Ηταν η άσβηστη συλλογική μνήμη για τα πολύμορφα κι αμέτρητα - αμέτρητα κι όλα αποτρόπαια - εγκλήματα του γερμανικού φασισμού στον τόπο μας. Ηταν το γνήσια λαϊκό αίσθημα δικαίου. Ηταν το χρέος που θέτει σε κάθε κομμουνιστή το ασυμβίβαστο κατηγορώ του ΚΚΕ για τις κυβερνήσεις της εθνικής μειοδοσίας, με τελευταία αυτήν του ΠΑΣΟΚ, οι οποίες επί πενήντα τέσσερα χρόνια, ερήμην και σε βάρος του λαού μας δίνουν απαλλαγή - δηλαδή συγχωροχάρτι - στη σημερινή Γερμανία της "νέας τάξης πραγμάτων" για τις εκατόμβες εκατοντάδων χιλιάδων νεκρών, τα ολοκαυτώματα, τις ανείπωτες καταστροφές περιουσιών, και την καταλήστευση της πολιτιστικής κληρονομιάς μας από το φασισμό. Ηταν και το"δαιμόνιο" του παλιού δημοσιογράφου, το "δαιμόνιο" που μάχεται για την αλήθεια, που οδήγησε τον βουλευτή του ΚΚΕ Μήτσο Κωστόπουλο να ερευνήσει διεξοδικά πλήθος δημοσιογραφικές, ιστορικές, βιβλιογραφικές, κοινοβουλευτικές και άλλες επίσημες κρατικές πηγές και να γράψει το εξαιρετικά επίκαιρο βιβλίο "Ενας πόλεμος που δεν έληξε ακόμα (Γερμανικές επανορθώσεις - Κατοχικό "δάνειο")" ("Καστανιώτης"). Ενα βιβλίο που, με τα αποκαλυπτικά στοιχεία του, την πληθώρα ντοκουμέντων που παραθέτει, όχι μόνο καταρρίπτει τον άθλιο ισχυρισμό του Χ. Κολ, ότι "Η Ελλάδα δεν μπορεί να ζητάει το κατοχικό δάνειο και τις επανορθώσεις, γιατί με μυστικά πρωτόκολλα και με μυστικές συμφωνίες που υπέγραψε η κυβέρνησή της το 1959 έχει παραιτηθεί από όλες τις αξιώσεις της έναντι της Γερμανίας", αλλά και ξεσκεπάζει την υποταγή των ελληνικών κυβερνήσεων στη θέληση της ΟΔΓ.

Το βιβλίο του Μ. Κωστόπουλου πρέπει να διαβαστεί από όλο το λαό. Από όποιον δε δέχεται να ξεπουλιέται το δίκιο του λαού και να εξοβελίζεται η ιστορική μνήμη του. Το βιβλίο, πλούσιο και σε φωτογραφικά ντοκουμέντα, περιέχει μεγάλο κατάλογο εκτελεσμένων και μαρτυρίες για τον υπανθρωπισμό των ναζί. Στοιχεία για τις καταστροφές και λεηλασίες αρχαιοτήτων μας και σχόλια για τις ευθύνες του γερμανικού και ελληνικού κράτους σχετικά με τη μη επιστροφή των κλεμμένων. Νέα στοιχεία για τις καταστροφές και τη σημερινή χρηματική αποτίμησή τους, που -συμπεριλαμβανομένου και του κατοχικού "δανείου"- φθάνει τα 22 τρισεκατομμύρια δραχμές. Τους διαλόγους μεταξύ Στάλιν, Ρούσβελτ, Τσόρτσιλ και τη συμφωνία τους για τις επανορθώσεις. Τη"συμφωνία 4+2" (μεταξύ Ρωσίας - Αμερικής - Αγγλίας - Γαλλίας - ενιαίας Γερμανίας το 1990), καθώς και τις συμφωνίες του Παρισιού και Ελλάδας - Γερμανίας.

