ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η... περίοδος χάριτος

Γρηγοριάδης Κώστας

Οι γιορτές έρχονται. Οι τραπεζίτες, εκμεταλλευόμενοι τα πενιχρά εισοδήματα των λαϊκών στρωμάτων και τις ακόμη μεγαλύτερες και δυσβάστακτες ανάγκες της περιόδου, άρχισαν τις... προσφορές. Ηδη η Εθνική Τράπεζα ξεκίνησε να διαφημίζει το «προνομιακό δάνειο Εθνογιορτές» το οποίο, όπως ισχυρίζονται, παρέχει «περίοδο χάριτος μέχρι και 12 μήνες»! Κατ' αρχήν η ...χάρη συνεπάγεται επιτόκιο 7,9% για το πρώτο χρόνο. Στη συνέχεια διαμορφώνεται στο ύψος του κυμαινόμενου επιτοκίου προσωπικών δανείων, το οποίο σήμερα βρίσκεται στο 9,95%, δηλαδή τρεις και πλέον φορές πάνω από τον επίσημο τιμάριθμο. Τα παραπάνω στοιχειοθετούν τη μια πλευρά της εφαρμοζόμενης τοκογλυφικής πολιτικής. Από την άλλη συνεχίζουν να μηχανεύονται νέους τρόπους προκειμένου να βάλουν στο χέρι τη λαϊκή αποταμίευση. Για παράδειγμα, η Εθνική Τράπεζα, αξιοποιώντας στο έπακρο την ασυδοσία που τους εξασφάλισε η πλήρης απελευθέρωση του τραπεζικού συστήματος, δεν αρκείται στο να χαρατσώνει μόνο τις δοσοληψίες ταμιευτηρίου, αλλά και τους ακίνητους καταθετικούς λογαριασμούς. Στο πλαίσιο αυτό κάθε μήνας ακινησίας μετά τον 18ο και μέχρι τον 30ό επιβαρύνεται με 0,60 ευρώ για κάθε μήνα και από τον 31ο μήνα και μετά, με 1 ευρώ το μήνα! Ετσι σε ελάχιστο διάστημα ένας μικρολογαριασμός θα έχει «κάνει φτερά» για να καταλήξει στα θησαυροφυλάκια της τράπεζας...

Γλυκιά η αγκαλιά της εξουσίας

O κ. Νίκος Κοτζιάς ανακάλυψε ότι το ΚΚΕ «δε συμμετέχει στους αστικούς θεσμούς»! Ετσι γενικώς. Και το έγραψε αυτό, με αφορμή την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, στη διαδικασία της οποίας όντως δε συμμετέχει το ΚΚΕ, για τους λόγους που έχει επαρκώς αναλύσει. Αλλά, προς τι η γενίκευση; Και η Βουλή αστικός θεσμός είναι, όμως το ΚΚΕ συμμετέχει. Δεν «αυτοκαταργεί το δικαίωμά του να συμμετέχει», ανεξάρτητα από το ότι η συμμετοχή του στο Κοινοβούλιο υποτάσσεται στη λαϊκή δράση, όπως και όλη η τακτική του ΚΚΕ. Αυτά είναι γνωστά πράγματα και για τον Νίκο Κοτζιά. Γιατί τότε παραποιεί την πραγματικότητα; Ισως επειδή η πολλή «ανανέωση» τον σπρώχνει στη μόνιμη επωδό όλων των «ανανεωτών», να βλέπουν το ΚΚΕ ως... σεχταριστικό ή και να το λένε έτσι, ακόμη και τότε που δε βλέπουν να είναι...

«Πεθαίνει» ο Πηνειός...

Σύμφωνα με έρευνα που έκανε σε ποτάμια και λίμνες της χώρας μας το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, ο Πηνειός είναι το πιο μολυσμένο ποτάμι στην Ελλάδα και δεύτερο στην Ευρώπη, μετά τον Πάδο στην Ιταλία. Οι μετρήσεις δείχνουν ότι στα νερά του υπάρχουν μεγάλες συγκεντρώσεις νιτρικών, αμμωνιακών και φωσφορικών καταλοίπων - αποτέλεσμα των φυτοφαρμάκων και των λιπασμάτων που φτάνουν στην κοίτη του - ενώ σοβαρή είναι η ρυπαντική επιβάρυνσή του από τα βιομηχανικά λύματα που ρίχνονται στο ίδιο και στους παραποτάμους του.

