Οι τελευταίες εξελίξεις, σχετικά με το νόμο περί «βασικού μετόχου» και, ιδιαίτερα, η ωμή επέμβαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, έρχονται να προσθέσουν άλλη μια χεροπιαστή απόδειξη των κυρίαρχων προσανατολισμών και πολιτικών της ευρωένωσης. Τα πάντα κρίνονται με το πρίσμα της «ελεύθερης» (διάβαζε: ασύδοτης) δράσης του μεγάλου κεφαλαίου και της ενίσχυσης του επιχειρηματικού ανταγωνισμού. Ολα τ' άλλα περισσεύουν...

Βέβαια, το φαινόμενο δεν είναι καινούριο. Στο ίδιο ακριβώς συμπέρασμα οδηγούν οι νόμοι της αγοράς, οι κάθε λογής «απελευθερώσεις» και αντιλαϊκές διαρθρωτικές αλλαγές, η εμπορευματοποίηση της Υγείας, της Παιδείας, η αναγωγή της επιχειρηματικότητας και του κυνηγητού των κεφαλαιοκρατικών κερδών σε πρώτη και αδιαμφισβήτητη αξία της κοινωνίας, στην οποία οι πάντες υποχρεώνονται να υποτάσσονται, κλπ., κλπ.

Παρ' όλ' αυτά, όμως, ορισμένοι επιχειρούν να σώσουν τα προσχήματα και να εξωραΐσουν τον ταξικό χαρακτήρα και προσανατολισμό της ευρωένωσης. Χαρακτηριστικά, από την άποψη αυτή, είναι τα παρακάτω ερωτήματα του κύριου άρθρου της χτεσινής «Αυγής»: «Ο αγώνας κατά της διαπλοκής και της διαφθοράς θα υποταχθεί στις απαιτήσεις της "ελεύθερης αγοράς"; Αν δεν υιοθετηθούν μέτρα ελέγχου, πώς θα σπάσουν οι μηχανισμοί χρηματισμού, εξυπηρέτησης, αλλοίωσης της δημοκρατικής βούλησης; Με επικλήσεις ή με την ελευθερία του κεφαλαίου να ελέγχει και την πληροφόρηση;».