Κι αν αναρωτιέστε, πώς γίνεται και πραγματοποιούνται τέτοιοι έλεγχοι, πάρτε υπόψη σας τα εξής: Πρώτον, γίνονται για να ριχτεί στάχτη στα μάτια των εργαζομένων. Δεύτερον, έχουμε ουσιαστικά μπει στην προεκλογική περίοδο των νομαρχιακών εκλογών του 2006...
Με γέλια αντιμετωπίστηκε το ...απρόοπτο που συνέβη χτες κατά τη πανηγυρική συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου για τις Μικρομεσαίες Επιχειρήσεις. Ηταν λίγο μετά την ομιλία του υπουργού Ανάπτυξης που είχε πει τα μύρια όσα για την ...απλόχερη στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, προηγούμενη, τωρινή και μελλοντική. Είχαν μιλήσει και οι πλέον αρμόδιοι γενικοί γραμματείς και άλλα στελέχη, οπότε ήρθε η σειρά του υφυπουργού Ανάπτυξης Γ. Παπαθανασίου να απευθύνει ένα μικρό, τυπικό χαιρετισμό. Και πάνω που έλεγε ο υφυπουργός, αναφερόμενος στα μέτρα της κυβέρνησης, «είμαι πεπεισμένος ότι θα λειτουργ...», τότε ακριβώς βρήκε την ώρα να γκρεμιστεί το μισό τμήμα της επιγραφής που είχε αναρτηθεί πίσω απο την ηγεσία του υπουργείου, στο οποίο αναγραφόταν «Υπουργείο Ανάπτυξης - Εθνικό Συμβούλιο Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων», χωρίς ευτυχώς να χτυπήσει κανείς.
«Δεν μας πτοούν αυτά», έσπευσε να πει ετοιμόλογος ο Γ. Παπαθανασίου, αλλά η ...ζημιά είχε γίνει. Κι όπως είπε αυθόρμητα ένας συνάδελφος δημοσιογράφος, «θα πέσει το ταβάνι να μας πλακώσει με αυτά που λένε»..!
Ανακηρύττει «ευεργέτη» της Νάουσας τον Λαναρά που ο λαός της πόλης έχει χαρακτηρίσει νεκροθάφτη της εργατικής τάξης. Ορκίζεται πίστη στην ανταγωνιστικότητα, συμφωνεί και προωθεί τις ελαστικές μορφές εργασίας. Μέσα από συσκέψεις, προσπαθεί να οδηγήσει τους εργαζόμενους σε υποταγή στα σχέδια της εργοδοσίας για απολύσεις.
Δηλώνει συμπαράσταση στον αγώνα των εργαζομένων στις επιχειρήσεις του Λαναρά και στους εκατοντάδες απολυμένους που άφησε πίσω του ο ...«ευεργέτης». Και, ταυτόχρονα, διεκδικεί προγράμματα μερικής δουλιάς, μερικού μεροκάματου και μερικής ασφάλισης, για να απορροφηθούν οι αναπόφευκτοι κραδασμοί, εξαιτίας της πολιτικής που υπηρετεί.
Την επόμενη στιγμή, βάζει τους απολυμένους της ΤΡΙΚΟΛΑΝ να υπογράψουν «σύμβαση εργασίας δούλου» για την 18μηνη μερική απασχόλησή τους, στο πλαίσιο της υλοποίησης σχετικών κυβερνητικών δεσμεύσεων για 20 από αυτούς. Ετσι, διατηρεί το δικαίωμα να διακόψει τη σύμβαση σε περίπτωση που δεν ενισχυθεί ο προϋπολογισμός του Δήμου, με τη σχετική χρηματοδότηση και ο απολυμένος να μην πληρωθεί για τη δουλιά που παρείχε και φυσικά να μην πάρει καμία αποζημίωση.
Ο δήμαρχος Νάουσας υπηρετεί πιστά το ρόλο της Αυτοδιοίκησης όπως τον έχουν διαμορφώσει ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ως μηχανισμό του κράτους για την προώθηση της κυρίαρχης πολιτικής.
Η «συμμετοχικότητα», που έχει καταντήσει πλέον σλόγκαν για το ΠΑΣΟΚ και «κοτσάρεται» σε κάθε τι που λένε, πήρε και πάλι τη μορφή... ερωτηματολογίου, τούτη τη φορά, για την κατάσταση στην Εκπαίδευση. Τα μέλη του Κινήματος, λοιπόν, καλούνται να συμβάλλουν στην καταγραφή των ελλείψεων στα σχολεία ή, πιο σωστά, των ελλείψεων, που το ΠΑΣΟΚ θεωρεί ως τέτοιες και μετά να πουν τη γνώμη τους, για τον τρόπο αντιμετώπισής τους, «συμμετέχοντας» στη χειραγώγησή τους...
