Πάντως, η αναμενόμενη έγκριση της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης δε φέρνει μόνον ακόμη πιο κοντά τον επαπειλούμενο πόλεμο. Ερχεται, επίσης, να υπογραμμίσει και τις οδυνηρότατες συνέπειές του, όπως και τους σοβαρότατους κινδύνους να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες εξελίξεις, με ανυπολόγιστες συνέπειες σε βάρος των λαών της περιοχής και γενικότερα. Αρκεί να σκεφθούμε ότι πρόσφατη απόφαση του Κοινοβουλίου του ιρακινού Κουρδιστάν τόνιζε πως «θα θεωρήσουν στρατό κατοχής τις τουρκικές δυνάμεις, που θα μπουν στο Ιράκ», ζητώντας από την Τουρκία «να τους επιτρέψει να καθορίσουν μόνοι τους στα πλαίσια ενός αυτόνομου ομόσπονδου κράτους το μέλλον τους».

Προφανώς, η Αγκυρα έχει εντελώς διαφορετική γνώμη. Και, είτε δε θέλει την ύπαρξη ενός «αυτόνομου ιρακινού Κουρδιστάν» στα ανατολικά σύνορά της, είτε θέλει να βάλει χέρι στα πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου του Βόρειου Ιράκ (Μοσούλη, Κιρκούκ, κλπ.), είτε και τα δυο, ετοιμάζεται να εισβάλει στο Βόρειο Ιράκ, με την έναρξη του πολέμου.