«Απαγορεύεται το πτύειν», όπου με τη λέξη «πτύειν» ο Θ. Καρτερός της «Αυγής» αντικαθιστά την έννοια της πολιτικής αντιπαράθεσης και ισχυρίζεται ότι το ΚΚΕ δεν κάνει τίποτα άλλο απ' το να «φτύνει» τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ επειδή αυτός ζητά μεταρρυθμίσεις και φιλεργατικές πολιτικές από μια κυβέρνηση του κεφαλαίου, κάτι που κατά τη γνώμη του αποδεικνύει ότι το ΚΚΕ έχει μεταλλαχτεί! Κι αυτό καθώς, όπως γράφει, «η άποψη ότι δεν γίνεται να εφαρμόσει μια κυβέρνηση του κεφαλαίου φιλεργατικές πολιτικές αποκαλύπτει μια μετάλλαξη προς το πολύ επαναστατικό αφού μέχρι σχετικά πρόσφατα στο DNA του ΚΚΕ ήταν γραμμένοι οι αγώνες για φιλολαϊκές και φιλεργατικές μεταρρυθμίσεις (...) Αποφαίνεται: μεταρρυθμίσεις με κυβερνήσεις κεφαλαίου γιοκ! (...) Τότε γιατί το ΚΚΕ υπερηφανεύεται για τη συμβολή του σε φιλεργατικές κατακτήσεις (...) Εχει συνεπώς κάποιο προβληματάκι το μεταλλαγμένο DNA του ΚΚΕ. Εν ονόματι του άλματος, που θα γίνει αύριο, δεν βλέπει, δεν ακούει, δεν μυρίζεται το βήμα που μπορεί να γίνει σήμερα, με την ενότητα και την αποφασιστικότητα των εργαζομένων»...

Η οπορτουνιστική μεροληψία δεν του επιτρέπει να πει τα πράγματα με τ' όνομά τους. Γιατί μπορεί ο Θ. Καρτερός να μη θέλει να τους δει, όμως οι άμεσοι στόχοι πάλης του ΚΚΕ υπάρχουν. Κι όταν λέμε άμεσοι εννοούμε προς διεκδίκηση χτες, σήμερα, κάθε μέρα απ' τις κυβερνήσεις που πολιτικά εκπροσωπούν το κεφάλαιο για την εδώ και τώρα ικανοποίηση των πραγματικών αναγκών των εργαζομένων και όχι το μοίρασμα των συνεπειών της κρίσης και την αναδιανομή που το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του δεν πρόκειται να κάνουν σε όφελος του λαού. Το ΚΚΕ δεν παραμυθιάζει με προτάσεις να εφαρμόσει το ΠΑΣΟΚ τις προεκλογικές αντιλαϊκές του δεσμεύσεις. Αντίθετα, το ΚΚΕ είναι το κόμμα που μπορεί να είναι υπερήφανο για τη συμβολή του στην καλυτέρευση της ζωής του λαού. Πρωτοστατεί στην οργάνωση των αγώνων, όταν οι δυνάμεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στο κίνημα τους υπονομεύουν, όπως την πρόσφατη 48ωρη απεργία. Επειδή το ΚΚΕ θέλει και αύριο να είναι περήφανο και να κοιτά το λαό στα μάτια, δεν τον παραμυθιάζει ότι μπορεί να συνυπάρξει αρμονικά με το κεφάλαιο, σε ένα σύστημα που θα ικανοποιεί τις ανάγκες και των δύο.