ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Δικαιώθηκε μεν αλλά...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Την επαναπρόσληψη του εργαζόμενου Βασίλη Μπουγάτσου στο σούπερ - μάρκετ «Σκλαβενίτης», στη Ν. Χαλκηδόνα, επιβάλλει με απόφασή του το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, κάνοντας δεκτή την αγωγή που είχε καταθέσει ο εργαζόμενος μετά την τρομοκρατική απόλυσή του από το κατάστημα. Το δικαστήριο υποχρεώνει την επιχείρηση να επαναπροσλάβει τον εργαζόμενο, καθώς και να του καταβάλει μισθούς υπερημερίας, δώρα, άδειες, κλπ., το ποσό των 10.230 ευρώ.

Ο Β. Μπουγάτσος απολύθηκε τον Νοέμβρη του 2005 με το επιχείρημα ότι προσήλθε στη δουλιά του αξύριστος! Στην πραγματικότητα, η επιχείρηση τον απέλυσε επειδή συμμετείχε σε συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στις 12 Νοέμβρη του 2005, στο πλαίσιο στάσης εργασίας που είχε κηρύξει το ταξικό του σωματείο, ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας. Υπενθυμίζεται ότι εκείνη την περίοδο διευθυντής του συγκεκριμένου καταστήματος, στη Ν. Χαλκηδόνα, ήταν ο Κώστας Λάζαρης, οργανωτικός γραμματέας τότε της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων και εκλεγμένος με το ψηφοδέλτιο της Αυτόνομης Παρέμβασης, της παράταξης του ΣΥΝ.

Το θέμα της απόλυσης ανέδειξαν οι ταξικές δυνάμεις των εμποροϋπαλλήλων με παρεμβάσεις τους στο κατάστημα, αποκαλύπτοντας τους πραγματικούς λόγους της δίωξης που ούτε το δικαστήριο δεν μπόρεσε να αμφισβητήσει. Οπως και να έχει και παρά την αίσια έκβαση της υπόθεσης, το περιστατικό δεν παύει να θυμίζει ποια είναι η δημοκρατία που ευαγγελίζονται τα κόμματα του κεφαλαίου στους τόπους δουλιάς. Ενίοτε και με λίγη βοήθεια από τα συνδικαλιστικά στελέχη του ΣΥΝ.

Στημένες αντιπαραθέσεις

Το «σκυλοκαυγά» τους εντείνουν οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ στην ΟΜΕ ΟΤΕ προκειμένου να εξυπηρετήσουν τις σκοπιμότητες των κομμάτων τους. Από τη μια η ΠΑΣΚΕ προχωρά σε αποσπασματικές ενέργειες συνδικαλιστικών στελεχών που τις βαφτίζει κινητοποιήσεις. Προχτές κατά τη διάρκεια της γενικής συνέλευσης των μετόχων του ΟΤΕ, είχε αποφασίσει μαζί με την «Αγωνιστική Συνεργασία» (ΣΥΝ) να κάνουν συγκέντρωση στο χώρο της συνέλευσης δήθεν για το ζήτημα των εκτάκτων, ένα πρόβλημα για το οποίο η πλειοψηφία της ΟΜΕ φέρει τεράστιες ευθύνες. Αλλά και να ζητήσει, όπως και το ΠΑΣΟΚ, τη μη ανανέωση της θητείας του διευθύνοντος συμβούλου του ΟΤΕ, Π. Βουρλούμη. Λες και ο Π. Βουρλούμης ασκεί προσωπική πολιτική και όχι αυτήν της κυβέρνησης, που πατά στα χνάρια των προηγούμενων του ΠΑΣΟΚ, οι οποίες ξεκίνησαν τη μετατροπή του ΟΤΕ σε ΑΕ. Θέλοντας να «βγάλουν λάδι» τις μέχρι τώρα αντεργατικές πολιτικές των κυβερνήσεων και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Από την άλλη η ΔΑΚΕ, εξυπηρετώντας στο ακέραιο τις προεκλογικές ανάγκες της κυβέρνησης, κάνει ό,τι μπορεί για να διατηρήσει κλίμα εργασιακής ειρήνης και καταγγέλει την ΠΑΣΚΕ για αντιπολιτευτικές σκοπιμότητες. Οσο για τις πραγματικές πολιτικές δικομματικές ευθύνες για την ιδιωτικοποίηση και τις εργασιακές ανατροπές στον ΟΤΕ, στις οποίες έβαλαν και βάζουν πλάτη όλες αυτές οι δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα, πάνε στον πάτο του πηγαδιού. Εκεί που οι εκπρόσωποι αυτών των παρατάξεων πετούν και τις πραγματικές ανάγκες των εργαζόμενων...

