Δεν ήρθαν για να παράσχουν μόνο χείρα βοηθείας στους ομοϊδεάτες τους «Οικολόγους Πράσινους» ενόψει των εκλογών. Ηρθαν για να απευθύνουν και συστάσεις στον ελληνικό λαό, επαναλαμβάνοντας τους εκβιασμούς των ευρωενωσιακών αξιωματούχων αλλά και των αστικών κομμάτων και επιτελείων στην Ελλάδα. Ο λόγος για τους συμπροέδρους των Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο, του γνωστού και μη εξαιρετέου Ντανιέλ Κον Μπεντίτ και της Ρεμπέκα Χαρμς.

Και τι μας είπε ο κ. Κον Μπεντίτ; Απολαύστε τον: «Πιστεύουμε ότι οι Οικολόγοι Πράσινοι μπορούν να συμβάλουν στη δημιουργία μιας νέας Ελλάδας που τόσο έχετε ανάγκη. Πρέπει να μπουν στο Κοινοβούλιο για να διαμορφώσουν μία άλλη πολιτική που θα βασίζεται στο διάλογο, τις συνεργασίες και κυρίως τις προτάσεις. Τα ακραία κόμματα δεξιάς και αριστεράς που μένουν μόνο στο "όχι" δεν μπορούν να επιδράσουν δημιουργικά στον απαραίτητο μετασχηματισμό της κοινωνίας».

Ηρθαν, δηλαδή, για να προπαγανδίσουν τη «θεωρία των άκρων», που τελευταία γνωρίζει δόξες στη χώρα μας και στοχεύει στην τρομοκρατία, στη χειραγώγηση και υποταγή του λαού στην αστική πολιτική. Μιλώντας για τις δυνάμεις που μένουν στο «όχι», στηρίζει αναφανδόν την πολιτική του κεφαλαίου. Γι' αυτό τάσσεται υπέρ των δυνάμεων που συγκλίνουν στο «ναι» υπέρ της στρατηγικής που εκφράζει σήμερα τις ανάγκες των μονοπωλίων. Σ' αυτές εντάσσει και τους «Οικολόγους - Πράσινους», ως δύναμη που υπερασπίζεται το σύστημα, άρα ελάχιστα έως καθόλου διαφέρει από άλλες αστικές πολιτικές δυνάμεις που πίνουν νερό στο όνομα του ευρωμονόδρομου. Είναι, δηλαδή, δύναμη του «όχι» σε ό,τι αφορά στα δικαιώματα του λαού.

Ας αφήσουν τη ρητορεία περί άκρων, τους ωμούς εκβιασμούς στις εργατικές λαϊκές συνειδήσεις. Ο ελληνικός λαός ξέρει να ξεχωρίζει την ήρα απ' το στάρι. Ξέρει ποιες δυνάμεις υπηρετούν με τις θέσεις και τις προτάσεις τους τα μονοπώλια και ποια δύναμη υπηρετεί αταλάντευτα για περισσότερες από εννιά δεκαετίες τα δικά του συμφέροντα και δίκια.

Και για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία ως προς το τι πρεσβεύουν οι κύριοι αυτοί, στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν υπερασπίστηκαν την ΕΕ και την περαιτέρω ισχυροποίησή της μέσω της πολιτικής ενοποίησης, άφησαν παντελώς στο απυρόβλητο την εξουσία του κεφαλαίου που ευθύνεται για την κρίση, προβάλλοντας σαν αντίδοτο φληναφήματα περί άλλων προσανατολισμών με «ηθική και ευαισθησία» και υπέδειξαν σαν διέξοδο απ' την κρίση την καπιταλιστική ανάπτυξη που τη γέννησε, αφού, όπως ειπώθηκε, «είναι ανάγκη να αναπτύξουμε προγράμματα επενδύσεων και να δώσουμε ώθηση προς την υλοποίηση πράσινων ιδεών που θα αξιοποιήσουν συγκριτικά πλεονεκτήματα της Ελλάδας όπως η αγροτική της παραγωγή»!

Περισσότερη ΕΕ λοιπόν, μεγαλύτερη καπιταλιστική ανάπτυξη, άρα μεγαλύτερα κέρδη για τα μονοπώλια, με το λαό ριγμένο στο καναβάτσο και με μισθούς πείνας. Βλέπετε, η «ευαισθησία» τους και ο «σεβασμός» τους στο περιβάλλον τελειώνουν εκεί όπου αρχίζει το «δικαίωμα» των κεφαλαιοκρατών να ποδοπατάνε εργαζόμενους και δικαιώματα.