Στην ουσία ο κεντρικοτραπεζίτης ομολογεί ότι επιτυγχάνεται πλήρως ο στρατηγικός στόχος των μνημονίων και της εσωτερικής υποτίμησης, που δεν ήταν άλλος από τη μετακύλιση των βαρών της κρίσης στο λαό και στη δημιουργία των προϋποθέσεων για την ανάκαμψη της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων. Ακριβώς γι' αυτό συνιστά επιτάχυνση στην υλοποίηση «των μεταρρυθμίσεων», δηλαδή στην πλήρη κατάργηση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων για να διασφαλιστεί φτηνή εργατική δύναμη, στις ιδιωτικοποιήσεις και την «απελευθέρωση των αγορών» για να διασφαλιστούν νέα πεδία ταχείας και εγγυημένης κερδοφορίας για τα μονοπώλια. Είναι ολοφάνερο λοιπόν πως «η επιστροφή στην ανάπτυξη», που κατά το διοικητή της ΤτΕ «αποτελεί απόλυτη εθνική προτεραιότητα», μόνο ελπιδοφόρα εξέλιξη για το λαό δεν αποτελεί, όπως διατείνεται. Αντίθετα είναι μια εφιαλτική πραγματικότητα που θα γίνει ακόμα χειρότερη αν δεν αναπτυχθεί ένα ρωμαλέο εργατικό λαϊκό κίνημα, με λαό οργανωμένο και με περιεχόμενο ικανοποίησης όλων των λαϊκών αναγκών, σε σύγκρουση με τα μονοπώλια και την εξουσία τους, για να βάζει εμπόδια, να έχει έστω κάποιες κατακτήσεις. Ενα εργατικό λαϊκό κίνημα που είναι αποφασισμένο να ακολουθήσει το δρόμο ανάπτυξης που υπηρετεί τα δικά του συμφέροντα και ανάγκες, σε ρήξη με το καθεστώς των μονοπωλίων, για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία.
«Η μάχη για να πεισθεί η πλειοψηφία ότι η στρατηγική που ακολουθεί η κυβέρνηση είναι η μόνη εθνικά συμφέρουσα δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να δοθεί στην οικονομία...Το μόνο πεδίο που μπορεί να δοθεί η μάχη είναι αυτό της διακυβέρνησης, και πιο άμεσα της επιβολής της νομιμότητας». Μόνο μεμονωμένη ή αιρετική δεν είναι η άποψη που εκφράζει ο πρώην πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ΟΤΕ Π. Βουρλούμης, σε άρθρο του στην κυριακάτικη «Καθημερινή». Αντίθετα, διατυπώνει «φωναχτά» τις σκέψεις και τους σχεδιασμούς ισχυρών οικονομικών κύκλων για εφαρμογή του δόγματος του «νόμου και της τάξης», για κλιμάκωση δηλαδή της καταστολής του εργατικού λαϊκού κινήματος, προκειμένου να εφαρμοστούν διά πυρός και σιδήρου τα μέτρα σωτηρίας της πλουτοκρατίας.
Μάλιστα, το εν λόγω στέλεχος των πολυεθνικών δε διστάζει να γίνει πιο συγκεκριμένο: «Εφόσον πάρουμε τη δόση, θα έχει (σ.σ. η κυβέρνηση) στο ενεργητικό της μια σημαντική επιτυχία και μια χρονική ανάσα που μπορεί να εκμεταλλευτεί». Και καταλήγει: «Η επιλογή της σύγκρουσης του κράτους της δημοκρατικής νομιμότητας με την αναρχία (!) έχει ρίσκα, αλλά αν το καλοσκεφτούμε, τι εναλλακτική λύση υπάρχει;». Αυτό που επί της ουσίας διακηρύσσει ανοικτά ο αρθρογράφος είναι ότι δεν μπορούν να περάσουν τα μέτρα εξόντωσης του λαού δίχως το τσάκισμα του ταξικού - λαϊκού κινήματος, δίχως την καθυπόταξη όσων κηρύσσουν την απειθαρχία και ανυπακοή στη στρατηγική της πλουτοκρατίας και του μονόδρομου της ΕΕ που τους κάνει τη ζωή κόλαση. Η κυβέρνηση, βέβαια, είναι από καιρό πανέτοιμη και έχει δείξει με λόγια και έργα ότι διαθέτει όχι μόνο τη βούληση, αλλά και σχέδιο καταστολής των λαϊκών αγώνων. Ομως, ξέρουν πολύ καλά ότι «δεν παίζουν μόνοι τους», και κυρίως ότι υπάρχει το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ που τους χαλάει τα σχέδια.
Πώς γίνεται «ο κόσμος να το έχει τούμπανο κι αυτοί κρυφό καμάρι»; Η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία (ΕΣΑμεΑ) κάθε τρεις και λίγο εμφανίζεται να «πέφτει από τα σύννεφα» για την πολιτική εξαθλίωσης των ΑμεΑ, που με διάφορους τρόπους αποκλείονται από θεραπευτικά μέσα, γιατρό, φάρμακα... Το ίδιο έκανε με τα Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας, τον Κανονισμό Εκτίμησης Βαθμού Αναπηρίας, την απογραφή των αναπήρων κλπ.