Αρ. ΕΛΛΗΝΟΥΔΗ

"1998. Το έτος της ευημερίας. Παρά την αναταραχή στις διεθνείς χρηματαγορές, οι ρυθμοί της οικονομικής ανάπτυξης θα είναι οι ταχύτεροι της δεκαετίας. Αν και ο πληθυσμός της Γης θα έχει αυξηθεί μέχρι τα τέλη του έτους κατά 80 εκατομμύρια, ο κόσμος μας θα έχει δημιουργήσει μέχρι τότε πλούτο τριπλάσιο όλου του Καναδά. Θα υπάρχουν, λοιπόν, περισσότερα για όλους... Παντού θα υπάρχει ειρήνη. Καμία ανεξάρτητη χώρα δε θα βρεθεί σε εμπόλεμη κατάσταση με μια άλλη. Ο αριθμός των ανθρωπίνων απωλειών σε μάχες θα είναι ο μικρότερος στη σύγχρονη ιστορία. Αυτή η ειρήνη και η ευημερία είναι σχεδόν στο σύνολό τους το αποτέλεσμα του ηγετικού ρόλου των ΗΠΑ"!Αυτές τις βαθυστόχαστες προβλέψεις έκανε ο εκδότης του "Εκόνομιστ" στην ειδική έκδοση που είχε κυκλοφορήσει πέρσι τέτοιες μέρες για τη χρονιά που πέρασε. Φυσικά έπεσε "σε όλα μέσα"..! Κι όμως. δεν επρόκειτο για σκόπιμα υπεραισιόδοξες προβλέψεις ενός διευθυντικού στελέχους των ΜΜΕ. Η αλήθεια είναι ότι οι απολογητές του "παγκοσμιοποιημένου" καπιταλισμού, υπό την αμερικανική ηγεμονία μάλιστα, επιχειρούν να πείσουν ότι το σάπιο σύστημα είναι "το τέλος της ιστορίας" και, μάλιστα, ότι μόνο αυτό μπορεί να εξασφαλίσει τα πανανθρώπινα ιδανικά, όπως η ειρήνη και η ευημερία. Το 1998 ήταν μια ακόμα χρονιά παταγώδους διάψευσης και αποτυχίας της κυρίαρχης προπαγάνδας. Το ίδιο βέβαια θα είναι και το 1999 και τα επόμενα χρόνια.

Η ανθρωπότητα δεν μπορεί να προχωράει αλματωδώς προς τα πίσω, εκεί, δηλαδή, που την οδηγούν τα σημερινά "αφεντικά του κόσμου". Οι λαοί θ' ανοίξουν το δρόμο που θα κάνει πράξη την ευημερία για τους πολλούς και την ειρήνη σε όλο τον κόσμο.

Την τρέχουσα εβδομάδα, υποσχόταν ο εντολοδόχος πρωθυπουργός της Τουρκίας την Τρίτη (29/12), θα παρουσιάσει προς έγκριση τον κατάλογο των υπουργών του σχήματος που φιλοδοξεί να συγκροτήσει, στον Πρόεδρο Ντεμιρέλ. Σχήμα που, κατά τον Γιαλίμ Ερέζ, θα (πρέπει να) έχει "την ευρύτερη δυνατή" κοινοβουλευτική στήριξη. Κάτι πολύ δύσκολο, αφού η Τανσού Τσιλέρ, του Κόμματος Ορθού Δρόμου, του την αρνήθηκε. Οι Ισλαμιστές, το Κόμμα της Αρετής, υπό τον Ρετσάι Κιουτάν, ανέφεραν την Τετάρτη (30/12) ότι προτίθενται να συμμετάσχουν... υπό την προϋπόθεση όμως ότι ο Ερέζ θα "δεσμευτεί" κατά τρόπο απόλυτο στην πραγματοποίηση βουλευτικών και δημοτικών εκλογών την 18η Απρίλη του 1999 (ανοίγοντας έτσι "διάλογο" με τον Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ, που έχει αποκλείσει το ενδεχόμενο). Ο "όρος" αυτός είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα προκαλέσει τριβές. Ο Ντενίζ Μπαϊκάλ, ο άσος των ελιγμών, ηγέτης του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος, επέμενε να "αναμένει"...

Κι έτσι στον Ερέζ απομένει "σίγουρη" και διακηρυγμένη η στήριξη μόλις δύο σημαντικών κομμάτων: των συμμετεχόντων στην απερχόμενη - αφού κατέρρευσε στα τέλη Νοέμβρη, μετά από ψήφο δυσπιστίας κατά του πρωθυπουργού - κυβέρνηση. Δηλαδή του Κόμματος Μητέρας Πατρίδας, υπό τον πολιτικό "πέτρα του σκανδάλου" πλην παραμένοντα στη θέση του υπηρεσιακού πρωθυπουργού Μεσούτ Γιλμάζ. Και του Κόμματος Δημοκρατικής Αριστεράς του Μπουλέντ Ετσεβίτ.

