ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Το «στοίχημα»

Γρηγοριάδης Κώστας

Τα δημοσιεύματα του «Ρ», με τους πίνακες δεκάδων εργοστασίων τα οποία έκλεισαν, την τελευταία δεκαετία, στη Λάρισα και στο Βόλο, αποδεικνύουν ότι το κλείσιμο επιχειρήσεων, που παρατηρούμε τις τελευταίες μέρες, δεν είναι κάτι το πρωτόγνωρο, το περίεργο και το συγκυριακό.

Και, βεβαίως, πολύ σωστά επισημαίνεται πως δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι η ένταση της επίθεσης για το «ξήλωμα» της βιομηχανικής παραγωγικής βάσης της χώρας μας, συμπίπτει χρονικά με την έναρξη εφαρμογής της διαβόητης Συνθήκης του Μάαστριχτ. Οπως δεν είναι, επίσης, τυχαίο το γεγονός ότι αυτή η επίθεση, που συνεχίζεται, συνδυάζεται με την επιχείρηση ανατροπής των εργασιακών σχέσεων, η οποία συστηματοποιήθηκε με την είσοδο της χώρας μας στην ΟΝΕ.

Οι διαπιστώσεις αυτές οδηγούν στο συμπέρασμα ότι για ν' αντιμετωπιστούν τα πολλά και μεγάλα προβλήματα των εργαζομένων, πρέπει ν' ανατραπεί η πολιτική που τα δημιουργεί και τα οξύνει. Και για να γίνει αυτό χρειάζεται να οργανωθεί σωστά και να συντονιστεί αποτελεσματικά η πάλη της εργατικής τάξης, σε συμπαράταξη με τα άλλα λαϊκά στρώματα. Τούτο απαιτεί αλλαγή του συσχετισμού δύναμης στο εργατικό κίνημα, υπέρ των ταξικών συνδικαλιστικών δυνάμεων και σε πολιτικό επίπεδο, υπέρ του ΚΚΕ. Αυτό είναι, σήμερα, το «στοίχημα» για τους κομμουνιστές και τους συμμάχους τους...

Ποια τους ταιριάζει;

Ο Αμερικανός Πρόεδρος Τζ. Μπους και ο Βρετανός πρωθυπουργός Τ. Μπλερ εξαπάτησαν συνειδητά τόσο τους λαούς τους όσο και τα Κοινοβούλια των χωρών τους. Γνώριζαν ότι δεν υπάρχουν στοιχεία για όπλα μαζικής καταστροφής στο Ιράκ, αλλά παρουσίασαν χαλκευμένες εκθέσεις και ψέματα. Αυτά γράφουν τις τελευταίες μέρες αμερικανικές και βρετανικές εφημερίδες και περιοδικά, παραθέτοντας, μάλιστα, στοιχεία και αποδείξεις. Ανάμεσά τους οι βρετανικές εφημερίδες «Γκάρντιαν» και «Σάντεϊ Τέλεγκραφ», το αμερικανικό περιοδικό «US News and World Report» και διάφορα άλλα έντυπα.

Οι εγχώριοι κυβερνώντες, άραγε, γιατί δε λένε τίποτε; Επειδή ντρέπονται που πιάστηκαν κορόιδα ή γιατί γνώριζαν το ψευδές περιεχόμενο των αμερικανοβρετανικών αιτιάσεων, αλλά, παρ' όλ' αυτά, έσυραν την Ελλάδα στον εγκληματικό και άδικο πόλεμο κατά του Ιράκ; Ας διαλέξουν ποια απάντηση τους ταιριάζει περισσότερο...

Να βγει ο λαός στο προσκήνιο

«Αναμφίβολα υπάρχουν επιχειρηματίες που τάσσονται υπέρ του ΠΑΣΟΚ, όπως και επιχειρηματίες που τάσσονται υπέρ της ΝΔ. Δεν μπαίνουμε σ' αυτόν τον καυγά, δεν αφορά το λαό, αλλά τους ίδιους. Το θέμα είναι ότι τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΝΔ είναι εκφραστές των συμφερόντων της πλουτοκρατίας. Αυτό λέει η πολιτική τους.