Αυτή τη φορά «αιφνιδιάστηκε» που οι ανάπηροι δεν εξαιρέθηκαν από τις περικοπές. Στο μεταξύ από χρόνια ήταν στα σχέδια το πετσόκομμα των επιδομάτων και των αναπηρικών συντάξεων, κάτι που από το φετινό καλοκαίρι έγινε ολοφάνερο. Μετά από δυναμική κινητοποίηση της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα Αναπήρων στις 30 Αυγούστου στο υπουργείο Οικονομικών - κινητοποίηση που χτυπήθηκε από δυνάμεις των ΜΑΤ - ο Γ. Στουρνάρας αναγκάστηκε να παραδεχτεί τους παραπάνω σχεδιασμούς. Στη συνέχεια, η ΣΕΑΑΝ και ο Ενιαίος Σύλλογος Γονέων - Κηδεμόνων ΑμεΑ μαζί με συνδικάτα έκαναν αιφνιδιαστική κινητοποίηση στο υπουργείο Εργασίας την ώρα που γινόταν συνάντηση με την τρόικα για τις περικοπές. Επίσης είναι γνωστό από μήνες ότι τρόικα και κυβέρνηση συζητούν για εισοδηματικά κριτήρια στα προνοιακά επιδόματα και άλλους τρόπους περικοπών.
Μέχρι και την τελευταία στιγμή, όταν ψηφίζονταν τα μέτρα, η ΕΣΑμεΑ το έκανε «γαργάρα» - «εξαιρεθήκαμε!» πανηγύριζε - και δεν πήρε μέρος στις λαϊκές κινητοποιήσεις στις 6 - 7 Νοέμβρη. Βέβαια σε λίγες μέρες αποδείχτηκε πως η εξαίρεση ήταν για λόγους τακτικής και πάρθηκε πίσω. Ετσι υπονομεύοντας την ανάγκη ανάπτυξης του αναπηρικού κινήματος και την κοινή του δράση με το εργατικό λαϊκό κίνημα, η ΕΣΑμεΑ έβαλε ουσιαστικά πλάτες, στο πέρασμα των περικοπών σε βάρος των ΑμεΑ.
Μα το λένε σαν να υπάρχουν και ...άλλου τύπου αποφάσεις. Μη πολιτικές. Σαν αυτές που πάρθηκαν μέχρι τώρα να είναι «οικονομικές», προερχόμενες απλά από λογιστικές αθροίσεις και αριθμητικά στοιχεία.
Κάτι του είδους «υπάρχει δημόσιο χρέος άρα ο μόνος τρόπος είναι η λιτότητα και η φτώχεια του λαού». Μαθηματικό αξίωμα, δηλαδή, η ξεκάθαρα πολιτική (και ταξική) άποψη του να πληρώσουν οι λαοί την κρίση του κεφαλαίου.
Πιστεύουν, άραγε, ότι δε γνωρίζει ο κόσμος τι εστί χρέος; Πώς προκλήθηκε και ποιοι επί δεκαετίες τώρα «ξεκοκάλιζαν» και «ξεκοκαλίζουν» όσο φορτώνουν στον εργαζόμενο, στον αγρότη και τον αυτοαπασχολούμενο;
ΜΙΑ ΑΦΕΛΗΣ ΑΠΟΡΙΑ: Το φορολογικό που βρίσκεται - όπως διαβάζουμε - στη φάση της τελικής επεξεργασίας του δεν είναι αυτό που λέμε «νέα μέτρα»;
Το ρωτάμε γιατί είναι ...νωπές ακόμα οι δηλώσεις της συγκυβέρνησης για το «μεσοπρόθεσμο» που ψηφίστηκε πριν μερικές βδομάδες.
«Είναι τα τελευταία μέτρα», λέγανε, αυτά, μόνο αυτά και ...«βγαίνουμε από την κρίση». Μόνο που με το φορολογικό τους νομοσχέδιο, πάλι εμείς πληρώνουμε.
Εκτός πια κι αν μια ακόμα μείωση μισθών που θα υπάρξει από την 1/1/2013 δεν την θεωρούν «μέτρα». Αυτή ...δεν πιάνεται.
Το τι προβλέπεται για τη φορολογία των πολυεθνικών, των τραπεζών, των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των μεγαλοεισαγωγέων, των μεγαλοκατασκευαστών και όλων των σχετικών δεν το συζητάμε.
Μειώσεις, ενισχύσεις, φορολογικά κίνητρα, μέτρα «τόνωσης της αγοράς», επιδοτήσεις, διευκολύνσεις αποπληρωμών και χαριστικές ρυθμίσεις. Ολα τα καλά δηλαδή γι' αυτούς. Να κάνουν ...γιορτές οι άνθρωποι.