Για παράδειγμα, σημειώνει το ερωτηματολόγιο: «Αν η υλικοτεχνική υποδομή δεν ήταν αρμοδιότητα του υπουργείου Παιδείας, αλλά άλλων φορέων, η κατάσταση θα ήταν καλύτερη»; Για να ακολουθήσει η ερώτηση «ποιος θα έπρεπε να έχει την ευθύνη» και οι δυνατές απαντήσεις: η περιφέρεια, η νομαρχία, ο δήμος, το σχολικό συμβούλιο, ο σύλλογος γονέων. Με άλλα λόγια, τους φορείς που περιλαμβάνει η πρόταση του ΠΑΣΟΚ για «αποκέντρωση» του εκπαιδευτικού συστήματος.
Βέβαια, δεν υπάρχει ερώτηση, αν συμφωνούν με την «αποκέντρωση» των οικονομικών βαρών της Παιδείας. Ούτε, σχετικά με την κατάργηση του δημόσιου χαρακτήρα της Εκπαίδευσης και τι σημαίνει η συμμετοχή των επιχειρήσεων στη χρηματοδότησή της. Μιλάμε, δηλαδή, για κατευθυνόμενες ερωταπαντήσεις, σχετικά μ' ένα προαναγγελθέν αποτέλεσμα... Ετσι, για να ξεκαθαρίζεται και το «συμμετοχικό» της υπόθεσης.
Πρώτα και κύρια, γιατί το θρησκευτικό δόγμα και η λογική τού «πίστευε και μη ερεύνα» βρίσκονται σε ευθεία αντίθεση με την ουσία της επιστήμης, την επιστημονική έρευνα και την αναζήτηση της επιστημονικής αλήθειας.
Γιατί, είτε οι επιστήμονες θα μοχθούν και θα ξημεροβραδιάζονται στα ινστιτούτα και τα εργαστήρια, για να βρουν απαντήσεις σε όλα όσα ερωτήματα και προβλήματα βάζει μπροστά στους ανθρώπους η σύγχρονη πραγματικότητα, είτε θα προσεύχονται νυχθημερόν, καρτερώντας τη θεία φώτιση...
Δεύτερον, γιατί το νομοσχέδιο έρχεται να ενισχύσει ακόμη περισσότερο την υπάρχουσα - δυστυχώς - μέχρι σήμερα, άκρως αναχρονιστική και πολύμορφα επιζήμια «σύζευξη» του ελληνικού κράτους με την Εκκλησία, αντί να γίνουν βήματα προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Τρίτον, επειδή το νομοσχέδιο ισοδυναμεί ουσιαστικά με την αυτόματη ίδρυση τεσσάρων νέων Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων (ΑΕΙ) και, μάλιστα, με κρατική χρηματοδότηση. Ιδρυση, η οποία έχει ολοφάνερα ρουσφετολογικό και ευκαιριακό χαρακτήρα και καμία χρησιμότητα. Και μόνο το γεγονός αυτό, συνεπάγεται μια παραπέρα υποβάθμιση της ήδη βασανισμένης και πολύπαθης Ανώτατης Εκπαίδευσης.
Τέταρτον, γιατί η κυβέρνηση προχωρά στο άκρως αναχρονιστικό αυτό βήμα, παρά την κατηγορηματική και απολύτως στοιχειοθετημένη αντίθεση, τόσο των πρυτάνεων όλων των πανεπιστημίων της χώρας, όσο και των καθηγητών των υπαρχόντων σήμερα Θεολογικών Σχολών της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης.
Πέμπτον, γιατί το νομοσχέδιο καθιερώνει ένα διαφορετικού τύπου ΑΕΙ, τόσο στη διοίκηση, όσο και στην εισαγωγή, αφού αυτή θα γίνεται και με «προφορική συνέντευξη του υποψηφίου» και με «συνεκτίμηση συστατικής επιστολής του επισκόπου του τόπου κατοικίας».
Εκτον και τελευταίο, γιατί αρκετά έχει βασανιστεί η χώρα από τη μέχρι σήμερα ανάμειξη της εκκλησιαστικής ηγεσίας στα πολιτικά πράγματα (ταυτότητες, Μακεδονικό, κλπ.). Οι ορθόδοξοι «αγιατολάχ» και, μάλιστα, με... πανεπιστημιακό πτυχίο, έλειπαν...