Αρα, το ζήτημα δεν είναι αν θα χάσει η ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές. Το ζήτημα είναι να φύγουν οι ψηφοφόροι των λαϊκών στρωμάτων και από τη ΝΔ και από το ΠΑΣΟΚ, να ενισχύσουν ολόπλευρα (όχι μόνο με την ψήφο τους) το ΚΚΕ. Και κυρίως: Να μπει ο λαός στη δράση. Να ενστερνιστεί το στόχο "μπαίνω στο προσκήνιο, βαδίζω για τη λαϊκή εξουσία". Αυτή είναι η μόνη απάντηση στα χάλια της σημερινής κατάστασης. Κι αυτό εννοούσα, όταν είπα ότι η "βαλίτσα δε θα πάει μακριά". Ο λαός θα αφυπνιστεί πολιτικά». Από τη συνέντευξη της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκας Παπαρήγα, στη χεσινή «Απογευματινή».

Τα προβλήματα έχουν χρώμα

Από την ίδια συνέντευξη είναι και η παρακάτω απάντηση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, όταν η δημοσιογράφος της «Απογευματινής» αναφέρεται στα «ανοίγματα» του Κ. Καραμανλή προς την Αριστερά («δημόσια αναγνώριση αγώνων της Αριστεράς, αναγνώριση κομμουνιστών Ακροναυπλίας» κλπ.): «Το πρώτο που θέλω να σημειώσω είναι ότι τους λαϊκούς αγώνες τους τιμούν με ειλικρίνεια και ουσιαστικά μόνο τα κόμματα που τάσσονται και σήμερα υπέρ των λαϊκών αγώνων και κατά της αντιλαϊκής πολιτικής. Αλλιώς, έχουμε χορτάσει από μνημόσυνα...

Κοιτάξτε, με τον Κ. Καραμανλή δε μας χωρίζει ούτε το όνομά του ούτε το άτομό του. Μας χωρίζει η αντίθεση ανάμεσα στην πολιτική της ΝΔ και του ΚΚΕ.

Επειτα, γιατί να ξεχάσουμε την ιστορία μας; Δεν το καταλαβαίνω. Οποιο κόμμα ξεχνά την ιστορία του, δεν έχει μέλλον το ίδιο. Κανείς δεν ξεχνάει. Αλλο πράγμα ότι η πολιτική στη μορφή της γίνεται με τα σύγχρονα δεδομένα.

Ομως η ουσία υπάρχει, δε σβήνει. Και, τέλος, τι θα πει να προχωρήσουμε μαζί; Τα προβλήματα του λαού έχουν χρώμα. Και έχουν χρώμα, γιατί έχει χρώμα και η λύση τους. Ας πάρουμε το θέμα της ΟΝΕ. Το ΚΚΕ είναι εναντίον της. Η ΝΔ είναι υπέρ. Είναι άσχετα αυτά με τα προβλήματα της ανεργίας, του εισοδήματος, της υγείας κλπ.; Καθόλου. Το αντίθετο. Βεβαίως, εμείς επιδιώκουμε να γίνεται πολιτική αντιπαράθεση επί της ουσίας και όχι με τεχνητές συγκρούσεις».

Οι ... αξεχώριστοι

Γρηγοριάδης Κώστας

ΤΕΛΙΚΑ, ΟΤΑΝ ...παραδιαπλέκονται, γίνονται αστείοι οι κυβερνώντες. Ιδίως τώρα, με την υπόθεση της συγχώνευσης της ΠΕΤΡΟΛΑ με τα «Ελληνικά Πετρέλαια». Γιατί, φυσικά, μόνον ως ανέκδοτο μπορεί να εκληφθεί η προσπάθειά τους να επιχειρηματολογήσουν για δύο ακριβώς αντίθετα πράγματα.

