Κατά 157,1% αυξήθηκαν τα κέρδη των Ελληνικών Πετρελαίων Α.Ε. (ΕΛ.ΠΕ.) το 2002. Συγκεκριμένα, τα κέρδη προ φόρων της εταιρίας διαμορφώθηκαν στα 106,2 εκατ. ευρώ τη χρονιά που πέρασε, έναντι 41,3 εκατομμύρια την αμέσως προηγούμενη. Και, μάλιστα, η τεράστια αυτή αύξηση κερδών σημειώθηκε παρά τη μείωση του κύκλου εργασιών της επιχείρησης.

Φανταστείτε, ποια θα είναι τα κέρδη των μεγάλων πολυεθνικών του πετρελαίου και με τι ρυθμούς αυξάνονται, όταν η διεθνής τιμή του πετρελαίου βρισκόταν στα 19 δολάρια το βαρέλι πριν από ένα χρόνο και σήμερα βρίσκεται αρκετά πάνω από τα 30...

«Κατόπιν των ανωτέρω, το υπουργικό συμβούλιο αποφάσισε, κατά τη διάρκεια της συνεδρίασής του της 24.2.2003, να ζητήσει από τη Μεγάλη Εθνοσυνέλευση να εγκρίνει στα πλαίσια του άρθρου 92 του Συντάγματος:

1. Την αποστολή τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων σε ξένες χώρες και τη χρησιμοποίηση, σε περίπτωση ανάγκης, των δυνάμεων αυτών στα πλαίσια αρχών, που θα καθοριστούν από την κυβέρνηση.

2. Στα πλαίσια των κανόνων του διεθνούς δικαίου, την προσωρινή παραμονή και στρατοπέδευση σε τουρκικό έδαφος, σε χώρους που θα ορίσει η κυβέρνηση, ξένων στρατιωτικών δυνάμεων...».

Τα παραπάνω αποτελούν ένα μικρό, αλλά χαρακτηριστικό μέρος της πρότασης του τουρκικού υπουργικού συμβουλίου προς την Εθνοσυνέλευση της χώρας και η έγκρισή της θα ανάψει το «πράσινο φως» τόσο για τη συμμετοχή της Τουρκίας στον πόλεμο ενάντια στο Ιράκ, όσο και για τη στρατοπέδευση, διέλευση, κλπ, από τη χώρα αυτή των αμερικανικών και άλλων δυνάμεων εισβολής. Η σχετική ψηφοφορία θα γίνει αύριο - μετά από αλλεπάλληλες αναβολές - και, όπως καταλαβαίνει ο καθένας, θα εγκρίνει τα παραπάνω, παρά την αντίθετη θέση της συντριπτικά μεγάλης πλειοψηφίας του τουρκικού λαού (94% κατά του πολέμου) και τα όσα αντίθετα έλεγε προεκλογικά ο αρχηγός του κυβερνώντος Λευκού Κόμματος, Ταγίπ Ερντογάν, μόλις πριν λίγους μήνες.

Πάντως, η αναμενόμενη έγκριση της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης δε φέρνει μόνον ακόμη πιο κοντά τον επαπειλούμενο πόλεμο. Ερχεται, επίσης, να υπογραμμίσει και τις οδυνηρότατες συνέπειές του, όπως και τους σοβαρότατους κινδύνους να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες εξελίξεις, με ανυπολόγιστες συνέπειες σε βάρος των λαών της περιοχής και γενικότερα. Αρκεί να σκεφθούμε ότι πρόσφατη απόφαση του Κοινοβουλίου του ιρακινού Κουρδιστάν τόνιζε πως «θα θεωρήσουν στρατό κατοχής τις τουρκικές δυνάμεις, που θα μπουν στο Ιράκ», ζητώντας από την Τουρκία «να τους επιτρέψει να καθορίσουν μόνοι τους στα πλαίσια ενός αυτόνομου ομόσπονδου κράτους το μέλλον τους».

Προφανώς, η Αγκυρα έχει εντελώς διαφορετική γνώμη. Και, είτε δε θέλει την ύπαρξη ενός «αυτόνομου ιρακινού Κουρδιστάν» στα ανατολικά σύνορά της, είτε θέλει να βάλει χέρι στα πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου του Βόρειου Ιράκ (Μοσούλη, Κιρκούκ, κλπ.), είτε και τα δυο, ετοιμάζεται να εισβάλει στο Βόρειο Ιράκ, με την έναρξη του πολέμου.