Ικανοποιημένοι δηλώνουν στην κυβέρνηση από την προχτεσινή δήλωση του εκπροσώπου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων, επειδή τάχα αναφέρθηκε στη βαρύνουσα σημασία που έχει η θέση της Ελλάδας σε ό,τι αφορά την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Η ουσία, όμως, της δήλωσης βρισκόταν αλλού. Στην αναφορά ότι «αναγνωρίζουμε τη Μακεδονία με το συνταγματικό της όνομα», καθώς και στο ότι «αναγνωρίζουμε επίσης ότι υφίσταται ένα σοβαρό και πολύ συναισθηματικό(!) ζήτημα για την Ελλάδα και τη Μακεδονία σε σχέση με το όνομα». Η επισήμανση του «βαρύνοντος λόγου» της ελληνικής κυβέρνησης είναι μάλλον αυτονόητη, αφού η ένταξη στο ΝΑΤΟ ενός νέου κράτους - μέλους απαιτεί ομοφωνία των κρατών - μελών του ιμπεριαλιστικού οργανισμού. Το πλέον πιθανό είναι ότι η επισήμανση αυτή δίνεται ως αντάλλαγμα στην ελληνική κυβέρνηση για τη στήριξη της ανεξαρτησίας του Κοσσόβου που προωθεί με πάθος η κυβέρνηση των ΗΠΑ. «Λεπτομέρεια»: Το ζήτημα του Κοσσόβου θα κριθεί πριν από την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ...

Η καταγγελία έρχεται από την Κοζάνη. Κατάστημα δερμάτινων ειδών, το οποίο έκλεισε τον Αύγουστο για τις καλοκαιρινές διακοπές, δεν ξανάνοιξε. Οι ιδιοκτήτες είχαν στην κυριολεξία εξαφανιστεί, έχοντας πρώτα αδειάσει το κατάστημα, με την υπόσχεση, όπως είπαν, να το προμηθεύσουν με καινούριο εμπόρευμα! Η μοναδική εργαζόμενη και υπεύθυνη για τη λειτουργία του καταστήματος προσπάθησε να επικοινωνήσει με τους ιδιοκτήτες, οι οποίοι διαμένουν μόνιμα στη Θεσσαλονίκη. Ο κόπος αποδείχτηκε μάταιος.

Κατόπιν όλων αυτών, η υπάλληλος έκανε τη σχετική καταγγελία στην Επιθεώρηση Εργασίας. Για να πάρει την απάντηση από υπάλληλο της υπηρεσίας ότι εφόσον το κατάστημα παραμένει κλειστό και δε δουλεύει, ούτε λίγο - ούτε πολύ, είναι παράλογο να ζητάει να πληρωθεί! Δεν ξέρουμε πώς θα εξελιχθεί η υπόθεση και σε τι ενέργειες θα προβεί η Επιθεώρηση Εργασίας για να πάρει η εργαζόμενη ό,τι δικαιούται. Αυτό που σίγουρα ξέρουμε είναι πως, όταν πρόκειται για τους εργοδότες (όποιοι κι αν είναι αυτοί), το κράτος και οι υπηρεσίες του «σκίζονται» να προσφέρουν προνόμια και «εξυπηρετήσεις». Οταν, όμως, πρόκειται για τους εργάτες, ακόμα και το αυτονόητο, όπως η διεκδίκηση των δεδουλευμένων, θεωρείται «παραλογισμός»...