Η καταγγελία έρχεται από την Κοζάνη. Κατάστημα δερμάτινων ειδών, το οποίο έκλεισε τον Αύγουστο για τις καλοκαιρινές διακοπές, δεν ξανάνοιξε. Οι ιδιοκτήτες είχαν στην κυριολεξία εξαφανιστεί, έχοντας πρώτα αδειάσει το κατάστημα, με την υπόσχεση, όπως είπαν, να το προμηθεύσουν με καινούριο εμπόρευμα! Η μοναδική εργαζόμενη και υπεύθυνη για τη λειτουργία του καταστήματος προσπάθησε να επικοινωνήσει με τους ιδιοκτήτες, οι οποίοι διαμένουν μόνιμα στη Θεσσαλονίκη. Ο κόπος αποδείχτηκε μάταιος.

Κατόπιν όλων αυτών, η υπάλληλος έκανε τη σχετική καταγγελία στην Επιθεώρηση Εργασίας. Για να πάρει την απάντηση από υπάλληλο της υπηρεσίας ότι εφόσον το κατάστημα παραμένει κλειστό και δε δουλεύει, ούτε λίγο - ούτε πολύ, είναι παράλογο να ζητάει να πληρωθεί! Δεν ξέρουμε πώς θα εξελιχθεί η υπόθεση και σε τι ενέργειες θα προβεί η Επιθεώρηση Εργασίας για να πάρει η εργαζόμενη ό,τι δικαιούται. Αυτό που σίγουρα ξέρουμε είναι πως, όταν πρόκειται για τους εργοδότες (όποιοι κι αν είναι αυτοί), το κράτος και οι υπηρεσίες του «σκίζονται» να προσφέρουν προνόμια και «εξυπηρετήσεις». Οταν, όμως, πρόκειται για τους εργάτες, ακόμα και το αυτονόητο, όπως η διεκδίκηση των δεδουλευμένων, θεωρείται «παραλογισμός»...