«Οι αστοί τρομάξανε και κάστρα φτιάξανε να κλείσουν τα παιδιά των εργατών

μ' αυτοί με μια γροθιά σπάζουνε τα δεσμά τα κάστρα καταργούνε των αστών.

Και μες στο καρναβάλι οι αστοί την πάθαν πάλι ο Μπεζεντάκος μας άφησε γεια

παντού τρεξίματα τελεγραφήματα πάλι ραπίσματα απ' την εργατιά

Τον είχανε κλεισμένο διπλομανταλωμένο να τον δικάσουνε σε θάνατο

μ' αυτός τρυπά τον τοίχο χωρίς κανένα ήχο και βρίσκουν κούτσουρα στο θάλαμο».

Οι στίχοι αφιερώνονται εξαιρετικά στους Μανδραβέληδες, στους Μπ. Παπαδημητρίου, στους Πορτοσάλτε, και όλο το Αλαφουζαίικο, που χτίκιασε με την επιτυχία της 48ωρης απεργίας των ταξικών συνδικάτων και βγάζει αντικομμουνιστικούς αφρούς. Με τους κομμουνιστές και τους εργάτες δε ξεμπερδεύουν, οι εργάτες θα ξεμπερδέψουν με την τάξη τους. Για την ιστορία, ο κομμουνιστής Μπεζεντάκος, κλεισμένος από το αντιδραστικό αστικό καθεστώς το 1932 στις φυλακές Συγγρού, απέδρασε. Ενα χρόνο πριν είχαν αποδράσει από τις ίδιες φυλακές άλλοι 8 σύντροφοι. Ετσι γράφτηκαν οι στίχοι.