλος, ακούμε φλυαρίες για τη νέα αρχιτεκτονική, για την παλιά αρχιτεκτονική. Ποιες αρχιτεκτονικές; Εδώ μιλάμε για επικράτηση του ιμπεριαλισμού σχεδόν παγκόσμια. Μιλάνε για τις αρχές του ΟΗΕ; Ο ΟΗΕ κανονικά είναι ο Οργανισμός εκείνος - τυπικά έχει αποφασιστεί - που διαχειρίζεται όλες τις κρίσεις. Είδατε πουθενά τον ΟΗΕ να διαχειρίζεται τις κρίσεις; Ο ΟΗΕ κηρύσσει την ισότητα κυριαρχικών δικαιωμάτων ανάμεσα στις χώρες. Ποια κυριαρχικά δικαιώματα, όταν δηλώνουν ότι τα σύνορα δεν έχουν πια αξία; Αρα δεν έχουν αξία και τα κυριαρχικά δικαιώματα.

Χτες που παρακολουθήσατε τις τοποθετήσεις των κομμάτων, έστω σε αυτό το χρονικό διάστημα που είχαμε, δεν ακούστηκε τίποτα, πέρα από τον εθνικό στόχο των Ολυμπιακών Αγώνων, τις αρχές διαχείρισης και την κατάργηση των νόμων της διαπλοκής.

Και τέλος, ακόμα κι όταν υπάρχουν καλές συμφωνίες, αυτές δεν πρόκειται να τηρηθούν, γιατί η δίψα για αναδιανομή των αγορών κυριαρχεί και τις πιο καλές συμφωνίες να κλείσεις. Ακόμα κι αν οι λαοί επιβάλλουν - και πρέπει να το κάνουμε άμεσα αυτό - κάποιες καλές συμφωνίες, πάλι θέλει επαγρύπνηση και συνέχεια ως την τελική ρήξη με τον ιμπεριαλισμό, διότι αυτές οι συμφωνίες θα αθετηθούν στην πρώτη ζήτηση.

Εμείς λοιπόν ναι, φοβόμαστε και τους τοπικούς πολέμους, φοβόμαστε και μία γενικότερη ανάφλεξη. Τι θα κάνουμε δηλαδή; Πάρτε παράδειγμα με το Παλαιστινιακό. Ελυσε η συμφωνία του Οσλο το ζήτημα; Δογματικοί κατηγορηθήκαμε τότε, που αντιδράσαμε σ' αυτή. Μαύρα κοράκια, ότι δε συμφωνούμε με τίποτα που γίνεται!

Πάρτε όταν κλείστηκε η συμφωνία ειρήνης στη Βοσνία. Τη χαιρέτισαν όλα τα κόμματα. Για να δούμε, τι έλεγαν τα κόμματα όταν έκλεισε ο πόλεμος της Γιουγκοσλαβίας με το Κόσσοβο; Τι έλεγαν;».