Αναφορικά, δε, με το «κομματικό καπέλο», αρκεί να πούμε τα εξής: Είναι θέση της ΝΔ ή όχι η σύγκλιση με την ΕΕ; Είναι. Είναι θέση της ΝΔ ή όχι η τοπική φορολογία; Είναι. Αρα για ποιο καλό της Αυτοδιοίκησης ισχυρίζεται η Ντ. Μπακογιάννη ότι συμφώνησε με τα αυτοδιοικητικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ; Απλά τις απόψεις του κόμματός της εξέφρασε, που απλά «τυγχάνει» να συμφωνούν με αυτές των άλλων δύο!
Στην κυβερνητική επιχείρηση κλοπής της ψήφου των εργαζομένων, που γίνεται προσπάθεια να υλοποιηθεί με προεκλογικές υποσχέσεις για προσφορά νέων θέσεων εργασίας και για αυξήσεις - ψίχουλα στους μισθούς και στις συντάξεις -- σ' αυτό το πλαίσιο ταμάτων αναμένεται να κινηθεί και η ομιλία του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ -- ετοιμάζονται ν' αντιδράσουν, αγωνιστικά οι εργαζόμενοι. Προς τούτο θα οργανωθούν συγκεντρώσεις στη Θεσσαλονίκη, αλλά και αλλού - π.χ., η Γραμματεία Μαγνησίας του ΠΑΜΕ διοργανώνει συγκέντρωση διαμαρτυρίας την Παρασκευή, 5 Σεπτέμβρη, στις 7:30 μ.μ., στην πλατεία Ελευθερίας του Βόλου - όπου θα καταγγελθεί η κυβερνητική προεκλογική απατεωνιά και θ' αναδειχτούν τα πραγματικά αιτήματα των εργαζομένων.
Το συνεπές εργατικό κίνημα έχει σαφώς ξεκαθαρίσει ότι θα κάνει ό,τι μπορεί για να μην πέσει κανένας εργάτης θύμα των απατηλών προεκλογικών υποσχέσεων απ' όπου κι αν προέρχονται, για να μην εισπράξουν οι «εταίροι» του δικομματισμού και οι ΣΥΝοδοιπόροι τους, ψήφους που δεν τους ανήκουν. Εχει, επίσης, κάνει καθαρό ότι θα δουλέψει για ν' αναπτυχθούν αγώνες για πλήρη και σταθερή δουλιά, για ουσιαστικές αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων στους τομείς της Υγείας, της Πρόνοιας, της Παιδείας, του Πολιτισμού.
Ο καλός εργατοπατέρας στα δύσκολα φαίνεται. Ετσι και η πλειοψηφία της διοίκησης της ΑΔΕΔΥ, όλοι μαζί, ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΣΥΝ έσπευσαν προχτές να δώσουν το κατάλληλο χέρι βοηθείας στην κυβέρνηση. Με γαρνιτούρα από ολίγον «αγωνιστικό», συμφώνησαν επί της ουσίας με το σύνολο της κυβερνητικής πολιτικής όπως αυτή εξελίσσεται, έκαναν γαργάρα την προωθούμενη ρύθμιση για τζάμπα εργασία των ανέργων στο δημόσιο, παρέπεμψαν για κινητοποιήσεις κάπου στο μέλλον και «διαφοροποιήθηκαν» μεταξύ τους ως προς το ποιες «βελτιώσεις» πρέπει να γίνουν στο μισθολόγιο που προωθεί η κυβέρνηση. Σα να ζουν σ' άλλον πλανήτη, δεν ασχολήθηκαν καθόλου με αυτό το όργιο της κυβερνητικής προπαγάνδας, που παραμονές ΔΕΘ προσπαθεί να πείσει ότι η εργατική τάξη θα είναι η μεγάλη ωφελημένη από την παράταση αυτής της κυβερνητικής πολιτικής. Και να τους φτύσει η εργατική τάξη, θα ανοίξουν ομπρέλα...
