Η δήλωση του υπουργού προκάλεσε αρκετές αντιδράσεις κι έτσι το απόγευμα προσπάθησε να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα, σημειώνοντας ότι όταν ανέφερε τα περί φίλων του στο ΚΚΕ, «είχα ως μοναδικό σκοπό να αποκρύψω την πηγή μου, με δεδομένο ότι θα ήταν αδύνατον να είχα τέτοια ενημέρωση από στελέχη του ΚΚΕ»! Και, ακόμη, ότι οι συζητήσεις με τους δημοσιογράφους, που γίνονται μετά την καθιερωμένη ενημέρωση, περιέχουν «έντονα στοιχεία οικειότητας»!
Παρόμοια... αστεία έκανε ο Μ. Κεφαλογιάννης και με τους συνδικαλιστές της Ζώνης όταν μέσα σε ένα αντικομμουνιστικό ντελίριο τους αποκάλεσε ...«καπελωμένους» και άλλα τέτοια, ενώ συνολικά δε χάνει ευκαιρία να δείξει το αντικομμουνιστικό του μένος. Εμείς ένα έχουμε να πούμε: Καλά θα κάνει ο Μ. Κεφαλογιάννης να μην πιάνει στο στόμα του το ΚΚΕ, ούτε καν για ...αστείο!
Το γεγονός της ολοφάνερα όχι τυχαίας συγκυρίας του πρωτοφανούς αριθμού παραβιάσεων του ελληνικού εναέριου χώρου από τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη (ρεκόρ τελευταίου οκταμήνου), την ίδια μέρα και ώρα με το επίσημο δείπνο του Ελληνα και του Τούρκου πρωθυπουργού στις Βρυξέλλες, σημειώναμε χτες. Και αναρωτιόμασταν τι είπε ο κ. Ερντογάν, όταν ο Κ. Καραμανλής του έθεσε -όπως ο ίδιος δήλωσε δημόσια- το θέμα των παραβιάσεων.
Χτες, στη διάρκεια της πρωθυπουργικής συνέντευξης Τύπου, ο Κ. Καραμανλής ρωτήθηκε γι' αυτό ακριβώς το ζήτημα, αλλά και πάλι απέφυγε να απαντήσει και παρέπεμψε στον κ. Ερντογάν. Βέβαια, ίσως, είναι περιττή η παραπέρα διερεύνηση του θέματος. Υπάρχει ανακοίνωση του τουρκικού Γενικού Επιτελείου, στην οποία το τελευταίο κατηγορεί την Ελλάδα ότι παρενοχλεί τα τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη...
Οι τελευταίες εξελίξεις, σχετικά με το νόμο περί «βασικού μετόχου» και, ιδιαίτερα, η ωμή επέμβαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, έρχονται να προσθέσουν άλλη μια χεροπιαστή απόδειξη των κυρίαρχων προσανατολισμών και πολιτικών της ευρωένωσης. Τα πάντα κρίνονται με το πρίσμα της «ελεύθερης» (διάβαζε: ασύδοτης) δράσης του μεγάλου κεφαλαίου και της ενίσχυσης του επιχειρηματικού ανταγωνισμού. Ολα τ' άλλα περισσεύουν...
Βέβαια, το φαινόμενο δεν είναι καινούριο. Στο ίδιο ακριβώς συμπέρασμα οδηγούν οι νόμοι της αγοράς, οι κάθε λογής «απελευθερώσεις» και αντιλαϊκές διαρθρωτικές αλλαγές, η εμπορευματοποίηση της Υγείας, της Παιδείας, η αναγωγή της επιχειρηματικότητας και του κυνηγητού των κεφαλαιοκρατικών κερδών σε πρώτη και αδιαμφισβήτητη αξία της κοινωνίας, στην οποία οι πάντες υποχρεώνονται να υποτάσσονται, κλπ., κλπ.
Παρ' όλ' αυτά, όμως, ορισμένοι επιχειρούν να σώσουν τα προσχήματα και να εξωραΐσουν τον ταξικό χαρακτήρα και προσανατολισμό της ευρωένωσης. Χαρακτηριστικά, από την άποψη αυτή, είναι τα παρακάτω ερωτήματα του κύριου άρθρου της χτεσινής «Αυγής»: «Ο αγώνας κατά της διαπλοκής και της διαφθοράς θα υποταχθεί στις απαιτήσεις της "ελεύθερης αγοράς"; Αν δεν υιοθετηθούν μέτρα ελέγχου, πώς θα σπάσουν οι μηχανισμοί χρηματισμού, εξυπηρέτησης, αλλοίωσης της δημοκρατικής βούλησης; Με επικλήσεις ή με την ελευθερία του κεφαλαίου να ελέγχει και την πληροφόρηση;».