Το μέγεθος της μόλυνσης είναι τεράστιο και υπάρχει κίνδυνος κατάρρευσης του οικοσυστήματος του Πηνειού, με τον αφανισμό ψαριών, πτηνών και κάθε άλλης μορφής ζωής. Ηδη, σε πολλά σημεία του είναι αδύνατη η επιβίωση των υδροβίων οργανισμών και οι γύρω βιότοποι νεκρώνουν.

Κι ενώ η κατάσταση είναι τραγική και διαμορφώνεται απειλητική - από τον Πηνειό υδρεύονται χιλιάδες άνθρωποι και αρδεύονται εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα αγρών - οι αρμόδιοι «αγρόν αγοράζουν». Είναι χαρακτηριστικό ότι ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, Γ. Σουφλιάς, απαντώντας σε σχετική Ερώτηση του ΚΚΕ στη Βουλή, ισχυρίστηκε ότι «δεν υπάρχει πρόβλημα» - δεν ξέραμε ότι ο Θεσσαλός υπουργός έχει και πρόβλημα όρασης - ενώ αδιαφορία και καθησυχαστικό πνεύμα επιδεικνύουν οι Νομαρχιακές Αρχές Τρικάλων και Λάρισας, καθώς και παρόχθιοι δήμοι...

Γαλαζοπράσινος... συνδικαλισμός!

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ να πούμε, η Νέα Δημοκρατία ομολογουμένως τα κατάφερε να δώσει νέα διάσταση στο συνδικαλισμό! Δημιούργησε την έννοια της ...εσωκομματικής κοινωνικής διαπάλης με τα όσα λέγονται περί κυβέρνησης και ΔΑΚΕ.

Αραγε, ποιους να πρωτοθαυμάσει κανείς; Τους «γαλάζιους» συνδικαλιστές που καίγονται για το πώς θα βολέψουν στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα «ημέτερους» την ίδια ώρα που ανοίγει το Ασφαλιστικό και «ψήνονται» σειρά αντεργατικών μέτρων;

`Η, μήπως τους κυβερνώντες, οι οποίοι δυσανασχετούν με την ένταση των φαινομένων που οι ίδιοι δημιούργησαν στην ελληνική κοινωνία, ανταλλάσσοντας κατά περιόδους ως «τσιφλίκι» το δημόσιο τομέα με το ΠΑΣΟΚ;

Είναι κάτι παραπάνω από σαφές πως πάμπολλα συμπεράσματα έχουν να βγάλουν από όλα αυτά οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι. Ιδίως, αν γνωρίζουν πως τα αντιδραστικά μέτρα που ετοιμάζει ο Καραμανλής θα πλήξουν τους εργαζόμενους ανεξαρτήτως πολιτικών προτιμήσεων. Οπως ακριβώς και τα μέτρα Σημίτη.

Α, ΜΑΛΙΣΤΑ! Την εξυπηρέτηση του πολίτη επικαλείται ο υπουργός Υγείας Νικήτας Κακλαμάνης, προκειμένου να στηρίξει το νέο σύστημα εφημεριών που εισάγει, προσπαθώντας με τις ίδιες υποδομές να εμφανίσει πολλαπλάσιο έργο.

Ομως, θα επικαλεστεί το ίδιο επιχείρημα σε λίγες βδομάδες, όταν ο προϋπολογισμός που θα συζητείται στη Βουλή θα προβλέπει μειωμένα κονδύλια για το χώρο της Υγείας; `Η, μήπως εκεί -όλως τυχαίως - η εξυπηρέτηση του πολίτη θα ...πάει περίπατο;

Οσο για τα «ράντζα» - που δηλώνει η κυβέρνηση ότι θα τα εξαφανίσει - είναι πολύ πιθανόν να το πετύχει στο τέλος. Διότι, βλέπετε, αν μετατρέψει όλα τα νοσοκομεία σε ΑΕ, μάλλον οι ασθενείς δε θα μπορούν να περνάνε ...ούτε απέξω. Οπως χωρίς ασθενείς δεν υπάρχουν «ράντζα», απλή λογική!

Γρηγοριάδης Κώστας

«Μποτιλιάρισμα» πολιτικών επιλογών

Το κυκλοφοριακό πρόβλημα είναι ένα κατεξοχήν πολιτικό ζήτημα. Και η δημιουργία του δεν μπορεί παρά να συζητηθεί κάτω από το πλαίσιο της γενικότερης κυρίαρχης πολιτικής που εφαρμόζεται σήμερα. Πολιτική, που ευνοεί τη χρήση ΙΧ και συνάμα απαξιώνει τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (ΜΜΜ). Πολιτική, η οποία έχει μετατρέψει την Αθήνα σε μια πόλη - «ζούγκλα», όπου ακόμη και στο επίπεδο της μετακίνησης ισχύει η ρήση «το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό». Πολιτική, τέλος, που - όπως θα δούμε και στα επόμενα δημοσιεύματα του «Ρ» - τα μεγάλα αστικά κέντρα έχουν τρεις ή τέσσερις κεντρικούς δρόμους από όπου περνάει όλη η κίνηση, χωρίς καλή συγκοινωνία, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν και εκεί τεράστια κυκλοφοριακά προβλήματα.

