ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 26 Οχτώβρη 2008
Σελ. /32
Εβο Μοράλες

Μετά από μήνες συγκρούσεων και βίας καθώς και πολιτικών διαβουλεύσεων και έντονου παρασκηνίου, μία τροποποιημένη εκδοχή του νέου Συντάγματος, το οποίο εκπόνησε η Συντακτική Συνέλευση, εγκρίθηκε από το Κογκρέσο, καθώς και ο νόμος για την προσφυγή σε δημοψήφισμα για την έγκρισή του στις 25 Γενάρη του 2009.

Η εξέλιξη είναι προϊόν συμφωνίας με την αντιπολίτευση και καθώς φαίνεται οι υποχωρήσεις εκατέρωθεν ήταν πολλές. Εντούτοις κρίσιμος ήταν ο λαϊκός παράγοντας, που πίεσε ασφυκτικά με κινητοποιήσεις την έγκριση του νέου Συντάγματος και την απόφαση για προσφυγή στην κάλπη.

«Σήμερα γράψαμε ιστορία», δήλωσε ο πρόεδρος Εβο Μοράλες απευθυνόμενος στους εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους, αγρότες, ιθαγενείς, φοιτητές που συγκεντρώθηκαν στο κέντρο της Λα Πας, δεκάδες χιλιάδες δε πορευόμενοι 200 χιλιόμετρα για μία ολόκληρη εβδομάδα, από το Ορούρο έως τη Λα Πας. «Η διαδικασία αλλαγής δε διακόπτεται... ο νεοφιλελευθερισμός δε θα γυρίσει ποτέ ξανά στη Βολιβία», πρόσθεσε ο Μοράλες. Την επομένη κιόλας όμως το Ιθαγένικο Κίνημα Πατσακούτι (ΜΙΡ) με ανακοίνωσή του τον κατηγόρησε για προδοσία των λαϊκών συμφερόντων, εξαιτίας των υποχωρήσεών του σε πολύ κρίσιμα ζητήματα, όπως την ανακατανομή γης. Ομως και η αντιπολίτευση είναι πλέον διχασμένη. Το μέτωπο των 5 κυβερνητών της ολιγαρχίας μειώθηκε σε 3. Το κύριο κόμμα της αντιπολίτευσης «Podemos» καλεί σε υπερψήφιση, ενώ βουλευτές και γερουσιαστές του δηλώνουν ότι θα το καταψηφίσουν. Πάντως η συγκεκριμένη εξέλιξη και οι συμβιβασμοί που έγιναν αφήνουν αρκετά ανοιχτά ζητήματα για το μέλλον, ενώ είναι δεδομένο ότι και η ιμπεριαλιστική παρέμβαση θα συνεχιστεί.


Χρ. Μ.

ΒΙΒΛΙΟ
Ο αντικομμουνισμός χθες και σήμερα

Ο αντικομμουνισμός σήμερα ως κυρίαρχο στοιχείο της αστικής ιδεολογίας και πολιτικής ενισχύεται από όλες τις πλευρές. Είμαστε αντιμέτωποι με μια τεράστια αντικομμουνιστική βιομηχανία, που παράγει εκδόσεις, ντοκιμαντέρ, ταινίες, βιβλία, αφιερώματα, τα οποία αναπαράγονται μέσα από τα ΜΜΕ και από τον Τύπο. Στο στόχαστρο της αντικομμουνιστικής εκστρατείας, βρίσκονται ιδιαίτερα οι νέοι και οι νέες που δεν έχουν την ανάλογη ιστορική, κοινωνική και πολιτική πείρα, ώστε να μπορούν να κρίνουν και να απορρίψουν τα ψέματα και τις διαστρεβλώσεις. Η πάλη, λοιπόν, ενάντια στις αντικομμουνιστικές θεωρίες, η υπεράσπιση της Ιστορίας του επαναστατικού εργατικού κινήματος, του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος και της προσφοράς των σοσιαλιστικών χωρών στον 20ό αιώνα δεν είναι απλά πάλη για την αποκατάσταση της Ιστορίας. Είναι πάλη για το παρόν και το μέλλον, για την ανάδειξη και τη συνειδητοποίηση της επικαιρότητας και ρεαλιστικότητας του σοσιαλισμού. Η έκδοση επικεντρώνεται στα ζητήματα: Παρουσίαση του αντικομμουνισμού ως ιδεολογίας και πολιτικής της άρχουσας τάξης. Αντιπαράθεση με αντικομμουνιστικά ιδεολογήματα και θεωρίες. Αντιπαράθεση με αντικομμουνιστικές διαστρεβλώσεις της ιστορικής αλήθειας. Εκδηλώσεις αντικομμουνισμού στην Ελλάδα. Ο ρόλος του οπορτουνισμού στην αντικομμουνιστική εκστρατεία. Σχετικά πρόσφατες εξελίξεις με αιχμή το αντικομμουνιστικό μνημόνιο του Συμβουλίου της Ευρώπης. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».