Το δικαίωμα στην εργασία...

Σκηνές απείρου κάλλους διαδραματίστηκαν στο Δημαρχείο Περιστερίου κατά την πρόσφατη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, στο οποίο και θα ανακοινώνονταν η απόλυση πλέον των 100 συμβασιούχων εργαζομένων από τη δημοτική επιχείρηση. Οπως ήταν φυσικό, οι απολυμένοι μαζί με τις οικογένειές τους είχαν από νωρίς συγκεντρωθεί στην αίθουσα συνεδριάσεων του δημαρχείου με σκοπό να διεκδικήσουν το δικαίωμά τους στην εργασία. Οταν η πλειοψηφία του Δημοτικού Συμβουλίου ξεκίνησε την ανακοίνωση των ονομάτων που δε θα ανανεώνονταν οι συμβάσεις τους, οι συγκεντρωμένοι παρενέβησαν δυναμικά, διακόπτοντας τη συνεδρίαση, ώστε να μην επικυρωθεί το κλείσιμο της δημοτικής επιχείρησης, με βάση το νέο κώδικα που ψήφισε η κυβέρνηση της ΝΔ που στήριξε το δήμαρχο, για το κλείσιμο των δημοτικών επιχειρήσεων που τάχα θεωρούνται μη κερδοφόρες,με τις ευλογίες της ΚΕΔΚΕ, των δυνάμεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Κάτι που αυτομάτως θα τους έστελνε στο δρόμο. Ως εδώ καλά και μπράβο στους εργαζόμενους που προσέφυγαν σε δυναμικές μορφές για τη διεκδίκηση του δικαιώματος στην εργασία. Ωστόσο, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι η διεκδίκησή τους θα παραμένει μισή και μάλλον δύσκολο να στεφθεί νικηφόρα, γιατί το υπάρχον αντεργατικό νομικό πλαίσιο, που επέβαλε τη μορφή των συμβάσεων ορισμένου χρόνου και όχι μόνο, όπως το έχουν συνδιαμορφώσει οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και βάση του οποίου ο σημερινός δήμαρχος Περιστερίου Α. Παχατουρίδης τους πετά στο δρόμο...

... και οι υποκριτές

Οποιαδήποτε λοιπόν προσπάθεια από κύκλους του ΠΑΣΟΚ να τους εμπλέξουν σε νομικές διεκδικήσεις μάλλον περί υποκρισίας πρόκειται που θα τους οδηγήσει σε παγίδα. Στην παγίδα δηλαδή που προσπάθησε να τους ρίξει και ο πρώην υπουργός Εργασίας του ΠΑΣΟΚ Χρ. Πρωτόπαππας, ο οποίος μιας κι έρχονται εκλογές, φρόντισε να δώσει το «αγωνιστικό παρών» στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου για να δηλώσει τη... συμπαράστασή του στους υποψήφιους για τις λίστες ανεργίας. Φυσικά, ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ - που θύμιζε κάτι από την αλεπού όταν πηγαίνει στο παζάρι - έχει κάθε λόγο να κρύψει από αυτούς τους ανθρώπους, ότι ήταν βασικός συντελεστής - ο ίδιος προσωπικά και το κόμμα του συνολικά - για τη δημιουργία των αντεργατικών Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης, όμηροι των οποίων βρίσκονται σήμερα οι συμβασιούχοι εργαζόμενοι του Δήμου Περιστερίου, όπως και χιλιάδες άλλοι εργαζόμενοι σε ολόκληρη τη χώρα. Η μόνη πραγματική λύση γι' αυτούς είναι να ανταποκριθούν στο αγωνιστικό κάλεσμα των ταξικών δυνάμεων του ΠΑΜΕ και να διεκδικήσουν το δικαίωμά τους στη μόνιμη και σταθερή εργασία με πλήρη δικαιώματα, το οποίο δεν μπορεί να είναι αντικείμενο κομματικής συναλλαγής - είτε πράσινης, είτε γαλάζιας - ούτε να μπαίνει στον Προκρούστη των νομικών διαδικασιών και των λεγόμενων «πάγιων και διαρκών αναγκών» των δήμων.