Στον αντίποδα του εργατοπατερισμού, οι δυνάμεις του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος στο χώρο των δημοσίων υπαλλήλων, οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, πρότειναν να διεκδικηθεί το αυτονόητο: Τουλάχιστον 1.100 ευρώ κατώτερος μισθός. Ζήτησαν να υπάρξει άμεσα, μέσα στο Σεπτέμβρη, αγωνιστική κινητοποίηση. Γνωρίζοντας, βέβαια, ότι από αυτόν το συρφετό που διοικεί την ΑΔΕΔΥ οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα να περιμένουν, η αγωνιστική πρόταση απευθύνθηκε κατευθείαν στους ίδιους τους εργαζόμενους στο δημόσιο. Που επιβάλλεται να αρχίσουν να ζυγίζουν τα πράγματα, να πάψουν να 'χουν αυταπάτες ότι «κάτι θα τσιμπήσουμε κι εμείς», να συστρατευτούν με τα αγωνιζόμενα τμήματα της εργατικής τάξης, αρχίζοντας την ανατροπή απ' αυτούς ακριβώς που τους κάθονται στο σβέρκο. Το γεγονός ότι σ' ορισμένους από τη διοίκηση της ΑΔΕΔΥ έχει γίνει δευτέρα φύσις ο τίτλος «Ανωτάτη Διοίκησις Ελλήνων Δημοσίων Υπαλλήλων» (ΑΔΕΔΥ), δε σημαίνει πως οι είλωτες του δημοσίου - και είναι πάρα πολλοί αυτοί - είναι υποχρεωμένοι να τους ανέχονται στο σβέρκο...
Γιατί, βέβαια, μόνον αυτό έκανε η (γνωστών διαθέσεων) Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, ανακοινώνοντας πρόστιμα 87 χιλιάδων ευρώ συνολικά σε 5 εταιρίες. Γιατί, άραγε, δεν μπήκε στον κόπο να μας ανακοινώσει και τα χρηματιστηριακά κέρδη αυτών των εταιριών την αμαρτωλή εκείνη περίοδο;
Ενας πραγματικός έλεγχος αυτών των κολοσσιαίων κεφαλαίων είναι προφανές ότι θα αποδείκνυε όχι μόνο το πού πήγαν τα χρήματα αφελών και μη μικρο-«επενδυτών», αλλά και το πώς εννοούν αυτοί που σχεδιάζουν την οικονομία την έννοια της «ανάπτυξης».
Δεν είναι, λοιπόν, δυνατό να συζητηθούν τέτοια πράγματα σε τέτοιους καιρούς. Για όποιον δεν το κατάλαβε, βρισκόμαστε σε παρατεταμένη προεκλογική περίοδο και φυσικά τα «σκαμπανεβάσματα» της Σοφοκλέους αναμένεται να μη μείνουν αναξιοποίητα.
ΝΑΙ, Η ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ της κατάστασης στο Ιράκ κάτω από το πρίσμα θρησκευτικών αντιθέσεων θα ήταν μια λύση για τις ΗΠΑ. Τα φέρετρα στρατιωτών που μεταφέρονται κάθε τόσο από τη Βαγδάτη στις ανατολικές πολιτείες, όπως και να 'χει, δημιουργούν αδιέξοδα, ιδίως όταν οι Ιρακινοί επιμένουν να μην ανέχονται την κατοχή.
Οσο για τη διεθνή κατάσταση, οι Ευρωπαίοι... πρώην σύμμαχοι επιμένουν να θέλουν μερίδιο στη λεία, οπότε ίσως αποβούν «ασύμφοροι» για συμφωνίες παρουσίας διεθνούς δύναμης στη χώρα.
Ενα θρησκευτικό «διαίρει και βασίλευε», λοιπόν, θα ήταν ό,τι πρέπει, ακόμα κι αν γι' αυτό χρειαστεί να αξιοποιηθούν πολύνεκρες επιθέσεις όπως η χτεσινή. Αλλωστε, το «πείραμα» στη Μέση Ανατολή έχει πετύχει.