Ουσιαστικά, οι δυο αυτές, ταυτόχρονες εικόνες αποτελούν δυο ξεχωριστούς και ριζικά διαφορετικούς κόσμους. Από τη μια, ο κόσμος του δικομματισμού και της κυρίαρχης αντιλαϊκής πολιτικής, της υποκρισίας, της διαφθοράς και της σαπίλας. Κι από την άλλη, οι νέοι άνθρωποι, που ζητούν, διεκδικούν και απαιτούν τα δικαιώματά τους στη μόρφωση και στη δουλιά. Αυτά, ακριβώς, που τους αρνείται, με τον έναν ή άλλον τρόπο, ο ταγμένος στην εξυπηρέτηση της πλουτοκρατίας πρώτος κόσμος. Δύο κόσμοι, που βρήκαν την έκφρασή τους και στα χτεσινά πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, όπως είδε, όποιος είχε την ευκαιρία, να συγκρίνει την πρώτη σελίδα του «Ρ» και αυτές των εφημερίδων που πρόσκεινται στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.
Από τη μια το «κρυφοχαμόγελο» ικανοποίησης της Συλβάνας Ράπτη, η οποία εμφανίζεται σαν αγωνίστρια της διαφάνειας και της τιμιότητας, απαιτώντας την τιμωρία των ενόχων. Αν, όμως, κοιτάξει κανείς πίσω από το «άτεγκτο πρόσωπό» της, θα διακρίνει την πολιτική κυνικότητα που εκδηλώνεται εκμεταλλευόμενη τη συγκυρία και χτυπάει «κάτω από τη ζώνη». Από την άλλη το «κλάμα» του Τράγκα για το δράμα της οικογένειας Τσιτουρίδη, που έπεσε θύμα της «καραμανλικής τρομοκρατίας», τύπου «Αλ - Κάιντα». Μόνο που αν προσέξει κάποιος πίσω από τις λέξεις και τις γκριμάτσες του, θ' αντιληφθεί το «παράπονο» του εκδότη για τον οικονομικό παραμερισμό του από την κυβέρνηση της «δικής» του παράταξης και τις έμμεσες απειλές του προς κυβερνητικούς παράγοντες, αρμόδιους για τις σχέσεις κυβέρνησης - ΜΜΕ. Συμπέρασμα: Τα φαινόμενα - και δη τα τηλεοπτικά - απατούν...
Πάμπολλες ήταν οι αλλαγές και μεταρρυθμίσεις στην εκπαίδευση, που επέβαλαν οι κυβερνήσεις της τελευταίας δεκαπενταετίας. Κι ενώ, οι διάφοροι υπουργοί Παιδείας, από τον Γερ. Αρσένη και τον Γ. Παπανδρέου, μέχρι τη σημερινή, Μ. Γιαννάκου, μιλούσαν και μιλούν, τουλάχιστον, για σοβαρές βελτιώσεις και αρκετές φορές, για ριζικές ανατροπές κλπ, το σχολείο πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Και δεν μπορούσε να συμβεί διαφορετικά. Οσες αλλαγές έχουν γίνει όλ' αυτά τα χρόνια, έχουν μια σειρά κοινά χαρακτηριστικά: Αποδυναμώνουν τον όποιο ρόλο του σχολείου στην παροχή ουσιαστικών γνώσεων και διαμόρφωσης προσωπικοτήτων, ενώ ενισχύουν τα χαρακτηριστικά, που οδηγούν στην παραγωγή ημιμαθών και μισοκαταρτισμένων αυριανών εργαζομένων. Ενισχύεται συνεχώς ένα πνεύμα επιχειρηματικότητας και ιδιωτικοποίησης, τόσο στο περιεχόμενο της μόρφωσης, όσο και στις μορφές οργάνωσης και λειτουργίας της εκπαίδευσης. Επιμένουν, με τον έναν ή άλλο τρόπο, στην εξεταστικοκεντρική κατεύθυνση του σχολείου, ενισχύοντας τους ταξικούς φραγμούς και προσφέροντας πελατεία στην παραπαιδεία. Διατηρούν τη μετατροπή του Λυκείου σε προθάλαμο εισαγωγής στα ΑΕΙ και ΤΕΙ και τα όσα αρνητικά αυτό συνεπάγεται. Διατηρούν και ενισχύουν τον κομματικό έλεγχο στη διοίκηση της εκπαίδευσης, υπονομεύοντας και αποδυναμώνοντας την όποια δημοκρατική λειτουργία του σχολείου.