Συντεχνιασμός και αυταπάτες

«Η προσπάθεια που έχει ξεκινήσει από το ΕΜΠ για την αναγνώριση του ενιαίου πενταετούς κύκλου σπουδών ως ισότιμου με τα Master πρέπει να συνεχιστεί μέχρι τελικής δικαίωσης. Το γεγονός αυτό θα αποτελέσει ένα σημαντικό ανάχωμα στην πίεση που δέχονται τα πτυχία των ελληνικών ΑΕΙ από τη βίαιη εισβολή των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών»... Το παραπάνω απόσπασμα ανήκει στην ανακοίνωση της πρυτανείας του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, με αφορμή την απόφαση του ευρωδικαστηρίου για τα κολέγια. Μπροστά στις σαρωτικές συνέπειες που θα έχει για το σύνολο των πτυχίων και των εργασιακών δικαιωμάτων όλων των αποφοίτων η ενσωμάτωση των ευρωοδηγιών, η πρυτανεία του ΕΜΠ ουσιαστικά καλεί σε αγώνα για... «να σώσουμε το μαγαζάκι μας»!

Θυμίζουμε επίσης, την πρόταση της πολυτεχνικής σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου για διάσπαση του ενιαίου πενταετούς πτυχίου (με την εισαγωγή πιστωτικών μονάδων και ενός πιστοποιητικού στο τέταρτο έτος) προκειμένου και πάλι να επιτευχθεί η αναγνώριση του πενταετούς πτυχίου ως master!

Ο «αγώνας» Πολυτεχνείων, Γεωπονικών και Τεχνικού Επιμελητηρίου για την αναγνώριση των πενταετών πτυχίων ως master, είναι άκρως συντεχνιακός και σπέρνει αυταπάτες. Την ώρα που σαρώνεται κάθε έννοια πραγματικά ανώτατης εκπαίδευσης, από τις απαιτήσεις του κεφαλαίου, τις αποφάσεις της ΕΕ και τους νόμους των κυβερνήσεων ΝΔ, ΠΑΣΟΚ... το αίτημα των πενταετών σχολών θυμίζει τους αριστοκράτες την περίοδο των αστικών επαναστάσεων, που ενώ «τους είχαν πάρει και τα σώβρακα» οι αστοί, εκείνοι πάλευαν να διατηρήσουν τους τίτλους ευγενείας....

Πάλι με τα «διόδια πόλης»

Καιρό είναι αλήθεια είχαμε να ακούσουμε - διαβάσουμε για τα «διόδια πόλης». Και πάνω που αρχίσαμε να πιστεύουμε ότι μάλλον... απομακρυνόμαστε από την επιβολή ενός ακόμα «χαρατσιού», έφτασε η δήλωση του αρμόδιου Ευρωπαίου Επιτρόπου για τις Μεταφορές, Αντόνιο Ταγιάνι. Ο άνθρωπος δήλωσε ότι το Λεκανοπέδιο Αττικής αποτελεί μια από τις περιοχές στις οποίες θα μπορούσε να εφαρμοστεί το σύστημα των διοδίων κατά το πρότυπο του Λονδίνου, της Στοκχόλμης ή της Ρώμης. Ξεκαθάρισε ότι ο ίδιος τάσσεται αναφανδόν υπέρ της επιβολής «ανταποδοτικών τελών» (μοντέρνα έκφραση για το «χαράτσι») για την είσοδο των ΙΧ στο κέντρο των μεγάλων ευρωπαϊκών πόλεων, ενώ ειδικότερα για την Ελλάδα, τη μόνη προϋπόθεση που αναφέρει ο Επίτροπος, είναι να ληφθούν υπόψη τα ιδιαίτερα χωροταξικά και ιστορικά χαρακτηριστικά της Αθήνας. Αυτές κι αν είναι... ευαισθησίες.

Η ουσία είναι ότι από 'δω το πάνε από 'κει το φέρνουν, όλο γύρω από τα διόδια πόλης το γυροφέρνουν. Χώρια ότι τα αστικά διόδια είναι ήδη αντικείμενο μελέτης ειδικής επιτροπής που έχουν συγκροτήσει τα συναρμόδια υπουργεία ΠΕΧΩΔΕ, Μεταφορών - Επικοινωνιών και Οικονομίας. Πάρτε υπόψη σας και πρόσφατη δήλωση του υπουργού Μεταφορών - Επικοινωνιών Κ. Χατζηδάκη, ότι... αντιδημοτική πολιτική δεν είναι τα διόδια, διότι πιο αντιδημοτική πολιτική από το κυκλοφοριακό πρόβλημα δεν μπορεί να υπάρξει. Εμείς συμφωνούμε απόλυτα με την υπουργική ομολογία, ότι διαχρονικά η κυβερνητική πολιτική «παράγει»... αντιδημοτικά αποτελέσματα, όπως είναι και το κυκλοφοριακό. Ο ίδιος βεβαίως, που δε νοιάζεται για την ανάπτυξη των μέσων μαζικής μεταφοράς, που είναι υπέρμαχος της πληρωμής από τους εργαζόμενους για κάθε πρόβλημα που οξύνει η πολιτική που υπηρετεί, διαφωνεί με μας που λέμε ότι το κυκλοφοριακό πρόβλημα δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με «χαράτσια», αλλά μόνο με ριζική αλλαγή της ακολουθούμενης συγκοινωνιακής - κυκλοφοριακής πολιτικής.