Τα ισχυρότερα "χαρτιά" στο μανίκι του Ερέζ βρίσκονται εκτός Κοινοβουλίου. Η στήριξη του στρατού - που τον θεωρεί "δικό της", κοσμικό, ελέγξιμο - και των επιχειρηματιών, που επίσης τον θεωρούν "δικό τους" - πρότινος άλλωστε ήταν ένας από αυτούς. Θα εξαργυρώσει τις "μάρκες" του ο κουρδικής καταγωγής εντολοδόχος; Η απάντηση, προσεχώς...

Μπ. Γ.

Το 29ο Εκλογοαπολογιστικό Συνέδριο της ΓΣΕΕ και την υπογραφή της διετούς Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας κρίνει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ ως τα "σημαντικότερα γεγονότα της χρονιάς που πέρασε για τους εργαζόμενους και το συνδικαλιστικό κίνημα". Ετσι ακριβώς το αναφέρει στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά της. Σημαντικότερα γεγονότα, λοιπόν, ένα συνέδριο, που απλά επιβεβαίωσε τη γραμμή υποταγής και ενσωμάτωσης που ακολουθεί η εν λόγω πλειοψηφία, και μια σύμβαση που οδήγησε στην παραπέρα μείωση των ήδη ισχνών εργατικών εισοδημάτων.

Μια αναφορά - πρόκληση για τους εργαζόμενους, που είδαν το 1998 να καταργούνται θεμελιώδη εργασιακά δικαιώματα με τον εκτρωματικό νόμο για τις εργασιακές σχέσεις, που είδαν να αφαιρούνται ασφαλιστικά δικαιώματα με τον αντιασφαλιστικό νόμο, που είδαν να επιταχύνεται το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, που είδαν και ένιωσαν στο πετσί τους τον αυταρχισμό και την ποινικοποίηση των αγώνων τους. Που είδαν, τέλος, την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ να συναινεί με όλα τα παραπάνω.

Μέρες που είναι, οι ευχές δίνουν και παίρνουν. Κάποιοι τηρούν την παράδοση με το "χρόνια πολλά", άλλοι - εύχονται με νόημα - "χρόνια καλά" και πάει λέγοντας. Καλές οι ευχές, αλλά μόνο με ευχές δεν αλλάζει ο κόσμος. Οταν το πλοίο βουλιάζει, δεν αρκούν οι προσευχές του τύπου "Αγιε Νικόλα βόηθα με". Αν στις περιπτώσεις που βουλιάζει το πλοίο εκείνοι που κινδυνεύουν να πνιγούν πρέπει να κουνήσουν και τα χέρια τους, πολύ περισσότερα χρειάζονται για να είναι καλύτερο το 1999 από το 1998.

Για να ξημερώσουν το 1999 καλύτερες μέρες - σε σχέση με το 1998 - δεν αρκούν οι ευχές. Θα χρειαστεί οι εργαζόμενοι και όλοι εκείνοι που θίγονται από την ακολουθούμενη αντιλαϊκή οικονομική πολιτική μονόπλευρης λιτότητας, να αντισταθούν, να συσπειρωθούν και να περάσουν στην αντεπίθεση. Να διεκδικήσουν την εφαρμογή μέτρων και πολιτικών, που θα οδηγούν σε βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, σε βάρος των πραγματικών μεγιστάνων του πλούτου.

Αντε, λοιπόν, ας κάνουμε το 1999 μια καλή χρονιά!

"Ο εν λόγω Κανονισμός αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της Νομοθεσίας μας και υπερέχει έναντι άλλων αντιθέτων διατάξεών της και κατά συνέπεια κατισχύει των διατάξεων του άρθρου 165, παρ. 6 του Κώδικα Δημοσίου Ναυτικού Δικαίου". Το απόσπασμα είναι από μια πρόσφατη εγκύκλιο του υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας και συνεπάγεται σοβαρότατες αλλαγές, που υπάρχουν από την 1η Γενάρη 1999, στις ελληνικές θάλασσες.