Θα μπορούσαν να αναφερθούν και άλλα. Νομίζουμε, όμως, ότι κι αυτά φτάνουν...
Τις προάλλες, η «Ελευθεροτυπία» αναρωτιόταν, πού βρίσκεται το μεγάλο πρόβλημα της κυβέρνησης της ΝΔ, στον τομέα της παραγωγής πολιτικής ή σ' αυτόν της επικοινωνιακής τακτικής. Και, εμμέσως πλην σαφώς, έπαιρνε θέση και απαντούσε, ότι το πρόβλημα βρίσκεται στον πρώτο τομέα, στηρίζοντας τον υπουργό Επικρατείας, Θ. Ρουσόπουλο, που δέχεται τελευταία εσωκομματικά βέλη. Χτες, η «Χώρα» του Γ. Τράγκα, είχε στην πρώτη της σελίδα φωτογραφία του Θ. Ρουσόπουλου, συνοδευόμενη από την εξής λεζάντα: «Κάτι δεν πάει καλά όταν ο φιλοπασοκικός Τύπος στηρίζει τον υπουργό Επικράτειας». Και στο πάνω μέρος της σελίδας τόνιζε με μεγάλα κεφαλαία γράμματα, «Κώστα, απομάκρυνε τον Τεό από το Μαξίμου πριν είναι αργά», ενώ, στις μέσα σελίδες ο Γ. Τράγκας απευθύνεται στον Κ. Καραμανλή, κατηγορώντας τον υπουργό Επικρατείας, ότι είναι «ένα ξένο σώμα, που υπονομεύει τη συνοχή της παράταξης».
Οπως καταλαβαίνετε, έχουν βγει για τα καλά τα μαχαίρια, καθώς συσσωρεύονται τα (συνεπακόλουθα της ανάληψης της εξουσίας από τους νέους διαχειριστές) προβλήματα ξαναμοιράσματος της πίτας...
Θα είναι πολλά, πάρα πολλά αυτά τα κονδύλια και θα τα επωμιστεί με το χειρότερο δυνατό τρόπο ο ελληνικός λαός. Ολα αυτά ...χωρίς καμία αμφιβολία.
Και επισήμως, στο μεταξύ, διαπιστώνεται (από τα στοιχεία της ΕΣΕΕ) ότι οι υποσχέσεις για άνοδο και αναθέρμανση της αγοράς κατά τον Αύγουστο λόγω Ολυμπιακών ήταν μια τρύπα στο νερό.
Αραγε, αυτό πρέπει να το καταλογίσει κανείς στον οργανισμό του «Αθήνα 2004» - εκτός της κυβέρνησης - ή όχι; Προφανώς ναι, αν θυμηθούμε και τις εισηγήσεις του περί πλήρους «απελευθέρωσης» του ωραρίου και κατάργησης της κυριακάτικης αργίας.
Η ΕΠΙΔΕΙΞΗ των πολιτικών ικανοτήτων των «υπεύθυνων» και «σοβαρών» πολιτικών φορέων της χώρας συνεχίζεται! Μετά τον Σ.Τσιτουρίδη και τον Σπ. Βούγια, και οι δύο πλευρές δηλώνουν πως έχουν «στο τσεπάκι» κι άλλες «αποκαλύψεις» για το θέμα των μετεγγραφών στα πανεπιστήμια.
Μάλλον μπορούμε να εκτιμήσουμε με σιγουριά ότι ...το «πολιτικό σύστημα» της χώρας αποδεικνύεται μια αξιόπιστη, όσο και αστείρευτη μηχανή τροφοδοσίας των σκανδαλοθηρικών «παραθύρων» στα τηλεοπτικά δελτία των 8.30 μ.μ. και τις πρωινές εκπομπές.
Εν ολίγοις από κουτσομπολιά και σκάνδαλα, όσα θέλετε. Αυξήσεις, Υγεία, Παιδεία και Ασφάλιση, μη ζητήσει κανείς.
ΜΕ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟ τύπο θα υπολογίζονται οι αυξήσεις στα δίδακτρα των ιδιωτικών σχολείων και εκπαιδευτηρίων από φέτος, σύμφωνα με τροπολογία του υπουργείου Ανάπτυξης. Πάντως, δε χρειάζεται κανείς να είναι μαθηματικός, για να καταλάβει τι συμβαίνει.
Στη γνωστή λογική της «απελευθέρωσης της αγοράς», κινείται η ρύθμιση. Βλέπετε, δεν τους φθάνει που αντιμετωπίζουν την Παιδεία ως αγορά, τη θέλουν και απελευθερωμένη.