Πεθαίνοντας στο Τόκιο...

Το ρεπορτάζ που δημοσίευσε προχτές ο «Ρ» είναι πραγματικά συγκλονιστικό. Μια 36χρονη έγκυος πέθανε, αφού επτά νοσοκομεία του Τόκιο αρνήθηκαν να την περιθάλψουν. Ο γυναικολόγος του θύματος είχε ζητήσει από νοσοκομείο του Τόκιο την επείγουσα εισαγωγή της εγκύου επειδή υπέφερε από ασυνήθιστα έντονους πονοκεφάλους, αλλά η κλινική αρνήθηκε ισχυριζόμενη ότι δεν υπήρχε εφημερεύων μαιευτήρας. Η ασθενής στη συνέχεια αναζήτησε περίθαλψη σε άλλα έξι νοσοκομεία, τα οποία επίσης αρνήθηκαν να την περιθάλψουν. Τελικά γέννησε το μωρό της και χειρουργήθηκε για εγκεφαλική αιμορραγία, αλλά πέθανε τρεις μέρες αργότερα.

Η Ιαπωνία μαστίζεται από έλλειψη γιατρών και κυρίως γυναικολόγων, ειδικότητα που οι γιατροί αποφεύγουν λόγω του υπερβολικού φόρτου εργασίας και του αυξημένου κινδύνου αγωγών. Το πρόβλημα της έλλειψης γυναικολόγων είναι ακόμα εντονότερο στην ιαπωνική ύπαιθρο, όπου υπήρξαν σειρά περιστατικών εγκύων γυναικών που έχασαν τη ζωή τους γιατί κανένα νοσοκομείο δε δέχτηκε να τις περιθάλψει. Τον Αύγουστο του 2006, μία έγκυος πέθανε στη δυτική επαρχία Νάρα, ύστερα από περιπλάνησή της σε 18 νοσοκομεία! Σύμφωνα με κρατική έρευνα, 2.452 έγκυες γυναίκες δεν μπόρεσαν να τύχουν περίθαλψης σε δύο ή περισσότερα ιαπωνικά νοσοκομεία, μεταξύ 2004 και 2006.

Αυτά συμβαίνουν σε μια από τις πλέον ανεπτυγμένες καπιταλιστικές οικονομίες, της χώρας, όπου όλα πωλούνται και όλα αγοράζονται, όπως ακριβώς συμβαίνει και με το αγαθό της Υγείας. Αλλη μια απτή απόδειξη ότι όπου ευημερούν τα κέρδη των καπιταλιστών, τα δικαιώματα των εργαζόμενων τραβάνε την κατιούσα. Ακόμα και το ίδιο το δικαίωμα στη ζωή...

Αγωνιστική ανάταση των τιμών

Συνεχίζεται η κατατρακύλα των τιμών στα αγροτικά προϊόντα. Οι τιμές στο καλαμπόκι έπεσαν ακόμα πιο χαμηλά και από τα 14 λεπτά που ήταν προ μερικών ημερών πήγαν στα 12 λεπτά/κιλό, όταν πέρυσι ήταν 24 - 26 λεπτά το κιλό. Στο βαμβάκι δόθηκε τιμή μέχρι και 25 λεπτά/κιλό όταν πέρυσι έφτανε να είναι 43 - με 45 λεπτά/κιλό. Στο λάδι, το έξτρα παρθένο έπεσε στα 2,37 ευρώ/κιλό όταν πέρυσι τέτοια εποχή έφτανε τα 3 ευρώ/κιλό.

Η αγροτιά καλείται να συντονιστεί και να αγωνιστεί για την επιβίωσή της και την υπεράσπιση του κόπου της. Η ΠΑΣΥ προετοιμάζει το έδαφος για να υπάρξει αγωνιστική αντίδραση και έχει θέσει ήδη διεκδικητικό αγώνα και τιμών επιβίωσης. Τιμές επιβίωσης που είναι: Βαμβάκι 60 λεπτά/κιλό, σκληρό σιτάρι 40 λεπτά/κιλό, καλαμπόκι 27 λεπτά/κιλό, ελιά πράσινη 1 ευρώ/κιλό ή τα 200 τεμάχια, λάδι ο «άσος» 3 ευρώ το κιλό, αγελαδινό γάλα 70 λεπτά το κιλό, πρόβειο γάλα 1,20 ευρώ το κιλό, γίδινο γάλα 80 λεπτά/κιλό. Μπρος σε αυτή την άσχημη κατάσταση, που προκαλεί η αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ και των κυβερνώντων και οι αντιαγροτικές επιταγές του ΠΟΕ, οι μικρομεσαίοι αγροτοκτηνοτρόφοι, πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι άλλη οδός σωτηρίας από αυτή του αγώνα δεν υπάρχει.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