Από τη μια, επιχειρηματολογούν και ισχυρίζονται ότι η κίνησή τους για συγχώνευση αποτελεί «ιδιωτικοποίηση», απαντώντας στη Νέα Δημοκρατία και τον Βαρδινογιάννη κι, από την άλλη, προσπαθούν να «πείσουν» τους εργαζόμενους, ότι έτσι «διασφαλίζονται» τα δικαιώματα του Δημοσίου και η εταιρία μένει υπό κρατικό έλεγχο!

Φυσικά, η μόνη αλήθεια που υπάρχει στην όλη υπόθεση είναι ότι ξεπουλάνε (ξανά) τη δημόσια περιουσία σε ιδιωτικά συμφέροντα με μεγάλο κόστος για τον τόπο. Με τη Νέα Δημοκρατία απλώς τσακώνονται, αναφορικά με το «σε ποιους» την ξεπουλάνε.

Αλλά, βλέπετε, είτε το παραδέχονται οι ΠΑΣΟΚοι είτε όχι, είμαστε σε προεκλογική περίοδο. Συμμαχίες στήριξης γίνονται, ανταλλάγματα δίνονται και είναι βέβαιο πως όσοι «ριγμένοι» φωνάζουν τώρα, κάπως θα βολευτούν. Εκτός από τους εργαζόμενους, φυσικά...

ΠΑΝΤΩΣ, ΑΠΟ «διαπλοκολογία» και λεξιλόγιο ανάλογο ...σκίζουμε. Για «ατζέντηδες» και «κήνσορες» μίλησε ο Χρήστος Πρωτόπαππας, με «μονοπωλιακούς συνεταίρους» απάντησε ο Θοδωρής Ρουσσόπουλος. Εμείς ...συμφωνούμε με όλους τους χαρακτηρισμούς. Τους αξίζουν αμφοτέρων.

Αλλωστε, το αποδεικνύουν, όχι στα λόγια, αλλά στην πράξη. Μαζί ψηφίζουν στη Βουλή τις φοροαπαλλαγές των βιομηχάνων, μαζί τους νόμους καταστρατήγησης των εργασιακών δικαιωμάτων, κλπ., κλπ., οπότε, ας μοιραστούν και τις κατηγορίες που αλληλοεκτοξεύουν ο ένας εναντίον του άλλου.

Ε, αν δεν είναι και τόσο ακριβοδίκαιη η μοιρασιά, δε χάλασε κι ο κόσμος...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οπως και να έχει, η «διαπλοκή» δε μετριέται με ...ποσοτικούς όρους «πόσο διαπλεκόμενο» είναι το ένα ή το άλλο κόμμα, αλλά με ποιοτικούς. Κι όταν η «διαπλοκή» γίνεται κυβερνητική πολιτική και, ταυτόχρονα, αντιπολιτευτική τακτική, δε μένουν και πολλά περιθώρια να ξεχωρίσεις τον έναν από τον άλλο.

Σαν τον κλέφτη...

Σαν τον κλέφτη, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ανακοίνωσε την περασμένη Παρασκευή το απόγευμα (όταν οι εφημερίδες είχαν κλείσει την ύλη των κυριακάτικων φύλλων και εν γνώσει της ότι το Σάββατο η κυκλοφορία των εφημερίδων είναι μειωμένη) την παράδοση των «Ελληνικών Πετρελαίων» (ΕΛΠΕ) - του μεγαλύτερου ομίλου πετρελαιοειδών των Βαλκανίων - στον όμιλο Λάτση. Η εξαγγελθείσα «συγχώνευση» των ΕΛΠΕ με την ΠΕΤΡΟΛΑ μοιάζει με «κρατικοποίηση». Στην πραγματικότητα, είναι - «εν δυνάμει» - καραμπινάτη ιδιωτικοποίηση και αποτελεί σκάνδαλο τεραστίων, για τα ελληνικά δεδομένα, διαστάσεων.

