«Απαγορεύεται το πτύειν», όπου με τη λέξη «πτύειν» ο Θ. Καρτερός της «Αυγής» αντικαθιστά την έννοια της πολιτικής αντιπαράθεσης και ισχυρίζεται ότι το ΚΚΕ δεν κάνει τίποτα άλλο απ' το να «φτύνει» τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ επειδή αυτός ζητά μεταρρυθμίσεις και φιλεργατικές πολιτικές από μια κυβέρνηση του κεφαλαίου, κάτι που κατά τη γνώμη του αποδεικνύει ότι το ΚΚΕ έχει μεταλλαχτεί! Κι αυτό καθώς, όπως γράφει, «η άποψη ότι δεν γίνεται να εφαρμόσει μια κυβέρνηση του κεφαλαίου φιλεργατικές πολιτικές αποκαλύπτει μια μετάλλαξη προς το πολύ επαναστατικό αφού μέχρι σχετικά πρόσφατα στο DNA του ΚΚΕ ήταν γραμμένοι οι αγώνες για φιλολαϊκές και φιλεργατικές μεταρρυθμίσεις (...) Αποφαίνεται: μεταρρυθμίσεις με κυβερνήσεις κεφαλαίου γιοκ! (...) Τότε γιατί το ΚΚΕ υπερηφανεύεται για τη συμβολή του σε φιλεργατικές κατακτήσεις (...) Εχει συνεπώς κάποιο προβληματάκι το μεταλλαγμένο DNA του ΚΚΕ. Εν ονόματι του άλματος, που θα γίνει αύριο, δεν βλέπει, δεν ακούει, δεν μυρίζεται το βήμα που μπορεί να γίνει σήμερα, με την ενότητα και την αποφασιστικότητα των εργαζομένων»...

Η οπορτουνιστική μεροληψία δεν του επιτρέπει να πει τα πράγματα με τ' όνομά τους. Γιατί μπορεί ο Θ. Καρτερός να μη θέλει να τους δει, όμως οι άμεσοι στόχοι πάλης του ΚΚΕ υπάρχουν. Κι όταν λέμε άμεσοι εννοούμε προς διεκδίκηση χτες, σήμερα, κάθε μέρα απ' τις κυβερνήσεις που πολιτικά εκπροσωπούν το κεφάλαιο για την εδώ και τώρα ικανοποίηση των πραγματικών αναγκών των εργαζομένων και όχι το μοίρασμα των συνεπειών της κρίσης και την αναδιανομή που το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του δεν πρόκειται να κάνουν σε όφελος του λαού. Το ΚΚΕ δεν παραμυθιάζει με προτάσεις να εφαρμόσει το ΠΑΣΟΚ τις προεκλογικές αντιλαϊκές του δεσμεύσεις. Αντίθετα, το ΚΚΕ είναι το κόμμα που μπορεί να είναι υπερήφανο για τη συμβολή του στην καλυτέρευση της ζωής του λαού. Πρωτοστατεί στην οργάνωση των αγώνων, όταν οι δυνάμεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στο κίνημα τους υπονομεύουν, όπως την πρόσφατη 48ωρη απεργία. Επειδή το ΚΚΕ θέλει και αύριο να είναι περήφανο και να κοιτά το λαό στα μάτια, δεν τον παραμυθιάζει ότι μπορεί να συνυπάρξει αρμονικά με το κεφάλαιο, σε ένα σύστημα που θα ικανοποιεί τις ανάγκες και των δύο.

Δεν τον παραμυθιάζει ότι είναι ίδιες σήμερα οι συνθήκες με εκείνες προ δεκαετιών που για λόγους που δεν είναι του παρόντος το κεφάλαιο αναγκάστηκε, έχοντας και τη δυνατότητα, να παραχωρήσει, να υποχωρήσει. Λέει στο λαό την αλήθεια, που επιμελώς αποκρύβουν οι οπορτουνιστές, ότι για να έχει αποτελεσματικότητα η πάλη του σήμερα πρέπει και ασίγαστη να είναι και πολιτικοποιημένη, να συνδέεται με την προοπτική ρήξης και ανατροπής του καπιταλισμού. Με την ενότητα και την αποφασιστικότητα των εργαζομένων μπορεί πράγματι και το βήμα και το άλμα να γίνει. Μόνο που οι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ θέλουν επιτόπου τροχάδην στο πλαίσιο του συστήματος. Γι' αυτό και οι κολεγιές με τους συμβιβασμένους, γι' αυτό και ο εξωραϊσμός της εικόνας του ΠΑΣΟΚ, γι' αυτό και εικόνισμα η ΕΕ, γι' αυτό και υπερασπίζονται τη «δίκαιη κατανομή του κόστους της κρίσης».

Ως «χρεοκοπία όλου του πολιτικού συστήματος» αντελήφθησαν την ενεργοποίηση του μηχανισμού δανεισμού της Ελλάδας από την κυβέρνηση, οι Οικολόγοι - Πράσινοι. Δεν ξέρουμε βέβαια αν αισθάνονται, ως μέρος αναπόσπαστο αυτού του συστήματος, χρεοκοπημένοι, αυτό που ξέρουμε είναι ότι πρέπει να χρεοκοπήσουν στις λαϊκές συνειδήσεις τα «επιχειρήματα» των Οικολόγων - Πράσινων με τα οποία προσπαθούν να πείσουν τον λαό ότι πρέπει να αποδεχτεί αδιαμαρτύρητα το «κόστος». Για παράδειγμα στην χτεσινή ανακοίνωσή τους αναφέρουν: «Δεν θα μοιραστούμε αυταπάτες ότι γίνεται να μείνουμε ανέγγιχτοι, θα επιμείνουμε όμως σε συνολικές λύσεις για υπεράσπιση των κόκκινων γραμμών, δίκαιη κατανομή των όποιων αναπόφευκτων βαρών»...

Στην «εθνική» προσπάθεια, αυτή που αποσκοπεί αποκλειστικά στη διασφάλιση των συμφερόντων της πλουτοκρατίας, ένας ένας παίρνουν θέση για να βάλουν πλάτη.