Περί αντίληψης για ανάπτυξη...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΑΝ ΜΗ ΤΙ ΑΛΛΟ είναι ειλικρινής ορισμένες φορές ο Γιώργος Παπανδρέου. Μιλώντας χτες για την Εγνατία Οδό δήλωσε ότι «συμβολίζει τη δική μας αντίληψη για την ανάπτυξη της περιφέρειας».

Οντως, αυτό το έργο καθώς και πολλά άλλα που έγιναν και γίνονται με τον ίδιο τρόπο έχουν τα απαραίτητα στοιχεία: Εξυπηρετούν πρωτίστως ανάγκες των πολυεθνικών της ΕΕ. Πληρώνουν οι Ελληνες φορολογούμενοι και κερδίζουν οι μεγαλοκατασκευαστές. Θα ξεζουμιστούν οι εργαζόμενοι από τα διόδια ενώ οι εργολάβοι χρησιμοποιούν όσο το δυνατόν τη μερική απασχόληση και την ανασφάλιστη εργασία.

Πράγματι, η δική τους αντίληψη για την ανάπτυξη είναι. Απλά συμπίπτει με αυτή της Νέας Δημοκρατίας, που μπορεί με τη σειρά της να υποστηρίξει ότι την εκφράζει η ...Ιόνιος Οδός, για την οποία πρόσφατα ψηφίστηκε στη Βουλή η σύμβαση κατασκευής της.

Ε, ΔΕ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ότι είναι απαραίτητες πια τόσες βιντεοσκοπήσεις από κινητά τηλέφωνα για να αποκτήσουμε γνώμη για τη συμπεριφορά της Αστυνομίας και τις πολιτικές κατευθύνσεις που ακολουθεί.

Υπάρχει μήπως άνθρωπος που κυκλοφορεί, π.χ., στην Αθήνα και δεν έχει δει αστυνομικούς να συμπεριφέρονται άσχημα σε αλλοδαπό ή άνδρες των ΜΑΤ να κάνουν επιδείξεις «παλικαριάς» σε πολίτες;

Το ερώτημα που παραμένει είναι αν θα συζητηθεί ποτέ η ουσία του πράγματος, δηλαδή το ποιους συμφέρει και γιατί αυτή η κατάσταση.

ΟΠΩΣ ΗΤΑΝ αναμενόμενο, ...αυτό το καλοκαίρι κατατέθηκε το περίφημο νομοσχέδιο Ρουσόπουλου για την αδειοδότηση των Μέσων Ενημέρωσης. Παρότι το είχε αναγγείλει και πρόπερσι αλλά και πέρσι τον Ιούνη.

Οχι ότι είχαμε και καμιά βιασύνη (αφού ούτως ή άλλως για νομοσχέδιο τροχοδρόμησης των γνωστών διαπλεκόμενων συμφερόντων πρόκειται), όμως δεν μπορούμε παρά να σκεφτούμε ότι σαφώς συνδέεται με την άτυπη ακόμη προεκλογική περίοδο.

Γρηγοριάδης Κώστας

Και μόνο το γεγονός ότι το νομοσχέδιο παραπέμπει τα πάντα σε ...μελλοντικές υπουργικές αποφάσεις το καθιστά εξαίρετο μέσο διαπραγμάτευσης μεταξύ κυβέρνησης και των καναλαρχών. Οπως καταλαβαίνετε, βέβαια, γι' αυτές τις διαπραγματεύσεις δε θα μάθουμε τίποτε. Σε αυτά η ...διαφάνεια δε θεωρείται απαραίτητη.

Η δημοκρατία τους έχει όρια

Το αίσχος που τις τελευταίες μέρες «είδε» το φως της δημοσιότητας, με την αποκάλυψη των αυθαιρεσιών αστυνομικών σε βάρος κρατουμένων, αποτελεί μία μόνο πλευρά της έλλειψης πραγματικής δημοκρατίας στο σύστημα της εκμετάλλευσης. Η βαρβαρότητα που επικρατεί στους τόπους δουλιάς και η εργοδοτική αυθαιρεσία, τις συνέπειες των οποίων βιώνουν καθημερινά εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι, δε φτάνει σχεδόν ποτέ στις σελίδες και τα δελτία των «αντικειμενικών» ΜΜΕ. Κι αυτό βέβαια δεν είναι καθόλου τυχαίο.