Δηλαδή, η «Αυγή» πιστεύει ότι ο νόμος περί «βασικού μετόχου» εξασφαλίζει - στοιχειωδώς έστω - τον αγώνα κατά της λεγόμενης διαπλοκής και της διαφθοράς, το σπάσιμο των μηχανισμών χρηματισμού, εξυπηρέτησης και αλλοίωσης της δημοκρατικής βούλησης; Μα, είτε εφαρμοστεί ο νόμος, είτε όχι, οι προμήθειες και τα έργα του δημοσίου θα αποτελούν αντικείμενο λεηλασίας των κεφαλαιοκρατών κι ας μην κατέχουν αυτοί ΜΜΕ, ενώ το κράτος θα συνεχίσει να είναι πολύμορφα «διαπλεκόμενο» μαζί τους, αφού τα δικά τους συμφέροντα υπερασπίζεται και εξυπηρετεί. Κεφαλαιοκράτες, επίσης, θα ελέγχουν την πληροφόρηση, κατέχοντας τα ιδιωτικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, ενώ τα λεγόμενα κρατικά ΜΜΕ θα συνεχίσουν να αποτελούν το μοχλό προπαγάνδας της εκάστοτε κυβέρνησης.
Ας μη σκορπίζει, επομένως, σύγχυση και αυταπάτες. Οι λέξεις «κεφαλαιοκρατικά συμφέροντα» και μόνον αυτές είναι γραμμένες, τόσο στη σημαία της ΕΕ, όσο και σ' αυτή της νυν ή της προηγούμενης κυβέρνησης. Καμιά άλλη. Αυτές καθορίζουν και σφραγίζουν τον προσανατολισμό και την πολιτική τους. Και στο πλαίσιο αυτό, δεν υπάρχουν ουσιαστικά περιθώρια ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών και απαιτήσεων. Γι' αυτό και αποτελεί μονόδρομο, για τους εργαζόμενους και το λαϊκό κίνημα, η αντίσταση, η απειθαρχία, η ανυπακοή, η σύγκρουση και η ρήξη με τις πολιτικές αυτές, τους φορείς και τους μηχανισμούς της.
Φυσικά, τέτοιου είδους «διεισδύσεις» (για να ξέρουμε τι λέμε) δεν αποσκοπούν σε τίποτε άλλο, παρά στην ακόμη μεγαλύτερη αύξηση των τραπεζικών κερδών, καθώς και στην ενίσχυση επιχειρηματιών, προκειμένου να πάρουν καλές θέσεις στο χάος μιας αγοράς που διαμορφώνεται άναρχα και απολύτως «ελεύθερα», για όποιον θέλει να κερδοσκοπήσει σε βάρος αυτών των λαών.
Το γεγονός πως οι προαναφερόμενοι επιχειρηματίες (εντός η εκτός εισαγωγικών) ωραιότατα μπορούν να κλείνουν επιχειρήσεις στην Ελλάδα για να τις ανοίξουν μερικά χιλιόμετρα βορειότερα, αφήνοντας πίσω 100άδες ανέργους, δεν απασχολεί βέβαια κανέναν.
Αυτά, βέβαια, ενώ ξέρουμε πολύ καλά τι κατάσταση επικρατεί στα Βαλκάνια και τι άλλα σχέδια πολιτικο-στρατιωτικών παρεμβάσεων εξυφαίνονται από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, με απρόβλεπτο κόστος και εξελίξεις.
Αραγε δηλώνουν περήφανοι οι Ελληνες κυβερνώντες ως «μακρύ χέρι» της λεγόμενης «πολιτισμένης Δύσης», παίζοντας τον οποιοδήποτε ρόλο σε αυτές τις εξελίξεις που δημιουργούν τραγικά αδιέξοδα στους γειτονικούς μας λαούς; ΄Η νομίζουν ότι όλ' αυτά δε θα επιφέρουν «παρενέργειες» και στη δική μας χώρα;
ΓΥΡΩ ΣΤΟ 10% είναι οι αυξήσεις στα ενοίκια των κατοικιών όπως διαβάζουμε και δεν είναι βέβαια να κάνει σε κανέναν εντύπωση. Η ανέχεια εύλογα δημιουργεί τέτοια φαινόμενα και οι ειδήμονες εκτιμούν πως αυτά θα οξυνθούν τα επόμενα χρόνια.
Ολα τούτα την ώρα που ο δανεισμός της μέσης οικογένειας για την απόκτηση πρώτης κατοικίας έχει δυσχεράνει κατά πολύ.
Το πρόβλημα είναι ότι αυτό το στοιχείο δε συμπεριλαμβάνεται (όπως και πολλά άλλα) στη σκέψη αυτών που μιλούν για τις αυξήσεις των μισθών στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα. Εκεί το δόγμα της συγκράτησης μισθών για να μην ανέβει ο πληθωρισμός κυριαρχεί...