ΤΟ ΘΡΑΣΟΣ: «Η επιτροπή θεωρεί ότι οι εθνικές σχετικές διατάξεις, ήτοι το άρθρο 14, παράγραφος 9 του ελληνικού Συντάγματος καθώς και ο προαναφερόμενος εκτελεστικός νόμος, παραβιάζουν το κοινοτικό δίκαιο - τόσο το δευτερογενές (τις κοινοτικές οδηγίες) όσο και το πρωτογενές (τη συνθήκη ΕΚ) - το εφαρμοζόμενο στις δημόσιες συμβάσεις» (αυτούσιο το κείμενο της ΕΕ προς την ελληνική κυβέρνηση/ ΤΟ ΒΗΜΑ).

Η ΥΠΟΤΕΛΕΙΑ: «Η ένταξη στην ΕΕ εξ ορισμού σημαίνει αναγνώριση αρμοδιοτήτων και δικαιωμάτων υπέρ της Κοινότητας (...) δε χρειάζονται πολλά. Θέλουμε να είμαστε μια ευρωπαϊκή χώρα, ναι ή όχι; Αυτό είναι το βασικό ερώτημα. Ολα τ' άλλα είναι προφάσεις. Ζητείται από την κυβέρνηση, άμεσα, σοβαρή συμπεριφορά ευρωπαϊκής χώρας» (ο Π. Παναγιώτου στο ΕΘΝΟΣ).

Ο ΦΟΒΟΣ: «Ακόμη και η δογματική αντίληψη κοινοτικών αξιωματούχων για την ελευθερία της επιχειρηματικότητας δεν επαρκεί για να ερμηνεύσει τον επιδεικνυόμενο φανατισμό. Προφανώς έχει παίξει το ρόλο της και η επιρροή κάποιων ισχυρών "λόμπι". Δεν είναι μόνο η αλληλεγγύη διεθνών εταιριών προς Ελληνες συνεργάτες τους. Είναι και ο φόβος ότι το ελληνικό παράδειγμα μπορεί να βρει μιμητές και σε άλλες χώρες - μέλη» (από το κύριο άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΤΑ ΑΝΑΚΛΑΣΤΙΚΑ: «Η κατάσταση εκτραχύνεται και πάλι σε ένα νέο αριστεροπαραλογισμό. Φτιάχνεται αντιευρωπαϊκό κλίμα χωρίς λόγο. Η κυβέρνηση οφείλει πλέον να σκεφτεί νηφάλια την κατάσταση, να δει τις επιπτώσεις της πολιτικής στην οποία παρασύρθηκε και να τη διορθώσει. Στους καιρούς που ζούμε, το τελευταίο που χρειαζόμαστε είναι μάχες για τα γινάτια της Αριστεράς στη χώρα» (ο Π. Μανδραβέλης στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ).

ΤΟ ΖΟΥΜΙ: «Η κυβέρνηση θα ολοκληρώσει τις διαπραγματεύσεις με την Ευρωπαϊκή Ενωση για τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν στο νόμο για το "βασικό μέτοχο" και προκειμένου να βρεθεί λύση θα οδηγηθεί σε έναν έντιμο συμβιβασμό που θα ικανοποιεί και τις δύο πλευρές» (η εκτίμηση στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).