Τα ΕΛΠΕ, όπως και κάθε άλλη εταιρία δημόσιας περιουσίας που παραχωρήθηκε στα ιδιωτικά συμφέροντα, δημιουργήθηκαν και αναπτύχθηκαν από την εργασία εκατομμυρίων εργαζομένων της χώρας μας. Οι Ελληνες εργαζόμενοι δημιούργησαν όλον αυτό τον πλούτο που ανήκει στο κράτος με τη μορφή των Δημόσιων Επιχειρήσεων (ΔΕΚΟ). Κι αυτό γιατί οι επενδύσεις δεκαετιών που έγιναν στις ΔΕΚΟ, τις πιο δυναμικές επιχειρήσεις που διαθέτει η Ελλάδα, δεν είναι τίποτα άλλο από την υπεραξία που απέσπασε, με τη μορφή φόρων, το καπιταλιστικό κράτος από τα εκατομμύρια των Ελλήνων εργαζομένων.

Δεν έχουμε καμιά αυταπάτη για το ρόλο των ΔΕΚΟ σε καπιταλιστικές συνθήκες. Οι τελευταίες χρησιμοποιούνταν και χρησιμοποιούνται σαν μοχλός στήριξης και αύξησης των κερδών των μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων. Αυτή είναι η πηγή και συνάμα η αιτία της λεγόμενης διαπλοκής πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, η οποία αποτελεί συστατικό στοιχείο στη σύγχρονη καπιταλιστική εξουσία. Αυτό όμως που πρέπει να κατανοήσουν οι Ελληνες εργαζόμενοι είναι ότι αυτό που εξαγοράζει-υφαρπάζει ο όμιλος Λάτση, με τη διαμεσολάβηση των πολιτικών του υπαλλήλων, είναι ο μόχθος ο δικός τους, ο μόχθος των πατεράδων τους, μόχθος ο οποίος σχηματοποιείται στη μορφή των «Ελληνικών Πετρελαίων». Αυτό παίρνει ο Λάτσης σήμερα και όχι μόνον τις άψυχες μηχανές και τα διυλιστήρια της εταιρίας.

Ενα δεύτερο σημείο που θα πρέπει να επισημανθεί είναι ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν ξεπουλά απλώς δημόσια περιουσία. Ξεπουλά δημόσια περιουσία σε συγκεκριμένα ιδιωτικά συμφέροντα και συχνά με σκοτεινές ή αδιαφανείς διαδικασίες. Εχουν γίνει τόσο προκλητικοί, ώστε δεν τηρούν πλέον ούτε τα στοιχειώδη προσχήματα...

Το σημειώνουμε αυτό, όχι γιατί μας έπιασε ο πόνος για τις διαδικασίες εκποίησης της δημόσιας περιουσίας, αλλά για να γίνει κατανοητό ότι οι κυβερνώντες παραδίνουν τη δημόσια περιουσία σε εκπροσώπους της οικονομικής ολιγαρχίας, μέσα από παρασκηνιακές και υπόγειες συμφωνίες και - ποιος ξέρει τι είδους - συναλλαγές. Εχουν αποθρασυνθεί τόσο, ώστε και αυτή την επιδερμική αστική νομιμότητα την έχουν γράψει στα παλαιότερα των υποδημάτων τους... Αν υπάρχει κάποιος που μπορεί να τους σταματήσει, αυτός δεν είναι άλλος παρά ο ίδιος ο εργαζόμενος λαός με τους αγώνες του, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για το Μέτωπο και την ανατροπή των εκμεταλλευτών του λαού και των πολιτικών τους υπαλλήλων, με την εγκαθίδρυση της λαϊκής εξουσίας.

Θανάσης ΚΑΝΙΑΡΗΣ