Eurokinissi

Η καθιερωμένη «οικογενειακή» φωτογραφία

Στις συμπληγάδες της νεοφιλελεύθερης επέλασης, που φέρουν την κωδική ονομασία «Στρατηγική της Λισαβόνας» και «Σύμφωνο Σταθερότητας», θα αλέθονται τα επόμενα χρόνια οι κατακτήσεις και τα δικαιώματα των λαών της ΕΕ.

Οι ηγέτες των 25 κρατών-μελών στη διήμερη σύνοδό τους χτες και προχτές στις Βρυξέλλες «ανέβασαν τις στροφές» στη βάρβαρη επίθεση και πήραν συμπληρωματικά μέτρα ώστε να γίνει «πιο αποτελεσματική» και «ευέλικτη» η επιβολή των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων.

Η βούληση των «25» αποτυπώνεται στην πρώτη κιόλας παράγραφο του κειμένου των συμπερασμάτων όσον αφορά στη Στρατηγική της Λισαβόνας.

Ξεκινώντας από τη διαπίστωση ότι «πέντε χρόνια μετά τη δρομολόγηση της Στρατηγικής της Λισαβόνας ο απολογισμός είναι μάλλον μέτριος» οι ηγέτες της ΕΕ σημαίνουν συναγερμό: «Μπροστά στις προκλήσεις που πρέπει να αντιμετωπιστούν, το τίμημα σε περίπτωση καθυστερημένων ή ελλιπών μεταρρυθμίσεων είναι μεγάλο... Επομένως, επείγει να αναληφθεί δράση», τονίζεται χαρακτηριστικά.

Υπογραμμίζοντας την ανάγκη «η Ευρώπη να ανανεώσει τις βάσεις της ανταγωνιστικότητάς της» και «να αυξήσει την παραγωγικότητά της», ξεκαθαρίζει ότι αυτό πρέπει να γίνει μέσω της ολόπλευρης ενίσχυσης του κεφαλαίου και των πολυεθνικών με ταυτόχρονη επίθεση στις κατακτήσεις των εργαζομένων.

Εξειδικεύοντας το στόχο να γίνει η Ευρώπη «χώρος επενδύσεων και εργασίας» οι «25» αγωνίζονται για πιο φιλική νομοθεσία και περιβάλλον για τις επιχειρήσεις: «Για να ενθαρρυνθούν οι επενδύσεις και να δημιουργηθεί ελκυστικό πλαίσιο για τις επιχειρήσεις η Ευρωπαϊκή Ενωση οφείλει να ολοκληρώσει την εσωτερική της αγορά και να εξοπλιστεί με ένα ρυθμιστικό πλαίσιο πιο φιλικό προς τις επιχειρήσεις».

Στην κατεύθυνση αυτή καλούνται τα κράτη-μέλη «να μη φεισθούν καμίας προσπάθειας για την τήρηση των δεσμεύσεων που έχουν αναλάβει» ειδικά για τη μεταφορά των κοινοτικών οδηγιών στο εθνικό δίκτυο.

Παράλληλα, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο καλεί τα κράτη- μέλη «να συνεχίσουν την πορεία τους προς μείωση του γενικού επιπέδου κρατικών ενισχύσεων», διευκολύνοντας έτσι την επέλαση των πολυεθνικών. Ζητά επιτάχυνση των διαρθρωτικών αλλαγών στα δίκτυα μεταφορών και ενέργειας και καλεί τα κράτη-μέλη να συνεχίσουν «να ενθαρρύνουν τις εταιρικές σχέσεις δημοσίου - ιδιωτών».

Κεντρικό ρόλο για την επίτευξη του στόχου να γίνει η ΕΕ «ελκυστικός χώρος επενδύσεων» είναι να μειωθεί το κόστος εργασίας και να ελαστικοποιηθούν οι εργασιακές σχέσεις. «Οι νέες μορφές οργάνωσης της εργασίας και η μεγάλη ποικιλία συμβατικών ρυθμίσεων που θα συνδυάζει καλύτερα ευελιξία και ασφάλεια» είναι βασική επιδίωξη. Επίσης αναζητούνται τρόποι που θα μετράνε την παραγωγικότητα της εργασίας και της «πλήρους απασχόλησης». Ολα αυτά επιχειρείται να πλασαριστούν στο όνομα της «προσέλκυσης περισσότερων ανθρώπων στην αγορά εργασίας». Η παράταση του εργάσιμου βίου και «η μεταρρύθμιση των συστημάτων κοινωνικής προστασίας» είναι κεντρικοί «δείκτες» στη Στρατηγική της Λισαβόνας, όπως επίσης και «η διά βίου μάθηση».

