Σαν τον κλέφτη, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ανακοίνωσε την περασμένη Παρασκευή το απόγευμα (όταν οι εφημερίδες είχαν κλείσει την ύλη των κυριακάτικων φύλλων και εν γνώσει της ότι το Σάββατο η κυκλοφορία των εφημερίδων είναι μειωμένη) την παράδοση των «Ελληνικών Πετρελαίων» (ΕΛΠΕ) - του μεγαλύτερου ομίλου πετρελαιοειδών των Βαλκανίων - στον όμιλο Λάτση. Η εξαγγελθείσα «συγχώνευση» των ΕΛΠΕ με την ΠΕΤΡΟΛΑ μοιάζει με «κρατικοποίηση». Στην πραγματικότητα, είναι - «εν δυνάμει» - καραμπινάτη ιδιωτικοποίηση και αποτελεί σκάνδαλο τεραστίων, για τα ελληνικά δεδομένα, διαστάσεων.

Τα ΕΛΠΕ, όπως και κάθε άλλη εταιρία δημόσιας περιουσίας που παραχωρήθηκε στα ιδιωτικά συμφέροντα, δημιουργήθηκαν και αναπτύχθηκαν από την εργασία εκατομμυρίων εργαζομένων της χώρας μας. Οι Ελληνες εργαζόμενοι δημιούργησαν όλον αυτό τον πλούτο που ανήκει στο κράτος με τη μορφή των Δημόσιων Επιχειρήσεων (ΔΕΚΟ). Κι αυτό γιατί οι επενδύσεις δεκαετιών που έγιναν στις ΔΕΚΟ, τις πιο δυναμικές επιχειρήσεις που διαθέτει η Ελλάδα, δεν είναι τίποτα άλλο από την υπεραξία που απέσπασε, με τη μορφή φόρων, το καπιταλιστικό κράτος από τα εκατομμύρια των Ελλήνων εργαζομένων.

Δεν έχουμε καμιά αυταπάτη για το ρόλο των ΔΕΚΟ σε καπιταλιστικές συνθήκες. Οι τελευταίες χρησιμοποιούνταν και χρησιμοποιούνται σαν μοχλός στήριξης και αύξησης των κερδών των μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων. Αυτή είναι η πηγή και συνάμα η αιτία της λεγόμενης διαπλοκής πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, η οποία αποτελεί συστατικό στοιχείο στη σύγχρονη καπιταλιστική εξουσία. Αυτό όμως που πρέπει να κατανοήσουν οι Ελληνες εργαζόμενοι είναι ότι αυτό που εξαγοράζει-υφαρπάζει ο όμιλος Λάτση, με τη διαμεσολάβηση των πολιτικών του υπαλλήλων, είναι ο μόχθος ο δικός τους, ο μόχθος των πατεράδων τους, μόχθος ο οποίος σχηματοποιείται στη μορφή των «Ελληνικών Πετρελαίων». Αυτό παίρνει ο Λάτσης σήμερα και όχι μόνον τις άψυχες μηχανές και τα διυλιστήρια της εταιρίας.

Το σημειώνουμε αυτό, όχι γιατί μας έπιασε ο πόνος για τις διαδικασίες εκποίησης της δημόσιας περιουσίας, αλλά για να γίνει κατανοητό ότι οι κυβερνώντες παραδίνουν τη δημόσια περιουσία σε εκπροσώπους της οικονομικής ολιγαρχίας, μέσα από παρασκηνιακές και υπόγειες συμφωνίες και - ποιος ξέρει τι είδους - συναλλαγές. Εχουν αποθρασυνθεί τόσο, ώστε και αυτή την επιδερμική αστική νομιμότητα την έχουν γράψει στα παλαιότερα των υποδημάτων τους... Αν υπάρχει κάποιος που μπορεί να τους σταματήσει, αυτός δεν είναι άλλος παρά ο ίδιος ο εργαζόμενος λαός με τους αγώνες του, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για το Μέτωπο και την ανατροπή των εκμεταλλευτών του λαού και των πολιτικών τους υπαλλήλων, με την εγκαθίδρυση της λαϊκής εξουσίας.