Με δυο λόγια, από προχτές δεν ισχύει πλέον η οποιαδήποτε προστατευτική ρύθμιση της ελληνικής νομοθεσίας και το καθεστώς της κοινοτικής "απελευθέρωσης" εγκαθιδρύεται και σ' αυτό το χώρο. Γεγονός, που θα φέρει σοβαρές αρνητικές αλλαγές στις θέσεις και στις συνθήκες εργασίας των Ελλήνων ναυτεργατών, όπως και στην εγκατάσταση και λειτουργία ξένων (χωρών - μελών της ΕΕ) ναυτιλιακών εταιριών στις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες της χώρας.

Και μη νομίσετε, πως το τελευταίο μπορεί να φέρει την οποιαδήποτε βελτίωση των συγκοινωνιών αυτών, χάριν του ανταγωνισμού, όπως ισχυρίζονται οι οπαδοί της "απελευθέρωσης". Οι όποιες ξένες, ναυτιλιακές εταιρίες έρθουν στη χώρα, θα έρθουν για να κερδίσουν - και, μάλιστα, πολύ περισσότερα από κει που βρίσκονταν πριν - και όχι για να εξυπηρετήσουν τις συγκοινωνίες του διάσπαρτου από νησιά Αιγαίου και τους κατοίκους του.

Σε 10 περίπου τρισεκατομμύρια δραχμές ανήλθε ο εσωτερικός δανεισμός του ελληνικού κράτους, το 1998, σύμφωνα με όσα ανακοίνωσε προχτές ο υφυπουργός Οικονομικών, Ν. Χριστοδουλάκης. Με άλλα λόγια, δηλαδή, κυκλοφόρησαν έντοκα γραμμάτια και ομόλογα του δημοσίου 10 περίπου τρισεκατομμυρίων δραχμών.

Σημειώνουμε το νούμερο, όχι τόσο για την έκταση του δημόσιου δανεισμού - η οποία και βέβαια αποτελεί ένα σοβαρότατο θέμα - αλλά για το γεγονός, πως ο δανεισμός του δημοσίου έχει μετατραπεί εδώ και καιρό σ' ένα πραγματικό χρυσωρυχείο για τους τραπεζίτες και τους κάθε λογής ντόπιους και ξένους "θεσμικούς επενδυτές". Ενα χρυσωρυχείο, που θα γίνει ακόμη περισσότερο "χρυσό", καθώς όλα δείχνουν πως η κυβέρνηση έχει πάρει ήδη την απόφαση της κατάργησης και αυτής της ισχνής σήμερα φορολόγησης των τόκων από κρατικά ομόλογα.

Για να καταλάβετε καλύτερα τι εννοούμε χρυσωρυχείο, αρκεί να πάρετε υπόψη τα εξής δυο στοιχεία:

Πρώτον, κάθε τράπεζα, που αγοράζει ομόλογα και "δανείζει" το δημόσιο, εισπράττει ως προμήθεια - πέραν των τόκων - 0,25%. Ποσοστό, που φαντάζει μικρό, όταν όμως λογαριαστεί με τα τρισεκατομμύρια του δημόσιου δανεισμού ενός και μόνο χρόνου, τότε αλλάζει το πράγμα.

Δεύτερον, το μεσοσταθμικό επιτόκιο των ομολόγων ετήσιας διάρκειας, που βγήκαν πρόσφατα σε "δημοπρασία", διαμορφώθηκε στο 10,3%, ενώ ο αναμενόμενος επίσημα πληθωρισμός, για το 1999, θα φτάσει στο 2%!

Λεφτά με τη σέσουλα, δηλαδή, που τα πληρώνει, όμως, ο κρατικός προϋπολογισμός. Δηλαδή, ο ελληνικός λαός.

Ο νέος χρόνος

Δυο μερών

μόνο χαϊβάνι

και για κοίταξε

τι κάνει,

το δεξί του

χέρι απλώνει

και στις... τσέπες μας

το χώνει!

Δυο μερών

μόνον ο σπόρος

κι όμως δείχνει

...τρακαδόρος,

οχ, αυτός

σαν περπατήσει,

το προβλέπω,

θα μας γδύσει!

Δυο μερών

και, στο καλό του,

έχει απλώσει

το κουλό του

ε, το δείχνει,

το τσογλάνι,

πως... παιδί

είναι του Γιάννη!

Ο οίστρος