Η «γνώση και η καινοτομία» είναι βασικός πυλώνας της Στρατηγικής της Λισαβόνας. Η ανάπτυξή τους όμως ανατίθεται σχεδόν αποκλειστικά στις πολυεθνικές, τα κέρδη των οποίων θα υπηρετούν.

«Ο ευρωπαϊκός χώρος της γνώσης πρέπει να επιτρέπει στις επιχειρήσεις να δημιουργούν νέους παράγοντες ανταγωνισμού» (!), τονίζεται χαρακτηριστικά στα συμπεράσματα. Στην κατεύθυνση αυτή καλούνται τα κράτη-μέλη να διαθέτουν το 3% για την «έρευνα» αλλά «με σωστή κατανομή μεταξύ ιδιωτικών και δημόσιων επενδύσεων». Επίσης, τα πανεπιστήμια πρέπει να κάνουν έρευνα «από κοινού με τις επιχειρήσεις», ενώ πρέπει να βελτιωθεί η πρόσβαση σε επιχειρηματικά κεφάλαια.

Παράλληλα, βελτιώνονται οι μηχανισμοί που θα ελέγχουν την πορεία υλοποίησης των στόχων της Λισαβόνας και θα «διορθώνουν» τυχόν «αποκλίσεις» από αυτούς.

Ο μηχανισμός αυτός ελέγχου θα εφαρμοστεί στην επόμενη τριετία (2005-2008) και περιλαμβάνει τους εξής άξονες:

• Βάσει των «κατευθυντήριων γραμμών» τα κράτη-μέλη θα καταρτίσουν τα «εθνικά προγράμματα μεταρρυθμίσεων» διορίζοντας και ένα «εθνικό συντονιστή της Λισαβόνας»
• Η Κομισιόν θα υποβάλει ταυτόχρονα και «ένα κοινοτικό πρόγραμμα Λισαβόνας» που θα καλύπτει «το σύνολο των δράσεων που θα αναληφθούν σε κοινοτικό επίπεδο». Κάθε χρόνο, αρχίζοντας από το φθινόπωρο του 2006, τα κράτη-μέλη θα υποβάλλουν εκθέσεις για την υλοποίηση της Στρατηγικής της Λισαβόνας.

Την ίδια στιγμή καθόλου δε χαλαρώνει την αντιλαϊκή επίθεση το «αναθεωρημένο» Σύμφωνο Σταθερότητας.

Αντίθετα, γίνεται πιο ευέλικτο και αποτελεσματικό για την υλοποίηση των σταθερών και αμετακίνητων στόχων, δηλαδή της επιβολής αιώνιας λιτότητας, περικοπής των κοινωνικών δαπανών και γενίκευσης των ιδιωτικοποιήσεων. Προκειμένου να δημιουργούνται αυταπάτες και σύγχυση, στο κείμενο των συμπερασμάτων τονίζεται ότι το Σύμφωνο Σταθερότητας «είναι ζωτικής σημασίας» για την Οικονομική και Νομισματική Ενωση, ενώ επισημαίνεται ότι θα περιληφθεί στο «ευρωσύνταγμα» δήλωση που αναγορεύει ως καταστατική υποχρέωση της ΕΕ «τη σταθερότητα των τιμών»!

Επίσης, τονίζεται ότι οι δύο βασικοί δείκτες του Συμφώνου, το 3% για το δημοσιονομικό έλλειμμα και το 60% για το δημόσιο χρέος, «παραμένουν οι ακρογωνιαίοι λίθοι».

Το ζητούμενο, σύμφωνα με τους «25», δεν είναι πώς θα γίνουν περισσότερο ή λιγότερο ευέλικτοι οι ισχύοντες κανόνες, αλλά πώς θα γίνουν αποτελεσματικότεροι.

Η «αναθεώρηση» του Συμφώνου Σταθερότητας υπηρετεί τα συμφέροντα του γαλλογερμανικού άξονα, αφού στο εξής η Γερμανία θα μπορεί να δικαιολογεί την παραβίασή του επικαλούμενη το κόστος της «επανένωσής» της, ενώ η Γαλλία θα προβάλλει τις πολεμικές δαπάνες της για να δικαιολογήσει την υπέρβαση του ελλείμματος πάνω από το 3%.

Επίσης, δίνεται και μια προθεσμία 5 ετών σε ορισμένα νέα κράτη-μέλη (Πολωνία, Ουγγαρία) προκειμένου να φτιάξουν κάποια υποτυπώδη συνταξιοδοτικά προγράμματα.

Αντίθετα, για τις «μικρές χώρες» η θηλιά σφίγγει πιο πολύ γιατί ενισχύεται το κριτήριο του χρέους. «Οσο υψηλότερος είναι ο λόγος χρέους/ΑΕΠ των κρατών-μελών, τόσο μεγαλύτερες πρέπει να είναι οι προσπάθειες για ταχεία μείωσή του», αναφέρεται στο κείμενο.