Η πείρα που κατατέθηκε στην 3η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΠΑΜΕ έρχεται να επιβεβαιώσει ότι αυτό που οι εργοδότες προσπαθούν να επιβάλουν μέσα στους τόπους δουλιάς, είναι ο απόλυτος τρόμος. Αυτό αποτυπώνεται στην ομηρία των συμβασιούχων, στις απολύσεις εγκύων εργαζομένων, στο «μη μιλάς γιατί θα χάσεις τη δουλιά σου», που είναι άγραφος νόμος σ' εργοστάσια κι επιχειρήσεις. Σε όλες αυτές τις μορφές της τρομοκρατίας που υφίστανται οι εργαζόμενοι, προστίθενται οι πολύμορφες πιέσεις, οι απειλές, οι διώξεις, τα εμπόδια τα οποία ορθώνονται στη δράση των συνδικάτων που παλεύουν με συνέπεια για ό,τι φοβίζει την εργοδοσία: την οργανωμένη και συλλογική δράση των εργαζομένων, η οποία μπορεί να ορθώσει φραγμούς στα σχέδιά της.

Το συνδικάτο της «Σόφτεξ» σύρθηκε επί μήνες στα δικαστήρια επειδή αντιστάθηκε σε απολύσεις που έγιναν για ν' αυξηθούν οι εισπράξεις της πολυεθνικής «Μπόλτον Γκρουπ». Η πολυεθνική «Νιούζφον» απαιτεί ουσιαστικά να εγκρίνει τις ανακοινώσεις που θα μοιράζει το κλαδικό συνδικάτο στους εργαζόμενους. Στελέχη του ΠΑΜΕ βρέθηκαν στο εδώλιο του κατηγορουμένου επειδή κρέμασαν αντιπολεμικά πανό στην Ακρόπολη. Μόλις πριν λίγες μέρες, ένας ξενοδόχος στην Κέρκυρα έστειλε την αστυνομία να συλλάβει μέσα στο δωμάτιο όπου έμενε, έναν υπάλληλο που διεκδίκησε καλύτερες συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας! Ο κατάλογος με τις αυθαιρεσίες των εργοδοτών μακραίνει ασταμάτητα, με τις ευλογίες ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, την ανοχή ή και τη στήριξη των δυνάμεων του εργοδοτικού-κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Οι διακηρύξεις περί προστασίας των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» που τις τελευταίες μέρες η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ μοιράζουν αφειδώς δεξιά κι αριστερά, δεν είναι μόνο φτηνός εμπαιγμός. Γιατί, όλα τα παραπάνω δείχνουν ποια «δημοκρατία» μπορούν και θέλουν για τους εργαζόμενους. Μια «δημοκρατία» κομμένη και ραμμένη στα συμφέροντα της τάξης που υπηρετούν. Μια δημοκρατία όπου οι πολλοί, οι εκμεταλλευόμενοι και καταπιεσμένοι δε θα αμφισβητούν την κυρίαρχη πολιτική. Μια δημοκρατία που δε θα θίγει ούτε στο ελάχιστο τον πυρήνα του προβλήματος.

Η δημοκρατία που υπάρχει μέσα στους τόπους δουλιάς αποτελεί δείκτη για τη δημοκρατία γενικά σε μια κοινωνία. Η ένταση της τρομοκρατίας που εκδηλώνεται σε βάρος των εργαζομένων, είτε... «παράνομα», με βάση τους νόμους του αστικού κράτους που καθαγιάζουν την εκμετάλλευση είτε με τη βούλα αυτών των αντιδραστικών-αντεργατικών νόμων που πολλαπλασιάζονται κατ' επιταγή της ΕΕ, οδηγεί σ' ένα σαφές συμπέρασμα: το κεφάλαιο παίρνει τα μέτρα του. Οι εργαζόμενοι πρέπει να πάρουν τα δικά τους. Να σχεδιάσουν και να οργανώσουν την αντίσταση και την αντεπίθεσή τους. Και στις εκλογές που έρχονται, να καταψηφίσουν όσους θέλουν η δημοκρατία να σταματά όπου αρχίζουν οι διεκδικήσεις για την ικανοιποίηση των αναγκών του λαού και οι κίνδυνοι για την κερδοφορία των πολυεθνικών.

Αναστασία ΜΟΣΧΟΒΟΥ