Η πολιτική που ακολούθησαν όλες οι κυβερνήσεις - τουλάχιστον της τελευταίας εικοσαετίας - ήταν πολιτική όξυνσης του προβλήματος, παρά τις περί αντιθέτου δηλώσεις. Ομως, ο - ηθελημένα - κακός σχεδιασμός στις συγκοινωνίες, έχει άμεσες επιπτώσεις σε όλο το φάσμα των δραστηριοτήτων του εργαζόμενου: Στην ποιότητα ζωής των κατοίκων, στο οικονομικό μαράζωμα και κοινωνικό αποκλεισμό συγκεκριμένων - υποβαθμισμένων - γειτονιών, στο περιβάλλον, στο πολεοδομικό χάος των σύγχρονων μεγαλουπόλεων. Και τέλος, στην ίδια την παραγωγή και παραγωγικότητα της εργασίας. Σε τελική ανάλυση, το κυκλοφοριακό πρόβλημα, είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου, που από κάτω του κρύβεται η συνολική φιλοσοφία της άρχουσας τάξης σήμερα, για το πώς θέλουν τη ζωή των εργαζομένων στις μεγαλουπόλεις της χώρας.

Παρά τις κυβερνητικές δηλώσεις για προσπάθεια επίλυσης του κυκλοφοριακού και το σχεδιασμό καλύτερου συγκοινωνιακού έργου, προωθούν αστυνομικά ή εισπρακτικά μέτρα. Κάμερες, αυξημένα πρόστιμα για παράβαση του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, απαγόρευση αριστερών στροφών, αύξηση τιμής της βενζίνης, όχι μόνο είναι ατελέσφορα - κάτι που σημειώνει μια μεγάλη μερίδα συγκοινωνιολόγων - αλλά επιπλέον ταξικά, αφού βαραίνουν κύρια τον προϋπολογισμό της εργατικής, λαϊκής οικογένειας. Και την ίδια στιγμή, ενισχύουν επί της ουσίας το λόμπι των αυτοκινήτων, απαξιώνοντας συνεχώς το μεταφορικό έργο, συγκριτικά με τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων.

Οι θέσεις του ΚΚΕ, έχουν εντελώς διαφορετική λογική από αυτή που προωθούν οι κυβερνήσεις της άρχουσας τάξης. Οι συγκοινωνίες πρέπει να έχουν στο κέντρο του προσανατολισμού τους τον εργαζόμενο. Η δημιουργία Ενιαίου Φορέα Αστικών Συγκοινωνιών, η χάραξη ενιαίας συγκοινωνιακής πολιτικής και ο συνολικός σχεδιασμός του δικτύου για καλύτερη εξυπηρέτηση των επιβατών - εργαζομένων, το ενιαίο και φθηνό κόμιστρο, είναι πρωταρχικά στοιχεία για πιο ανθρώπινες συγκοινωνίες. Συνάμα, με αυτή την αλλαγή, θα υπάρξει συνολική αλλαγή στη φιλοσοφία της λειτουργίας της πόλης. Μα για να γίνει αυτό, χρειάζεται οι εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες, μαζί με όλους τους άλλους εργαζόμενους που χρησιμοποιούν τα ΜΜΜ, να διεκδικήσουν μια πόλη - συνολικά - που ως λογική δε θα έχει τα κέρδη των μονοπωλίων, αλλά μια ανώτερη ποιότητα ζωής σε μια διαφορετικά οργανωμένη συνολικά κοινωνία, με λαϊκή εξουσία.

Κώστας ΤΡΑΚΟΣΑΣ

«Γεννητούρια» στο «Ρ»

Ενα νέο μέλος προστέθηκε στην οικογένεια της συναδέλφου Χαράς Κατσούλη. Χτες έφερε στον κόσμο (για δεύτερη φορά) ένα γλυκύτατο αγοράκι. Η διεύθυνση και το προσωπικό του «Ρ» εύχονται στην ίδια και την οικογένειά της να είναι πάντα γεμάτο υγεία και δημιουργικότητα!